Μετάβαση στο περιεχόμενο

Το ποντικάκι

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Το ποντικάκι
ΣκηνοθεσίαΝίκος Τσιφόρος
Γιώργος Ασημακόπουλος
ΠαραγωγήΑνζερβός
ΣενάριοΝίκος Τσιφόρος
Γιώργος Ασημακόπουλος
ΠρωταγωνιστέςΜίμης Φωτόπουλος
Αλίκη Βουγιουκλάκη
Γιώργος Λευτεριώτης
Διονύσης Παπαγιαννόπουλος
Νίκος Ρίζος
Ρίκα Διαλυνά
Περικλής Χριστοφορίδης
Κώστας Παππάς
ΜουσικήΑργύρης Κουνάδης
ΦωτογραφίαΚώστας Θεοδωρίδης
ΜοντάζΓιώργος Τσαούλης
ΔιανομήΦίνος Φιλμ
Πρώτη προβολή1954 (Ελλάδα)
Κυκλοφορία30 Ιανουαρίου 2003 (DVD)
Διάρκεια91΄
ΠροέλευσηΕλλάδα
ΓλώσσαΕλληνικά
δεδομένα (π • σ • ε )

Το ποντικάκι είναι ελληνική ταινία δράσης του 1954, σε παραγωγή της Ανζερβός και σε σκηνοθεσία Νίκου Τσιφόρου και Γιώργου Ασημακόπουλου, με τους ίδιους να γράφουν και το σενάριο της ταινίας.

Πλοκή

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
 Η παρακάτω περίληψη πλοκής του έργου που αφορά το λήμμα είναι ημιτελής. Μπορείτε να επεξεργαστείτε το λήμμα ώστε να περιλαμβάνει την πλήρη πλοκή του έργου (συμπεριλαμβανομένου του τέλους) ώστε να δίνει εγκυκλοπαιδική αξία στο λήμμα.
Η Βικιπαίδεια δεν είναι κατάλογος πωλήσεων ή ενοικιάσεων βιβλίων ή ταινιών ώστε να περιλαμβάνει μόνο τις πληροφορίες από το οπισθόφυλλο ή τη συσκευασία ενός έργου.

Ο Λουκής, μετά από μια επιτυχημένη διάρρηξη θα καταφέρει να ξεφύγει από την αστυνομία, χάρη στη νεαρή ανθοπώλιδα Κρινούλα, που του συστήνεται ως "Ποντικάκι". Θα την πάρει μαζί του στο κρησφύγετό του, όπου μένει με τον Βαγγέλη, τη Χριστίνα και τον αρχηγό της συμμορίας, τον Κώστα. Ο Λουκής θα θελήσει να επανέλθει στον τίμιο δρόμο και θα νοικιάσει ένα δωμάτιο. Θα προσπαθήσει να ξαναρχίσει τη ζωή του μαζί με το Ποντικάκι. Το ίδιο θα κάνει και ο Πέτρος. Ο Κώστας όμως δεν είναι διατεθειμένος να δεχθεί τόσο εύκολα την διάλυση της ομάδας του.

Διανομή ρόλων

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Παραγωγή

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Η ταινία θεωρείται σταθμός για τον ελληνικό κινηματογράφο, διότι είναι η πρώτη αστυνομική ταινία που γυρίστηκε στην Ελλάδα, καθώς και το ντεμπούτο της Αλίκης Βουγιουκλάκη, αλλά και της Ρίκας Διαλυνά. Είναι κάτι πρωτόγνωρο για εκείνη την εποχή. Ο ρόλος της Κρινούλας είχε προταθεί στην Έλλη Λαμπέτη, η οποία τον είχε απορρίψει.[1]

Η Βουγιουκλάκη θυμάται στο βιβλίο Εδώ Αλίκη των εκδόσεων Ίκαρος:

Ήμουν τόσο άπραγη από κινηματογράφο, ώστε κοίταζα διαρκώς τον φακό, λες και ήταν να βγάλω φωτογραφία για ταυτότητα. Και δεν μπορώ να καταλάβω πώς ο σκηνοθέτης και ο παραγωγός έμειναν ικανοποιημένοι από το «δοκιμαστικό» μου και μου έδωσαν το ρόλο. Η δουλειά στον κινηματογράφο-κομματιαστή και ασύνδετη-μου φαινόταν ακατανόητη, μ’ όλη την πατρική καλοσύνη που μου έδειξε ο κ. Τσιφόρος. Και όταν είδα τον εαυτό μου στην οθόνη, έφριξα. Δεν «μου άρεσα» διόλου μα διόλου. Και καθώς ούτε και το φιλμ είχε σπουδαία επιτυχία είπα: «Τελείωσε, δεν κάνω για τον κινηματογράφο, δεν θα ξαναπαίξω ποτέ σε ταινία».[2]

