Νικολάι Ρουμιάντσεφ
| Νικολάι Ρουμιάντσεφ | |
|---|---|
 | |
| Γενικές πληροφορίες | |
| Γέννηση | 3ιουλ. / 14 Απριλίου 1754γρηγ. Αγία Πετρούπολη[1][2] |
| Θάνατος | 3ιουλ. / 15 Ιανουαρίου 1826γρηγ. Αγία Πετρούπολη[2] |
| Τόπος ταφής | Cathedral of Saint Peter and Paul, Homieĺ |
| Χώρα πολιτογράφησης | Ρωσική Αυτοκρατορία |
| Εκπαίδευση και γλώσσες | |
| Ομιλούμενες γλώσσες | Ρωσικά |
| Σπουδές | Πανεπιστήμιο του Λέιντεν |
| Πληροφορίες ασχολίας | |
| Ιδιότητα | διπλωμάτης πολιτικός[3] μαικήνας[4] συλλέκτης[4] |
| Οικογένεια | |
| Γονείς | Πιότρ Αλεξάντροβιτς Ρουμιάντσεβ-Σαντουναίσκι και Yekaterina Rumyantseva |
| Αδέλφια | Mikhail Rumyantsev Sergey Rumyantsev |
| Στρατιωτική σταδιοδρομία | |
| Βαθμός/στρατός | praporshchik |
| Αξιώματα και βραβεύσεις | |
| Αξίωμα | Υπουργός Εξωτερικών της Ρωσίας member of the State Council of the Russian Empire |
| Βραβεύσεις | Ιππότης του Τάγματος του Αγίου Αλεξάνδρου Νιέφσκι Τάγμα της Αγίας Άννης, Α΄ Τάξη Τάγμα του Αγίου Βλαδίμηρου, Β΄ Τάξη τάγμα του Αγίου Ανδρέα |
| Υπογραφή | |
 | |
 Σχετικά πολυμέσα | |
Ο κόμης Νικολάι Πετρόβιτς Ρουμιάντσεφ (ρωσ. Николай Петрович Румянцев, 3 Απριλίου 1754 – 3 Ιανουαρίου 1826) ήταν Υπουργός Εξωτερικών της Ρωσικής Αυτοκρατορίας κατά τα έτη που προηγήθηκαν της Εκστρατείας του Μεγάλου Ναπολέοντα στη Ρωσία το 1812. Υπήρξε επίσης εξέχων συλλέκτης και χρηματοδότης εξερευνήσεων.
Διπλωματική σταδιοδρομία
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Ο Νικολάι Π. Ρουμιάντσεφ γεννήθηκε στην Αγία Πετρούπολη και ο πατέρας του, ο Πιοτρ Ρουμιάντσεφ, ήταν ένας από τους κορυφαίους Ρώσους στρατηγούς του 18ου αιώνα. Ο Νικολάι υπήρξε ο πρώτος επιτετραμμένος της Ρωσίας στην Αγία Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία του Γερμανικού Έθνους, μετά την ανάληψη από τη Ρωσία του ρόλου της εγγυήτριας του αυτοκρατορικού συντάγματος της Αυτοκρατορίας με τη Συνθήκη του Τέσεν (1779). Διαπιστεύθηκε από το 1782 ως Ρώσος πρέσβυς σε αρκετές διοικητικές περιφέρειες («Κύκλους»), όπως της Σουαβίας, της Φραγκονίας, του Εκλεκτοράτου του Μάιντς, του Εκλεκτοράτου της Κολωνίας, του Παλατίνου του Τσβάιμπρύκεν, του Δουκάτου της Βυρτεμβέργης, του Μαργραβάτου της Βάδης και του Λανδγραβάτου της Έσσης-Κάσσελ. Παρά το ότι ο Ρουμιάντσεφ ενεργούσε ως αντιπρόσωπος της Ρωσίας ως εγγυητής της ειρήνης, θεωρείτο από τους Γερμανούς ότι έπαιρνε το μέρος της Αυστρίας.[5]
Κατά τα πρώτα έτη του 19ου αιώνα ο Ρουμιάντσεφ, έχοντας επιστρέψει στη Ρωσία, ασκούσε μεγάλη επίδραση στον νεαρό Τσάρο Αλέξανδρο Α΄ και στη μητέρα του Μαρία Φιόντοροβνα, διατελώντας Υπουργός Εμπορίου (1802-1811) και Πρόεδρος του Κρατικού Συμβουλίου (1810-1812).
