Μετάβαση στο περιεχόμενο

Νταϊάν Κάνον

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Νταϊάν Κάνον
Γενικές πληροφορίες
Όνομα στη
μητρική γλώσσα		Dyan Cannon (Αγγλικά)
Γέννηση4  Ιανουαρίου 1937[1][2][3]
Τακόμα
Χώρα πολιτογράφησηςΗνωμένες Πολιτείες Αμερικής
Εκπαίδευση και γλώσσες
Ομιλούμενες γλώσσεςΑγγλικά[4]
ΣπουδέςΠανεπιστήμιο της Ουάσινγκτον
West Seattle High School[5]
Πληροφορίες ασχολίας
Ιδιότητασκηνοθέτρια ταινιών κινηματογράφου[6]
ηθοποιός τηλεόρασης
ηθοποιός ταινιών
σεναριογράφος[6]
παραγωγός ταινιών[7]
ηθοποιός φωνής[8]
μοντέλο[9]
μοντέρ[10]
σεναριογράφος κινηματογραφικών ταινιών[11]
Περίοδος ακμής1958
Οικογένεια
ΣύζυγοςΚάρι Γκραντ (1965–1968)[12]
Stanley Fimberg (1985–1991)[12]
ΤέκναΤζένιφερ Γκραντ
ΑδέλφιαDavid Friesen[13]
Αξιώματα και βραβεύσεις
ΒραβεύσειςΑστέρι στη Λεωφόρο της Δόξας του Χόλιγουντ[14]
Commons page Σχετικά πολυμέσα
δεδομένα

Η Νταϊάν Κάνον (αγγλικά: Dyan Cannon, πραγματικό όνομα Samille Diane Friesen, 4 Ιανουαρίου 1937 - ) είναι Αμερικανίδα ηθοποιός, σκηνοθέτρια, σεναριογράφος, παραγωγός και μοντέρ. Έχει προταθεί για τρία Βραβεία Όσκαρ.

Βιογραφικά στοιχεία

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Η Κάνον γεννήθηκε με το όνομα Σαμίλ Νταϊάν Φρίζεν στην Τακόμα της Ουάσιγκτον στις 4 Ιανουαρίου 1937, κόρη της νοικοκυράς Κλερ Φρίζεν (το γένος Πόρτνοϊ) και του ασφαλιστή Μπεν Φρίζεν.  Μεγάλωσε ως Εβρααία Ασκενάζι όπως η μητέρα της, η οποία ήταν Ρωσίδα μετανάστρια, αν και ο πατέρας της ήταν Βαπτιστής. [15] Παρακολούθησε το γυμνάσιο του Δυτικού Σιάτλ [16] και φοίτησε δυόμισι χρόνια στο Πανεπιστήμιο της Ουάσιγκτον. [17] Ο μικρότερος αδερφός της είναι ο μουσικός της τζαζ Ντέιβιντ Φρίζεν. [18]

Καριέρα

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Η Κάνον έκανε το κινηματογραφικό της ντεμπούτο το 1960 στην ταινία Ο αυτοκράτωρ του εγκλήματος (The Rise and Fall of Legs Diamond), ενώ εμφανιζόταν στην τηλεόραση από τα τέλη της δεκαετίας του 1950, όπως το 1959 στο Wanted: Dead or Alive του CBS. Περίπου την ίδια περίοδο, έπαιξε στο γουέστερν του CBS Johnny Ringo και στο γουέστερν του Τζακ Λορντ Stoney Burke στο κανάλι ABC. [19]

Το 1963, η Κάνον συμμετείχε στην παραγωγή του μιούζικαλ του Μπρόντγουεϊ How to Succeed in Business Without Really Trying, στο οποίο ερμήνευσε τη Ρόζμαρι.

Το 1964 πρωταγωνίστησε ως γκεστ στη σειρά Gunsmoke, στον ρόλο της Άιβι Νόρτον, μιας κακοποιημένης κόρης που ήθελε να παντρευτεί τον άντρα που αγαπούσε στο επεισόδιο "Aunt Thede" του δέκατου κύκλου.

