Slade
 |
Το λήμμα παραθέτει τις πηγές του αόριστα, χωρίς παραπομπές. |
| Slade | |
|---|---|
 Οι Slade το 1973 | |
Πληροφορίες | |
| Προέλευση | Αγγλία |
| Μουσικά είδη | Hard Rock Glam Rock |
| Παρουσία | 1966 - σήμερα |
| Μέλη | Ντέιβ Χιλ Ντον Πάουελ Τζον Μπέρι Μαλ ΜακΝάτι |
| Πρώην μέλη | Νόντι Χόλντερ Τζιμ Λι Στιβ Γουόλι Στιβ Μέικιν Γκρεγκ Φένεϊ Τρέβορ Χόλιντεϊ Ντέιβ Γκλόβερ |
| Ιστότοπος | |
| Slade Facebook page | |
| wikidata (π) | |
Οι Slade είναι βρετανικό ροκ συγκρότημα, το οποίο δημιουργήθηκε το 1966 στο Γουλβερχάμπτον, με την ονομασία The 'N Betweens. Γνώρισαν μεγάλη επιτυχία στις αρχές της δεκαετίας του '70, με δώδεκα Top-10 και έξι # 1 σινγκλ, ενώ έφθασαν δύο φορές στην κορυφή των τσαρτ των άλμπουμ, με τους δίσκους "Slayed?" και "Old New Borrowed and Blue".
Το 1975, μετακόμισαν στις Ηνωμένες Πολιτείες, κίνηση η οποία οδήγησε στην πτώση της δημοτικότητας τους στο Ηνωμένο Βασίλειο, όπου είχαν γνωρίσει το μεγαλύτερο μέρος της επιτυχίας τους. Μετά από μία μικρή αναβίωση κατά τη δεκαετία του '80, η αρχική σύνθεση του συγκροτήματος διαλύθηκε οριστικά το 1992, αλλά από εκεί και έπειτα συνέχισαν ως Slade II, με διαφορετική σύνθεση.
Βιογραφία
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]The Vendors και The 'N Betweens
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Ο κιθαρίστας Ντέιβ Χιλ και ο ντράμερ Ντον Πάουελ σχημάτισαν τους The Vendors το 1964, μαζί με τον τραγουδιστή Τζόνι Χάουελς, τον κιθαρίστα Μίκι Μάρστον και τον μπασίστα Ντέιβ Τζόουνς. Δύο χρόνια αργότερα, μετονομάστηκαν σε The 'N Betweens και υπέγραψαν συμφωνία με το γραφείο μάνατζμεντ της "Astra", ενώ ηχογράφησαν κάποια ντέμο για τη γαλλική δισκογραφική εταιρεία "Barclay". Η πρώτη τους κυκλοφορία ήταν με τη διασκευή του κομματιού "Take A Heart" των The Sorrows. Στο συγκρότημα εντάχθηκε ο κιθαρίστας και τραγουδιστής Νόντι Χόλντερ και ο μπασίστας Τζιμ Λι, με τους Χάουελς, Μάρστον και Τζόουνς να αποχωρούν.
Μεγάλη επιτυχία
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Η νέα σύνθεση περιόδευσε εκτενώς στη Γερμανία, αλλά λόγω της εμπορικής αποτυχίας των πρώτων τους σινγκλ, το συγκρότημα μετονομάστηκε Ambrose Slade και μετακόμισε στο Λονδίνο. Με τη βοήθεια του Τσας Τσάντλερ, μπασίστα των The Animals, υπέγραψαν στη δισκογραφική εταιρεία "Fontana", αλλά το πρώτο τους άλμπουμ με τίτλο "Beginnings" δεν γνώρισε επιτυχία.
Το 1970, συντόμευσαν το όνομα τους σε Slade και κυκλοφόρησαν το σινγκλ "Shape of Things to Come", χωρίς επιτυχία. Η πρώτη τους είσοδος στους καταλόγους επιτυχιών ήλθε με το Top-20 σινγκλ "Get Down and Get With It" την επόμενη χρονιά, όταν και άλλαξαν την εικόνα τους υιοθετώντας ένα Glam Rock ύφος. Η αλλαγή αυτή έφερε μεγάλη επιτυχία στο συγκρότημα, με έξι # 1 σινγκλ, ξεκινώντας με το "Coz I Luv You", το οποίο παρέμεινε στην κορυφή για τέσσερις εβδομάδες.
Το συγκρότημα απέκτησε μεγάλο και φανατικό κοινό λόγω της ενέργειας των ζωντανών τους εμφανίσεων και της εικόνας τους. Το 1972, περιόδευσαν με τους Status Quo να ανοίγουν τις εμφανίσεις τους, ενώ κατά την αμερικάνικη περιοδεία τους είχαν ως support τους J. Geils Band και Humble Pie. Στη συνέχεια, οι Slade πραγματοποίησαν περιοδεία στην Αυστραλία, με τις τρεις πρώτες θέσεις των καταλόγων επιτυχιών να ανήκουν σε τραγούδια του συγκροτήματος, ενώ το άλμπουμ "Slayed?" σκαρφάλωσε στην κορυφή των τσαρτ στη Μεγάλη Βρετανία και την Αυστραλία.
