Ranger 8

Ranger 8
Χαρακτηριστικά αποστολής
Πύραυλος φορέας	Atlas-Agena B
Ημερομηνία εκτόξευσης	17 Φεβρουαρίου 1965
Τόπος εκτόξευσης	Συγκρότημα εκτοξεύσεων 12
COSPAR ID	1965-010A
	δεδομένα (π • σ • ε )

Το Ranger 8 (δασοφύλακας) ήταν διαστημικό σκάφος του προγράμματος Ranger της NASA με προορισμό να διαγράψει τροχιά σύγκρουσης με τη Σελήνη και να τηλεμεταδώσει φωτογραφίες υψηλής ευκρίνειας κατά την κάθοδο και μέχρι την τελική σύγκρουση. Το διαστημικό σκάφος έφερε έξι τηλεοπτικές φωτογραφικές μηχανές vidicon. Δύο από αυτές ήταν ευρείας οπτικής γωνίας (τις φωτογραφικές μηχανές Α και Β στο κανάλι F) και τέσσερις οξείας οπτικής γωνίας (τις φωτογραφικές μηχανές P1, P2, P3 και P4 στο κανάλι P). Οι φωτογραφικές μηχανές αποτελούσαν δύο διαφορετικά αλλά και ανεξάρτητα κανάλια, κάθε ένα με ανεξάρτητη παροχή ηλεκτρικού ρεύματος, χρονόμετρα, και τηλεπικοινωνιακό σύστημα μετάδοσης, ώστε να προσφέρουν μέγιστη δυνατή αξιοπιστία και πιθανότητα λήψης των υψηλής ποιότητας τηλεοπτικών εικόνων. Άλλα πειράματα δεν μετέφερε το διαστημικό σκάφος.

Περιγραφή του σκάφους

Τα διαστημόπλοια Ranger 6, 7, 8 και 9 ήταν μέρος του υποπρογράμματος Μπλοκ 3 του διαστημικού προγράμματος Ranger.

Η αλουμινένια βάση του διαστημοπλοίου είχε σχήμα εξαγωνικό διαμέτρου ενάμιση μέτρου. Κατά μήκος της βάσης ήταν τοποθετημένες οι μονάδες προώθησης και ηλεκτροδότησης. Η προέκταση της βάσης προς τα πάνω ήταν ένας κυλινδρικός πύργος σαν φουγάρο με τις τηλεοπτικές φωτογραφικές μηχανές στο εσωτερικό του. Δύο ηλιακοί συλλέκτες, μήκους 1,537 μέτρα ο καθένας και πλάτους 73,9 εκατοστά, ήταν αντιδιαμετρικά αναρτημένοι, φτάνοντας έτσι συνολικό μήκος 4,6 μέτρων. Μια κατευθυνόμενη παραβολική κεραίας υψηλής απολαβής τοποθετήθηκε σε μια από τις γωνίες της βάσης μακρυά από τους ηλιακούς συλλέκτες. Μια κυλινδρική quasiomnidirectional κεραία τοποθετήθηκε στην κορυφή του κυλινδρικού πύργου. Το όλο ύψος του διαστημικού σκάφους ήταν 3,6 μέτρα.

Η προώθηση για τους διαπλανητικούς ελιγμούς προερχόταν από μια μηχανή ώθησης ισχύος 224 Ν που έκαιγε υδραζίνη, και τέσσερις φυσητήρες πεπιεσμένου αερίου. Ο έλεγχος προσανατολισμού και τοποθεσίας σε τρεις άξονες γινόταν με φυσητήρες πεπιεσμένου αζώτου, σε συνδυασμό με ένα σύστημα 3 γυροσκοπίων, 4 κύριους και 2 εφεδρικούς ανιχνευτές του ήλιου, και έναν ανιχνευτή της γης. Η ηλεκτροδότηση γινόταν με 9.792 φωτοκύτταρα ηλιακής ενέργειας από πυρίτιο που περιλήφθηκαν στους δύο ηλιακούς συλλέκτες, συνολικής επιφάνειας 2,3 τετραγωνικών μέτρων και ισχύος 200 Wh. Δύο μπαταρίες AgZnO χωρητικότητας 1200 Wh η κάθε μια, τάσης 26,5 V και αντοχής για 9 ώρες λειτουργία εξασφάλιζαν την τροφοδοσία των δύο καναλιών με τις φωτογραφικές μηχανές. Δύο άλλες μπαταρίες AgZnO 1.000 Wh αποθήκευαν ρεύμα για τη λειτουργία του διαστημικού σκάφους.

