Νικιά Νισύρου
Συντεταγμένες: 36°34′27″N 27°10′40″E / 36.57417°N 27.17778°E
| Νικιά | |
|---|---|
 | |
| Διοίκηση | |
| Χώρα | Ελλάδα |
| Περιφέρεια | Νοτίου Αιγαίου |
| Περιφερειακή Ενότητα | Κω |
| Δήμος | Νισύρου |
| Γεωγραφία | |
| Γεωγραφικό διαμέρισμα | Δωδεκάνησα |
| Νομός | Δωδεκανήσου |
| Υψόμετρο | 390 μέτρα |
| Πληθυσμός | |
| Μόνιμος | 40 |
| Έτος απογραφής | 2021 |
| Πληροφορίες | |
| Ταχ. κώδικας | 853 03 |
| Τηλ. κωδικός | 2242 |
 Σχετικά πολυμέσα | |
Τα Νικιά είναι ημιορεινός παραδοσιακός οικισμός της Νίσυρου στα Δωδεκάνησα σε υψόμετρο 390 μέτρων.[1]
Γεωγραφικά στοιχεία - Αξιοθέατα
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Τα Νικιά είναι κτισμένα στο χείλος της καλντέρας, στο εσωτερικό του ηφαιστειογενούς νησιού, προσφέρει πανοραμική θέα του κρατήρα και γι' αυτό έχει αναδειχθεί σε τουριστικό προορισμό. Απέχει από το Μανδράκι 13 χιλιόμετρα[2]. Ο οικισμός έχει χαρακτηριστική αρχιτεκτονική, με μικρά δρομάκια. Όλα τα δρομάκια καταλήγουν στην κεντρική πλατεία, την "Πόρτα". Στην πλατεία υπάρχει ένα βοτσαλωτό του ντόπιου τεχνίτη Πασχάλη Πασχαλάκη, το οποίο κατασκευάστηκε το 1923. Γύρω από την πλατεία βρίσκονται: ο Ναός των Εισοδίων της Θεοτόκου με το παλιό σχολείο, το κτίριο της «Καζελλαρίας» (δημαρχείο) και ένα νεοκλασικό καφενείο, ενώ από την άλλη πλευρά η πλατεία έχει θέα προς τη θάλασσα.[3] Το παλιό σχολείο κτίστηκε το 1856, επισκευάστηκε το 1907 και το 1926 έγινε διώροφη προσθήκη. Το σχολείο έκλεισε την Κατοχή και λειτούργησε σαν ξενώνας και φαρμακείο.[4] Τα σπίτια του οικισμού είναι βαμμένα λευκά και έχουν χαρακτηριστικές μονοκλινείς κεραμοσκεπές, πολύχρωμες πόρτες και βοτσαλωτές αυλές.[5] Στα Νικιά βρίσκεται το μοναστήρι του Αγίου Ιωάννη του Θεολόγου, το οποίο γιορτάζει στις 26 Σεπτεμβρίου.[6] Στο ψηλότερο σημείο του οικισμού βρίσκονται κατάλοιπα ιπποτικού κάστρου, καθώς από το σημείο μπορεί να εποπτεύει τα γύρω νησιά και το ηφαίστειο.[7] Στα Νικιά βρίσκεται επίσης το Ηφαιστειολογικό Μουσείο Νισύρου, το οποίο στεγάζεται στο παλιό δημοτικό σχολείο το οποίο διαμορφώθηκε κατάλληλα. Το μουσείο δημιουργήθηκε στα πλαίσια του προγράμματος «Ανάδειξη Ηφαιστείου Νισύρου», πρόγραμμα που συντονίστηκε από το Δήμο Νισύρου.[8]
Διοικητικά - πληθυσμιακά στοιχεία
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Ως κοινότητα αναγνωρίστηκε επίσημα για πρώτη φορά το 1948 με έδρα τον οικισμό[9]. Σύμφωνα με το σχέδιο Καλλικράτης, μαζί με το Αυλάκι, τη νησίδα Παχειά και τη νησίδα Περγούσα αποτελούν την τοπική κοινότητα Νικιών η οποία ανήκει στο Δήμο Νισύρου και σύμφωνα με την απογραφή του 2011, ως κοινότητα και ως οικισμός έχει πληθυσμό 61 κατοίκους[10].
