Ούλεν
ΟΥΛΕΝ (ULEN) ονομάζεται η αμερικανική εταιρεία που κατασκεύασε τα φράγματα και τις τεχνητές λίμνες του Μαραθώνα στην Αττική και Κερκίνη στις Σέρρες.
Ιστορικό των έργων στην Αττική
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Με το τέλος του Α' Παγκοσμίου Πολέμου και τη λήξη του Εθνικού Διχασμού, η υδροδότηση της Αθήνας αποτελούσε επιτακτική ανάγκη. Οι ραγδαίες αλλαγές, τις οποίες προκάλεσαν στη χώρα οι συνέπειες του Μικρασιατικού πολέμου, ανέδειξαν την ανάγκη για σημαντικές επενδύσεις στις υποδομές της χώρας. Το πολεοδομικό συγκρότημα της Αθήνας, για παράδειγμα, ξεπέρασε, με την έλευση των προσφύγων, το 1.000.000 κατοίκους και, φυσικά, δεν μπορούσε πλέον να υδρεύεται με το χρονολογούμενο από τους ρωμαϊκούς χρόνους, Αδριάνειο Υδραγωγείο.[1]
Η λύση έρχεται στις 23 Δεκεμβρίου 1924, με την υπογραφή της Σύμβασης μεταξύ του Ελληνικού Δημοσίου, της Αμερικανικής Εταιρείας ΟΥΛΕΝ (ULEN) και της Τράπεζας Αθηνών, όπου και ξεκινά περί το 1925 η κατασκευή των πρώτων σύγχρονων έργων ύδρευσης στην περιοχή της πρωτεύουσας. Η ανάθεση περιλαμβάνει την κατασκευή του φράγματος, μια τεχνητή λίμνη, έναν αγωγό 21.500 μ. καθώς και αντλιοστάσιο. Η ΟΥΛΕΝ, επίσης, αναλάμβανε τη συντήρηση και εκμετάλλευση των έργων ύδρευσης Αθηνών, Πειραιώς και περιχώρων. Η Βουλή των Ελλήνων εγκρίνει το μεγαλόπνοο έργο και συνάμα αποφασίζει την ίδρυση της Ελληνικής Εταιρείας Ύδρευσης (ΕΕΥ), ρόλος της οποίας είναι η επίβλεψη της κατασκευής καθώς και η παροχή ύδρευσης για την Αθήνα και άλλες πόλεις.[2][3]
Το κόστος τέθηκε σύντομα εκτός προϋπολογισμού και καθώς η Εθνική Τράπεζα της Ελλάδος αδυνατούσε να το χρηματοδοτήσει, το ελληνικό δημόσιο συνήψε δάνειο 10.000.000 δολαρίων με την κατασκευάστρια εταιρεία. Υπό την εποπτεία της ΕΕΥ, δημιουργήθηκε έτσι μια κοινοπραξία μεταξύ της ΟΥΛΕΝ, της Τράπεζας των Αθηνών και του ελληνικού δημοσίου.[4]
Τα έργα στην Αττική
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Το πρώτο μεγάλο έργο ήταν η κατασκευή του Φράγματος του Μαραθώνα (1926 – 1929). Το φράγμα είναι επενδεδυμένο με πεντελικό μάρμαρο, ιδιαιτερότητα που το καθιστά μοναδικό σε παγκόσμιο επίπεδο. Έχει ύψος 54 μέτρα, μήκος 285 μέτρα. Εσωτερικά αποτελείται από σκυρόδεμα, το οποίο είναι φτιαγμένο με θραυσμένο μάρμαρο, τσιμέντο και ηφαιστειακή τέφρα. Η κατασκευή του φράγματος δημιούργησε την τεχνητή Λίμνη του Μαραθώνα, στο σημείο της συμβολής των χειμάρρων Χαράδρου και Βαρνάβα, χωρητικότητας 44.000.000 κ.μ. νερού.
Για τη μεταφορά του νερού από τη Λίμνη του Μαραθώνα προς στην Αθήνα, κατασκευάστηκε η Σήραγγα Μπογιατίου, μήκους 13,4 χλμ. Η Σήραγγα Μπογιατίου μετέφερε ακατέργαστο νερό μέσω σωληνωτού αγωγού, στις Εγκαταστάσεις Επεξεργασίας Νερού, στο Γαλάτσι και από εκεί διοχετευόταν μέσω του νέου δικτύου.
Τον Ιούνιο του 1931 πραγματοποιήθηκαν τα εγκαίνια του νέου συστήματος ύδρευσης.[3]
Παραπομπές
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- ↑ «Θέματα Νεοελληνικής Ιστορίας (Γ Γενικού Λυκείου - Ομ. Προσ/σμού Ανθρωπιστικών Σπουδών): Ηλεκτρονικό Βιβλίο». ebooks.edu.gr. Ανακτήθηκε στις 19 Ιανουαρίου 2020.
- ↑ Kaika, Maria (2005). City of Flows: Modernity, Nature, and the City. Psychology Press. ISBN 978-0-415-94715-2.
- ↑ 3,0 3,1 «Η κατασκευή του σύγχρονου Συστήματος Ύδρευσης της Πρωτεύουσας: Το έργο του Μαραθώνα». ΕΥΔΑΠ.
- ↑ «Storage solutions: E C Kalkani and P. Foteinopoulos suggest that building two auxiliary dams and reservoirs could increase storage capacity at the Marathon dam project in Greece.(PROJECTS) | HighBeam Business: Arrive Prepared». web.archive.org. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 11 Οκτωβρίου 2012. Ανακτήθηκε στις 19 Ιανουαρίου 2020.