Ο πρώτος σημαντικός κινηματογραφικός ρόλος της Κάνον ήρθε με το Μπομπ και Κάρολ και Τεντ και Αλίκη (Bob & Carol & Ted & Alice) το 1969, που κέρδισε υποψηφιότητες για Όσκαρ και Χρυσή Σφαίρα. Το 1971 πρωταγωνίστησε σε πέντε ταινίες: Η ερωτική μηχανή, Η λέσχη των μοντέρνων γυναικών, Η μεγάλη ληστεία της Νέας Υόρκης με τον Σον Κόνερι, Οι διαρρήκτες, and Such Good Friends, για τις οποίες έλαβε υποψηφιότητα για Χρυσή Σφαίρα Καλύτερης Γυναικείας Ερμηνείας. Η Κάνον συμπρωταγωνίστησε στο Η βία είναι η δύναμή μου (1973) δίπλα στον Μπαρτ Ρέινολντς, στο μυστήριο Επικίνδυνη πρόκληση και έδωσε μια ερμηνεία που επαινέθηκε από τους κριτικούς στο Child Under a Leaf το 1974. Πρωταγωνίστησε στην τηλεοπτική ταινία Βιρτζίνια Χιλ με τον Χάρβεϊ Καϊτέλ. Μετά από αυτό, απείχε από την υποκριτική τέσσερα χρόνια. [20]

Έγινε η πρώτη υποψήφια για Όσκαρ ηθοποιός που προτάθηκε στην κατηγορία Καλύτερης Ταινία Μικρού Μήκους Δράσης για το Number One (1976), ένα έργο στον οποίο η Κάνον έκανε την παραγωγή, τη σκηνοθεσία, το σενάριο και το μοντάζ. Ήταν μια ιστορία για τη σεξουαλική περιέργεια των εφήβων. [21] Το 1978, η Κάνον συμπρωταγωνίστησε στην ταινία Η εκδίκηση του Ροζ Πάνθηρα. Την ίδια χρονιά, εμφανίστηκε στο Ας περιμένει ο Παράδεισος, για το οποίο έλαβε μία ακόμη υποψηφιότητα για Όσκαρ και κέρδισε Χρυσή Σφαίρα Β' Γυναικείου Ρόλου.

Το 1976, παρουσίασε την εκπομπή Saturday Night Live στην πρώτο του κύκλο και πρωταγωνίστησε στον τέταρτο κύκλο του The Muppet Show το 1979. [22]

Στη δεκαετία του 1980, η Κάνον, η οποία είναι επίσης τραγουδίστρια/τραγουδοποιός, εμφανίστηκε στα Honeysuckle Rose (1980) με τον Γουίλι Νέλσον, Η πρεμιέρα με τον Αλ Πατσίνο, Θανάσιμη παγίδα (1982) με τους Κρίστοφερ Ριβ και Μάικλ Κέιν, Η λέσχη των ξεφωνημένων (1988), καθώς και σε αρκετές τηλεταινίες.

Για τη συνεισφορά της στην κινηματογραφική βιομηχανία, η Κάνον εισήχθη στη Λεωφόρο της Δόξας στο Χόλιγουντ το 1983 με ένα αστέρι κινηματογράφου που βρίσκεται στη λεωφόρο Hollywood Boulevard 6608. [23]

Η Κάνον έγραψε, σκηνοθέτησε και πρωταγωνίστησε στην ημιαυτοβιογραφική ταινία The End of Innocence. [24]

Στη δεκαετία του 1990, εμφανίστηκε στις δημοφιλείς τηλεοπτικές εκπομπές Diagnosis: Murder and Συνήγορος υπεράσπισης (6608 ), καθώς και σε αρκετά επεισόδια του Ally McBeal. Έκανε εμφανίσεις στις ταινίες Ο κατάσκοπος με τις βελούδινες πατούσες (1997), 8 Heads in a Duffel Bag (1997) και Ζιγκολό της συμφοράς (1997) με τους Γουόλτερ Ματάου και Τζακ Λέμον. Το 2005, εμφανίστηκε στο Boynton Beach Club, μια ταινία για τους ηλικιωμένους κατοίκους της Φλόριντας που μόλις χήρεψαν.

Προσωπική ζωή

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Στις 22 Ιουλίου 1965, η Κάνον παντρεύτηκε τον ηθοποιό Κάρι Γκραντ, ο οποίος ήταν 33 χρόνια μεγαλύτερός της. Απέκτησαν μια κόρη, την Τζένιφερ (γεν. 26 Φεβρουαρίου 1966), η οποία είναι επίσης ηθοποιός. Ο Γκραντ και η Κάνον χώρισαν το 1968. [25]

Το 1985, η Κάνον παντρεύτηκε τον επενδυτή ακινήτων Στάνλεϊ Φέρμπεργκ. Πήραν διαζύγιο το 1991.

