Ράγκναρ Λόθμπροκ
 |
Αυτό το λήμμα έχει μεταφραστεί από άλλη γλώσσα και χρειάζεται επιμέλεια από κάποιον με καλή γνώση της γλώσσας. Παρακαλούμε βοηθήστε στην βελτίωση της μετάφρασής του. |
| Ράγκναρ Λόθμπροκ | |
|---|---|
 | |
| Γενικές πληροφορίες | |
| Όνομα στη μητρική γλώσσα | Ragnarr Loðbrók Sigurdsson (Παλαιά Νορβηγικά) |
| Γέννηση | 9ος αιώνας Σκανδιναβία |
| Θάνατος | 9ος αιώνας (περίπου) Βασίλειο της Νορθούμπρια |
| Πληροφορίες ασχολίας | |
| Ιδιότητα | Βίκινγκ |
| Περίοδος ακμής | 9ος αιώνας[1] |
| Οικογένεια | |
| Σύζυγος | Λάγκερθα Thora Borgarhjört Aslaug Svanloga |
| Τέκνα | Μπγερν ο Σιδηρόπλευρος Ούμπα Hvitserk Σίγκουρντ ο Φιδομάτης Άιβαρ ο Ασπόνδυλος Χάλφνταν Ράγκναρσον Rognvald Ragnarsson |
| Γονείς | Σίγκουρντ Ίρινγκ |
| Οικογένεια | Scylding, Δυναστεία του Μούνσε και Ύνγκλινγκ |
| Αξιώματα και βραβεύσεις | |
| Αξίωμα | βασιλιάς |
 Σχετικά πολυμέσα | |
Ο Ράγκναρ Λόθμπροκ ή Λόντμπροκ (Regnar Lodbrog, ... - 865), μέλος του Οίκου του Μούνσο ήταν θρυλικός ηγέτης των Βίκινγκ, βασιλιάς και ήρωας που περιγράφεται σε παλιές ιστορίες του Βορρά.[2][3][4]
Η μεσαιωνική λογοτεχνία περιγράφει τη συμμετοχή του σε πολλές επιδρομές εναντίον των Φράγκων και των Αγγλοσαξόνων κατά τη διάρκεια του 9ου αιώνα.
Οι πρόγονοι του Ράγκναρ
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Η "Ιστορία του Ράγκναρ Λόθμπροκ" αναφέρει ότι ήταν γιος του βασιλιά της Σουηδίας Σίγκουρντ Ίρινγκ. Οι Σάγκες των Αρχαίων Βασιλέων, που έχουν συγγραφεί κατά τη διάρκεια του 13ου αιώνα, αναφέρουν ότι μετά τον θάνατο του Βάλνταρ, ο γιος του, Ράντβερ, τον διαδέχθηκε στη Σουηδία και ο γιος του, Χάραλντ ο Πολεμοδόντης, τον διαδέχθηκε στη Δανία. Ο Χάραλντ στη συνέχεια κατέκτησε ολόκληρο το βασίλειο του παππού του, Άιβαρ Βίντφειμν.
Μετά τον θάνατο του Ράντβερ, ο γιος του, Σίγκουρντ Ίρινγκ, έγινε βασιλιάς της Σουηδίας σαν υποτελής του Χάραλντ. Ο Σίγκουρντ Ίρινγκ και ο Χάραλντ πολέμησαν στη μάχη της Μπραβάλλα στις πεδιάδες του Εστεργέτλανδς, στην οποία ο Χάραλντ και πολλοί από τους άντρες του βρήκαν τον θάνατο. Ο Σίγκουρντ βασίλευσε στη συνέχεια στο ενωμένο βασίλειο της Σουηδίας και της Δανίας από το 770 μέχρι τον θάνατο του (804) και τον διαδέχθηκε ο γιος του, Ράγκναρ Λόθμπροκ. Ο γιος του Χάραλντ του Πολεμοδόντη βασίλευσε στη Σουηδία ως αντιβασιλιάς του Ράγκναρ μέχρι την εποχή που εκτελέστηκε από τους γιους του Ράγκναρ.
