θηρευτής

Νέα ελληνικά (el)

↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	ο	θηρευτής	οι	θηρευτές
γενική	του	θηρευτή	των	θηρευτών
αιτιατική	τον	θηρευτή	τους	θηρευτές
κλητική		θηρευτή		θηρευτές
Κατηγορία όπως «ποιητής» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

θηρευτής < αρχαία ελληνική

Ουσιαστικό

θηρευτής αρσενικό

1. (επάγγελμα) κυνηγός
2. (μεταφορικά) αυτός που επιδιώκει να βρει κάτι

   θηρευτής του ανέφικτου

Μεταφράσεις

    θηρευτής

αγγλικά : predator (en) γαλλικά : chasseur (fr), prédateur (fr)