Μετάβαση στο περιεχόμενο

Τζούλιαν Μπαρνς

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Τζούλιαν Μπαρνς
Ο Τζούλιαν Μπαρνς το 2019
Γενικές πληροφορίες
Όνομα στη
μητρική γλώσσα		Julian Barnes (Αγγλικά)
Γέννηση19  Ιανουαρίου 1946[1][2][3]
Λέστερ[4][5]
ΨευδώνυμοDan Kavanagh
Χώρα πολιτογράφησηςΗνωμένο Βασίλειο[6][7]
Θρησκείααγνωστικισμός
Εκπαίδευση και γλώσσες
Ομιλούμενες γλώσσεςΑγγλικά[8][9]
ΣπουδέςΚολέγιο Μόντλιν
City of London School
Πληροφορίες ασχολίας
Ιδιότητασυγγραφέας[10][11]
μεταφραστής
μυθιστοριογράφος
δοκιμιογράφος
κριτικός λογοτεχνίας
συγγραφέας έργων επιστημονικής φαντασίας
δημοσιογράφος[12]
Αξιοσημείωτο έργοΈνα κάποιο τέλος
Επηρεάστηκε απόΤζον Άπνταϊκ
Frank O'Connor
Jules Renard
Ίγκορ Στραβίνσκι
Γκυστάβ Φλωμπέρ
Ford Madox Ford
Σολ Μπήλλοου
Περίοδος ακμής2016[13]
Περίοδος ακμής1977
Οικογένεια
ΣύζυγοςPat Kavanagh (1979–2008)[4]
Αξιώματα και βραβεύσεις
Βραβεύσειςβραβείο Σόμερσετ Μομ (1981)
Best of Young British Novelists (1983)[14]
Geoffrey Faber Memorial Prize (1985)
Βραβείο Μεντισίς Δοκιμίου (1986)
E. M. Forster Award (1986)
Prix Femina étranger (1992)
Shakespeare Prize (1993)
Κρατικό Βραβείο της Αυστρίας για την Ευρωπαϊκή Λογοτεχνία (2004)[15]
d:Q131139744 (2007)[16]
d:Q130553019 (2009)
βραβείο Μπούκερ (2011)[17]
Europese Literatuurprijs (2012)
βραβείο Ζίγκφριντ Λεντς (2016)
d:Q130746747 (2019)[18]
Διοικητής του Τάγματος των Τεχνών και των Γραμμάτων[19]
Αξιωματικός του Τάγματος των Τεχνών και των Γραμμάτων[20]
Ιππότης του Τάγματος των Τεχνών και των Γραμμάτων[20]
Ιστότοπος
www.julianbarnes.com
Commons page Σχετικά πολυμέσα
δεδομένα

Ο Τζούλιαν Μπαρνς (αγγλικά: Julian Patrick Barnes) (γεννημένος στις 19 Ιανουαρίου 1946) είναι Άγγλος συγγραφέας, δοκιμιογράφος, κριτικός λογοτεχνίας και ένας από τους εξέχοντες εκπροσώπους της μεταμοντέρνας αγγλικής λογοτεχνίας. Το 2011 κέρδισε το βραβείο Μπούκερ και το 2021 το βραβείο Ιερουσαλήμ.[21]

Βιογραφικά στοιχεία

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Ο Τζούλιαν Πάτρικ Μπαρνς γεννήθηκε στις 19 Ιανουαρίου 1946 στην πόλη Λέστερ της κεντρικής Αγγλίας. Από το 1957 έως το 1964 φοίτησε στο City of London School. Στη συνέχεια σπούδασε στο κολλέγιο Μώντλιν του πανεπιστημίου της Οξφόρδης, στο τμήμα σύγχρονων δυτικοευρωπαϊκών γλωσσών. Το 1968 αποφοίτησε από το πανεπιστήμιο με άριστα. Μετά την αποφοίτησή του, εργάστηκε για τρία χρόνια ως λεξικογράφος στο Αγγλικό Λεξικό της Οξφόρδης. Στη συνέχεια εργάστηκε ως κριτικός και λογοτεχνικός συντάκτης σε πολιτιστικά ειδησεογραφικά περιοδικά. Από το 1979 έως το 1986 εργάστηκε ως κριτικός τηλεόρασης σε εφημερίδες μεταξύ των οποίων και για την εφημερίδαThe Observer.[22]

Ήταν παντρεμένος με τη λογοτεχνική του πράκτορα Πατ Κάβανα, με την οποία ζούσαν στο Βόρειο Λονδίνο έως τον θάνατό της το 2008.

