Μαγδαληνή Ρούντεσχολντ
| Μαγδαληνή Καρλόττα Ρούντεσχολντ | |
|---|---|
 | |
| Γέννηση | 1 Ιανουαρίου 1766 Στοκχόλμη, Σουηδία |
| Θάνατος | 5 Μαρτίου 1823 (57 ετών) Στοκχόλμη, Σουηδία |
| Τόπος ταφής | Στοκχόλμη, Σουηδία |
| Πατέρας | Κάρολου Ρούντεσχολντ (1698-1783) |
| Μητέρα | Χριστίνας Σοφίας Μπιέλκε (1727-1803) |
 Σχετικά πολυμέσα | |
| δεδομένα () | |
Η Μαγδαληνή «Μάλλα» ή «Μάλιν» Καρλόττα Ρούντεσχολντ (Σουηδικά: Magdalena "Malla" or "Malin" Charlotta Rudenschöld) (1η Ιανουαρίου 1766 - 5 Μαρτίου 1823), ήταν Σουηδή κόμισσα, κυρία επί των τιμών και συνεργός στη «συνωμοσία του Άρμφελτ». Βρέθηκε ένοχη για προδοσία, βασανίστηκε με κυφωνισμό και καταδικάστηκε σε ισόβια κάθειρξη.
Τα πρώτα χρόνια
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Η Μαγδαληνή Ρούντεσχολντ ήταν κόρη του Βασιλικού σύμβουλου και Κόμη Κάρολου Ρούντεσχολντ (1698-1783) και της Κόμισσας Χριστίνας Σοφίας Μπιέλκε (1727-1803). Μάλιστα, η μητέρα της ήταν η εγγονή της φημισμένης Κόμισσας Χριστίνας Πάιπερ. Όταν ο πατέρας της έχασε την έδρα του στο κοινοβούλιο το 1766 και η οικογένεια αντιμετώπισε οικονομικές δυσκολίες, η μητέρα της έλαβε ένα μυστικό επίδομα από το Βασίλειο της Γαλλίας με αντάλλαγμα το όφελος των γαλλικών συμφερόντων μέσω των επιρροών της.[1] Το 1784, η Μαγδαληνή διορίστηκε κύρια των τιμών της πριγκίπισσας Σοφίας Αλβερτίνας της Σουηδίας. Αντικατέστησε την μεγαλύτερη αδερφή της Καρολίνα, μια προσωπική φίλη της πριγκίπισσας, η οποία αποσύρθηκε από τη θέση της μετά τον γάμο της εκείνη τη χρονιά. Η Μαγδαληνή χαρακτηρίστηκε ως όμορφη, έξυπνη και παθιασμένη και ήταν κοινωνικά επιτυχημένη στους κύκλους του Παλατιού.
Η σχέση της με τον Βαρόνο Γουσταύο Μαυρίκιο Άρμφελτ
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Ένας από τους άλλους κατηγορούμενους είπε ότι το λάθος της ήταν, «η αγάπη, αυτό το βίαιο πάθος, το οποίο υπάρχει ανάμεσα σε τόσους πολλούς ανθρώπους όλων των ηλικιών και κυριεύει την λογική».[2] Τόσο ο Δούκας Κάρολος, (o αδελφός του Βασιλιά), όσο και ο Βαρόνος Γουσταύος Μαυρίκιος Άρμφελτ, (ένας αγαπημένος φίλος του Βασιλιά), φλέρταραν την Μαγδαληνή. Εκείνη όμως απέρριψε τον Δούκα, αλλά ερωτεύτηκε παθιασμένα τον Άρμφελτ. Ο Άρμφελτ μπορεί να παντρεύτηκε την Χεδβίγη Ουλρίκα Ντε λα Γκάρντι το 1785, αλλά ταυτόχρονα έκανε δεσμό με την Ρούντεσχολντ. Η Μαγδαληνή Καρλόττα ισχυρίστηκε στα απομνημονεύματα της, ότι ο Βασιλιάς Γουσταύος Γ’ (ο οποίος οργάνωσε τον γάμο του Βαρόνου με τη Ουλρίκα Ντε λα Γκάρντι), την έπεισε να συμβουλέψει τον Άρμφελτ να μην αρνηθεί το γάμο για χάρη της , και εκείνος συμφώνησε να το κάνει αφού τον διαβεβαίωσε ότι αυτή ήταν η επιθυμία της.
