Ταξιάρχης Χαλκιδικής
 |
Το λήμμα δεν περιέχει πηγές ή αυτές που περιέχει δεν επαρκούν. |
Συντεταγμένες: 40°25′30.0″N 23°31′18.1″E / 40.425000°N 23.521694°E
| Ταξιάρχης Χαλκιδικής | |
|---|---|
.jpg) | |
| Διοίκηση | |
| Χώρα | Ελλάδα |
| Γεωγραφία | |
| Υψόμετρο | 670 μέτρα |
| Πληθυσμός | |
| Μόνιμος | 742 |
| Έτος απογραφής | 2021 |
| Πληροφορίες | |
| Ταχ. κώδικας | 631 00 |
Ο Ταξιάρχης είναι οικισμός κτισμένος πάνω στο όρος Χολομώντας, σε δασώδη περιοχή. Στην απογραφή του 2021 αριθμούσε 742 κατοίκους. Αποτελεί Δημοτικό διαμέρισμα του δήμου Πολυγύρου στο νομό Χαλκιδικής. Ο οικισμός απέχει 25 χιλιόμετρα από τον Πολύγυρο.
Πληροφορίες
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Το όνομα του χωριού οφείλεται στον Αρχάγγελο Μιχαήλ, ο ναός του οποίου βρίσκεται σε αυτό. Ανάμεσα στα άλλα, το χωριό έχει ταβέρνες, πετρόκτιστη πλατεία, παραδοσιακά ξωκλήσια, παραδοσιακά σπίτια, ξενώνες, Δημοτικό σχολείο και νηπιαγωγείο, όπως επίσης και ενεργό πολιτιστικό σύλλογο. Κύριες ασχολίες είναι η κτηνοτροφία και η υλοτομία. Σημαντικό μέρος του εισοδήματος προέρχεται από την καλλιέργεια ελάτου, για χριστουγεννιάτικα δέντρα. Ονομαστοί είναι οι κτίστες του Ταξιάρχη, ενώ τα τελευταία χρόνια αυξάνονται οι άνθρωποι που ασχολούνται με τον αγροτουρισμό.
Στη Β΄ κατηγορία του ερασιτεχνικού πρωταθλήματος της ΕΠΣ Χαλκιδικής αγωνίζεται η ομάδα του Ταξιάρχη.
Ιστορικά στοιχεία
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Δεν είναι γνωστό πότε ιδρύθηκε το χωριό. Η παλαιά ονομασία του είναι Λούκοβη. Η περιοχή που είναι το χωριό ήταν μετόχι της Ιεράς Μονής Δοχειαρίου και οι κάτοικοι ήταν εργάτες της. Επίσης, μαρτυρείται ότι οι κάτοικοι του Ταξιάρχη προέρχονταν από την Πιερία, από την περιοχή του Ολύμπου, όπου υπήρχε χωριό με το όνομα "Λούκοβη" ή Λόκοβη. Το χωριό αυτό υπάρχει και σήμερα με την ονομασία Πέτρα και εξαιτίας κάποιας επιδημίας εγκαταλείφθηκε τότε. Οι κάτοικοί του κατέφυγαν στο Χολομώντα και έχτισαν τον Ταξιάρχη. Το 1821 το χωριό καταστράφηκε από τους Τούρκους κατά τη διάρκεια της επανάστασης της Χαλκιδικής. Σημαντικοί τοπικοί οπλαρχηγοί το 1821 αναδείχθηκαν ο Αγγελής Ρανταβέλλας και ο Αυγερινός Καμπούρης. Επίσης από τη Λόκοβη καταγόταν ο τυπογράφος του 19ου αιώνα Γεώργιος Μελισταγής, ο οποίος είχε την έδρα του τυπογραφείου του στην Ερμούπολη της Σύρου.[1]
Τον Ιούλιο του 1944, ο Ταξιάρχης δέχτηκε μέσα σε διάστημα λίγων ημερών δύο επιδρομές από βουλγαρικές δυνάμεις με αποτέλεσμα τη λεηλασία του οικισμού, την αιχμαλωσία κατοίκων, την εκτέλεση 6 ή 7 εξ αυτών και τον βιασμό γυναικών. Παράλληλα, ο Ταξιάρχης υπέστη πολυήμερο αποκλεισμό, ο οποίος έληξε όταν οι τοπικές δυνάμεις του ΕΛΑΣ απελευθέρωσαν Βούλγαρους στρατιώτες που είχαν αιχμαλωτίσει το αμέσως προηγούμενο διάστημα.[2]
Πολιτιστικά στοιχεία
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Την Καθαρά Δευτέρα, στον οικισμό[3] γίνεται παραδοσιακό γλέντι και επίσης κουρμπάνι γίνεται στα πανηγύρια των Αγίων Νικολάου (20 Μαΐου) και Αγίου Παντελεήμονα (27 Ιουλίου). Στις αρχές Σεπτεμβρίου λαμβάνει χώρα η μανιταρογιορτή, κατά την οποία γυναίκες από τον Ταξιάρχη προσφέρουν τηγανιτά μανιτάρια στους παρευρισκομένους. Στη συνέχεια γίνεται γλέντι.