Η Κάνον είναι οπαδός των Λος Άντζελες Λέικερς και παρακολουθεί αγώνες τους πάνω από τρεις δεκαετίες. Είναι αναγεννημένη χριστιανή. [15] [26]

Φιλμογραφία

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Κινηματογραφικές ταινίες
Έτος Τίτλος Ρόλος
Πρωτότυπος Ελληνικός
1960 The Rise and Fall of Legs Diamond Ο αυτοκράτωρ του εγκλήματος Ντίξι
This Rebel Breed Γουίγκλς
1965 The Murder Game
1969 Bob & Carol & Ted & Alice Μπομπ και Κάρολ και Τεντ και Αλίκη Άλις Χέντερσον
1971 Doctors' Wives Η λέσχη των μοντέρνων γυναικών Λόρι Ντέλμαν
The Anderson Tapes Η μεγάλη ληστεία της Νέας Υόρκης Ίνγκριντ Έβερλι
The Love Machine Η ερωτική μηχανή Τζούντιθ Όστιν
The Burglars Οι διαρρήκτες[27] Λίνα Γκριπ
Such Good Friends Τζούλι Μέγινγκερ
1973 Shamus Η βία είναι η δύναμή μου Αλέξις
The Last of Sheila Επικίνδυνη πρόκληση Κριστίν
1974 Child Under a Leaf Ντόμινο
Virginia Hill Βιρτζίνια Χιλ Βιρτζίνια Χιλ
1976 Number One μητέρα του Ματ
1978 Heaven Can Wait Ας περιμένει ο Παράδεισος Τζούλια Φάμσγουορθ
Revenge of the Pink Panther Η εκδίκηση του Ροζ Πάνθηρα Σιμόν Λεγκρέ
1980 Honeysuckle Rose Βιβ Μπόναμ
Coast to Coast Μέιντι Λέβρινγκτον
1982 Deathtrap Θανάσιμη παγίδα Μάιρα Μπρουλ
Author! Author! Η πρεμιέρα Άλις Ντιτρόιτ
1988 She's Having a Baby Εγώ, εσύ κι αυτό Νταϊάν Κάνον
Caddyshack II Η λέσχη των ξεφωνημένων Ελίζαμπεθ Πιρς
1990 The End of Innocence Στέφανι
1992 Christmas in Connecticut Χριστούγεννα στο Κονέκτικατ Ελίζαμπεθ Μπλέιν
1993 The Pickle Έλεν Στόουν
1997 Allie & Me Κάρεν Στάιντερ
That Darn Cat Ο κατάσκοπος με τις βελούδινες πατούσες κυρία Φλιντ
8 Heads in a Duffel Bag Ανέτ Μπένετ
Out to Sea Ζιγκολό της συμφοράς Λιζ Λαμπρέτς
1998 The Sender Τζίνα Φέρφαξ
1999 Kiss of a Stranger Φιλί θανατηφόρο Λέσλι
2003 Kangaroo Jack Κλέφτης καγκουρό Άννα Κάρμπορν
2004 After the Sunset Το τελευταίο κόλπο Νταϊάν Κάνον
2005 Boynton Beach Club Λόις
2021 Hope's Legacy Λίντα