Το ποντικάκι κυκλοφόρησε στις κινηματογραφικές αίθουσες στις 15 Φεβρουαρίου 1954. Κόβοντας 32.558 εισιτήρια, κατατάχθηκε στην 15η θέση ανάμεσα σε 21 ταινίες της ίδιας σεζόν.[3] Κυκλοφόρησε και με τη μορφή DVD στις 30 Ιανουαρίου 2003.[4]

Υποδοχή

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Κριτικές

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

«Το Ποντικάκι είναι μια ευχάριστη ταινία στην οποία το αισθηματικό στοιχείο πλέκεται με την αστυνομική πλοκή... Οι ερμηνευτές του (ιδιαίτερα η Αλίκη Βουγιουκλάκη και ο Γιώργος Λευτεριώτης) έχουν αλήθεια στο παίξιμό τους...» (εφημερίδα Απογευματινή).

Ειδικότερα για την Αλίκη Βουγιουκλάκη στο κινηματογραφικό της ντεμπούτο:

«Από το "Ποντικάκι", στην "Κατάσκοπο Νέλη", για 42 χρονια σημάδεψε τη ζωη των θεατών που είδαν τις ταινίες της ... "Το ποντικάκι", που σκηνοθέτησε ο Νίκος Τσιφόρος από δικό του σενάριο (σε συνεργασία με τον Γ. Ασημακόπουλο), η Αλίκη ηταν πρωταγωνίστρια. Στην ταινία ερμήνευε μια ανήλικη κλέφτρα, ένα αφελές, τσαχπίνικο, αξιαγάπητο όμως και γλυκό -με μαύρα ακόμη μαλλιά- ποντικάκι, που τη συμπονούσε ο αστυφύλακας που τη συλλάμβανε και προσπαθούσε να την επαναφέρει στον ίσιο δρόμο». Από άρθρο του Νίνου Φενέκ Μικελίδη Αντίο, ωραία μου γατούλα [5]

Οι αστυνομικές ταινίες στην Ελλάδα

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Η ταινία κρίνεται ιστορικά σημαντική ως η πρώτη αστυνομική παραγωγή στην Ελλάδα, σε μια περίοδο στο παρελθόν, όταν οι αστυνομικές ταινίες θεωρούνταν ευτελές είδος. Σύμφωνα με τον κριτικό κινηματογράφου Αλέξη Δερμεντζόγλου:

«Στην Ελλάδα "τραβούσε" ιδίως και πάνω απ' όλα η ελληνική κωμωδία, η φουστανέλα και το μελό, άντε και η κοινωνική περιπέτεια. Όποιος επιθυμούσε να γυρίσει ένα θρίλερ είχε πρόβλημα αποδοχής. Βέβαια βρέθηκαν και διάφοροι σωστοί συνδυασμοί. Το κοινωνικό φιλμ καταγγελίας ιδίως από τη "Φίνος Φιλμ" συνδύαζε μελό, κοινωνικά και αστυνομικά στοιχεία. Μπορεί το τέλος να ήταν συνήθως ευτυχές, αλλά περνούσαν πολλές αναφορές. Φυσικά, τότε υπήρχε και μια άτυπη μορφή ελληνικού μακαρθισμού. Οι σκηνοθέτες μας βρήκαν τρόπο και μέσα από κωμωδίες και δράματα να προχωρήσουν σε τολμηρότατες κοινωνικοπολιτικές καταγγελίες».[6]

Παραπομπές

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
  1. ↑ «Το Ποντικάκι (1954) ⋆ Filmy.gr». Filmy.gr. Ανακτήθηκε στις 28 Αυγούστου 2021. 
  2. ↑ «Το Ποντικάκι Το πρώτο δοκιμαστικό της Βουγιουκλάκη». KoitaMagazine. 13 Ιανουαρίου 2021. Ανακτήθηκε στις 28 Αυγούστου 2021. 
  3. ↑ «Το ποντικάκι - Ελληνικός κινηματογράφος». Ανακτήθηκε στις 28 Αυγούστου 2021. 
  4. ↑ «Το Ποντικάκι (1954) ⋆ Filmy.gr». Filmy.gr. Ανακτήθηκε στις 28 Αυγούστου 2021. 
  5. ↑ «Eleyqerotypia - Eidhseis (Jul. 23)». www.hri.org. Ανακτήθηκε στις 28 Αυγούστου 2021. 
  6. ↑ «Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης. Η αθέατη (πολιτική) πλευρά», Αλέξης Δερμεντζόγλου, Εφημ. Μακεδονία, 19/11/2007.

Εξωτερικοί σύνδεσμοι

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Ανακτήθηκε από "https://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Το_ποντικάκι&oldid=10599876"