Νέο Φρούριο της Κέρκυρας
| Νέο Φρούριο Κέρκυρας | |
|---|---|
 | |
 | |
| Είδος | φρούριο |
| Γεωγραφικές συντεταγμένες | 39°37′30″N 19°54′54″E |
| Διοικητική υπαγωγή | Δήμος Κεντρικής Κέρκυρας και Διαποντίων Νήσων |
| Τοποθεσία | Κέρκυρα |
| Χώρα | Ελλάδα |
| Έναρξη κατασκευής | 1572 |
 Πολυμέσα | |
| δεδομένα (π) | |
Το Νέο Φρούριο της Κέρκυρας (Βενετικά : Fortezza Nuova) αποτελείται από μια Βενετική κατασκευή στον λόφο του Αγίου Μάρκου στην πόλη της Κέρκυρας, οικοδομήθηκε κατά στάδια. Η αρχική κατασκευή του κάστρου έγινε από τον Βενετό μηχανικό Φερράντε Βιτέλλι, ακολούθησαν οι σημερινές κατασκευές από τους Βρετανούς (1815 - 1863).[1] Στην κορυφή του κάστρου υπάρχει μια πέτρινη κατασκευή για αμυντικούς λόγους και μια τούβλινη που είναι η έδρα του Ναυτικού Σταθμού της Κέρκυρας.[1] Οι οχυρώσεις από τους Άγγλους και τους Γάλλους έγιναν για να ενισχύσουν την άμυνα τους από τις Οθωμανικές επιδρομές.[2] Οι οχυρώσεις περιλαμβάνουν 700 κτίρια πυροβολικού κατά μήκος της Αλβανικής ακτής.[3] Μετά την πρώτη μεγάλη Οθωμανική πολιορκία της Κέρκυρας (1537) οι Βενετοί αποφάσισαν να ενισχύσουν σημαντικά τις παλιές Βυζαντινές οχυρώσεις της πόλης.[1][4]
Κατασκευή
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Το Δημοτικό Συμβούλιο της Κέρκυρας έστειλε απεσταλμένους στην Δημοκρατία της Βενετίας να διαμαρτυρηθούν για την έλλειψη οχυρώσεων έξω από τα τείχη της παλιάς Ακρόπολης, η Δημοκρατία ανταποκρίθηκε θετικά και αποφάσισε την κατασκευή τους.[1][4] Οι Βενετοί κατεδάφισαν 2.000 οικίες στο προάστιο του Σαν Ρόκκο και έκτισαν στην θέση τους πολλές νέες οχυρώσεις και τείχη. Μετά την ολοκλήρωση των νέων οχυρώσεων οι Βενετοί οικοδόμησαν το Νέο Φρούριο της πόλης στην είσοδο της Ακρόπολης, στο σημείο μπροστά από την χερσαία πόλη σαν το επίκεντρο του αμυντικού τους μηχανισμού. Η ακριβής ημερομηνία που ξεκίνησαν οι κατασκευές δεν είναι γνωστή, οι πληροφορίες ποικίλουν, οι πιθανότερες περίοδοι είναι 1577 - 1588 και 1572 - 1645.[1][4][5] Ο Κερκυραίος ιστορικός Κατσαρός αναφέρει ότι ξεκίνησαν το 1577.[6] Οι εργασίες περιείχαν επιπλέον σημαντικές επεκτάσεις και ενισχύσεις στην περίμετρο του "Παλαιού Κάστρου".