Οι γιοι του Ράγκναρ
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Οι "Ιστορίες των γιων του Ράγκναρ" αναφέρουν ότι ο Μεγάλος στρατός της Δανίας επιτέθηκε στην Αγγλία (865) υπό την ηγεσία των γιων του Ράγκναρ Λόθμπροκ (865) αναζητώντας εκδίκηση για τη δολοφονία του πατέρα τους από τον Αέλα της Νορθουμβρίας. Στην ηγεσία του Μεγάλου Στρατού των Βίκινγκ βρέθηκαν οι γιοι του Ράγκναρ Άιβαρ ο Ασπόνδυλος, Μπιόρν ο Σιδηρόπλευρος, Χάλφνταν Ράγκναρσον, Σίγκουρντ ο Φιδομάτης και Ούμπα, οι οποίοι ήταν όλοι σημαντικές ιστορικές φυσιογνωμίες.[5] Ο μεγαλύτερος γιος του, Άιβαρ ο Ασπόνδυλος, ήταν ο αρχηγός του στρατού των Βίκινγκ την περίοδο 865 - 870, αλλά μετά το 870 εξαφανίστηκε από τις ιστορικές καταγραφές της Αγγλίας.[6] Ο Αγγλοσάξονας χρονικογράφος Έθελγουιρντ καταγράφει τον θάνατο του Άιβαρ το 870.[7]
Ο αδελφός του, Χάλφνταν, τον διαδέχθηκε στην ηγεσία του μεγάλου στρατού των κατακτητών και ήταν ο αρχηγός της εκστρατείας, που έγινε στη συνέχεια για την κατάκτηση του Ουέσσεξ.[8] Ένας νέος στρατός έφτασε να ενισχύσει τους εισβολείς του Χάλφνταν υπό την ηγεσία του Μπάγκσεγκ της Δανίας.[9] Το Αγγλοσαξωνικό χρονικό αναφέρει ότι οι Δανοί πολέμησαν με τους Αγγλοσάξονες του Ουέσσεξ σε εννέα μάχες, η σημαντικότερη από τις οποίες ήταν η μάχη του Άσνταουν στις 8 Ιανουαρίου 871. Στη μάχη αυτή έπεσε ο Μπάγκσεγκ.[10]
Ο Χάλφνταν και ο στρατός του αναγκάστηκαν τελικά να κλείσουν ειρήνη με τον νέο δυναμικό βασιλιά του Ουέσσεξ Αλφρέδο τον Μέγα.[11] Ο Χάλφνταν Ράγκναρσον διαδέχτηκε στον θρόνο της Δανίας τον Μπάγκσεκγκ της Δανίας γύρω στο 871. Ο Μπιόρν ο Σιδηρόπλευρος είχε εκλεγεί βασιλιάς της Σουηδίας και της Ουψάλα τη χρονιά που πέθανε ο πατέρας του (865). Είχε δυο γιους, τον Ρέφιλ Μπιόρνσον και τον Έρικ Μπιόρνσον, τον διάδοχο του στον θρόνο της Σουηδίας. Τον Έρικ Μπιόρνσον διαδέχτηκε με τη σειρά του ο γιος του Έρικ. Ο Σίγκουρντ ο Φιδομάτης έγινε βασιλιάς της Σγιέλαν και των νησιών της Δανίας γύρω στο 871 και στη συνέχεια διαδέχθηκε τον αδελφό του Χάλφνταν στον θρόνο της Δανίας (877).
Ιστορικότητα
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Ο Λόθμπροκ έμεινε γνωστός σαν μια θρυλική φιγούρα, αλλά η για την ιστορική του ύπαρξη υπάρχουν πολλές διαφωνίες.
