Μερνεφθά
| Μερνεφθά | |
|---|---|
 | |
| Γενικές πληροφορίες | |
| Γέννηση | 13ος αιώνας π.Χ. |
| Θάνατος | 2 Μαΐου 1203 π.Χ. (περίπου) |
| Τόπος ταφής | Κοιλάδα των Βασιλέων |
| Χώρα πολιτογράφησης | Αρχαία Αίγυπτος |
| Εκπαίδευση και γλώσσες | |
| Ομιλούμενες γλώσσες | Αρχαία αιγυπτιακή γλώσσα[1] |
| Πληροφορίες ασχολίας | |
| Ιδιότητα | κυβερνητικός υπάλληλος |
| Οικογένεια | |
| Σύζυγος | Ισετνοφρέτ Β΄ Τακάτ |
| Τέκνα | Σέτι Β΄ Τουοσρέτ Αμενμεσής Merenptah |
| Γονείς | Ραμσής Β΄ και Isetnofret |
| Αδέλφια | Henuttawy Meritamen Bintanath Meryatum Amun-her-khepeshef Ramesses Khaemweset Ramesses-Meryamun-Nebweben Pareherwenemef Nebettawy |
| Οικογένεια | δέκατη ένατη δυναστεία Φαραώ |
| Αξιώματα και βραβεύσεις | |
| Αξίωμα | Φαραώ (1213 π.Χ.–1202 π.Χ.) |
 Σχετικά πολυμέσα | |
Ο Μερνεφθά υπήρξε ο τέταρτος κατά σειρά Φαραώ της 19ης Δυναστείας στην Αρχαία Αίγυπτο. Κυβέρνησε από το έτος 1213 - 1204 π.Χ.[2]
Βιογραφία και βασιλεία
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Ήταν ο τρίτος γιος και συνολικά το 13ο παιδί του Ραμσή Β΄ και της συζύγου του Ισετνοφρέτης. Σύζυγοί του έγιναν η αδελφή του, Ισισνοφρέτη, και η Ταχάτ. Απέκτησε δύο υιούς, οι οποίοι τον διαδέχθηκαν. Λόγω της μακράς βασιλείας του πατέρα του, ο Μερνεφθά ήταν ήδη κοντά στα εβδομήντα όταν διαδέχτηκε τον πατέρα του, ενώ οι αδελφοί του είχαν αποβιώσει. Έλαβε το ανώτατο αξίωμα του Φαραώ στις 28 Ιουνίου 1213.[3] Σύμφωνα με τον Μανέθωνα κυβέρνησε 19 χρόνια και 6 μήνες. Οι ιστορικές πηγές τεκμηριώνουν 9 χρόνια και 3 μήνες. Κατά τη διάρκεια της βασιλείας του κατέπνιξε διάφορες εξεγέρσεις στη Συρία, Λιβύη, Νουβία. Έστειλε επίσης μια σοδειά δημητριακών στον βασιλιά των Χετταίων Σουπιλουλιούμας Β΄ για να τους βοηθήσει σε καιρό λιμού.
Ο τάφος του
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Η νεκρόπολη του Μερνεφθά βρίσκεται στην κοιλάδα των Βασιλέων. Ο τάφος του ήταν ανοικτός από την αρχαιότητα. Περιέχει δύο σαρκοφάγους από γρανίτη και υπολείμματα μιας τρίτης από αλάβαστρο. Η μούμια του ανακαλύφθηκε το 1898 από τον Βίκτορ Λορέ στον τάφο του Αμένοφη Β΄, όπου είχε μεταφερθεί στα τέλη της 20ής δυναστείας. Ονομάζεται λευκή μούμια λόγω του χρώματός της.
Παραπομπές
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- ↑ «Identifiants et Référentiels» (Γαλλικά) Agence bibliographique de l'enseignement supérieur. 092891101. Ανακτήθηκε στις 4 Μαρτίου 2020.
- ↑ Τόμας Σνάϊντερ, Lexikon der Pharaonen, σελ. 319
- ↑ Wolfgang Helck: Geschichte des alten Ägypten. Brill, Leiden 1981, ISBN 90-04-06497-4, S. 191.
Πηγές
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- Kenneth Anderson Kitchen: Ramesside Inscriptions, 4: Merenptah & the late nineteenth Dynasty. Blackwell, Oxford 2003, ISBN 0-631-18429-5
- Hourig Sourouzian: Les monuments du roi Merenptah. Zabern, Mainz 1989. ISBN 3-8053-1053-6
- A.P. Zivie: Quelques remarques sur un monument nouveau de Mérenptah. Göttinger Miszellen. Bd 18. Göttingen 1975, S. 45–50.
- U. Cruz-Uribe: On the wife of Merenptah. Göttinger Miszellen. Bd 24. Göttingen 1977, S. 23–32.
- Marianne Eaton-Krauss: Seti-Merenptah als Kronprinz Merenptahs. Göttinger Miszellen. Bd 50. Göttingen 1981, S. 15–22.
- Jan Assmann: Die Inschrift auf dem äußeren Sarkophagdeckel des Merenptah. Mitteilungen des Deutschen Archäologischen Instituts Kairo. Bd 28. Zabern, Mainz 1972, S. 47–73.
- Jan Assmann : Neith spricht als Mutter und Sarg. Interpretation und metrische Analyse der Sargdeckelinschrift des Merenptah. Mitteilungen des Deutschen Archäologischen Instituts Kairo. Bd 28. Zabern, Mainz 1972, S. 115–139.
- Horst Jaritz, Brigitte Dominicus, Hourig Sourouzian: Der Totentempel des Merenptah in Qurna. 2. Grabungsbericht (7. und 8. Kampagne). Mitteilungen des Deutschen Archäologischen Instituts Kairo. Bd 51. Zabern, Mainz 1995, S. 57–83.
- Horst Jaritz, Brigitte Dominicus, Uwe Minuch, Walter Niederberger, Anne Seiler: Der Totentempel des Merenptah in Qurna. 3. Grabungsbericht (9. und 10. Kampagne). Mitteilungen des Deutschen Archäologischen Instituts Kairo. Bd 52. Zabern, Mainz 1996, S. 201–232. ISBN 3-8053-1861-8
- Horst Jaritz, Brigitte Dominicus, Walter Niederberger, Hourig Sourouzian, Laurent Stalder: Der Totentempel des Merenptah in Qurna. 4. Grabungsbericht. Mitteilungen des Deutschen Archäologischen Instituts Kairo. Bd 55. Zabern, Mainz 1999, S. 13–62.
- Horst Jaritz u.a.: Der Totentempel des Merenptah in Qurna. 5. Grabungsbericht. Mitteilungen des Deutschen Archäologischen Instituts Kairo. Bd 57. Zabern, Mainz 2001, S. 141–170.
- Τόμας Σνάϊντερ: Lexikon der Pharaonen, Artemis & Winkler, München 1997, ISBN 3-7608-1102-7, St. 159–162
Εξωτερικοί σύνδεσμοι
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