Η πορεία του πληθυσμού, σύμφωνα με τις απογραφές είναι:
| Απογραφή | Πληθυσμός |
|---|---|
| 1951 | 443[11] |
| 1961 | 322[12] |
| 1971 | 192[13] |
| 1981 | 84[14] |
| 1991 | 61[15] |
| 2001 | 48[16] |
| 2011 | 61 |
| 2021 | 40 |
Φωτοθήκη
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]-
Άποψη της Νικιάς -
Η θέα του κρατήρα από τα Νικιά -
Η θέα του κρατήρα από τα Νικιά
Παραπομπές
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- ↑ Εγκυκλοπαίδεια "Νέα Δομή", τόμος 24, σελ. 197, 1996
- ↑ Νικιά Αρχειοθετήθηκε 2013-09-07 στο Wayback Machine. www.nisyrosinfo.com
- ↑ "ΝΙΣΥΡΟΣ", Το Βήμα, 25 Ιουλίου 2010
- ↑ Κτίριο Παλαιού Σχολείου στα Νικιά Νισύρου Αρχειοθετήθηκε 2016-03-05 στο Wayback Machine. Υπουργείο Πολιτισμού και Αθλητισμού
- ↑ Πίγκου Ευαγγελία, Τσώνος Κωνσταντίνος (9/25/2005). Νίσυρος. Πολιτιστική Πύλη του Αρχιπελάγους του Αιγαίου
- ↑ Μοναστήρια Αρχειοθετήθηκε 2012-08-31 στο Wayback Machine. Δήμος Νισύρου
- ↑ Κάστρα της Νισύρου Αρχειοθετήθηκε 2008-01-23 στο Wayback Machine.. Δήμος Νισύρου
- ↑ Ηφαιστειολογικό Μουσείο Αρχειοθετήθηκε 2013-08-20 στο Wayback Machine., Ανάδειξη Ηφαιστείου Νισύρου. Ινστιτούτο Γεωλογικών και Μεταλλευτικών Ερευνών
- ↑ «Διοικητικές Μεταβολές Δήμων και Κοινοτήτωνwebsite=ΕΕΤΑΑ». Ανακτήθηκε στις 4 Νοεμβρίου 2018.
- ↑ «ΦΕΚ αποτελεσμάτων ΜΟΝΙΜΟΥ πληθυσμού απογραφής 2011», σελ. 10844 (σελ. 370 του pdf)
- ↑ Πληθυσμός της Ελλάδος κατά την απογραφήν της 7ης Μαρτίου 1951, σελ. 193 του pdf. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 2013-05-14. https://web.archive.org/web/20130514080510/http://www.eetaa.gr/metaboles/apografes/apografi_1951_1.pdf.
- ↑ Πληθυσμός της Ελλάδος κατά την απογραφήν της 19ης Μαρτίου 1961, σελ. 57 του pdf. https://www.eetaa.gr/metaboles/apografes/apografi_1961_1.pdf.
- ↑ Πληθυσμός της Ελλάδος κατά την απογραφήν της 14ης Μαρτίου 1971, σελ. 56 του pdf. https://www.eetaa.gr/metaboles/apografes/apografi_1971_1.pdf.
- ↑ Πραγματικός πληθυσμός της Ελλάδος κατά την απογραφή της 5 Απριλίου 1981, σελ. 67 του pdf. https://www.eetaa.gr/metaboles/apografes/apografi_1981_1.pdf.
- ↑ Πραγματικός πληθυσμός της Ελλάδος κατά την απογραφή της 17 Μαρτίου 1991, σελ. 71 του pdf. https://www.eetaa.gr/metaboles/apografes/apografi_1991_1.pdf.
- ↑ Πραγματικός πληθυσμός της Ελλάδος - Απογραφή 2001, σελ. 73 του pdf. https://www.eetaa.gr/metaboles/apografes/apografi_2001_1.pdf.