Λογοτεχνικό έργο

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Μετά από πολλές δημοσιεύσεις σε λογοτεχνικά περιοδικά, δημοσίευσε το πρώτο του μυθιστόρημα, Μέτρολαντ (1980), το οποίο τιμήθηκε με το βραβείο Σόμερσετ Μωμ. Το μυθιστόρημα αναφέρεται στην ιστορία ενός νεαρού από τα προάστια του Λονδίνου που ταξιδεύει στο Παρίσι ως φοιτητής στη δεκαετία του 1960 και επιστρέφει τελικά στο Λονδίνο. Πραγματεύεται θέματα ιδεαλισμού και σεξουαλικής πίστης και είναι δομημένο σε τρία μέρη, που είναι μια κοινή επανάληψη στο έργο του συγγραφέα. Κατά τη διάρκεια της δεκαετίας του 1980, ο Μπαρνς έγραψε τέσσερα αστυνομικά μυθιστορήματα με το ψευδώνυμο Νταν Κάβανα (ο Μπαρνς είχε παντρευτεί πρόσφατα τη λογοτεχνική πράκτορα Πατ Κάβανα).

Το δεύτερο μυθιστόρημά του Πριν εκείνη με γνωρίσει (1982) περιλαμβάνει μια πιο σκοτεινή αφήγηση, μια ιστορία εκδίκησης και ζηλοτυπίας ενός ιστορικού που έχει εμμονή με το παρελθόν της δεύτερης συζύγου του. Το πρωτοποριακό μυθιστόρημα του Μπαρνς Ο παπαγάλος του Φλωμπέρ διαφοροποιήθηκε από την παραδοσιακή γραμμική δομή των προηγούμενων μυθιστορημάτων του και παρουσίαζε μια αποσπασματική βιογραφική ιστορία ενός ηλικιωμένου γιατρού, ο οποίος μελετά τον ρόλο του συγγραφέα στη δημιουργική διαδικασία εστιάζοντας με εμμονή στη ζωή του Γκυστάβ Φλωμπέρ, συγγραφέας που επηρέασε το έργο του Μπαρνς. [23]

Το 1989, ο Μπαρνς δημοσίευσε το μυθιστόρημα Ιστορία του κόσμου σε 10½ κεφάλαια, το οποίο είναι επίσης ένα μη γραμμικό μυθιστόρημα και χρησιμοποιεί ποικίλα στυλ γραφής για να αναζητήσει απαντήσεις σε μια σειρά από φιλοσοφικά ερωτήματα σχετικά με την ουσία του ανθρώπου, το παρελθόν, το παρόν και το μέλλον του, αμφισβητώντας τις αντιληπτές έννοιες της ανθρώπινης ιστορίας και της ίδιας της γνώσης.

Κατά τη διάρκεια της δεκαετίας του 1990, ο Μπαρνς έγραψε επιπλέον μυθιστορήματα και δημοσιογραφικά έργα. Το 1991, δημοσίευσε το Περί ανέμων, για ένα σύγχρονο ερωτικό τρίγωνο, στο οποίο οι τρεις χαρακτήρες παρουσιάζουν στον αναγνώστη την ιστορία από την άποψή τους, αναφερόμενοι στα ίδια γεγονότα. Ακολούθησε μια συνέχεια που δημοσιεύτηκε το 2000 με τίτλο Έρωτας και ούτω καθ' εξής, στο οποίο οι χαρακτήρες επανέρχονται δέκα χρόνια αργότερα.  Το μυθιστόρημα Ο σκαντζόχοιρος (1992) διαδραματίζεται σε μια μετακομμουνιστική φανταστική χώρα στην Ανατολική Ευρώπη, και συνδυάζοντας διαφορετικά στιλ - από τον εσωτερικό μονόλογο ως το δημοσιογραφικό ρεπορτάζ - αναφέρεται στη δίκη ενός πρώην κομμουνιστή ηγέτη για εγκλήματα κατά της χώρας του. Το Αγγλία, Αγγλία (1998) είναι ένα χιουμοριστικό μυθιστόρημα που εξερευνά την ιδέα της εθνικής ταυτότητας. Ο Μπαρνς είναι δεινός γαλλόφιλος και το βιβλίο του Cross Channel του 1996 είναι μια συλλογή 10 διηγημάτων που ερευνούν τη σχέση της Βρετανίας με τη Γαλλία. Επέστρεψε επίσης στο θέμα της Γαλλίας στο Something to Declare, μια συλλογή δοκιμίων για γαλλικά θέματα. Το 1988 χρίστηκε ιππότης του Γαλλικού Τάγματος Τεχνών και Γραμμάτων. [24]

