Νικόλ Πασινιάν
| Νικόλ Πασινιάν | |
|---|---|
.jpg) | |
| Προσωπικά στοιχεία | |
| Γέννηση | 1 Ιουνίου 1975, Ιτζεβάν |
| Υπηκοότητα | Αρμενία |
| Πολιτικό κόμμα | Αρμενικό Εθνικό Συνέδριο, Impeachment Union, Πολιτική Σύμβαση, Way Out Alliance και Συμμαχία «Το Βήμα Μου» |
| Σύζυγος | Anna Hakobyan |
| Σπουδές | Κρατικό Πανεπιστήμιο του Γερεβάν (1991–1995) |
| Επάγγελμα | πολιτικός δημοσιογράφος συγγραφέας[1] ακτιβιστής |
| Βραβεύσεις | Τάγμα του Πίου Θ' |
| Υπογραφή |  |
| Ιστοσελίδα | https://www.primeminister.am/ |
| Αξίωμα | μέλος της Εθνοσυνέλευσης της Αρμενίας και Πρωθυπουργός της Αρμενίας |
 Σχετικά πολυμέσα | |
Ο Νικόλ Πασινιάν (αρμενικά: Նիկոլ Վովայի Փաշինյան, 1975-) είναι Αρμένιος πολιτικός και πρωθυπουργός της χώρας από τις 8 Μαΐου 2018 (υπηρεσιακός από τις 16 Οκτωβρίου 2018). Πρώην δημοσιογράφος και εκδότης, ήταν ηγετικό στέλεχος του Αρμενικού Εθνικού Κογκρέσου και εξελέγη βουλευτής το 2012. Ηγήθηκε της επανάστασης του Απριλίου του 2018, η οποία είχε ως αποτέλεσμα να εξαναγκαστεί σε παραίτηση ο πρωθυπουργός Σερζ Σαρκισιάν.
Βιογραφία
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Πρώτα χρόνια και δημοσιογραφική δραστηριότητα
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Ο Πασινιάν γεννήθηκε στο Ιτζεβάν της Αρμενικής Σοβιετικής Σοσιαλιστικής Δημοκρατίας (τότε Σοβιετική Ένωση), την 1η Ιουνίου 1975.[2]
Ως εκδότης της πρώτης σε πωλήσεις καθημερινής εφημερίδας Haykakan Zhamanak (Αρμενικά Χρονικά) στην Αρμενία (όντας αρχισυντάκτης από το 1999), άσκησε έντονη κριτική στις κυβερνήσεις των Ρομπέρτ Κοτσαριάν και Σερζ Σαρκισιάν.[3] [4]
Πολιτική δραστηριότητα
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Ο Πασινιάν στήριξε τον Λεβόν Τερ-Πετροσιάν στις προεδρικές εκλογές του 2008.[5] Λίγο μετά το ξέσπασμα των πολύνεκρων διαδηλώσεων που ακολούθησαν τις εκλογές του 2008 εκδόθηκε ένταλμα σύλληψής του από την αστυνομία για φόνο και για μαζική υποκίνηση των ταραχών, με αποτέλεσμα να κρυφτεί. Το 2009 σταμάτησε να κρύβεται και αυτοπαραδόθηκε στην αστυνομία.[6] Φυλακίστηκε και έπειτα αποφυλακίστηκε με τη χορήγηση αμνηστίας σε πολιτικούς κρατούμενους τον Μάιο του 2011.[7]
Απόπειρα δολοφονίας
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Στις 22 Νοεμβρίου 2004 στις 8:40 μ.μ. το αυτοκίνητο του Πασινιάν καταστράφηκε από ισχυρή έκρηξη έξω από τα γραφεία της εφημερίδας Haykakan Zhamanak στο κέντρο του Ερεβάν. Ο Πασινιάν διέφυγε τον θάνατο καθαρά από τύχη, σύμφωνα με τον ίδιο, καθώς εκείνη την ημέρα επέλεξε να εργάζεται περισσότερο από ό,τι συνήθως και έφυγε από τα γραφεία της εφημερίδας αργότερα από το κανονικό.[8] Έπειτα από αστυνομική έρευνα, το πόρισμα που εκδόθηκε ασυνήθιστα γρήγορα, ανέφερε ότι η φωτιά στο όχημα του εκδότη οφειλόταν σε "βλάβη στα καλώδια της μπαταρίας του αυτοκινήτου," απορρίπτοντας τον ισχυρισμό ότι έγινε απόπειρα δολοφονίας του δημοσιογράφου.[9] Αντίθετα ο Πασινιάν κατηγόρησε τον πλούσιο επιχειρηματία Γκαγκίκ Τσαρουκιάν ότι βρισκόταν πίσω από τη δολοφονική απόπειρα, επειδή η εφημερίδα του Πασινιάν τον κατηγόρησε για παράνομη υλοτομία με σκοπό να χτίσει μια πολυτελή έπαυλη στην Τσακατζόρ.[9]
Πολιτικό Συμβόλαιο
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Στις 9 Δεκεμβρίου 2013 ο Πασινιάν και άλλοι έξι πολιτικοί ίδρυσαν μια νέα πολιτική ομάδα ονόματι Πολιτική Σύμβαση. Τα μέλη της επιτροπής του κόμματος επεδίωξαν την παραίτηση του πρωθυπουργού Σερζ Σαρκισιάν. Ο Πασινιάν δήλωσε ότι τα μέλη του Συμβολαίου θα ελάμβαναν μέρος στις επερχόμενες βουλευτικές εκλογές του 2017.[10]
Ρόλος στις αρμενικές διαδηλώσεις του 2018