Το 1973 ξεκίνησε με το σινγκλ "Cum On Feel the Noize" να ντεμπουτάρει στην κορυφή των βρετανικών τσαρτ και το συγκρότημα να εμφανίζεται ζωντανά στην πατρίδα του με τη Suzi Quatro και τους Thin Lizzy. Τον Ιούλιο εκείνης της χρονιάς, ο Πάουελ είχε ένα αυτοκινητιστικό ατύχημα, κατά το οποίο η φίλη του Άντζελα Μόρις, έχασε τη ζωή της, ενώ ο ίδιος υπέφερε δύο σπασμένα πόδια και ένα χέρι. Προσωρινός αντικαταστάτης του μέχρι να αναρρώσει, ήταν ο αδελφός του Τζιμ Λι, Φρανκ. Στο τέλος της χρονιάς, κυκλοφόρησαν την # 1 επιτυχία "Merry Xmas Everybody".
Στις αρχές της επόμενης χρονιάς, οι Slade πρωταγωνίστησαν στη δική τους ταινία με τίτλο "Slade In Flame" και έφθασαν και πάλι στην κορυφή με το άλμπουμ "Old New Borrowed and Blue" και τα Top-5 σινγκλ "Everyday", "The Bangin' Man" και "Far Far Away".
Παρακμή και αναβίωση
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Την επόμενη διετία, το συγκρότημα επικεντρώθηκε στο να ανεβάσει τη δημοτικότητα του στη Βόρεια Αμερική χωρίς επιτυχία, ενώ παράλληλα έχασαν το μεγαλύτερο μέρος του βρετανικού κοινού τους. Το 1977, ο δίσκος τους "Whatever Happened to Slade" δεν κατάφερε να μπει στους καταλόγους επιτυχιών και το σινγκλ "Gypsy Roadhog" έφθασε μόλις στο # 48, με αποτέλεσμα οι Slade να φθάσουν στο σημείο να παίζουν σε κλαμπ και παμπ αφήνοντας τα στάδια, μετά και την άνοδο του κινήματος του πανκ.
Το συγκρότημα επέστρεψε στα φώτα της δημοσιότητας με την εμφάνιση τους στο φεστιβάλ του Ρέντινγκ το 1980, όπου πήραν τη θέση του ακυρώσαντα Ozzy Osbourne. Ο δίσκος "We'll Bring the House Down" ανέβηκε στο Top-30, ενώ το ομώνυμο σινγκλ έφθασε στο # 10. Οι Slade διέκοψαν τη συνεργασία τους με τον Τσας Τσάντλερ και οδηγήθηκαν σε πιο σκληρό, hard rock ήχο, με το σινγκλ "My Oh My" να φθάνει στο # 2 το 1983 και το "Run Runaway" στο # 7 την επόμενη χρονιά.
Το 1984, περιόδευσαν στις Ηνωμένες Πολιτείες ανοίγοντας τις εμφανίσεις του Ozzy Osbourne, με αυξημένο το ενδιαφέρον του κοινού λόγω της διασκευής των Quiet Riot στο "Cum On Feel the Noize". Ακολούθησε άλλη μία διασκευή στους Slade την επόμενη χρονιά, και πάλι από τους Quiet Riot, με το "Mama Weer All Crazee Now".
Slade II
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Το συγκρότημα διαλύθηκε το 1988 μετά την εμπορική αποτυχία του σινγκλ "Let's Dance '88". Οι Πάουελ και Χιλ ηχογράφησαν προσωπικά άλμπουμ, τα οποία όμως δεν κυκλοφόρησαν ποτέ. Το 1990, οι Slade επανενώθηκαν για να γιορτάσουν την 25η επέτειο τους και το 1992, μετονομάστηκαν σε Slade II, με τους Χιλ και Πάουελ να πλαισιώνονται από τον τραγουδιστή Στιβ Γουόλι, τον κιθαρίστα Στιβ Μέικιν και τον μπασίστα Γκρεγκ Φένεϊ. Μετά από μία περιοδεία στη Σκανδιναβία, ο Τρέβορ Χόλιντεϊ ανέλαβε το μπάσο και από το 1996 και έπειτα παρέμειναν τετραμελές σχήμα, αφού αποχώρησε ο Μέικιν.
Το 2002, συντόμευσαν και πάλι το όνομα τους σε Slade και κυκλοφόρησαν το μέχρι τότε ακυκλοφόρητο άλμπουμ "Keep on Rockin' ", όπως και τα σινγκλ "Some Exercise" και "Take Me Home". Το 2006 και κάθε Χριστούγεννα από εκεί και έπειτα, το "Merry Xmas Everybody" μπαίνει στους καταλόγους επιτυχιών της Μεγάλης Βρετανίας, φθάνοντας το 2007 στο # 20.
Δισκογραφία
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- Στούντιο ηχογραφήσεις
|
|