Ο Μπαρνς προτάθηκε για το βραβείο Μπούκερ τρεις φορές κατά τη διάρκεια της δημιουργικής του καριέρας και το κέρδισε το 2011. Το 2005, το Άρθουρ και Τζoρτζ - μια φανταστική αφήγηση ενός αληθινού εγκλήματος που διερευνήθηκε από τον Άρθουρ Κόναν Ντόιλ, εκτόξευσε την καριέρα του και ήταν υποψήφιο για το βραβείο Μπούκερ, το οποίο τελικά έλαβε το 2011 για το μυθιστόρημά του Ένα κάποιο τέλος. Το 2021 κέρδισε το βραβείο Ντέιβιντ Κοέν και το βραβείο Ιερουσαλήμ.[25]

Το 2021 κέρδισε το ρωσικό λογοτεχνικό βραβείο Γιάσναγια Πολιάνα στην κατηγορία Ξένη Λογοτεχνία για το βιβλίο Χωρίς να φοβάμαι τίποτα πια. Το 2013 δημοσίευσε το έργο Τα τρία επίπεδα της ζωής, αφιερωμένο στη σύζυγό του που πέθανε το 2008.

Τα μυθιστορήματα Μέτρολαντ, Έρωτας και ούτω καθ' εξής και Ένα κάποιο τέλος διασκευάστηκαν σε ταινίες στο Ηνωμένο Βασίλειο και τη Γαλλία.

Επιλογή έργων

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
  • 1980: Metroland
  • 1982: Before She Met Me
    • Πριν Εκείνη Με Γνωρίσει, μτφ. Κατερίνα Λελούδη, εκδ.μεταίχμιο, 2013 [26]
  • 1984: Flaubert’s Parrot
  • 1986: Staring at the Sun
  • 1989: A History of the World in 10 ½ Chapters
  • 1991: Talking It Over
    • Περί ανέμων, μτφ. Γιάννης Σπανδώνης, εκδ. Ψυχογιός, 1994
  • 1992: The Porcupine
  • 1995: Letters from London
  • 1996: Cross Channel
  • 1998: England, England
    • England, England, μτφ. Αλεξάνδρα Κονταξάκη, εκδ. Μεταίχμιο, 2021
  • 2000: Love etc.
  • 2002: Something to Declare
  • 2004: The Pedant in the Kitchen
    • Ο διανοούμενος στην κουζίνα, μτφ. Νίκος Μπακουνάκης, εκδ. Μεταίχμιο, 2004
  • 2004: The Lemon Table (διηγήματα)
  • 2005: Arthur & George
    • Άρθουρ και Τζoρτζ, μτφ. Αλεξάνδρα Κονταξάκη, εκδ. Μεταίχμιο, 2011
  • 2008: Nothing to Be Frightened Of
    • Χωρίς να φοβάμαι τίποτα πια, μτφ. Αλεξάνδρα Κονταξάκη, εκδ. Μεταίχμιο, 2008
  • 2011: The Sense of an Ending.
  • 2011: Pulse
  • 2012: Through the Window
  • 2013: Levels of Life
    • Τα τρία επίπεδα της ζωής, μτφ. Θωμάς Σκάσσης, εκδ. Μεταίχμιο, 2014
  • 2015: Keeping an Eye Open (Δοκίμιο).
  • 2016: The Noise of Time
    • Ο αχός της εποχής, μτφ. Θωμάς Σκάσσης, εκδ. Μεταίχμιο, 2016 [27]
  • 2018: The Only Story
    • Η μοναδική ιστορία, μτφ. Κατερίνα Σχινά, εκδ. Μεταίχμιο, 2018 [28]
  • 2019: The Man in the Red Coat.
    • Άνδρας με κόκκινο μανδύα, μτφ. Κατερίνα Σχινά, εκδ. Μεταίχμιο 2020 [29]
  • 2022: Elizabeth Finch
    • Ελίζαμπεθ Φιντς, μτφ. Κατερίνα Σχινά, εκδ. Μεταίχμιο, 2022 [30]