Παραπομπές

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
  1. ↑ 1,0 1,1 (Αγγλικά) Internet Broadway Database. 34431. Ανακτήθηκε στις 9  Οκτωβρίου 2017.
  2. ↑ 2,0 2,1 Darryl Roger Lundy: (Αγγλικά) The Peerage. p18311.htm#i183101. Ανακτήθηκε στις 9  Οκτωβρίου 2017.
  3. ↑ 3,0 3,1 GeneaStar. friesens.
  4. ↑ Τσεχική Εθνική Βάση Δεδομένων Καθιερωμένων Όρων. xx0213972. Ανακτήθηκε στις 1  Μαρτίου 2022.
  5. ↑ Ανακτήθηκε στις 4  Μαρτίου 2021.
  6. ↑ 6,0 6,1 (Αγγλικά) HOLLIS. Πανεπιστήμιο Χάρβαρντ. id.lib.harvard.edu/alma/99157880265703941/catalog. Ανακτήθηκε στις 2  Αυγούστου 2024.
  7. ↑ Ανακτήθηκε στις 22  Μαΐου 2019.
  8. ↑ Ανακτήθηκε στις 22  Μαΐου 2019.
  9. ↑ Ανακτήθηκε στις 23  Μαΐου 2019.
  10. ↑ Ανακτήθηκε στις 14  Ιουνίου 2019.
  11. ↑ Τσεχική Εθνική Βάση Δεδομένων Καθιερωμένων Όρων. xx0213972. Ανακτήθηκε στις 18  Δεκεμβρίου 2022.
  12. ↑ 12,0 12,1 p18311.htm#i183101. Ανακτήθηκε στις 7  Αυγούστου 2020.
  13. ↑ Ανακτήθηκε στις 19  Σεπτεμβρίου 2021.
  14. ↑ Ανακτήθηκε στις 6  Ιουνίου 2021.
  15. ↑ 15,0 15,1 «Dyan Cannon Discusses Her Faith». CNN.com. 2001-04-23. http://transcripts.cnn.com/TRANSCRIPTS/0104/23/lkl.00.html. Ανακτήθηκε στις 2006-12-13. 
  16. ↑ Meyer, Kathie (August 17, 2010). «Actress Dyan Cannon revealed as the 11th annual Port Townsend Film Festival special guest». The Leader (Port Townsend, Washington). Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις September 4, 2019. https://web.archive.org/web/20190904230940/https://www.ptleader.com/stories/actress-dyan-cannon-revealed-as-the-11th-annual-port-townsend-film-festival-special-guest,54538. Ανακτήθηκε στις September 4, 2019. 
  17. ↑ «Looking Out for 'Number One' Gets Dyan Cannon a New Role and a New Life». People 7 (9). March 7, 1977. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις September 4, 2019. https://web.archive.org/web/20190904231043/https://people.com/archive/looking-out-for-number-one-gets-dyan-cannon-a-new-role-and-a-new-life-vol-7-no-9/. Ανακτήθηκε στις September 4, 2019. 
  18. ↑ Feather, Leonard (31 Μαρτίου 1988). «Jazz Reviews: David Friesen Trio at Catalina's: State of the Art». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 4 Σεπτεμβρίου 2019. Ανακτήθηκε στις 4 Σεπτεμβρίου 2019. Playing for a small but select audience that included his sister, Dyan Cannon, Friesen performed during most of the set on a French acoustic bass, made in 1795. 
  19. ↑ Hawaiian Eye Episode #11, Best of Hawaiian Eye, 1961, Warner Brothers archives.
  20. ↑ Sweeney, Louise (June 11, 1981). «Dyan Cannon; Her Best Is Yet To Be». The Christian Science Monitor. 
  21. ↑ Dyan Cannon Eschews Limits: DYAN CANNON Saunders, Dick. Los Angeles Times 7 Jan 1977: f18.
  22. ↑ "The Muppet Show - Ending with Dyan Cannon" στο YouTube
  23. ↑ «Hollywood Walk of Fame - Dyan Cannon». walkoffame.com. Hollywood Chamber of Commerce. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 3 Απριλίου 2016. Ανακτήθηκε στις 11 Φεβρουαρίου 2018. 
  24. ↑ Sherrill, Martha (February 8, 1991). «Lunch With a Loose Cannon; Daffy Dyan Does Duke's, Gets Kissed, Sheds Innocence». The Washington Post: σελ. B-1. 
  25. ↑ «Dyan Cannon granted divorce». Windsor Star: σελ. 48. March 22, 1968. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις September 24, 2015. https://web.archive.org/web/20150924215751/https://news.google.com/newspapers?id=AF5AAAAAIBAJ&sjid=BVIMAAAAIBAJ&pg=2446,6230818&dq=cary grant dyan cannon divorce. Ανακτήθηκε στις March 13, 2013. 
  26. ↑ Wooding, Dan (May 1, 2001). «Actress Dyan Cannon Ministers at 'God's Party'». Christian Headlines. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 2017-10-07. https://web.archive.org/web/20171007061845/http://www.christianity.com/525620/. Ανακτήθηκε στις January 7, 2021. 
  27. ↑ «the-burglars» (στα Αγγλικά). en.unifrance.org. Ανακτήθηκε στις 6 Ιανουαρίου 2024. 

Εξωτερικοί σύνδεσμοι

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]


Ανακτήθηκε από "https://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Νταϊάν_Κάνον&oldid=10554284"