Επιπλέον όμως ο Ρουμιάντσεφ ήταν ταυτοχρόνως και Υπουργός Εξωτερικών (διορίσθηκε το 1808), και υπεστήριζε μια στενή συμμαχία με τη Γαλλία. Μαθαίνοντας έτσι την είδηση ότι ο Ναπολέων εισέβαλε στη Ρωσία (1812), έπαθε εγκεφαλικό επεισόδιο και έχασε την ακοή του. Με την είσοδο του Ναπολέοντα στη Μόσχα, ο Ρουμιάντσεφ συμβούλευσε τον Τσάρο να διώξει τον αρχιστράτηγο Κουτούζοφ και να ζητήσει τη σύναψη ειρήνης «με οποιοδήποτε κόστος». Τελικώς ο Αλέξανδρος έχασε όλη την εμπιστοσύνη του στον Ρουμιάντσεφ, ο οποίος παραιτήθηκε το 1814, λίγο πριν το Συνέδριο της Βιέννης.
Ο Νικολάι Π. Ρουμιάντσεφ απεβίωσε σε ηλικία 71 ετών στο νεο-παλλαντιανό μέγαρό του στην Αγγλική Προκυμαία της Αγίας Πετρουπόλεως. Σήμερα το άγαλμά του στέκεται μπροστά από το Ανάκτορο του Γόμελ στη Λευκορωσία.
Συλλέκτης και πάτρωνας
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Παράλληλα με την υπηρεσία του στο εξωτερικό, ο Νικολάι Ρουμιάντσεφ συγκέντρωσε μια τεράστια συλλογή ιστορικών τεκμηρίων, σπάνιων νομισμάτων, χαρτών, χειρογράφων και αρχετύπων, που απετέλεσαν τον πυρήνα του Μουσείου Ρουμιάντσεφ, που στην αρχή ήταν το μέγαρο της Αγγλικής Προκυμαίας και αργότερα μεταφέρθηκε στη Μόσχα. Επιδεικνύοντας οξύ ενδιαφέρον για τη ρωσική ιστορία, ο Ρουμιάντσεφ χρηματοδότησε τις πρώτες τυπωμένες εκδόσεις αρκετών παλαιών ρωσικών χρονικών και των παλαιότερων κειμένων των Ανατολικών Σλάβων. Ηγείτο ενός κύκλου νεαρών αρχαιοδιφών, όπως ήταν οι Πάβελ Στρόεφ και Ιβάν Σνεγκιριόφ.
Επιπλέον, ο Ρουμιάντσεφ έγινε αξιοσημείωτος χρηματοδότης των ρωσικών εξερευνητικών αποστολών. Μεταξύ των άλλων στήριξε τον πρώτο ρωσικό περίπλου της Γης. Απότοκο αυτής του της δραστηριότητας είναι το γεγονός ότι φέρουν και σήμερα το όνομά του (με παραλλαγές) βιολογικά είδη, όσο και τοπωνύμια εξωτικών τόπων, όπως τα:
- Spiranthes romanzoffiana, είδος ορχιδέας της Βόρειας Αμερικής
- Papilio rumanzovia, είδος μεγάλης πεταλούδας των Φιλιππίνων
- Syagrus romanzoffiana, ο γνωστός ως «φοίνικας της βασίλισσας» (Νότια Αμερική)
- Romanzoffia, γένος φυτών της τάξεως βοραγινώδη (Β. Αμερική)
- Ρομανζοβίτης, συνωνυμο του γροσσουλαρίτη, που είναι ένα ορυκτό, είδος γρανάτη
- Μεταξύ του 1812 και του 1842 η ρωσική ονομασία (залив Румянцева) του οικισμού Μποντέγκα Μπέυ στην Καλιφόρνια
- Όρη Ρομαντσόφ, αλλιώς Οροσειρά Μπρουκς, στα εδάφη της Αλάσκας και του Γιούκον
- Ακρωτήριο Ρομαντσόφ (Romanzof) στην Αλάσκα, που έδωσε το όνομά του και στο εκεί στρατιωτικό αεροδρόμιο των ΗΠΑ
- Το νησάκι Ρομαντσόφ (Romanzov Island), τη σημερινή Τικέι στο Αρχιπέλαγος Τουαμότου
- Κόλπος Ρομανζόφ (Romanzoff) στον Πορθμό Λα Περούζ
Παραπομπές
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- ↑ Εθνική Βιβλιοθήκη της Γερμανίας: (Γερμανικά) Gemeinsame Normdatei. Ανακτήθηκε στις 15 Δεκεμβρίου 2014.
- ↑ 2,0 2,1 «Большая советская энциклопедия» (Ρωσικά) Η Μεγάλη Ρωσική Εγκυκλοπαίδεια. Μόσχα. 1969. Ανακτήθηκε στις 28 Σεπτεμβρίου 2015.
- ↑ Ανακτήθηκε στις 14 Ιουνίου 2019.
- ↑ 4,0 4,1 tnk
.krakow .pl /czlonkowie /rumiancew-nikolaj-piotrowicz /. Ανακτήθηκε στις 30 Αυγούστου 2022. - ↑ Karl Otmar Freiherr von Aretin: «Russia as a Guarantor Power of the Imperial Constitution under Catherine II», Journal of Modern History, τόμος 58, Supplement (1986), σσ. 141-160