Τεΐας
Το λήμμα δεν περιέχει πηγές ή αυτές που περιέχει δεν επαρκούν. |
Τεΐας | |
---|---|
Γενικές πληροφορίες | |
Γέννηση | 6ος αιώνας |
Θάνατος | 30 Οκτωβρίου 552[1] Nuceria |
Αιτία θανάτου | θάνατος στη μάχη |
Χώρα πολιτογράφησης | Οστρογοτθικό Βασίλειο |
Πληροφορίες ασχολίας | |
Οικογένεια | |
Αδέλφια | Aligern |
Στρατιωτική σταδιοδρομία | |
Πόλεμοι/μάχες | Μάχη των Βουσταγαλλώρων |
Αξιώματα και βραβεύσεις | |
Αξίωμα | Βασιλιάς της Ιταλίας (Ιουλίου 552 – Οκτώβριος 552) Βασιλιάς των Οστρογότθων (551–552)[2] |
Σχετικά πολυμέσα | |
Ο Τεΐας (Teia, ... - 553) ήταν ο τελευταίος Οστρογότθος βασιλιάς στην Ιταλία. Ήταν μάλλον στρατηγός που υπηρέτησε υπό τον Τωτίλα, τον οποίο διαδέχθηκε μετά την σφαγή του τελευταίου στη Μάχη των Βουσταγαλλώρων, τον Ιούλιο του 552. Κατά την επιστροφή του προς τα νότια της Ιταλίας, ο Τεΐας συγκέντρωσε την υποστήριξη αρκετών στρατιωτικών του Τωτίλα όπως ο Σκιπουάρος, ο Ινδούλφος, ο Γίβαλος και Ραγνάρης και προσπάθησε να αντισταθεί για τελευταία φορά στους Βυζαντινούς (υπό τον Ναρσή), στη Μάχη του όρους Λακτάριους, κοντά στη σημερινή Νάπολι. Η μάχη διεξήχθη τον Οκτώβριο του 552 ή στις αρχές του 553 και οι Οστρογότθοι νικήθηκαν ξανά. Ο Τεΐας σκοτώθηκε ενώ ο αδερφός του Αλιγέρνος παραδώθηκε. Φαίνεται πως νεκροί έπεσαν και οι Σκιπουάρος και Γίβαλος, ενώ ο Ινδούλφος και ο Ραγνάρης διέφυγαν το μέτωπο. Ο τελευταίος τραυματίστηκε θανάσιμα μετά από μια απόπειρα δολοφονίας εναντίον του από πράκτορες του Ναρσή.
Μετά την ήττα τους, η αντίσταση των Οστρογότθων έπαψε να είναι οργανωμένη. Η τελευταία επιβεβαιωμένη ανταρσία τους ήταν από τον ευγενή Γουιδίνο, στη βόρεια Ιταλία στα τέλη της δεκαετίας του 550. Ο Γουιδίνος αιχμαλωτίστηκε το 561 ή το 562 και η μετέπειτα ιστορία των Οστρογότθων βυθίστηκε στο σκοτάδι.
Παραπομπές
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- ↑ Εθνική Βιβλιοθήκη της Γερμανίας: (Γερμανικά) Gemeinsame Normdatei. 138600716. Ανακτήθηκε στις 17 Οκτωβρίου 2015.
- ↑ Felix Dahn: «Teja» (Γερμανικά) 1894. σελ. 535–537.
Βιβλιογραφία
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- John Julius Norwich. Bisanzio - Splendore e decadenza di un Impero. σελ. 91–92 (Ιταλικά)