κραυγή

Νέα ελληνικά (el)

↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	η	κραυγή	οι	κραυγές
γενική	της	κραυγής	των	κραυγών
αιτιατική	την	κραυγή	τις	κραυγές
κλητική		κραυγή		κραυγές
Κατηγορία όπως «ψυχή» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

κραυγή < (διαχρονικό δάνειο) αρχαία ελληνική κραυγή

Προφορά

ΔΦΑ : /kɾaˈvʝi/

τυπογραφικός συλλαβισμός : κραυ‐γή

Ουσιαστικό

κραυγή θηλυκό

1. πολύ δυνατή άναρθρη φωνή, συχνά λόγω έντονων συναισθημάτων

   κραυγή τρόμου - κραυγή πόνου

2. φωνή ορισμένων ζώων

Συγγενικά

• ζητωκραυγάζω
• ζητωκραυγή
• κατακραυγή
• κραυγάζω
• κραυγαλέος

Δείτε επίσης

• ουρλιαχτό

Μεταφράσεις

    κραυγή

αγγλικά : scream (en) δανικά : råb (da) γαλλικά : cri (fr) γερμανικά : Schrei (de) εσπεράντο : krio (eo) ιαπωνικά : 悲鳴 (ja) (himei) (ひめい) ισλανδικά : hróp (is) ισπανικά : grito (es) ιταλικά : urlo (it) ουγγρικά : kiáltás (hu) ουκρανικά : крик (uk) (kryk) πολωνικά : krzyk (pl) πορτογαλικά : voz (pt) σουαχίλι : mlio (sw)

---

Αρχαία ελληνικά (grc)

↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	ἡ	κραυγή	αἱ	κραυγαί
γενική	τῆς	κραυγῆς	τῶν	κραυγῶν
δοτική	τῇ	κραυγῇ	ταῖς	κραυγαῖς
αιτιατική	τὴν	κραυγήν	τὰς	κραυγᾱ́ς
κλητική ὦ!		κραυγή		κραυγαί
	δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ	τὼ		κραυγᾱ́
γεν-δοτ	τοῖν		κραυγαῖν
1η κλίση, Κατηγορία 'ψυχή' όπως «ψυχή» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

⊟ ζητούμενο λήμμα

Πηγές

• κραυγή - Επιτομή του Λεξικού Λίντελ-Σκοτ, Λεξικό της Αρχαίας Ελληνικής Γλώσσας (Επιτομή του Μεγάλου Λεξικού, εκδ. Πελεκάνος, 2007), Ψηφίδες στο Κέντρο Ελληνικής Γλώσσας, 2012
• κραυγή - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.