Μετάβαση στο περιεχόμενο

Slayer

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Slayer
Οι Slayer ζωντανά το 2014
Πληροφορίες
ΠροέλευσηΗνωμένες Πολιτείες
Μουσικά είδηThrash metal
Παρουσία1981-2019
Δισκογραφική εταιρείαMetal Blade Records, Def Jam, American
ΜέληΤομ Αράγια
Κέρι Κινγκ
Γκάρι Χολτ
Πολ Μπόσταφ
Πρώην μέληΝτέιβ Λομπάρντο
Τζον Ντετ
Τζεφ Χάνεμαν
Ιστότοπος
https://www.slayer.net
wikidata (π)

Οι Slayer είναι thrash metal συγκρότημα που δημιουργήθηκε στο Huntington Park της Καλιφόρνια το 1981 από τους δυο κιθαρίστες του συγκροτήματος, Κέρι Κινγκ και τον Τζεφ Χάνεμαν. Η φήμη των Slayer αυξήθηκε το 1986, όταν κυκλοφόρησαν το άλμπουμ Reign in Blood, το οποίο χαρακτηρίστηκε ως το πιο «σκληρό» άλμπουμ στα χρονικά από το περιοδικό Kerrang!.[1] Οι Slayer συγκαταλέγονται ανάμεσα στους τέσσερις μεγάλους του αμερικάνικου thrash metal μαζί με τους Metallica, Megadeth και Anthrax.[2]

Τα μουσικά γνωρίσματα των Slayer περιλαμβάνουν γρήγορη εναλλαγή τρέμολο, ατονικά σόλο της κιθάρας, διπλό bass drumming και έντονα φωνητικά. Οι στίχοι του συγκροτήματος και η ιδεολογία των άλμπουμ, καλύπτουν θέματα όπως μανιακούς δολοφόνους, Σατανισμό, θρησκεία και πολεμικές εχθροπραξίες και είχαν ως αποτέλεσμα απαγορεύσεις δίσκων, λογοκρισία, καθυστερήσεις κυκλοφοριών, δίκες και αυστηρή κριτική από θρησκευτικές ομάδες αλλά και από το κοινό.

Από το ντεμπούτο άλμπουμ τους το 1983 με τίτλο Show No Mercy, το συγκρότημα κυκλοφόρησε δύο ζωντανά ηχογραφημένους δίσκους, ένα box-set, έξι βίντεο, δύο extended plays, και έντεκα στούντιο άλμπουμ, τέσσερα από τα οποία έγιναν χρυσά στις Η.Π.Α.. Το συγκρότημα έχει λάβει τέσσερις υποψηφιότητες για Grammy, κερδίζοντας σε δύο από αυτές, το 2007 για το τραγούδι Eyes of the Insane και το 2008 για το τραγούδι Final Six. Έχουν παίξει σε φεστιβάλ παγκοσμίως, συμπεριλαμβανομένων των Unholy Alliance, Download και Ozzfest.

Ιστορία

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Πρώιμη εποχή (1981-1982)

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Το λογότυπο του συγκροτήματος.

Οι Slayer ιδρύθηκαν το 1981, όταν ο κιθαρίστας Κέρι Κινγκ συνάντησε τον Τζεφ Χάνεμαν σε μία οντισιόν. Ο νέος μπασίστας και τραγουδιστής Χιλιανής καταγωγής Τομ Αράγια, ο οποίος έπαιζε στους King και πιο πριν στους Quits (με αρχικό όνομα Tradewinds). Ο ντράμερ Ντέιβ Λομπάρντο επιλέχθηκε να μπει στο συγκρότημα όταν συνάντησε τον Κινγκ, ενώ παράγγειλε πίτσα. Το συγκρότημα έπαιζε τραγούδια των Iron Maiden και Judas Priest σε club και πάρτι στη νότια Καλιφόρνια. Τα πρώτα σόου, βασίστηκαν σε μία αποκρυφιστική εικόνα, με πεντάλφα, μακιγιάζ, καρφιά και ανάποδους σταυρούς. Φήμες, σύμφωνα με τις οποίες αρχικά ονομάζονταν Dragonslayer, από την ομώνυμη ταινία του 1981, απορρίφθηκαν από τον Κινγκ που δήλωσε "Ποτέ δεν λεγόμασταν έτσι. Αυτό είναι ένας μύθος".

