κυνηγιάρης

Νέα ελληνικά (el)

↓ πτώσεις	ενικός
γένη ⊟	αρσενικό		θηλυκό		ουδέτερο
ονομαστική	ο	κυνηγιάρης	η	κυνηγιάρα	το	κυνηγιάρικο
γενική	του	κυνηγιάρη	της	κυνηγιάρας	του	κυνηγιάρικου
αιτιατική	τον	κυνηγιάρη	την	κυνηγιάρα	το	κυνηγιάρικο
κλητική		κυνηγιάρη		κυνηγιάρα		κυνηγιάρικο
↓ πτώσεις	πληθυντικός
γένη ⊟	αρσενικό		θηλυκό		ουδέτερο
ονομαστική	οι	κυνηγιάρηδες	οι	κυνηγιάρες	τα	κυνηγιάρικα
γενική	των	κυνηγιάρηδων		—	των	κυνηγιάρικων
αιτιατική	τους	κυνηγιάρηδες	τις	κυνηγιάρες	τα	κυνηγιάρικα
κλητική		κυνηγιάρηδες		κυνηγιάρες		κυνηγιάρικα
To ουδέτερο, από τα επίθετα σε -ικος. Το αρσενικό και το θηλυκό, και ως ουσιαστικά.
Κατηγορία όπως «ζηλιάρης» - Παράρτημα:Επίθετα & Μετοχές

Ετυμολογία

κυνηγιάρης < (κληρονομημένο) μεσαιωνική ελληνική κυνηγάρης· αναλύεται σε κυνηγ(άρης) -ιάρης

Επίθετο

κυνηγιάρης, -α, -ικο

1. (για ζώο) που είναι ειδικός στο κυνήγι ή επιδίδεται σε αυτό
2. (μεταφορικά, για πρόσωπο) που επιδίδεται στο κυνήγι ερωτικών συντρόφων

Άλλες μορφές

• κυνηγάρης

Συνώνυμα

• κυνηγιάρικος

Μεταφράσεις

    κυνηγιάρης