Μετάβαση στο περιεχόμενο

Blackburn Roc

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Blackburn B-25 Roc
Το Blackburn Roc
Τύποςμαχητικό μεταφερόμενο από αεροπλανοφόρο
ΚατασκευαστήςBlackburn Aircraft
Boulton Paul
Χώρα προέλευσηςΗνωμένο Βασίλειο
ΣχεδιασμόςGeorge Edward Petty
Παρθενική πτήση23 Δεκεμβρίου 1938
Πρώτη παρουσίασηΑπρίλιος 1939
Αποσύρθηκε1943
Κύριος χειριστήςFleet Air Arm
Μονάδες που παρήχθησαν136
Αναπτύχθηκε απόBlackburn Skua

To Blackburn B-25 Roc ήταν βρετανικό διθέσιο μονοκινητήριο μαχητικό αεροσκάφος που ανέπτυξε η Blackburn Aircraft για τα αεροπλανοφόρα του Βασιλικού Ναυτικού. Πήρε το όνομά του από το ομώνυμο μυθολογικό πτηνό. Εξελίχθηκε παράλληλα με το όμοιο Blackburn Skua και κύριο χαρακτηριστικό του ήταν πως ο οπλισμός του ήταν συγκεντρωμένος σε πυργίσκο, αντί στο ρύγχος ή τις πτέρυγες (όπως συνέβαινε με τα περισσότερα μαχητικά της περιόδου). Η πολεμική δράση των Roc ήταν περιορισμένη και μάλλον άδοξη διότι αποδείχθηκαν υποδεέστερα άλλων σύγχρονών τους αεροσκαφών.

Σχεδιασμός και ανάπτυξη

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Την 31η Δεκεμβρίου 1935, το Βρετανικό Υπουργείο Αεροπορίας εξέδωσε την Απαίτηση O.30/35 που αφορούσε στην ανάπτυξη ενός μαχητικού για τα αεροπλανοφόρα με οπλισμό σε πυργίσκο.[1] Η Blackburn συμμετείχε στον σχετικό διαγωνισμό με μετατροπή του βομβαρδιστικού κάθετης εφόρμησης Skua, δύο πρωτότυπα του οποίου είχε κατασκευάσει νωρίτερα μέσα στο 1935. Η Boulton Paul πρότεινε το P.85, το οποίο βασίζονταν στο μαχητικό Defiant με αστεροειδή ή υδρόψυκτο κινητήρα.[1][2][3] Παρόλο που η πρόταση της Boulton Paul προβλέπονταν να είναι σημαντικά ταχύτερη, επελέγη τελικά το Roc.[3]

Το Roc, όπως και το Skua, ήταν διθέσιο χαμηλοπτέρυγο μονοπλάνο ολομεταλλικής κατασκευής με ανασυρόμενο σύστημα προσγείωσης. Οι πτέρυγες του ήταν αναδιπλούμενες ώστε να εξοικονομείται χώρος στα αεροπλανοφόρα και προωθούνταν από αστεροειδή κινητήρα Bristol Perseus που έστρεφε τρίφυλλη έλικα. Είχε πανομοιότυπο πυργίσκο πολυβόλων με το Defiant, όπου ήταν εγκατεστημένα τέσσερα πολυβόλα Browning των 7,7 mm. Παρέμειναν επίσης τα φρένα βύθισης και οι πυλώνες ανάρτησης βομβών του Skua.[4][5]

Στις 28 Απριλίου 1937 το Υπουργείο ζήτησε την παραγωγή 136 αεροσκαφών, όμως η Blackburn ήταν υπερφορτωμένη με το έργο της κατασκευής και ανάπτυξης των Skua και Botha. Τελικά αποφασίστηκε να αναλάβει η Boulton Paul σημαντικό υποκατασκευαστικό έργο για το Roc.[6][7]

