Σίττας
| Σίττας | |
|---|---|
| Γενικές πληροφορίες | |
| Όνομα στη μητρική γλώσσα | Σίττας (Ελληνικά) |
| Γέννηση | 5ος αιώνας |
| Θάνατος | 538 Βυζαντινή Αρμενία |
| Χώρα πολιτογράφησης | Βυζαντινή Αυτοκρατορία |
| Πληροφορίες ασχολίας | |
| Ιδιότητα | στρατιωτικός ηγέτης |
| Οικογένεια | |
| Σύζυγος | Κομιτώ |
| Τέκνα | Αίλια Σοφία |
| Στρατιωτική σταδιοδρομία | |
| Βαθμός/στρατός | Στρατηγός/Βυζαντινός στρατός |
| Πόλεμοι/μάχες | Ιβηρικός Πόλεμος και Battle of Satala |
| Αξιώματα και βραβεύσεις | |
| Αξίωμα | διοικητής Στρατηγός |
Ο Σίττας (έχασε τη ζωή του το 538) ήταν Βυζαντινός στρατιωτικός διοικητής κατά τη διάρκεια της βασιλείας του αυτοκράτορα Ιουστινιανού Α΄ (527-565). Κατά τη διάρκεια του Ιβηρικού πόλεμου εναντίον της Σασσανιδικής Αυτοκρατορίας, ο Σίττας πήρε εντολή από το παλάτι, με όλες τις δυνάμεις του από την Αρμενία, να επιτεθούν στη Μεσοποταμία μαζί με τον Βελισάριο. Ο Σίττας κέρδισε μια νίκη επί των Σασσανιδών στα Σάταλα.
Βιογραφία
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Ο Σίττας ήταν ο σύζυγός της Κομιτούς, της μεγαλύτερης αδελφής της αυτοκράτειρας Θεοδώρας, και πιθανόν πατέρας της μετέπειτα αυτοκράτειρας Σοφίας.[1]
Η καταγωγή του Σίττα είναι ασαφής. Οι βυζαντινολόγοι έχουν προτείνει ότι το όνομά του ήταν γοτθικό ή θρακικό,[1] αλλά είναι θεωρητικό ζήτημα η καταγωγή του από τους Γότθους ή τους Θράκες, καθώς δεν αναφέρεται σε πρωτογενείς πηγές. Εισέρχεται ενεργά στην Ιστορία στα χρόνια της βασιλείας του Αυτοκράτορα Ιουστίνου Α΄ (518-527) ως «δορυφόρος» (σωματοφύλακας) στη φρουρά του Ιουστινιανού και στη συνέχεια γίνεται magister militum Orientem (διοικητής των στρατευμάτων της Ανατολής).[1]
Το 527 ο Σίττας και ο Βελισσάριος ετέθησαν επικεφαλής εισβολής στην Περσαρμενία, προχώρησαν σε λεηλασίες και συνέλαβαν σημαντικό αριθμό Αρμενίων αιχμαλώτων. Η προσπάθεια για περαιτέρω διείσδυση στην Αρμενία οδήγησε σε ήττα των βυζαντινών από στρατό υπό τους Αράτιο και τον Ναρσή.[1] Ο τελευταίος δεν θα πρέπει να συγχέεται με τον Ναρσή, τον περίφημο Βυζαντινό στρατηγό του Αυτοκράτορα Ιουστινιανού.
Το 528 ο Σίττας διορίστηκε στο νέο αξίωμα του, που ήταν ο magister militum στην Αρμενία. Σύμφωνα τόσο με τον Μαλάλα, όσο και τον Θεοφάνη τον Ομολογητή, ο Σίττας προσλήφθηκε ως scriniarii (διοικητικός υπάλληλος) μεταξύ του τοπικού αρμενικού λαού, καθώς ο ίδιος θεωρούσε τον εαυτό του πιο εξοικειωμένο με το εκεί έδαφος.[1] Ο Προκόπιος καταγράφει νίκη του Σίττα επί των Τζάννων. Οι Τζάννοι ήταν μία φυλή του Καυκάσου που περιστασιακά επιδιδόταν σε επιδρομές σε γειτονικές περιοχές. Στην συνέχεια ο Σίττας προσηλύτισε τους ειδωλολάτρες Τζάννους στον Χριστιανισμό και ενσωμάτωσε τις στρατιωτικές δυνάμεις τους στον βυζαντινό στρατό.[1]
Παραπομπές
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Πηγές
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- Martindale, J.R., Jones, A.H.M., Morris, J. (επιμέλεια): The Prosopography of the Later Roman Empire, Vol. III: A.D. 527–641, Cambridge University Press 1992, ISBN 978-0-521-20160-5