Ilyushin Il-38
| Ilyushin Il-38 | |
|---|---|
 Ανθυποβρυχιακό Il-38SD του Ινδικού Ναυτικού. | |
| Τύπος | αεροσκάφος ναυτικής περιπολίας/ανθυποβρυχιακό |
| Χώρα προέλευσης | ΕΣΣΔ/Ρωσία |
| Σχεδιασμός | σχεδιαστικό γραφείο Ilyushin |
| Παρθενική πτήση | 28 Σεπτεμβρίου 1961 |
| Πρώτη παρουσίαση | 1967 |
| Κατάσταση | Σε ενεργό υπηρεσία |
| Κύριος χειριστής | Σοβιετική Ναυτική Αεροπορία-Ρωσική Ναυτική Αεροπορία |
| Άλλοι χειριστές | Ινδική Ναυτική Αεροπορία |
| Παραγωγή | 1967-1972 |
| Μονάδες που παρήχθησαν | 58 |
| Αναπτύχθηκε από | Ilyushin Il-18 |
Το Ilyushin Il-38 (ονομασία αναφοράς NATO: «May») είναι τετρακινητήριο ελικοφόρο αεροσκάφος ναυτικής περιπολίας και εντοπισμού υποβρυχίων, σοβιετικής σχεδίασης και κατασκευής. Βασίστηκε στο επιβατηγό αεροσκάφος Il-18.
Σχεδιασμός και ανάπτυξη
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Το Il-38 είναι εξειδικευμένη παραλλαγή του τετρακινητήριου ελικοφόρου Ilyushin Il-18 που αναπτύχθηκε για χρήση ως αεροσκάφος ναυτικής περιπολίας από το Σοβιετικό Ναυτικό. Κύρια αποστολή του ήταν η ατιμετώπιση των αμερικανικών υποβρυχίων βαλλιστικών πυραύλων. Η Κεντρική Επιτροπή του ΚΚΣΕ και το Συμβούλιο Υπουργών εξέδωσαν κοινή ντιρεκτίβα στις 18 Ιουνίου 1960 που ζητούσε το πρωτότυπο του νέου αεροσκάφους να είναι έτοιμο για δοκιμές μέχρι το δεύτερο τρίμηνο του 1962. Η άτρακτος, οι πτέρυγες, το ουραίο και τα ατρακτίδια των κινητήρων καθώς και οι κινητήρες ήταν πανομοιότυπα με του Il-18. Το πρωτότυπο του Il-38 πραγματοποίησε την παρθενική του πτήση στις 28 Σεπτεμβρίου 1961,[1] ενώ το πρώτο αεροσκάφος παραγωγής ακολούθησε τον Σεπτέμβριο του 1967. Η παραγωγή του Il-38 διακόπηκε το 1972, όταν πλέον είχε εισέλθει σε υπηρεσία το μεγαλύτερης εμβέλειας και ανώτερων δυνατοτήτων Tupolev Tu-142.[2]
Οι πτέρυγες του Il-38 έχουν μετακινηθεί προς τα εμπρός κατά 3 m σε σχέση με το Il-18.[3] Σε αντίθεση με το Il-18, μόνο το εμπρόσθιο μέρος της ατράκτου είναι συμπιεζόμενο. Στην ουρά είναι εγκατεστημένο σύστημα MAD, ενώ κάτω από το εμπρόσθιο τμήμα της ατράκτου είναι εγκατεστημένο το ραντάρ «Μπερκούτ» (ρωσ. χρυσαετός). Υπάρχουν δύο εσωτερικές αποθήκες όπλων, μία μπροστά από την πτέρυγα για τους ηχοσημαντήρες και μία πίσω από την πτέρυγα για τον οπλισμό.[1]
Σύμφωνα με ορισμένες δυτικές πηγές παρήχθησαν 58 αεροσκάφη.[2] Ο διοικητής της ανθυποβρυχιακής μονάδας στο Οστρόφ δήλωσε ότι η Σοβιετική Ναυτική Αεροπορία παρέλαβε 35,[4] εκ των οποίων τα τριάντα περίπου παραμένουν σε υπηρεσία με τη Ρωσική Ναυτική Αεροπορία.[5] Στα μέσα της δεκαετίας του 1990 φαίνεται ότι το επιβατηγό Tu-204/Tu-214 επικράτησε έναντι του Beriev A-40/Be-42 σε διαγωνισμό για την απόκτηση νέου αεροσκάφους που θα αντικαθιστούσε τα Il-38,[4] όμως το όλο εγχείρημα ματαιώθηκε εξαιτίας της έλλειψης πόρων.
