Μετάβαση στο περιεχόμενο

Πέδρο Άλβαρεθ δε Τολέδο, αντιβασιλιάς της Νάπολης

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Πέδρο Άλβαρεθ δε Τολέδο, αντιβασιλιάς της Νάπολης
Γενικές πληροφορίες
Όνομα στη
μητρική γλώσσα
Pedro Álvarez de Toledo y Zúñiga, Marqués de Villafranca del Bierzo (Ισπανικά)
Γέννηση13  Ιουλίου 1484
Alba de Tormes[1]
Θάνατος21  Φεβρουαρίου 1553[2] ή 22  Φεβρουαρίου 1553
Φλωρεντία
Τόπος ταφήςΚαθεδρικός Ναός της Φλωρεντίας
Χώρα πολιτογράφησηςΙσπανία
Εκπαίδευση και γλώσσες
Ομιλούμενες γλώσσεςΙσπανικά
Πληροφορίες ασχολίας
Ιδιότηταπολιτικός
κυβερνητικός υπάλληλος
στρατιωτικός
Οικογένεια
ΣύζυγοςΜαρία Οσόριο υ Πιμέντελ
ΤέκναΕλεονώρα του Τολέδο
Γκαρσία Άλβαρεθ του Τολέδου, 4ος Μαρκήσιος του Βιγιαφράνκα
Luis Álvarez de Toledo
Fadrique Álvarez de Toledo y Osorio
Ana Alvarez de Toledo y Pimentel[3]
ΓονείςFadrique Álvarez de Toledo, 2nd Duke of Alba και Isabel de Zúñiga y Pimentel
ΟικογένειαHouse of Álvarez de Toledo
Στρατιωτική σταδιοδρομία
Βαθμός/στρατόςστρατηγός
Αξιώματα και βραβεύσεις
Αξίωμααντιβασιλέας της Νεαπόλεως
Θυρεός
Commons page Σχετικά πολυμέσα

Ο Πέδρο Άλβαρεθ δε Τολέδο, ισπαν.: Pedro Álvarez de Toledo y Zúñiga (13 Ιουλίου 1484 – 21 Φεβρουαρίου 1553) ήταν Ισπανός πολιτικός. Ο πρώτος αποτελεσματικός Ισπανός αντιβασιλιάς της Νάπολης, το 1532-1552, ήταν υπεύθυνος για σημαντική κοινωνική, οικονομική και αστική βελτίωση στην πόλη και στο νότιο-ιταλικό βασίλειο γενικά. Ήταν ο πεθερός του Κόζιμο Α΄ των Μεδίκων, μεγάλου δούκα της Τοσκάνης.

Γεννήθηκε το 1484 κοντά στη Σαλαμάνκα στην Ισπανία, δεύτερος γιος του Φαδρίκε Άλβαρες δε Τολέδο, 2ου δούκα της Άλμπα. [4] Η εκ πατρός γιαγιά του ήταν η Μαρία Ενρίκεθ, ετεροθαλής αδερφή της Ιωάννας Ενρίκεθ, της βασιλικής συζύγου της Αραγονίας μέσω του γάμου της με τον χήρο βασιλιά της Αραγονίας Ιωάννη Β΄ της Αραγονίας και μητέρα του Φερδινάνδου Β΄ της Αραγονίας και προγόνου των Αψβούργων. Μέσω αυτής της σχέσης, ο Κάρολος Ε', αυτοκράτορας της Γερμανίας και βασιλιάς της Ισπανίας ήταν 2ος εξάδελφος του δον Πέδρου.

Αντιβασιλέας της Νάπολης

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Η Ισπανία ανέλαβε το βασίλειο της Νάπολης το 1503 και ενίσχυσε την κατοχή της μετά την τελική, αποτυχημένη προσπάθεια της Γαλλίας το 1529 να ανακαταλάβει το βασίλειο. Για τις πρώτες τρεις δεκαετίες του αιώνα, μια διαδοχή ασήμαντων αντιβασιλέων κυβέρνησαν τη νότια Ιταλία. Ο δον Πέδρο έφτασε ως αντιβασιλιάς τον Σεπτέμβριο του 1532.