Πιστεύεται ότι γέννησε κρυφά δύο παιδιά του Βαρόνου. Το πρώτο γεννήθηκε στο Κέντλινμπεργκ της Γερμανίας με την βοήθεια της πριγκίπισσας Σοφίας Αλβερτίνας το 1787 [3] και το δεύτερο γεννήθηκε το 1790. Και τα δύο παιδιά, μια κόρη και ένας γιος, πέθαναν αμέσως μετά τη γέννηση τους.
Η συνωμοσία
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Το 1792, ο Βασιλιάς Γουσταύος Γ’ της Σουηδίας δολοφονήθηκε και ο 14χρονος γιος του, Γουσταύος Δ’ Αδόλφος, ανέβηκε στο θρόνο μετά την ενηλικίωση του. Προτού συμβεί αυτό όμως, ο δούκας Κάρολος μαζί με τον πολίτικο Γουσταύο Αδόλφο Ρέιτερχολμ, έγιναν αντιβασιλείς της Σουηδίας. Ο Άρμφελτ, ο οποίος ήλπιζε να πάρει θέση στην κυβέρνηση, εγκατέλειψε την Μαγδαληνή Ρούντεσχολντ και έφυγε από τη χώρα το 1793. Έκανε μυστικά σχέδια για την ανατροπή της κυριαρχικής κυβέρνησης με ρωσική βοήθεια και εγκατάσταση ενός νέου καθεστώτος με επικεφαλής τον ίδιο.
Μετά την αναχώρηση του, ο Βαρόνος Γουσταύος Μαυρίκιος Άρμφελτ έγραψε στην Μαγδαληνή, η οποία τον ήθελε πίσω ως εραστή της. Έτσι, διατήρησαν επικοινωνία μέσω αλληλογραφία, η οποία με τον καιρό αποκτούσε κυρίως πολιτικό περιεχόμενο.
Ο Άρμφελτ ανέθεσε στην Ρούντεσχολντ να συμβουλευτεί το μέντιουμ Ουλρίκα Άρφβιντσον, κάτι που έκανε τρεις ημέρες μετά την αναχώρηση του από τη Σουηδία. Η Μαγδαληνή Καρλόττα περιέγραψε την πρόβλεψη σε γράμμα προς τον Βαρόνο. Η Ουλρίκα Άρφβιντσον συμβουλεύτηκε τα φύλλα του καφέ(φυτό) της και δήλωσε ότι ο άντρας που σκεφτόταν η Ρούντεσχολντ (δηλαδή ο Άρμφελτ) είχε πρόσφατα αφήσει τη χώρα θυμωμένος για ένα παιδί (τον μελλοντικό βασιλιά) και έναν νεαρό άντρα (τον αντιβασιλέα Δούκα Κάρολο), τον οποίο σύντομα θα φοβόταν, λόγο μιας συμφωνίας με μια γυναίκα χωρίς βασιλικό στέμμα στο κεφάλι της (Μεγάλη Αικατερίνη). Προέβλεψε ότι ο Άρμφελτ κινδύνευε να αποκαλυφθεί από την απώλεια μιας επιστολής, η οποία θα ήταν η καταστροφή του. Όσο για την ίδια την Μαγδαληνή, το μέντιουμ της είπε ότι μπορούσε να διακρίνει ότι το όνομα της αναφέρθηκε στην Μεγάλη Αικατερίνη μέσω επιστολών από έναν παχύ άνδρα (τον πρέσβη Όττο Μάγκνους φον Στάκελμπεργκ), και ότι θα έπρεπε να είναι προσεκτική διότι την περίμεναν μεγάλες θλίψεις.