Αρχιτεκτονικές λεπτομέρειες
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Το κάστρο οικοδομήθηκε σε δυο επίπεδα : η χαμηλότερη τριώροφη κατασκευή που ονομαζόταν "Πούντα Περτπέτουα" και ο πεντάπλευρος προμαχώνας στην κορυφή.[7] Μέσα στον προμαχώνα βρίσκεται ένας μεγάλος αριθμός από καμπυλωτούς θαλάμους, φρεάτια εξαερισμού, σκάλες, ράμπες και δυο πύλες σε ρυθμό Μπαρόκ. Στην δυτική πλευρά υπάρχει μια στενή τάφρος με τέλεια αρχιτεκτονική που επεκτείνεται από την λαχαναγορά μέχρι το νέο λιμάνι.[1][8]
Οι κατασκευές περιλαμβάνουν δίδυμους προμαχώνες που ονομάζονται "Προμαχώνες των επτά ανέμων" με άνετη θέα στην θάλασσα και στα βουνά της ηπειρωτικής Ελλάδας. Στο ισόγειο κάτω από τον προμαχώνα υπάρχει ένα κτίριο που χρησιμοποιήθηκε από τους Βενετούς για στρατιωτικούς σκοπούς, σήμερα φιλοξενεί εκθέματα, έργα τέχνης και πολιτιστικές εκδηλώσεις.[9] Ο προμαχώνας βρίσκεται σε υψόμετρο 55 μέτρα πάνω από την επιφάνεια της θάλασσας και διαθέτει πυριτιδαποθήκες, θέσεις πυροβολικού, υπόγειες δεξαμενές και υπόγειες αίθουσες.[9] Οι κυβερνήτες του Παλαιού και του Νέου Κάστρου ήταν διορισμένοι από την Δημοκρατία της Βενετίας για περίοδο δυο ετών, οι δυο κυβερνήτες έδιναν όρκο στην Γερουσία της Βενετίας να μην επικοινωνούν καθόλου μεταξύ τους την διετή περίοδο που κυβερνούσαν. Ο σκοπός του όρκου ήταν να αποφύγουν τυχόν συνωμοσία με στόχο την εξέγερση απέναντι στην Δημοκρατία.[10]
Νεώτερα χρόνια
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Οι θαλάσσιες οχυρώσεις του νέου κράτους καταστράφηκαν από τους Βρετανούς όταν τερματίστηκε η κυριαρχία τους στην Κέρκυρα και ενώθηκαν τα Επτάνησα με την Ελλάδα σύμφωνα με τους όρους της "Συνθήκης του Λονδίνου" (1864). Με την ίδια Συνθήκη καταστράφηκαν όλες οι οχυρώσεις στους λόφους του Αβράμη και του Σαρόκκο και στο νησί Βίδο Κέρκυρας, η έκρηξη στο Βίδο ήταν τόσο ισχυρή που καταστράφηκαν όλα τα παράθυρα των σπιτιών στην απέναντι πλευρά του Καναλιού.[11] Στο διπλωματικό επεισόδιο που ξέσπασε ανάμεσα στην Ιταλία και την Ελλάδα μετά την Δολοφονία Τελλίνι στην Αλβανία τα δυο κάστρα βομβαρδίστηκαν από την Ιταλική Πολεμική Αεροπορία (1923), πολλοί πρόσφυγες από την Μικρά Ασία ήταν εκείνη την στιγμή στο Νέο κάστρο αλλά δεν υπήρχαν απώλειες.[12]
Παραπομπές
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- ↑ 1,0 1,1 1,2 1,3 1,4 1,5 Nondas Stamatopoulos (1993). Old Corfu: history and culture. N. Stamatopoulos. p. 162.
- ↑ Fodor's (21 June 2011). Fodor's Greece. Fodor's Travel Publications. p. 386.
- ↑ Fernand Braudel (1995). The Mediterranean and the Mediterranean World in the Age of Philip II
- ↑ 4,0 4,1 4,2 https://books.google.gr/books?id=Wcw7AAAAIAAJ&pg=PA221&redir_esc=y#v=onepage&q&f=false
- ↑ A. B. Tataki (Director of Research of the National Hellenic Research Foundation) (1983). Corfu: History, Monuments, Museums. Ekdotike Athenon S.A. pp. 47–48.
- ↑ Spyros Katsaros (2003). Ιστορία της Κέρκυρας. Mellon. p. 261.
- ↑ http://whc.unesco.org/uploads/nominations/978.pdf
- ↑ Nick Edwards (2003). The Rough Guide to Corfu
- ↑ 9,0 9,1 «Αρχειοθετημένο αντίγραφο». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 3 Ιανουαρίου 2019. Ανακτήθηκε στις 16 Ιανουαρίου 2019.
- ↑ https://books.google.gr/books?id=r9UWAAAAQAAJ&pg=PA59&redir_esc=y#v=onepage&q&f=false
- ↑ https://books.google.gr/books?id=MFHL6H9JTmAC&pg=PA289&redir_esc=y#v=onepage&q&f=false
- ↑ Spyridōn Mouratidēs (2005). Prosphyges tēs Mikras Asias, Pontou kai Anatolikēs Thrakēs stēn Kerkyra 1922-1932
Πηγές
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- A. B. Tataki (Director of Research of the National Hellenic Research Foundation) (1983). Corfu: History, Monuments, Museums. Ekdotike Athenon S.A.
- Fernand Braudel (1995). The Mediterranean and the Mediterranean World in the Age of Philip II
- Nondas Stamatopoulos (1993). Old Corfu: history and culture. N. Stamatopoulos
- Spyridōn Mouratidēs (2005). Prosphyges tēs Mikras Asias, Pontou kai Anatolikēs Thrakēs stēn Kerkyra 1922-1932
- Spyros Katsaros (2003). Ιστορία της Κέρκυρας. Mellon