Η ανοικοδόμηση της πόλης από τον δον Πέδρο συνεχίστηκε για χρόνια. Τα παλαιά τείχη τής πόλης επεκτάθηκαν, και ένα εντελώς νέο τείχος κτίστηκε κατά μήκος του μετώπου της θάλασσας. Τα φρούρια κατά μήκος αυτών των τειχών και πιο επάνω και κάτω από την ακτή της πόλης εκσυγχρονίστηκαν και το Arsenale -τα ναυπηγεία του ναυτικού- επεκτάθηκε σημαντικά. Ο δον Πέδρο έκτισε επίσης το παλάτι του αντιβασιλιά, καθώς και δώδεκα τετράγωνα στρατώνων κοντά, ένα τετράγωνο πλέγμα δρόμων με πολυώροφα κτίρια, μοναδικό στην Ευρώπη για την εποχή του. Σήμερα, αυτό το τμήμα της Νάπολης εξακολουθεί να ονομάζεται «Ισπανική Συνοικία». Ο στόχος ήταν να γίνει άτρωτη όχι μόνο η πόλη της Νάπολης, αλλά ο Κόλπος της Νάπολης και τελικά ολόκληρο το βασίλειο, δηλαδή ολόκληρη η νότιο-ιταλική χερσόνησος.

Η Eleanor of Toledo, κόρη του Pedro Álvarez de Toledo, Αντιβασιλέα της Νάπολης, 1532-1553, ήταν σύζυγος, από το 1539, του Cosimo I de' Medici, Δούκα της Φλωρεντίας . Πορτρέτο του Agnolo Bronzino, λάδι σε ξύλο, 115x96 εκ. Galleria degli Uffizi, Φλωρεντία

Ο δον Πέδρο κυβέρνησε σκληρά. Το 1542 έκλεισε την Ποντανιανή Ακαδημία. Καθιέρωσε τη συνοπτική εκτέλεση για μικροκλοπές σε δημόσιους δρόμους, και κατέστησε βαρύτατο έγκλημα το να πηγαίνει κάποιος οπλισμένος τη νύχτα στην πόλη. Ήταν αδίστακτος στην αντιμετώπιση των φεουδαρχών βαρόνων στην ύπαιθρο, και ενθάρρυνε τη μετακίνησή τους στην πόλη, κοντά σε μια κεντρική αρχή. Αυτή η παραμέληση των ιδιοκτησιών γης ξεκίνησε μια τάση αστικοποίησης, καθώς τόσο η τάξη των γαιοκτημόνων, όσο και η τάξη των ακτημόνων αγροτών, ξεχύθηκαν στη Νάπολη. Μέχρι το 1550 ο πληθυσμός των 200.000 κατοίκων ήταν δεύτερος μόνο μετά το Παρίσι σε όλη την Ευρώπη. Μέσα στην πόλη, συγκέντρωσε τη διοίκηση, μεταφέροντας όλα τα δικαστήρια στις ίδιες εγκαταστάσεις, το καστέλ Καπουάνo, γνωστό και ως "Vicaria".

Ο δον Πέδρο μνημονεύεται ως ο αντιβασιλέας που προσπάθησε -χωρίς επιτυχία- να ιδρύσει την Ισπανική Ιερά Εξέταση στη Νάπολη, το 1547. Όταν ήρθε τελικά η ανακοίνωση της Ιεράς Εξέτασης τον Μάιο του 1547, η διαμαρτυρία ήταν άμεση, και έγινε βίαιη πολύ γρήγορα. Δεν ήταν μια «λαϊκή» εξέγερση, αλλά μάλλον μια εξέγερση πολλών γαιοκτημόνων αριστοκρατών μέσα και γύρω από τη Νάπολη και το Σαλέρνο, ιδιοκτήτες ακινήτων που γνώριζαν ότι η Ιερά Εξέταση είχε τη φήμη ότι δήμευε τον πλούτο και την περιουσία όσων αμφισβητούσε. Επιπλέον, ο Εβραίος επικεφαλής χρηματοδότης του Σάμουελ Αμπράβανελ μαζί με τη σύζυγό του Μπενβενίδα μπορεί να είχαν κάποια επιρροή επάνω του, όσον αφορά τον τερματισμό των φιλοδοξιών του για Ιερά Εξέταση. [5]

Ο δον Πέδρο, κατόπιν εντολής του αυτοκράτορα Καρόλου Ε', υποχώρησε, και η Ιερά Εξέταση ανακλήθηκε. Το 1552 ο Κάρολος Ε΄ ηρέμησε περαιτέρω τον πληθυσμό, στέλνοντας το Τολέδο στη Σιένα για να αντιμετωπίσει ένα τοπικό πρόβλημα. Ο αντιβασιλιάς απεβίωσε στη Φλωρεντία, όπου μια από τις κόρες του, η Ελεονώρα του Τολέδο, έγινε σύζυγος δούκα από τον Οίκο των Μεδίκων το επόμενο έτος.

