Μετάβαση στο περιεχόμενο

Ξανθίππη

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Ξανθίππη
Γενικές πληροφορίες
Όνομα στη
μητρική γλώσσα
Ξανθίππη (Αρχαία Ελληνικά)
Γέννηση5ος αιώνας π.Χ.
Αθήνα
Θάνατος4ος αιώνας π.Χ.
ΚατοικίαΑρχαία Αθήνα
Εκπαίδευση και γλώσσες
Ομιλούμενες γλώσσεςαρχαία ελληνικά
Πληροφορίες ασχολίας
Ιδιότητααριστοκράτης
Περίοδος ακμής5ος αιώνας π.Χ.[1] - 4ος αιώνας π.Χ.[1]
Οικογένεια
ΣύζυγοςΣωκράτης
ΤέκναΜενέξενоς
Λαμπροκλής
Commons page Σχετικά πολυμέσα
Για άλλες χρήσεις, δείτε: Ξανθίππη (αποσαφήνιση).
Ξανθίππη

Η Ξανθίππη (από τα αρχ.ελλην. ξανθός ίππος) ήταν στην αρχαία Αθήνα η σύζυγος του φιλοσόφου Σωκράτη και μητέρα των τριών γιων του, Λαμπροκλή, Σωφρονίσκου και Μενέξενου. Τα περισσότερα που είναι γνωστά για αυτή βασίζονται περισσότερο σε ιστορίες και φήμες, παρά σε γεγονότα.

Η Ξανθίππη πρέπει να ήταν αρκετά νεότερη του Σωκράτη, ίσως και κατά 40 έτη για να μπορεί να τεκνοποιεί, καθώς σε κάποια έργα περιγράφονται οι γιοι της ως αρκετά μικροί σε ηλικία, σε χρονική στιγμή κατά την οποία ο Σωκράτης θα πρέπει να ήταν περίπου 70 ετών.[2][3]

Το όνομά της φανερώνει αριστοκρατική καταγωγή, καθώς και το γεγονός ότι ο πρώτος της γιος με το Σωκράτη ονομαζόταν Λαμπροκλής αντί για Σωφρονίσκος, το όνομα του πατέρα του Σωκράτη: υπήρχε αρχαίο έθιμο, σύμφωνα με το οποίο το πρώτο παιδί έπαιρνε το όνομά του από τον επιφανέστερο των δυο παππούδων του, συνεπώς η οικογένεια της Ξανθίππης ήταν ανώτερη κοινωνικά στην αθηναϊκή αριστοκρατία απ' ό,τι του Σωκράτη.[4]

Η περιγραφή του Πλάτωνα στον Φαίδωνα για την Ξανθίππη υποδεικνύει μια αφοσιωμένη σύζυγο και μητέρα.[3][5] Ο Ξενοφών στα Απομνημονεύματά του την περιγράφει με το ίδιο ύφος, αν και γι' αυτή παραπονιέται ο Λαμπροκλής (ωστόσο θα μπορούσε να είναι χαρακτηριστικό της εφηβείας του).[6] Μονάχα στο Συμπόσιο του Ξενοφώντα εμφανίζεται ο ιστορικός Αντισθένης, μαθητής του Σωκράτη, να λέει στο δάσκαλό του πως η σύζυγός του είναι η πιο δύσκολη από όλες τις γυναίκες που υπάρχουν, ωστόσο αυτός απαντά ότι την επέλεξε για σύζυγό του ακριβώς γι' αυτό το πνεύμα αντιλογίας της.[7]