Η τηλεπικοινωνία πραγματοποιούταν μέσω της quasiomnidirectional κεραίας χαμηλής απολαβής και της παραβολικής κεραίας υψηλής απολαβής. Οι πομποί του διαστημικού σκάφους περιελάμβαναν το τηλεοπτικό κανάλι F, ισχύος 60 W στα 959,52 MHz, το τηλεοπτικό κανάλι P, ισχύος 60 W στα 960,05 MHz, και ένα άλλο κανάλι αναμετάδοσης, το κανάλι 8, ισχύος 3 W στα 960,58 MHz. Η μονάδα τηλεοπτικής λήψης του Μπλοκ 3 ζύγιζε 173 κιλά (αντικαθιστώντας την κάψουλα προσσελήνωσης που χρησιμοποιήθηκε με τα Μπλοκ 2). Ο εξοπλισμός τηλεπικοινωνιών μετέτρεπε το σύνθετο τηλεοπτικό σήμα των φωτογραφικών μηχανών σε σήμα ραδιοσυχνοτήτων (RF) και στη συνέχεια το έστελνε για μετάδοση μέσω της κεραίας υψηλής απολαβής του σκάφους. Το τηλεοπτικό σήμα είχε αρκετό εύρος ζώνης προκειμένου να επιτρέπει τη γρήγορη λήψη και μετάδοση τηλεοπτικών εικόνων.

Περιγραφή της αποστολής

Άποψη της επιφάνειας της σελήνης όπως την είδε το Ranger 8.

Το πυραυλικό σύστημα με τον Άτλαντα 196D και Agena Β 6006 είχαν ικανοποιητική απόδοση, στέλνοντας το Agena μαζί με το διαστημόπλοιο σε τροχιά γύρω από τη Γη ύψους 185 χιλιομέτρων, μόλις 7 λεπτά μετά την εκτόξευση. Δεκατέσσερα λεπτά αργότερα, η δεύτερη βαθμίδα Agena πυροδοτήθηκε για 90 δευτερόλεπτα εισάγοντας το διαστημικό σκάφος στη τροχιά μεταφοράς προς σελήνη. Λίγα λεπτά αργότερα, ακολούθησε ο διαχωρισμός του Agena από το διαστημόπλοιο. Στις 21:30 UT δόθηκε η εντολή για να ξεδιπλωθούν οι ηλιακοί συλλέκτες, να ενεργοποιηθεί ο έλεγχος θέσης, και να μεταφερθεί η μετάδοση σημάτων από την πανκατευθυντική κεραία στην κεραία υψηλής απολαβής.

Στις 18 Φεβρουαρίου και σε μια απόσταση 160.000 χλμ από τη γη ο προγραμματισμένος διαπλανητικός ελιγμός πραγματοποιήθηκε, περιλαμβάνοντας τον επαναπροσανατολισμό και την πυροδότηση των πυραύλων για 59 δευτερόλεπτα. Κατά τη διάρκεια ενός 27λεπτου ελιγμού, χάθηκε το σήμα από όλα τα κανάλια τηλεμετρίας, αφού ξαφνικά σημειώθηκε δραματική πτώση της έντασης ρεύματος στους πομπούς του σκάφους. Η διακοπή συνεχίστηκε περιοδικά για όλη τη διάρκεια της καύσης των πυραύλων, και σταμάτησε μετά αφού το ρεύμα επανήλθε στο κανονικό. Ευτυχώς η διακοπή δεν είχε καμιά σοβαρή επίδραση στην αποστολή. Μια προγραμματισμένη τελική ενέργεια ευθυγράμμισης των φωτογραφικών μηχανών στην κατεύθυνση της πτήσης αμέσως πριν φθάσει στο φεγγάρι ακυρώθηκε για να επιτρέψει στις φωτογραφικές μηχανές να καλύψουν έναν μεγαλύτερο τομέα της επιφάνειας της σελήνης.

Το Ranger 8 έφθασε στο φεγγάρι στις 20 Φεβρουαρίου 1965. Η πρώτη εικόνα λήφθηκε στις 9:34:32 UT από ύψος 2.510 χλμ. Ακολούθησαν 7.137 φωτογραφίες καλής ποιότητας κατά τη διάρκεια των τελευταίων 23 λεπτών της πτήσης. Η τελική εικόνα που λήφθηκε πριν από τη συντριβή του σκάφους έδειχνε λεπτομέρειες 1,5 μέτρων. Το διαστημικό σκάφος συγκρούστηκε στην επιφάνεια της σελήνης διαγράφοντας μια ασυμπτωτική τροχιά γωνίας -13,6 μοιρών με τον ισημερινό της σελήνης. Η επιφάνεια της τροχιάς είχε έγκλιση 16.5 μοιρών με τον ισημερινό της σελήνης. Μετά από πτήση 64,9 ωρών, το σκάφος συνετρίβη στις 09:57:36,756 UT της 20 Φεβρουαρίου 1965 στη Mare Tranquillitatis με συντεταγμένες 2,67 N, 24,659:34:32 UT E. Η ταχύτητα του σκάφους τη στιγμή της σύγκρουσης ήταν 2,68 km/s. Η απόδοση της αποστολής ήταν γενικά άψογη.

Εξωτερικοί σύνδεσμοι