Η φήμη του δον Πέδρo ως οικοδόμου πόλεων έχει αντέξει στη δοκιμασία του χρόνου. Η πόλη της Νάπολης εξακολουθεί να φέρει τη σφραγίδα του σε αμέτρητα μέρη. Υποτίθεται ότι θα ενταφιαζόταν στην εκκλησία του Σαν Τζιάκομο ντελι Σπανιόλι στη Νάπολη, αλλά το αδόκητο τέλος του στη Φλωρεντία σήμαινε ότι τάφηκε στον καθεδρικό ναό της Φλωρεντίας τότε. [6]

Ο δον Πέδρο Άλβαρεθ δε Τολέδo νυμφεύτηκε το 1508 τη Mαρία Οσόριο Πιμέντελ, 2η μαρκησία της Βιγιαφράνκα δελ Μπιέρθο. Είχαν επτά τέκνα:

  • Ελεονώρα του Τολέδο, παντρεύτηκε το 1539 τον Κόζιμο Α' των Μεδίκων μεγάλο δούκα της Τοσκάνης. Με απογόνους.
  • Φαδρίκε Άλβαρεθ δε Τολέδο υ Οσόριo, 3ος μαρκήσιος της Βιγιαφράνκα δελ Μπιέρθο (1510 - 1569). Έγινε 3ος μαρκήσιος μετά το τέλος τής μητέρας του το 1539. Νυμφεύτηκε την Iνές Πιμέντελ, αλλά δεν απέκτησε τέκνα.
  • Γκαρσία Άλβαρεθ δε Τολέδo, 4ος μαρκήσιος της Βιγιαφράνκα, γνωστός και ως Γκαρσία Άλβαρεθ δε Τολέδο υ Οσόριo (1514 – 1577, στη Νάπολη της Ιταλίας) έγινε ο 4ος μαρκήσιος της Βιγιαφράνκα δελ Βιέρθo το 1569, όταν ο αδελφός του Φαδρίκε απεβίωσε χωρίς απογόνους, αν και ήταν νυμφευμένος. Νυμφεύτηκε τη Βιτόρια Κολόννα, έχοντας τέκνα, τον Πέδρo, ο οποίος έζησε μέχρι το 1627.
  • Άννα δε Τολέδo, παντρεύτηκε τον Λόπο δελ Μοσκόσο Οσόριo, 4ο κόμη της Aλταμίρα.
  • Χουάνα Άλβαρεθ δε Τολέδo, παντρεύτηκε τον Φερνάνδο Χιμένεθ δε Ουρέα, 2ο κόμη του Aράντα.
  • Ισάβελ δε Τολέδo, παντρεύτηκε τον Τζιάν Μπατίστα Σπινέλλι, 2ο πρίγκιπα του Καριάτι.
  • Λούις Άλβαρεθ δε Τολέδο υ Οσόριo, προσωρινός αντιβασιλιάς της Νάπολης για 2 μήνες το 1552, διοικητής στο Τάγμα του Σαντιάγο.
  1. «Diccionario biográfico español» (Ισπανικά) Royal Academy of History. 2011. 8742/pedro-alvarez-de-toledo.
  2. Royal Academy of History.
  3. Leo van de Pas: (Αγγλικά) Genealogics. 2003.
  4. Domínguez Ortiz, Antonio. Los judeoconversos en España y América (στα Ισπανικά). As with many Castilian noble families of the time, converso ancestry has been attributed. However, detailed genealogical analysis has suggested a mozarab origin 
  5. «Benvenida Abravanel | Jewish Women's Archive». jwa.org. Ανακτήθηκε στις 20 Μαΐου 2020. 
  6. (in ιταλική)Via Toledo in Naples, information[νεκρός σύνδεσμος]
  • Amabile, Luigi (1892). Il santo Officio della Inquisizione in Napoli (στα Ιταλικά). Città di Castello, Italy: S. Lapi. 
  • Croce, Benedetto (1915). Storia del Regno di Napoli (στα Ιταλικά). Bari, Italy. 
  • De Seta, Cesare (1981). Le Città nella Storia d'Italia: Napoli, 'Il Viceregno' (στα Ιταλικά). Bari, Italy: Laterza. σελίδες 106–128. 
  • Domínguez Ortiz, Antonio (1971). Los judeoconversos en España y América (στα Ισπανικά). Madrid, Spain. 
  • «Don Pedro de Toledo». Around Naples Encyclopedia. September 2008. http://faculty.ed.umuc.edu/~jmatthew/naples/toledo.html. Ανακτήθηκε στις 20 January 2009. 
  • Tejada, Francisco Elías (1958). Nàpoles hispanico (στα Ισπανικά). Madrid, Spain.