Ο Τομ Αράγια

Το συγκρότημα πρότεινε στις Bitch στο Woodstock Club στο Λος Άντζελες, να τραγουδήσουν οχτώ τραγούδια, εκ των οποίων τα έξι έγιναν διασκευές. Ενώ έπαιζαν το Phantom of the Opera των Iron Maiden, τους είδε ο Μπράιαν Σλάγκελ, ένας πρώην δημοσιογράφος, ο οποίος είχε ιδρύσει την Metal Blade Records, το 1982. Κατενθουσιασμένος από τους Slayer, ο Σλάγκελ συνάντησε το συγκρότημα στα παρασκήνια και τους πρότεινε να ηχογραφήσουν ένα πρωτότυπο τραγούδι, το Aggressive Perfector, για την επερχόμενη συλλογή της εταιρείας, με τίτλο Metal Massacre Vol. 3.[3] Το συγκρότημα συμφώνησε και το τραγούδι δημιούργησε έναν υπόγειο βόμβο, που οδήγησε τον Σλάγκελ να προσφέρει στο συγκρότημα μια συμφωνία με την Metal Blade Records.

Τα πρώτα άλμπουμ (1983-1985)

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Τον Δεκέμβριο του 1983, το συγκρότημα κυκλοφόρησε τον πρώτο του δίσκο με τίτλο Show No Mercy, τον οποίο είχαν χρηματοδοτήσει οι ίδιοι. Μέσα σε τρεις εβδομάδες από την ηχογράφηση των τραγουδιών, ο δίσκος έφθασε να πωλείται στα καταστήματα. Πούλησε πάνω από 40.000 αντίτυπα παγκοσμίως μέχρι το 1985 και θεωρείται, πλέον, ως ένας από τους πρώτους thrash metal δίσκους όλων των εποχών.[4]

Τον Αύγουστο του 1984, οι Slayer κυκλοφόρησαν το 12 Haunting the Chapel, το οποίο περιελάμβανε τρία τραγούδια, το ομώνυμο κομμάτι, το Chemical Warfare και το Captor of Sin. Τα τελευταία δύο έγιναν μέρος των συναυλιών τους για αρκετά χρόνια. Το Νοέμβριο του ίδιου έτους, κυκλοφόρησαν το ζωντανά ηχογραφημένο στη Νέα Υόρκη, Live Undead. Το πρώτο βίντεο του συγκροτήματος, βιντεοσκοπήθηκε κατά την αμερικανική περιοδεία τους το 1985 και κυκλοφόρησε την ίδια χρονιά με τίτλο Combat Tour: The Ultimate Revenge.[5]

Μέσα στο 1985, οι Slayer μπήκαν στα Eldorado Studios του Λος Άντζελες, για να ηχογραφήσουν τον επερχόμενο δίσκο τους, ο οποίος κυκλοφόρησε τον Σεπτέμβριο του 1985 με τίτλο Hell Awaits. Ο νέος αυτός δίσκος παρουσίαζε ένα ωριμότερο συγκρότημα, με συνθέσεις μεγαλύτερες χρονικά και πιο ποικιλόμορφες εν συγκρίσει με ότι είχαν ηχογραφήσει στο παρελθόν.

Η χρυσή εποχή (1986-1992)

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Μετά την επιτυχία του Hell Awaits, προσφέρθηκε στους Slayer συμβόλαιο από την Def Jam Records, εταιρεία η οποία φημίζονταν για τη συνεργασία με καλλιτέχνες της χιπ χοπ μουσικής. Το 1986, ηχογράφησαν τον δίσκο Reign in Blood, ένα από τα καλύτερα άλμπουμ της heavy metal μουσικής. Το άλμπουμ συμπεριλάμβανε κλασσικά κομμάτια του συγκροτήματος, όπως το "Angel Of Death", το "Raining Blood" και "Epidemic". Η Columbia Records η οποία προωθούσε τους δίσκους της Def Jam, αρνήθηκε να εκδώσει το Reign in Blood λόγω της εικόνας που παρουσίαζε το εξώφυλλο του δίσκου και τη θεματολογία των τραγουδιών του. Τελικά, ο δίσκος διανεμήθηκε από την Geffen και έγινε το πρώτο άλμπουμ του συγκροτήματος που ανέβηκε στο Billboard των Ηνωμένων Πολιτειών, φθάνοντας στο #94. Το 1992, το Reign in Blood βραβεύθηκε ως χρυσός δίσκος.[6]