Στον Αλκιβιάδη που είπε πως η Ξανθίππη είναι ανυπόφορη όταν βρίζει, απάντησε: «Το έχω συνηθίσει σαν να ακούω συνέχεια τροχαλίες. Εσύ ανέχεσαι τη φασαρία που κάνουν οι χήνες;». «Ναι, αλλά μου γεννούν αυγά και πουλάκια». «Και μένα η Ξανθίππη μου γεννά παι­διά». Όταν κάποτε στην αγορά του έβγαλε το ρούχο και οι γνωστοί τον συμβούλευαν να τη χτυπήσει, είπε: «Μα το Δία, για να γροθοκοπιόμαστε εμείς και σεις να λέτε εύγε Σω­κράτη, εύγε Ξανθίππη;» Με μια σκληρή γυναίκα έλεγε πως πρέπει να ζει κάποιος όπως οι ιππείς με τα ατίθασα άλογα. «Όπως εκείνοι» έλεγε, «αν τα δαμάσουν, δεν έχουν πρόβλη­μα με τα υπόλοιπα, έτσι και γω ζώντας με την Ξανθίππη θα μάθω να συμπεριφέρομαι στους άλλους ανθρώπους»

— Σωκράτης, Διογένη Λαέρτιου ΑΠΑΝΤΑ, Βιβλίο Β'

.

Ο Αιλιανός επίσης την απεικονίζει ως στρίγγλα και ζηλιάρα στην περιγραφή ενός επεισοδίου, κατά το οποίο ποδοπατά μια μεγάλη ωραία πίτα που είχε στείλει στο Σωκράτη ο Αλκιβιάδης,[8] ενώ ο Διογένης Λαέρτιος αφηγείται κι άλλες ιστορίες για την υποτιθέμενη χυδαιότητα των λόγων της Ξανθίππης, χωρίς όμως να αναφέρει κάποιες πηγές.

Είναι χαρακτηριστικό ότι οι περιγραφές αυτές δεν προέρχονται από σύγχρονούς της συγγραφείς, αλλά σε μεταγενέστερα χρόνια, από Ρωμαίους. Σύμφωνα με αυτές τις ιστορίες, ο Σωκράτης ήξερε το χαρακτήρα της μέλλουσας γυναίκας του, αλλά ήθελε να εξασκήσει την υπομονή του, όπως επίσης και να αποκτήσει παιδιά, όντας σε μεγάλη ηλικία. Άλλο ένα επίσης ανέκδοτο για την ευέξαπτη Ξανθίππη τη θέλει να πετάει πάνω στο Σωκράτη ένα κανάτι με νερό, ο οποίος φημολογείται ότι απλά είπε: Μετά τον κεραυνό έρχεται η βροχή.[9]

Κατά συνέπεια, το όνομά της έφτασε να είναι συνώνυμο για ένα άτομο που γκρινιάζει και παραπονείται συνεχώς, ιδίως για μια στρίγγλα σύζυγο. Χαρακτηριστικό παράδειγμα σε αυτό αποτελεί ένα απόσπασμα από Το Ημέρωμα της Στρίγγλας του Σαίξπηρ, όπου ο Πετρούκιος συγκρίνει την Καίτη με την Ξανθίππη του Σωκράτη και χειρότερα.[10]

  1. 1,0 1,1 1,2 Τσεχική Εθνική Βάση Δεδομένων Καθιερωμένων Όρων. jn20010525208. Ανακτήθηκε στις 8  Ιουνίου 2022.
  2. «[...]ὥστε καὶ οἰκεῖοί μοί εἰσι καὶ ὑεῖς γε, ὦ ἄνδρες Ἀθηναῖοι, τρεῖς, εἷς μὲν μειράκιον ἤδη, δύο δὲ παιδία...»Σωκράτους Απολογία, 34d
  3. 3,0 3,1 Πλάτωνα Φαίδων, 60a
  4. John Burnet 1911, Plato: Phaedo, p. 12.
  5. Πλάτωνα Φαίδων 116b
  6. Ξενοφώντος Απομνημονεύματα, 2.2.7-9
  7. Ξενοφώντος Συμπόσιον, 2.10-12
  8. Αιλιανός, Varia Historia XI.12
  9. Διογένης Λαέρτιος, ΑΠΑΝΤΑ, Βιβλίο Β', 36-37
  10. Act 1 Scene 2

Εξωτερικοί σύνδεσμοι

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]