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Το 2018 έγιναν μαζικές διαδηλώσεις εναντίον της κυβέρνησης, με αίτημα την παραίτηση του πρωθυπουργού Σερζ Σαρκισιάν, με τη συμμετοχή πολιτικών ομάδων και οργανώσεων με επικεφαλής τον βουλευτή Νικόλ Πασινιάν. Οι διαδηλώσεις έγιναν ευρύτερα γνωστές με την ονομασία Merzhir Serzhin (Մերժիր Սերժին, που σημαίνει "αρνηθείτε τον Σερζ"). Τελικά στις 23 Απριλίου ο πρωθυπουργός παραιτήθηκε και υπηρεσιακά στη θέση του ανέλαβε ο πρώτος αντιπρόεδρος της κυβέρνησης, Καρέν Καραπετιάν. Στις 25 Απριλίου έγινε γνωστό από εταίρο του Πασινιάν ότι ο Νικόλ σκόπευε να γίνει πρωθυπουργός, καθώς είχε επιλεγεί από τον λαό.[11]
Πρωθυπουργός
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Την 1η Μαΐου 2018 απέτυχε να συγκεντρώσει τον απαιτούμενο αριθμό ψήφων από τους βουλευτές της Εθνοσυνέλευσης ώστε να γίνει πρωθυπουργός[12], όμως εξελέγη στον δεύτερο γύρο στις 8 Μαΐου, με 59 ψήφους υπέρ έναντι 42 που καταψήφισαν.[13] Στις 16 Οκτωβρίου 2018 παραιτήθηκε προκειμένου να διεξαχθούν βουλευτικές εκλογές. Ο συνασπισμός του Πασινιάν Το Βήμα μου κέρδισε τις εκλογές με σαρωτικό ποσοστό 70% των ψήφων, καταλαμβάνοντας 88 από τις συνολικά 132 έδρες στο κοινοβούλιο. Η δεύτερη κυβέρνηση του Πασινιάν ορκίστηκε στις 14 Ιανουαρίου 2019. Τον Ιούνιο του 2020, την ημέρα των γενεθλίων του, ο ίδιος ανακοίνωσε ότι βρέθηκε θετικός στον κορονοϊό (COVID-19) και τέθηκε από μόνος του σε καραντίνα στο γραφείο του Πρωθυπουργού.[14]
Παραπομπές
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- ↑ Ανακτήθηκε στις 20 Ιουνίου 2019.
- ↑ «Никол Пашинян — РБК: «Я не хочу учитывать украинский опыт»» (στα ρωσικά). rbc.ru. 2018-04-26. https://www.rbc.ru/interview/politics/26/04/2018/5ae111589a79476531250292. Ανακτήθηκε στις 2018-05-03.
- ↑ «The Development of Sustainable Independent Media in Europe and Eurasia» (PDF). Washington, DC: International Research & Exchanges Board. 2001. σελ. 31. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο (PDF) στις 30 Οκτωβρίου 2012. Ανακτήθηκε στις 12 Μαΐου 2018.
...a liberal newspaper, Haykakan Zhamanak.
- ↑ «Newspaper Editor's Car Blown Up». Armenia Liberty (RFE/RL). 22 Νοεμβρίου 2004. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 22 Ιουνίου 2008.
- ↑ Pennington (13 Φεβρουαρίου 2008). «Armenia: Pre-Election tour of Ararat marz». WikiLeaks. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο (Confidential) στις 29 Οκτωβρίου 2018. Ανακτήθηκε στις 20 Ιανουαρίου 2020.
...Nikol Pashinyan, editor-in-chief of the Haykakan Zhamank Newspaper and LTP's customary crowd-warmer.
- ↑ «Fugitive Oppositionist Surrenders To Armenian Police». 1 Ιουλίου 2009.
- ↑ «"Festive" ANC rally was held in Yerevan». PanARMENIAN. 2011-05-31. http://www.panarmenian.net/eng/politics/news/71401/. Ανακτήθηκε στις 2011-06-01.
- ↑ «Newspaper Editor's Car Blown Up». Armenia Liberty (RFE/RL). 22 Νοεμβρίου 2004. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 22 Ιουνίου 2008.
- ↑ 9,0 9,1 «Tycoon Denies Role In Journalist Car Bombing». Armenia Liberty (RFE/RL). 23 Νοεμβρίου 2004.
- ↑ «New Armenian Opposition Group Takes Shape». Radio Free Europe/Radio Liberty Armenian Service. 2013-12-09. http://www.azatutyun.am/content/article/25195049.html. Ανακτήθηκε στις 2013-12-10.
- ↑ Пашинян заявит о готовности возглавить правительство Армении до выборов
- ↑ «Парламент проголосовал против Пашиняна на выборах премьера Армении» (στα ρωσικά). rbc,.ru. 2018-05-01. https://www.rbc.ru/politics/01/05/2018/5ae85ad19a794783f11f7ac8. Ανακτήθηκε στις 2018-05-03.
- ↑ Vonberg, Judith (2018-05-08). «Armenian opposition leader Nikol Pashinyan elected prime minister». CNN. https://edition.cnn.com/2018/05/08/europe/armenia-new-prime-minister-nikol-pashinyan-intl/index.html. Ανακτήθηκε στις 2018-05-08.
- ↑ http://asbarez.com/194468/pashinyan-and-his-family-infected-with-coronavirus/
 |
Αυτό το λήμμα σχετικά με ένα πολιτικό πρόσωπο χρειάζεται επέκταση. Μπορείτε να βοηθήσετε την Βικιπαίδεια επεκτείνοντάς το. |