Ο Ντέιβ Λομπάρντο

Τον Οκτώβριο του 1986, το συγκρότημα ξεκίνησε την περιοδεία για την προώθηση του δίσκου με τίτλο Reign in Pain Tour, ανοίγοντας συναυλίες του συγκροτήματος W.A.S.P. του Μπλάκι Λόουλες. Ένα μήνα αργότερα, ο ντράμερ Ντέιβ Λομπάρντο αποχώρησε λόγω της απογοήτευσης του από τις οικονομικές απολαβές του συγκροτήματος, με αντικαταστάτη τον Τόνι Σκαλιόνε του thrash metal συγκροτήματος, Whiplash. Το 1987, ο Λομπάρντο επέστρεψε στους Slayer και το συγκρότημα ηχογράφησε μία διασκευή του τραγουδιού In A Gadda Da Vida του ψυχεδελικού συγκροτήματος Iron Butterfly, για την ταινία Less Than Zero.[7]

Οι Slayer επέστρεψαν στο στούντιο τον Δεκέμβριο του 1987 και μέχρι το Φεβρουάριο του 1988 ηχογράφησαν το τέταρτο στούντιο άλμπουμ τους, με τίτλο South of Heaven. Ο δίσκος κυκλοφόρησε στις 5 Ιουλίου του 1988 και παρουσίαζε το συγκρότημα σε χαμηλότερους ρυθμούς απ' ότι το Reign in Blood. Το South of Heaven έφθασε στο # 57 των αμερικανικών τσαρτ και έγινε το δεύτερο άλμπουμ του συγκροτήματος που βραβεύτηκε ως χρυσό.[8]

Το 1989, ξεκίνησαν τις ηχογραφήσεις για το επόμενο στούντιο άλμπουμ τους, με τίτλο Seasons in the Abyss, το οποίο κυκλοφόρησε τον Οκτώβριο του 1990, λαμβάνοντας πολύ καλές κριτικές. Ο δίσκος έφθασε στο # 44 των τσαρτ και έγινε χρυσός, δύο χρόνια αργότερα. Το ομώνυμο κομμάτι του δίσκου, αποτέλεσε και το πρώτο βίντεο κλιπ του συγκροτήματος, τραβηγμένο στις πυραμίδες της Γκίζας.[9]

Τον Σεπτέμβριο του 1990, επέστρεψαν στην Ευρώπη ως πρώτο όνομα του φεστιβάλ Clash of the Titans, μαζί με τους Megadeth, Suicidal Tendencies και Testament. Κατά τη διάρκεια της περιοδείας αυτής, ηχογραφήθηκε το άλμπουμ Decade of Aggression - Live. Η περιοδεία συνεχίστηκε στην Αμερική με τους Megadeth, Anthrax και Alice in Chains.

Το Μάιο του 1992, ο Λομπάρντο παραιτήθηκε για δεύτερη φορά από το συγκρότημα για να δημιουργήσει ο δικό του συγκρότημα, τους Grip Inc.. Αντικαταστάτης του ήταν ο Πολ Μπόσταφ των Forbidden.[10]

Η εποχή Μπόσταφ (1992-2001)

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Οι πρώτες ηχογραφήσεις με το νέο ντράμερ ήταν για το σάουντρακ της ταινίας Judgement Night, όπου το συγκρότημα έπαιξε τρεις διασκευές σε τραγούδια του punk συγκροτήματος Exploited, με τον ράπερ Ice-T, το 1993. Ένα χρόνο αργότερα, κυκλοφόρησαν τον δίσκο Divine Intervention, ο οποίος ανέβηκε στο αμερικανικό Top-10 και έγινε χρυσός. Στην επερχόμενη περιοδεία για την προώθηση του, τις συναυλίες τους άνοιγαν οι Biohazard και οι Machine Head.[11]

