κόλυμβος

Αρχαία ελληνικά (grc)

↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	ὁ	κόλυμβος	οἱ	κόλυμβοι
γενική	τοῦ	κολύμβου	τῶν	κολύμβων
δοτική	τῷ	κολύμβῳ	τοῖς	κολύμβοις
αιτιατική	τὸν	κόλυμβον	τοὺς	κολύμβους
κλητική ὦ!		κόλυμβε		κόλυμβοι
	δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ	τὼ		κολύμβω
γεν-δοτ	τοῖν		κολύμβοιν
2η κλίση, Κατηγορία 'θρίαμβος' όπως «θρίαμβος» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

κόλυμβος < προελληνική

Ουσιαστικό

κόλυμβος, -ου αρσενικό

1. δύτης, κολυμβητής
2. κολύμβηση, κατάδυση

   ※  1ος/2ος κε αιώνας ⌘ Πλούταρχος, Ἠθικά Τῶν ἑπτὰ σοφῶν συμπόσιον, 163a

   χαίρει δὲ καὶ νήξεσι παίδων καὶ κολύμβοις ἁμιλλᾶται.

   Χαίρονται επίσης με το κολύμπι των παιδιών και αμιλλώνται στο κολύμπι.

   Μετάφραση (2004), Δημήτριος Λυπουρλής, @greek‑language.gr

3. (πτηνό) κολυμβίδα, είδος αγριόπαπιας (Podiceps minor)

   άλλες μορφές: κολυμβίς

Πηγές

• κόλυμβος - Επιτομή του Λεξικού Λίντελ-Σκοτ, Λεξικό της Αρχαίας Ελληνικής Γλώσσας (Επιτομή του Μεγάλου Λεξικού, εκδ. Πελεκάνος, 2007), Ψηφίδες στο Κέντρο Ελληνικής Γλώσσας, 2012
• κόλυμβος - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.