Παραπομπές

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
  1. ↑ 1,0 1,1 Εθνική Βιβλιοθήκη της Γερμανίας: (Γερμανικά) Gemeinsame Normdatei. Ανακτήθηκε στις 27  Απριλίου 2014.
  2. ↑ 2,0 2,1 (Αγγλικά) SNAC. w64f1wn6. Ανακτήθηκε στις 9  Οκτωβρίου 2017.
  3. ↑ 3,0 3,1 (Αγγλικά) ISFDB. 4808. Ανακτήθηκε στις 9  Οκτωβρίου 2017.
  4. ↑ 4,0 4,1 1462.
  5. ↑ books/2008/jun/10/julianbarnes.
  6. ↑ www.nytimes.com/1985/03/10/books/obsessed-with-the-hermit-of-croisset.html.
  7. ↑ www.nytimes.com/1986/12/28/books/barnes-before.html.
  8. ↑ Εθνική Βιβλιοθήκη της Γαλλίας: (Γαλλικά) καθιερωμένοι όροι της Εθνικής Βιβλιοθήκης της Γαλλίας. 120582437. Ανακτήθηκε στις 10  Οκτωβρίου 2015.
  9. ↑ CONOR.SI. 5249891.
  10. ↑ www.nytimes.com/books/99/05/09/daily/051199barnes-book-review.html.
  11. ↑ The Fine Art Archive. 118082. Ανακτήθηκε στις 1  Απριλίου 2021.
  12. ↑ Ανακτήθηκε στις 22  Μαΐου 2019.
  13. ↑ Ανακτήθηκε στις 10  Ιουνίου 2020.
  14. ↑ www.theguardian.com/books/2023/apr/15/grantas-best-of-young-british-novelists-meet-the-class-of-23.
  15. ↑ (Γερμανικά) www.kunstkultur.bka.gv.at/staatspreis-fur-europaische-literatur. Ανακτήθηκε στις 8  Μαΐου 2009.
  16. ↑ www.lalettredulibraire.com/2013/09/23/Palmarès-du-Prix-Arsène-Lupin.
  17. ↑ thebookerprizes.com/fiction/backlist/2011.
  18. ↑ www.lefigaro.fr/livres/le-prix-jean-d-ormesson-a-l-ecrivain-croate-predrag-matvejevitch-20200629.
  19. ↑ Ανακτήθηκε στις 2  Φεβρουαρίου 2019.
  20. ↑ 20,0 20,1 Ανακτήθηκε στις 23  Φεβρουαρίου 2022.
  21. ↑ . «metaixmio.gr/el/author/julian-barnes». 
  22. ↑ . «julianbarnes.com/». 
  23. ↑ . «bookpress.gr/sinenteuxeis/xenoi/tzoylian-barns-tin-proti-fora-pou-diavasa-dostogiefski-foroysa-stratiotiki-stoli». 
  24. ↑ . «culturenow.gr/o-papagalos-toy-flomper-tzoylian-mparns/». 
  25. ↑ . «britannica.com/biography/Julian-Barnes». 
  26. ↑ . «biblionet.gr/Τζούλιαν Μπαρνς». 
  27. ↑ . «culturenow.gr/o-axos-ths-epoxhs-julian-barnes-kritikh-vivlioy/». 
  28. ↑ . «politeianet.gr/books/barnes-julian-metaichmio-i-monadiki-istoria». 
  29. ↑ . «lifo.gr/culture/vivlio/andras-me-kokkino-mandya-sex-kai-apsenti-stin-mpel-epok». 
  30. ↑ . «lifo.gr/culture/vivlio/elizampeth-fints-i-istoria-i-mataiosi-kai-i-epithymia-sto-neo-mythistorima-toy». 
Ανακτήθηκε από "https://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Τζούλιαν_Μπαρνς&oldid=10464834"