Ο Πολ Μπόσταφ

Το 1996, οι Slayer κυκλοφόρησαν τον δίσκο Undisputed Attitude, ο οποίος περιείχε διασκευές σε τραγούδια punk συγκροτημάτων, όπως οι Stooges, Verbal Abuse, Minor Threat, κ.ά.[12] Ο Μπόσταφ αποχώρησε για διάστημα ενός έτους, κατά το οποίο αντικαταστάτης του ήταν ο Τζον Ντέτε των Testament και οι Slayer έπαιξαν σαν πρώτο όνομα στο φεστιβάλ Ozzfest, του 1996.

Εκείνη τη χρονιά, το συγκρότημα μηνύθηκε από τους γονείς της Έλις Πάλερ, οι οποίοι θεώρησαν ότι η μουσική του συγκροτήματος επηρέασε τους δολοφόνους της κόρης τους. Η συγκεκριμένη κοπέλα, μαχαιρώθηκε, πέθανε από αιμορραγία και έπειτα βιάστηκε από τρεις έφηβους οπαδούς των Slayer ως θυσία στον Σατανά.[13] Το 2001, η μήνυση αποσύρθηκε για λόγους ελευθερίας του λόγου, έλλειψης ευθυνών, κ.ά.

Το 1998, οι Slayer επέστρεψαν με το πρώτο τους στούντιο άλμπουμ μετά από τέσσερα χρόνια, με τίτλο Diabolus in Musica, ο οποίος έφθασε ως το # 31 των αμερικανικών τσαρτ. Κατά την περιοδεία για την προώθηση του δίσκου, οι Slayer έπαιξαν για ακόμη μια φορά στο Ozzfest μαζί με τους Black Sabbath, Foo Fighters, Pantera και Soulfly.[14]

Το συγκρότημα ξεκίνησε να γράφει τραγούδια για το νέο του άλμπουμ από το 1999, αλλά προβλήματα με τη μίξη του ήχου και το εξώφυλλο, καθυστέρησαν την κυκλοφορία του δίσκου, η οποία τελικά έγινε την 11η Σεπτεμβρίου του 2001, ημέρα της τρομοκρατικής επίθεσης στους Δίδυμους πύργους, γεγονός το οποίο δημιούργησε προβλήματα στην επερχόμενη περιοδεία για την προώθηση του δίσκου. Με την ονομασία God Hates Us All, το άλμπουμ έλαβε θετικές κριτικές και έλαβε υποψηφιότητα για βραβείο Grammy, για το τραγούδι Disciple.[15]

Τον Δεκέμβριο του 2001, ο Πολ Μπόσταφ αποχώρησε από το συγκρότημα λόγω χρόνιου προβλήματος στον αγκώνα και αντικαταστάθηκε από τον Ντέιβ Λομπάρντο.

Εμπορική επιτυχία (2002-σήμερα)

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Οι Slayer το 2007

Το φθινόπωρο του 2003, οι Slayer περιόδευσαν παίζοντας ολόκληρο το δίσκο Reign in Blood, περιοδεία που έφερε την ονομασία Still Reigning. Μετά από συνεχείς περιοδείες το 2004 και το 2005, το συγκρότημα κυκλοφόρησε το δίσκο Christ Illusion, στις 8 Αυγούστου του 2006 και ανέβηκε στο # 5 των αμερικανικών τσαρτ.[16] Η περιοδεία που ακολούθησε, με τίτλο The Unholly Alliance Tour, ξεκίνησε στις 10 Ιουνίου. Στα τέλη Οκτωβρίου του 2006 εκδόθηκε το βίντεο για το τραγούδι Eyes of the Insane, το οποίο κέρδισε Grammy. Η επανέκδοση του δίσκου ένα χρόνο αργότερα, περιείχε το τραγούδι Final Six για το οποίο οι Slayer κέρδισαν το δεύτερο Grammy τους, το 2008.[15]