Επίσης, πέντε αεροσκάφη παραδόθηκαν στην Ινδία.[4] Σε ινδική υπηρεσία φέρουν τους αντιπλοϊκούς πυραύλους Sea Eagle.[6] Έπειτα από πολλά χρόνια υπηρεσίας, τα αεροσκάφη αυτά στάλθηκαν πίσω στη Ρωσία για αναβάθμιση που περιλαμβάνει νέα ηλεκτρονικά συστήματα, νέο ραντάρ, σύστημα ανίχνευσης υπερύθρων στο ρύγχος καθώς και σύστημα SIGINT.[5] Τα αναβαθμισμένα αεροσκάφη φέρουν την ονομασία Il-38 SD.[7] Τα ινδικά Il-38 μπορούν επίσης να βάλουν τους πυραύλους Kh-35E.[8]
Επιχειρησιακή ιστορία
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Στις αρχές της δεκαετίας του 1970 ένα πρωτότυπο χάθηκε όταν αναγκάστηκε να πραγματοποιήσει προσθαλάσσωση.[4]
Il-38 εντάχθηκαν σε μονάδες του Βόρειου Στόλου, καθώς και των Στόλων του Ειρηνικού και της Βαλτικής. Τον Μάρτιο του 1968 ένα σμήνος Il-38 στάλθηκε στο Κάιρο, από όπου και επιχειρούσε μέχρι την απόσυρσή του το 1972. Τα συγκεκριμένα αεροσκάφη έφεραν μεν αιγυπτιακά διακριτικά αλλά είχαν σοβιετικά πληρώματα. Τα Il-38 συνέχισαν να επιχειρούν από βάσεις εκτός ΕΣΣΔ σε όλη τη διάρκεια του Ψυχρού Πολέμου, πετώντας από το Άντεν της Νότιας Υεμένης, την Ασμάρα (που ανήκε τότε στην Αιθιοπία, τη Λιβύη και τη Συρία. Το 1984 δύο Il-38 που βρίσκονταν στην Ασμάρα δέχθηκαν επίθεση από κομάντο του Λαϊκού Απελευθερωτικού Μετώπου της Ερυθραίας με συνέπεια το ένα τουλάχιστον να καταστραφεί.[2] Έπειτα από την ανατροπή της ΕΣΣΔ και το τέλος του Ψυχρού Πολέμου τα Il-38 παρέμειναν σε υπηρεσία με το Ρωσικό Ναυτικό στην Αρκτική και τον Ειρηνικό.[5]
Χρήστες
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα].jpg)
- Πρώην χρήστες
- ΕΣΣΔ
Δείτε επίσης
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- Αεροσκάφη που σχετίζονται με την ανάπτυξη του Il-38
- Συγκρίσιμα αεροσκάφη
Παραπομπές
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- ↑ 1,0 1,1 Lake 2005, p.31.
- ↑ 2,0 2,1 2,2 Lake 2005, p.32.
- ↑ Gordon 2004, p.92.
- ↑ 4,0 4,1 4,2 4,3 Borst, Marco P.J. (Summer 1996). [://www.p3orion.nl/il-38 may.pdf «Ilyushin IL-38 May- the Russian Orion»]. Airborne Log (Lockheed): 8–9.
- //www.p3orion.nl/il-38 may.pdf. Ανακτήθηκε στις 2 September 2014.
- ↑ 5,0 5,1 5,2 Lake 2005, p.36.
- ↑ Lake 2005, pp.32–33
- ↑ «Индийские противолодочные самолеты получили "Морского змея"». lenta.ru.
- ↑ «Indian Navy Practices Sinking Chinese Subs in Largest-Ever Military Exercise».
Βιβλιογραφία
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- Lake, Jon. "Russia's Submarine Killer: Ilyushin IL-38 May". Air International, February 2005, Vol 68 No.2. Stamford, UK:Key Publishing. pp. 30–36.
- Gordon, Yefim and Dmitriy Komissarov, Ilyushin Il-18/-20/-22; A Versatile Turboprop Transport, Midland Publishing:Hinckley England. 2004.
Εξωτερικοί σύνδεσμοι
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- Το Il-38 May στο globalsecurity.org (Αγγλικά)
- Σελίδα αφιερωμένη στα Il-38 May του Ινδικού Ναυτικού (Αγγλικά)