Στον σχολιασμό της για το βιβλίο "Γκέστα Ντανόρουμ" του Σάξων του Γραμματικού, η συγγραφέας Χίλντα Έλλις Ντέιβιντσον παρατηρεί για τον θρύλο του Ράγκναρ στο βιβλίο Θ΄ της Γκέστα ότι ο Σάξων προσπαθεί να συνενώσει πολλές αντικρουόμενες ιστορίες και γεγονότα στο πρόσωπο του Ράγκναρ. Γι' αυτό πολλές δράσεις του Ράγκναρ στην Γκέστα μπορούν να συνδεθούν μέσω άλλων πηγών, με πολλές άλλες μεγάλες ιστορικές φυσιογνωμίες. Οι υποψήφιοι για τον ιστορικό Ράγκναρ είναι:
- Βασιλιάς Χόρικ Ι
- Βασιλιάς Ρέτζινφριντ
- Ένας βασιλιάς που ηγήθηκε μέρος της Δανίας και ήρθε σε σύγκρουση με τον Χάραλντ Κλακ
- Ένας Ρέντζιν ήρωας που επιτέθηκε στο Παρίσι στα μέσα του 9ου αιώνα
- Πιθανώς ο Ρόγκνβαλντ των Χρονικών της Ιρλανδίας και
- Ο Πατέρας των Βίκινγκ ηγετών που εισέβαλαν στην Αγγλία με τον Μεγάλο Παγανιστικό Στρατό το 865[4]
Ως τώρα, προσπάθειες να συνδέσουν αμιγώς τον θρυλικό Ράγκναρ με έναν ή περισσότερους από αυτούς τους άντρες απέτυχαν λόγω της δυσκολίας να αποδεχτούν τις διάφορες αναφορές και τα χρονικά τους. Παρόλα αυτά, η κεντρική παράδοση ενός Βίκινγκ ήρωα που λεγόταν Ράγκναρ (η παρόμοιο) που προκάλεσε χάος στην Ευρώπη τα μέσα του 9ου αιώνα και ήταν πατέρας πολλών διάσημων γιων είναι αξιοσημείωτα επίμονη και κάποιες απόψεις από αυτό είναι καλυμμένες από σχετικά αξιόπιστες πηγές, όπως τα Αγγλο-Σαξονικά Χρονικά. Σύμφωνα με τον Ντέιβιντσον, όπου το 1979 έγραψε πως ''τα ακαδημαϊκά, τα τελευταία χρόνια έχουν αποδεχτεί τουλάχιστον μέρος της ιστορίας του Ράγκναρ και είναι βασισμένη σε ιστορικά γεγονότα. Η Κάθριν Χόλμαν, από την άλλη μεριά, συμπεραίνει πως αν και οι γιοί του είναι ιστορικές φιγούρες, δεν υπάρχει κανένα στοιχείο ότι ο Ράγκναρ έζησε ποτέ και φαίνεται πως είναι ένα μείγμα από διάφορες ιστορικές φιγούρες και απλή λογοτεχνική επινόηση.
Λαϊκή Κουλτούρα
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- Ο Ράγκναρ Λόθμπροκ παρουσιάστηκε στο μυθιστόρημα του Έντισον Μάρσαλ του 1951, The Viking.
- Στο ιστορικό μυθιστόρημα του Ρίτσαρντ Πάρκερ το 1957, The Sword of Ganelon, εξερευνά τον χαρακτήρα του Ραγκναρ, των γιων του και την κουλτούρα των Βίκινγκ επιδρομέων.
- Στην ταινία The Vikings ΤΟ 1958, ο Ράγκναρ, τον οποίο υποδύεται ο Ernest Borgnine, συλλαμβάνεται απο τον βασιλιά Αέλα και τον έριξε σε λάκκο με φίδια. Ο γιος του Άιναρ (πιθανότατα μια παραλλαγή του ιστορικού προσώπου Άιβαρ) που τον υποδύεται ο Κερκ Ντάγκλας ορκίζεται εκδίκηση και κατακτά τη Νορθουμβρία. Το σενάριο είναι βασισμένο στο μυθιστόρημα του Μάρσαλ.
- Το ναυάγιο του Ράγκναρ, η σύλληψη και η εκτέλεση, όπως και εκδίκηση των γιων του, απεικονίζεται στο εναλλακτικό ιστορικό μυθιστόρημα του Χάρυ Χάρισον το 1993, The Hammer and the Cross.