Στις 27 Ιανουαρίου του 2009, οι Slayer εμφανίστηκαν ως πρώτο όνομα στο Mayhem festival, ενώ στα τέλη Ιουνίου του ίδιου έτους έπαιξαν τέσσερις συναυλίες με τους Megadeth στον Καναδά. Στις 2 Νοεμβρίου 2009 κυκλοφόρησε το δέκατο στούντιο άλμπουμ του συγκροτήματος με τίτλο World Painted Blood, από την εταιρεία American Recordings.[17] Στις 16 Ιουνίου του 2010, έπαιξαν για πρώτη φορά μαζί με τους Metallica, τους Megadeth και τους Anthrax, στη Βαρσοβία. Ακολούθησαν έξι συναυλίες ανά την Ευρώπη (μία εκ των οποίων πέρασε και από την Αθήνα), ως κομμάτι του Sonisphere Festival. Την άνοιξη του 2011, έπαιξαν με τα άλλα τρία προαναφερθέντα συγκροτήματα στις Ηνωμένες Πολιτείες, με την ονομασία The Big Four.

Στις 7 Οκτωβρίου του 2011, το συγκρότημα γιόρτασε τα 25 χρόνια από την κυκλοφορία του Reign in Blood παίζοντας ολόκληρο το άλμπουμ στο Alexandra Palace του Λονδίνου.[18] Σύμφωνα με δηλώσεις του κιθαρίστα του συγκροτήματος, Κέρι Κινγκ, οι Slayer είχαν σκοπό να κυκλοφορήσουν νέο δίσκο μέσα στο 2013. Παρ' όλα αυτά, η επιδείνωση της υγείας του κιθαρίστα Τζεφ Χάνεμαν οδήγησε σε αναβολή αυτών των σχεδίων.

Θάνατος του Χάνεμαν και Repentless

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Στις 2 Μαΐου του 2013, ο Χάνεμαν πέθανε λόγω κίρρωσης του ήπατος.[19] Λίγες ημέρες αργότερα, ο Λομπάρντο ανακοίνωσε την αποχώρηση του από το συγκρότημα για τρίτη φορά, με τον Πολ Μπόσταφ να επιστρέφει. Λίγους μήνες αργότερα, ανακοινώθηκε η επίσημη ένταξη του Γκάρι Χολτ των Exodus στο συγκρότημα και η ηχογράφηση του επόμενου τους δίσκου, με κομμάτια που είχε συνθέσει και ο Χάνεμαν πριν πεθάνει.

Ο πρώτος δίσκος του συγκροτήματος με τον Χολτ στην κιθάρα κυκλοφόρησε στις 11 Σεπτεμβρίου του 2015 και έφερε τον τίτλο Repentless.[20] Το άλμπουμ ανέβηκε στην κορυφή των γερμανικών τσαρτ και την τέταρτη θέση του Billboard.[21] Για την προώθηση του περιόδευσαν στην Ευρώπη με τους Anthrax και Kvelertak και στην Βόρεια Αμερική με τους Testament και Carcass.[22]

Αποχαιρετισμός

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Στις 22 Ιανουαρίου του 2018 και μέσω του επίσημου καναλιού τους στο YouTube, οι Slayer ανακοίνωσαν πως μετά από 35 χρόνια ενεργούς παρουσίας στη σκληρή μουσική, ήρθε η ώρα να αποχαιρετήσουν το κοινό τους με μια παγκόσμια περιοδεία.[23] Έτσι έπεσε η αυλαία για ένα από τα πιο χαρισματικά συγκροτήματα στην ιστορία της heavy metal μουσικής σκηνής.

Δισκογραφία

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Έτος Άλμπουμ Η.Π.Α.