Το πρωτότυπο πραγματοποίησε την παρθενική του πτήση στις 23 Δεκεμβρίου 1936. Ήταν ανώτερο όσον αφορά τον χειρισμό συγκριτικά με το Skua, όμως οι επιδόσεις του ήταν απογοητευτικές: είχε μέγιστη ταχύτητα μόλις 359 km/h.[8][9] Σύντομα κατέστη σαφές πως το αεροσκάφος δεν θα μπορούσε να καλύψει τις ανάγκες. Ο Πέμπτος Λόρδος του Ναυαρχείου, Αλεξάντερ Ράμσεϊ (Alexander Ramsay), πρότεινε τον Οκτώβριο του 1938 να ματαιωθεί το όλο εγχείρημα. Δεν εισακούστηκε, κυρίως διότι θα δημιουργούνταν προβλήματα στην γραμμή παραγωγής της Boulton Paul, αλλά αποφασίστηκε ότι το Roc θα χρησιμοποιούνταν ως ρυμουλκό ιπτάμενων στόχων.[10]

Δευτερεύουσα απαίτηση για το νέο μαχητικό ήταν να μπορεί να χρησιμοποιείται και ως υδροπλάνο. Για αυτό τον σκοπό αξιοποιήθηκαν οι πλωτήρες του Blackburn Shark. Το αρχικό πρωτότυπο ήταν ασταθές και συνετρίβη τον Δεκέμβριο του 1939. Παρόλο που η προσθήκη μεγάλου κοιλιακού πτερυγίου επέλυσε τα ζητήματα σταθερότητας, οι πλωτήρες είχαν ιδιαίτερα αρνητικό αντίκτυπο στις επιδόσεις με συνέπεια να εγκαταλειφθεί το εγχείρημα.[11]

Επιχειρησιακή ιστορία

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Το πρωτότυπο (Μάιος 1939)
Πειραματικό υδροπλάνο Roc

Οι παραδόσεις άρχισαν στα τέλη του 1939. Τα Σμήνη 800 και 803 της Ναυτικής Αεροπορίας (Fleet Air Arm) -μονάδες με Skua- ήταν τα πρώτα που παρέλαβαν τον τύπο. To 803 στάλθηκε αργότερα στην βόρεια Σκωτία ώστε να παρέχει αεροπορική κάλυψη στον κύριο ναύσταθμο του στόλου στο Σκάπα Φλόου, όμως τα μαχητικά της Blackburn αποδείχθηκαν ολοσχερώς ανεπαρκή.[12] Το 1940 μικρός αριθμός αεροσκαφών των Σμηνών 800 και 801 στάλθηκε με το αεροπλανοφόρο HMS Ark Royal στη Νορβηγία για να καλύψει τα συμμαχικά στρατεύματα. Και σε αυτή την περίσταση τα Roc αποδείχθηκαν κατώτερα σε επιδόσεις συγκριτικά με τα μαχητικά της Luftwaffe.[13]

Αεροσκάφη Skua και Roc υποστήριξαν το καλοκαίρι του 1940 την εκκένωση των βρετανικών και των γαλλικών δυνάμεων από την Δουνκέρκη.[14] Σε αυτό το θέατρο επιχειρήσεων σημειώθηκε η μοναδική ίσως κατάρριψη εχθρικού αεροσκάφους από Roc: στις 28 Μαΐου 1940 ένα Roc και δύο Skua αναχαίτισαν πέντε γερμανικά βομβαρδιστικά Junkers Ju 88. Το Roc κατάφερε να χτυπήσει ένα από αυτά και στην συνέχεια επέστρεψε στην βάση του.[15]

Τα Roc ανέλαβαν σε ορισμένες περιπτώσεις αποστολές εγγύς υποστήριξης/προσβολής επίγειων στόχων,[16] όμως μέχρι το 1943 όλα χρησιμοποιούνταν σε δευτερεύοντες ρόλους (κυρίως ρυμούλκηση ιπτάμενων στόχων και αεροδιάσωση).[16][17] Εντός του 1943 αποσύρθηκαν από την ενεργό υπηρεσία[16][17] ενώ στα τέλη του 1944 είχαν απομείνει τέσσερα μη λειτουργικά αεροσκάφη που συνέβαλαν με τους πυργίσκους των πολυβόλων τους στην αεράμυνα του αεροδρομίου του Gosport.[18]