- Ο Ράγκναρ παρουσιάζεται σε πολλά βίντεο παιχνίδια στρατηγικής, με ένα ιστορικό στήσιμο, περιλαμβάνοντας το Civilization III: Play the World, Medieval: Total War, Civilization IV: Warlords και το Crusader Kings II (το τελευταίο παρουσιάζει και τους γιους του)
- Ο Ράγκναρ είναι ο πρωταγωνιστής της σειράς Vikings του History Channel, που έκανε ντεμπούτο το 2013. Ενσαρκώθηκε από τον Τράβις Φίμελ.
- Οι γιοί του Ράγκναρ, ο Άιβαρ ο Ασπόνδυλος και ο Ούμπα είναι ανάμεσα στους κύριους αντιπάλους του Ούτρεντ Ούτρεντσον, πλασματικός πρωταγωνιστής της δεκαλογίας του συγγραφέα Μπέρναρντ Κόρνγουελ, ξεκινά με το The Last Kingdom.
Δείτε επίσης
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Παραπομπές
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- ↑ Τσεχική Εθνική Βάση Δεδομένων Καθιερωμένων Όρων. jo2017963485. Ανακτήθηκε στις 8 Ιουνίου 2022.
- ↑ Magnusson 2008, p. 106.
- ↑ Harrison 1993, p. 16.
- ↑ 4,0 4,1 Davidson 1980, p. 277.
- ↑ Holman 2003, p. 220.
- ↑ Forte, Angelo; Oram, Richard; Pedersen, Frederik (2005-05-30). Viking Empires (First ed.). Cambridge University Press.
- ↑ Giles, J. A., ed. (2010-09-10). Six Old English Chronicles: Ethelwerd's Chronicle, Asser's Life Of Alfred, Geoffrey Of Monmouth's British History, Gildas, Nennius And Richard Of Cirencester. Kessinger Publishing, LLC.
- ↑ Forte, A; Oram, RD; Pedersen, F (2005). Viking Empires. Cambridge: Cambridge University Press. ISBN 978-0-521-82992-2. p. 72
- ↑ Hooper, Nicholas Hooper; Bennett, Matthew (1996). The Cambridge Illustrated Atlas of Warfare: the Middle Ages. Cambridge University Press.
- ↑ Costambeys, M (2004). "Hálfdan (d. 877)". Oxford Dictionary of National Biography. Oxford University Press.
- ↑ Forte, A; Oram, RD; Pedersen, F (2005). Viking Empires. Cambridge: Cambridge University Press.
Πηγές
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- Saxo Grammaticus (1980) [1979]. Davidson, Hilda Roderick Ellis, ed. Gesta Danorum [Saxo Grammaticus: The history of the Danes: books I–IX]. 1 & 2. Translated by Peter Fisher. Cambridge: D. S. Brewer. Chapter introduction commentaries.
- Harrison, Mark (1993). "Viking Hersir 793-1066 AD". Osprey Publishing.
- Holman, Katherine (2003). Historical dictionary of the Vikings. Lanham, Maryland: Scarecrow Press.
- Magnusson, Magnus (2008). The Vikings: Voyagers of Discovery and Plunder. Osprey Publishing.
- Kohn, George C (2006). Dictionary of Wars.
- McTurk, Rory (1991). Studies in Ragnars saga loðbrókar and Its Major Scandinavian Analogues. Medium Aevum Monographs. 15. Oxford. ISBN 0-907570-08-9.
- Strerath-Bolz, Ulrike (1993). Review of Rory McTurk, Studies in "Ragnars saga loðbrókar" and Its Major Scandinavian Analogues, Alvíssmál 2: 118–19.
- Forte, Angelo, Richard Oram, and Frederik Pedersen (2005). Viking Empires. Cambridge University Press,
- Schlauch, Margaret (transl.) (1964). The Saga of the Volsungs: the Saga of Ragnar Lodbrok Together with the Lay of Kraka. New York: American Scandinavian Foundation.
- Sprague, Martina (2007). Norse Warfare: the Unconventional Battle Strategies of the Ancient Vikings. New York: Hippocrene Books.
- Waggoner, Ben (2009). The Sagas of Ragnar Lodbrok. The Troth.