[24] 		Αγγλία

[25] 		Γερμανία

[26] 		Φινλανδία

[27] 		Σουηδία

[28] 		Ολλανδία

[29] 		Αυστρία

[30] 		Αυστραλία

[31] 		Καναδάς

 Επίπεδο βράβευσης
[32]
1983 Show No Mercy - - - - - - - - -
1984 Live Undead (Live) - - - - - - - - -
1985 Hell Awaits - - - - - - - - -
1986 Reign in Blood 94 47 - - - - - - - Χρυσός
1988 South of Heaven 57 25 23 - 50 31 - - 89 Χρυσός
1990 Seasons in the Abyss 40 18 19 - 47 69 29 - - Χρυσός
1991 Decade of Aggression - Live (Live) 55 29 35 - - 79 - - 81
1994 Divine Intervention 8 15 18 - 10 31 22 27 23 Χρυσός
1996 Undisputed Attitude 34 31 45 27 20 33 43 16 37
1998 Diabolus in Musica 31 27 32 18 29 52 40 35 30
2001 God Hates Us All 28 31 9 12 18 30 31 15 9
2006 Christ Illusion 5 23 2 2 4 8 6 9 3
2009 World Painted Blood 12 41 7 12 21 15 13 9 8 Χρυσός
2015 Repentless 4 11 1 3 5 2 6 3 3