Αξιοθέατα
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Ο οικισμός παρουσιάζει ενδιαφέρον και προσελκύει πολλούς επισκέπτες όλες τις εποχές του χρόνου. Στον οικισμό μπορεί κανείς να δει πολλά διατηρητέα κτήρια, τα οποία αποτελούν δείγματα της τοπικής αρχιτεκτονικής. Τέτοιο κτήριο είναι η οικία του Μακεδονομάχου οπλαρχηγού, καπετάν Γιάννη Παρλιάρη. Ενδιαφέροντα είναι το Χάνι, η μεγάλη βρύση Σιποτούρα και το Κάτω Πηγάδι καθώς και η περιοχή Αρκουδόλακκας.
Ναός Αρχαγγέλου Μιχαήλ
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Ο Ιερός Ναό, ο οποίος ολοκληρώθηκε το 1977, είναι σταυροειδής με τρούλο και κτισμένος από πέτρα του Χολομώντα και κατά το μεγαλύτερο μέρος από εθελοντική εργασία των κατοίκων. Χτίστηκε στη θέση παλαιότερου ναού, βασιλικού ρυθμού, ο οποίος είχε καταστραφεί από τους Τούρκους το 1821 και έπειτα ανακαινίστηκε το 1914. Στον περίβολο του ναού υπάρχει παρεκκλήσι προς τιμήν του Αγίου Θεοδώρου. Στο ναό φυλάσσεται η θαυματουργή εικόνα του Αρχαγγέλου Μιχαήλ, η οποία πιθανότατα προέρχεται από τη Μονή Δοχειαρίου, μετόχι της οποίας ήταν η περιοχή που βρίσκεται σήμερα το χωριό. Στο φόρεμα του αγγέλου βλέπουμε επιγραφή με τη χρονολογία 1872. Κατά την Τουρκοκρατία, οι Τούρκοι ανακάλυψαν την ιερή εικόνα και προσπάθησαν να την πυρπολήσουν, με θαυματουργό όμως τρόπο δεν κατέστη αυτό δυνατό. Στο ναό του Αρχαγγέλου Μιχαήλ λειτουργεί εκκλησιαστικό μουσείο και υπάρχουν μεταξύ άλλων ιερά κειμήλια και λείψανα αγίων. Σήμερα ο ναός πανηγυρίζει δύο φορές το χρόνο, στις 6 Σεπτεμβρίου ("Αρχαγγελούδι) και στις 8 Νοεμβρίου. Στον Ταξιάρχη επίσης εορτάζουν ο Άγιος Χριστόφορος και ο Άγιος Νικόλαος το Μάιο, ο Προφήτης Ηλίας, η Αγία Παρασκευή και ο Άγιος Παντελεήμων τον Ιούλιο και τελούνται θρησκευτικές εκδηλώσεις, με την τήρηση παραδοσιακών εθίμων.
Πρόσωπα
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- Αγγελής Ρανταβέλλας, οπλαρχηγός της Ελληνικής Επανάστασης του 1821
- Αυγερινός Καμπούρης, οπλαρχηγός της Ελληνικής Επανάστασης του 1821
- Γεώργιος Αθανασιάδης Μελισταγής, αγωνιστής της Ελληνικής Επανάστασης του 1821, τυπογράφος
- Ιωάννης Παρλιάρης, Μακεδονομάχος οπλαρχηγός
- Ιωάννης Οικονόμου Παπαπαύλου, Μακεδονομάχος οπλαρχηγός
Παραπομπές
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- ↑ Παπαοικονόμου 2016, σελ. 404-405.
- ↑ Βάιος Καλογρηάς, Το αντίπαλο δέος. Οι εθνικιστικές οργανώσεις αντίστασης στην κατεχόμενη Μακεδονία. 1941-1944, University Studio Press, Θεσσαλονίκη 2012, σελ. 134.
- ↑ «Γιορτές και πανηγύρια». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 8 Φεβρουαρίου 2008. Ανακτήθηκε στις 1 Μαρτίου 2008.
Πηγές
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- Παπαοικονόμου, Νικόλαος Εμμ. (2016). Προσωπογραφία αγωνιστών του 1821 από τη Χαλκιδική και τη Θεσσαλονίκη : όψεις της συμβολής της Μακεδονίας στην επανάσταση του 1821 και στη συγκρότηση του πρώτου τακτικού στρατού του Ελληνικού κράτους. Θεσσαλονίκη: Εταιρεία Μακεδονικών Σπουδών. ISBN 978-960-9458-12-2.
Εξωτερικοί σύνδεσμοι
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- Ο Ταξιάρχης Αρχειοθετήθηκε 2008-03-04 στο Wayback Machine. στην ιστοσελίδα του Δήμου Πολυγύρου.
- Ο Ταξιάρχης Αρχειοθετήθηκε 2014-05-18 στο Wayback Machine. στην ιστοσελίδα του Συλλόγου Απανταχού Διαμενόντων Ταξιαρχιωτών Χαλκιδικής.