Χρήστες

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Ηνωμένο Βασίλειο

Δείτε επίσης

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Αεροσκάφη που σχετίζονται με την ανάπτυξη του ROC

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Παρόμοια αεροσκάφη

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Κατάλογοι

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Παραπομπές

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
  1. ↑ 1,0 1,1 Brew 2002, p. 26.
  2. ↑ Jackson 1968, p. 399.
  3. ↑ 3,0 3,1 Buttler, Tony British Secret Projects: Fighters and Bombers p55
  4. ↑ Mason 1992, p. 271.
  5. ↑ Jackson 1968, pp. 411–412.
  6. ↑ Jackson 1968, p. 412.
  7. ↑ Buttler, Tony British Secret Projects: Fighters and Bombers p. 54
  8. ↑ Thetford 1978, p. 60.
  9. ↑ Lumsden and Heffernen Aeroplane Monthly March 1990, p. 149.
  10. ↑ Brew 2002, pp. 38–39.
  11. ↑ Brew 2002, pp. 50–51.
  12. ↑ Willis Aeroplane December 2007, p. 57.
  13. ↑ Willis Aeroplane December 2007, p. 58.
  14. ↑ Willis Aeroplane December 2007, pp. 58–59.
  15. ↑ Thomas 2007, p. 17.
  16. ↑ 16,0 16,1 16,2 Willis Aeroplane December 2007, p. 59.
  17. ↑ 17,0 17,1 Jackson 1968, pp. 415–416.
  18. ↑ Dell, John "Dinger". "Blackburn Roc: A short description and appreciation." Αρχειοθετήθηκε 2007-08-06 στο Wayback Machine. Dinger's Aviation pages. Retrieved: 17 July 2010.

Βιβλιογραφία

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
  • Brew, Alec. The Turret Fighters: Defiant and Roc. Ramsbury, Marlborough, Wiltshire, UK: Crowood Press, 2002. ISBN 1-86126-497-6.
  • Brown, Eric, CBE, DCS, AFC, RN.; William Green and Gordon Swanborough. "Blackburn Skua and Roc." Wings of the Navy, Flying Allied Carrier Aircraft of World War Two. London: Jane's Publishing Company, 1980, pp. 29–40. ISBN 0-7106-0002-X.
  • Green, William. War Planes of the Second World War: Volume Two Fighters. London: Macdonald, 1961.
  • Jackson, A.J. Blackburn Aircraft since 1909. London: Putnam, 1968. ISBN 0-370-00053-6.
  • Lumsden, Alec and Terry Heffernan. "Probe Probare: Blackburn Skua and Roc Part Two". Aeroplane Monthly, March 1990, Vol. 18, No. 3. pp. 146–150.
  • Mason, Francis K. The British Fighter since 1912. Annapolis, Maryland, USA: Naval Institute Press, 1992. ISBN 1-55750-082-7.
  • Mondey, David. The Hamlyn Concise Guide to British Aircraft of World War II. London: Chancellor Press, 1994. ISBN 1-85152-668-4.
  • Thetford, Owen. British Naval Aircraft since 1912. London: Putnam, Fourth edition, 1978. ISBN 0-370-30021-1.
  • Thomas, Andrew. Royal Navy Aces of World War 2. Oxford, UK: Osprey Publishing, 2007. ISBN 978-1-84603-178-6.
  • Willis, Matthew. "Database: The Blackburn Skua & Roc". Aeroplane, December 2007, Vol. 35, No. 12, pp. 52–69.
  • Willis, Matthew. Blackburn Skua and Roc. Sandomierz, Poland/Redbourn, UK: Mushroom Model Publications, 2007. ISBN 83-89450-44-5.

Εξωτερικοί σύνδεσμοι

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
  • Πολυμέσα σχετικά με το θέμα Blackburn Roc στο Wikimedia Commons


Ανακτήθηκε από "https://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Blackburn_Roc&oldid=10466793"