Παραπομπές

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
  1. ↑ «Kerrang! Awards 2006 Blog: Kerrang! Hall Of Fame». kerrang.typepad.com. Ανακτήθηκε στις 4 Ιανουαρίου 2019. 
  2. ↑ Lee, Cosmo (7 Μαΐου 2007). «Get Thrashed: The Story of Thrash Metal». Stylus Magazine. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 25 Δεκεμβρίου 2008. Ανακτήθηκε στις 26 Νοεμβρίου 2010. 
  3. ↑ «Various - Metal Massacre Volume III». Discogs (στα Αγγλικά). Ανακτήθηκε στις 4 Ιανουαρίου 2019. 
  4. ↑ «Slayer - Show No Mercy - Reviews - Encyclopaedia Metallum: The Metal Archives». www.metal-archives.com. Ανακτήθηκε στις 4 Ιανουαρίου 2019. 
  5. ↑ «Slayer / Venom / Exodus - Combat Tour Live: The Ultimate Revenge - Encyclopaedia Metallum: The Metal Archives». www.metal-archives.com. Ανακτήθηκε στις 4 Ιανουαρίου 2019. 
  6. ↑ «The Quietus | Features | Anniversary | 25 Years On - Slayer's Reign In Blood Revisited». The Quietus (στα Αγγλικά). Ανακτήθηκε στις 4 Ιανουαρίου 2019. 
  7. ↑ Bennett, J. (18 Σεπτεμβρίου 2014). «My Favorite Soundtrack: Less than Zero». Noisey (στα Αγγλικά). Ανακτήθηκε στις 4 Ιανουαρίου 2019. 
  8. ↑ «Slayer - South of Heaven (album review 10) | Sputnikmusic». www.sputnikmusic.com. Ανακτήθηκε στις 4 Ιανουαρίου 2019. 
  9. ↑ «Slayer - Seasons in the Abyss - Reviews - Encyclopaedia Metallum: The Metal Archives». www.metal-archives.com. Ανακτήθηκε στις 4 Ιανουαρίου 2019. 
  10. ↑ «Bio». PAUL BOSTAPH | The Official Website (στα Αγγλικά). Ανακτήθηκε στις 4 Ιανουαρίου 2019. 
  11. ↑ «Slayer / Machine Head - The Tour '95 - Encyclopaedia Metallum: The Metal Archives». www.metal-archives.com. Ανακτήθηκε στις 4 Ιανουαρίου 2019. 
  12. ↑ «Slayer - Undisputed Attitude review - Metal Storm». www.metalstorm.net. Ανακτήθηκε στις 4 Ιανουαρίου 2019. 
  13. ↑ «Elyse Pahler: Killed in Nipomo in 1995». sanluisobispo (στα Αγγλικά). Ανακτήθηκε στις 4 Ιανουαρίου 2019. 
  14. ↑ «Ozzfest 1999 featuring Godsmack, Primus, Slayer, Fear Factory, The Deftones, Rob Zombie, and Black Sabbath concert review». www.ram.org. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 1 Σεπτεμβρίου 2014. Ανακτήθηκε στις 4 Ιανουαρίου 2019. 
  15. ↑ 15,0 15,1 Blabbermouth (10 Φεβρουαρίου 2008). «SLAYER Wins 'Best Metal' GRAMMY AWARD». BLABBERMOUTH.NET (στα Αγγλικά). Ανακτήθηκε στις 4 Ιανουαρίου 2019. 
  16. ↑ Blabbermouth (16 Αυγούστου 2006). «SLAYER: 'Christ Illusion' Lands At No. 5 On BILLBOARD Chart!». BLABBERMOUTH.NET (στα Αγγλικά). Ανακτήθηκε στις 4 Ιανουαρίου 2019. 
  17. ↑ Blabbermouth (4 Νοεμβρίου 2009). «World Painted Blood - SLAYER». BLABBERMOUTH.NET (στα Αγγλικά). Ανακτήθηκε στις 4 Ιανουαρίου 2019. 
  18. ↑ «I'll Be Your Mirror London 2012 announced with co-curators Mogwai Slayer performing Reign In Blood, Guided By Voices more confirmed!». All Tomorrow's Parties (στα Αγγλικά). Ανακτήθηκε στις 4 Ιανουαρίου 2019. 
  19. ↑ Cubarrubia, R. J.· Cubarrubia, R. J. (10 Μαΐου 2013). «Slayer Guitarist Jeff Hanneman Died of Alcohol-Related Cirrhosis». Rolling Stone (στα Αγγλικά). Ανακτήθηκε στις 4 Ιανουαρίου 2019. 
  20. ↑ «Album Review: Slayer – Repentless». Consequence of Sound (στα Αγγλικά). 8 Σεπτεμβρίου 2015. Ανακτήθηκε στις 4 Ιανουαρίου 2019. 
  21. ↑ Kreps, Daniel· Kreps, Daniel (21 Σεπτεμβρίου 2015). «On the Charts: Slayer Capture Best Debut With 'Repentless'». Rolling Stone (στα Αγγλικά). Ανακτήθηκε στις 4 Ιανουαρίου 2019. 
  22. ↑ Blabbermouth (3 Δεκεμβρίου 2015). «SLAYER, TESTAMENT, CARCASS: North American Tour Dates Officially Announced». BLABBERMOUTH.NET (στα Αγγλικά). Ανακτήθηκε στις 4 Ιανουαρίου 2019. 
  23. ↑ Rock, School Of (22 Ιανουαρίου 2018). «Οι Slayer ανακοινώσαν το τέλος τους!». School Of Rock. Ανακτήθηκε στις 4 Ιανουαρίου 2019. 
  24. ↑ «Slayer | Awards». AllMusic (στα Αγγλικά). Ανακτήθηκε στις 4 Ιανουαρίου 2019. 
  25. ↑ «SLAYER | full Official Chart History | Official Charts Company». www.officialcharts.com. Ανακτήθηκε στις 4 Ιανουαρίου 2019. 
  26. ↑ «Offizielle Deutsche Charts - Offizielle Deutsche Charts». www.offiziellecharts.de. Ανακτήθηκε στις 4 Ιανουαρίου 2019. 
  27. ↑ «finnishcharts.com - Discography Slayer». finnishcharts.com. Ανακτήθηκε στις 4 Ιανουαρίου 2019. 
  28. ↑ «swedishcharts.com - Swedish Charts Portal». swedishcharts.com. Ανακτήθηκε στις 4 Ιανουαρίου 2019. 
  29. ↑ «Slayer - dutchcharts.nl». dutchcharts.nl. Ανακτήθηκε στις 4 Ιανουαρίου 2019. 
  30. ↑ «Slayer - austriancharts.at». austriancharts.at. Ανακτήθηκε στις 4 Ιανουαρίου 2019. 
  31. ↑ «australian-charts.com - Discography Slayer». australian-charts.com. Ανακτήθηκε στις 4 Ιανουαρίου 2019. 
  32. ↑ «Gold & Platinum». RIAA (στα Αγγλικά). Ανακτήθηκε στις 4 Ιανουαρίου 2019. 

Εξωτερικοί σύνδεσμοι

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Ανακτήθηκε από "https://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Slayer&oldid=10757686"