Η Μαγδαληνή Καρλόττα Ρούντεσχολντ δεν ήταν απλώς ένα πιόνι του Άρμφελτ στα σχέδια του. Ανόμοια, από την αλληλογραφία που είχαν με πολιτικό περιεχόμενο, γίνεται σαφές ότι εκείνη εξέφρασε τις δικές της απόψεις και προτάσεις σχετικά με τη συνωμοσία. Ήταν συχνά η προσκεκλημένη σε δεξιώσεις στη ρωσική πρεσβεία στη Στοκχόλμη, όπου ο πρεσβευτής Στάκελμπεργκ εκτίμησε την εξυπνάδα της και έκανε αναφορές για αυτήν στην αυτοκράτειρα Μεγάλη Αικατερίνη. Σε κάποια περίπτωση, ο βαρόνος Κάρολος Χιέρτα έκανε μια παρατήρηση σχετικά με ένα έγγραφο που ισχυριζόταν ότι ο Ρώσος μονάρχης θα στρέψει την προσοχή του προς τη Σουηδία μετά την κατάκτηση της Πολωνίας και ρώτησε την Μαγδαληνή: "Θα λέγατε ότι είμαστε αρκετά απελπισμένοι για να έχουμε στο πλευρό μας έναν Σουηδό σαν τον Πατόσκι;", και εκείνη απάντησε: «Γιατί όχι; Εκείνοι που μπορούν να δολοφονήσουν τον Βασιλιά τους μπορούν επίσης να πουλήσουν τη χώρα τους σε ξένη δύναμη», μια παρατήρηση που προφανώς αναφέρθηκε στη Ρωσίδα Αυτοκράτειρα.
Ο Βαρόνος χρησιμοποίησε την Μαγδαληνή Καρλόττα Ρούντεσχολντ ως αγγελιοφόρο, με σκοπό να έρθει σε επαφή με τους οπαδούς του, δηλαδή τον νεαρό Βασιλιά και τη ρωσική πρεσβεία. Έχει επιβεβαιωθεί ότι έχει πραγματοποιήσει τουλάχιστον μία από αυτές τις αποστολές.[4]
Το σχέδιο ήταν να λάβει άδεια από τον ίδιο τον Βασιλιά Γουσταύο Δ’ Αδόλφο για να εκθρονίσει τους κυβερνητικούς του κηδεμόνες.[5] Αυτή η άδεια έπρεπε να παρουσιαστεί έπειτα στην Ρωσίδα Αυτοκράτειρα, η οποία τότε θα υποστήριζε το πραξικόπημα με ρωσική στρατιωτική ενίσχυση. Μετά την καθαίρεση της κυβέρνησης του Δούκα Κάρολου, ένας νέος κυβερνητικός κηδεμόνας θα καθιερωνόταν για τον Βασιλιά, υποστηριζόμενος από τη Ρωσία. Καθώς κατέστρωναν τα σχέδια τους, ο Άρμφελτ έδωσε επίσης στην Μαγδαληνή την υπόσχεση ότι θα την παντρευτεί.[5]
Σε ένα χορό, η Μαγδαληνή Ρούντεσχολντ έδωσε στον ανήλικο μονάρχη ένα γράμμα, στο οποίο ο Βαρόνος ζητούσε την άδεια του για να κάνει οποιαδήποτε κίνηση ήταν απαραίτητη για να εξασφαλίσει την ασφάλεια του Βασιλιά. Όταν ο Γουσταύος Δ΄ Αδόλφος ρώτησε τη Μαγδαληνή αν μπορούσε να δείξει την επιστολή στον θείο του, τον αντιβασιλέας Δούκα Κάρολο, εκείνη αρνήθηκε και πήρε το γράμμα πίσω. Μετά από μια δεύτερη προσπάθεια να αποκτήσει την άδεια του, ο Γουσταύος γύρισε το γράμμα πίσω με τα λόγια ότι ο Άρμφελτ είχε την αιώνια φιλία του όσο ήταν πιστός και στον θείο του.[5]
Η Μαγδαληνή Καρλόττα παρακολουθήθηκε από την αστυνομία λόγω της αλληλογραφίας της με τον Άρμφελτ, ο οποίος ήταν γνωστό ότι ανήκε στην αντιπολίτευση και ότι συμμετείχε σε μυστικές συναντήσεις με μια ομάδα ανδρών, εκ των οποίων ορισμένοι ενήργησαν ως κατάσκοποι του κατά τη διάρκεια της εποχής που εκείνος ήταν ευνοούμενος του βασιλιά Γουσταύου Γ’.[5] Αυτή η ομάδα ήταν σε συμφωνία με τον Ιωάννη Αλβέρτο Έρενστρομ, τον αδελφό του συνταγματάρχη Νιλ Αλβέρτο Έρενστρομ, τον συνταγματάρχη Ιωάννη Αύγουστο Σάντελς, τον συνταγματάρχη Ιωάννη Όττο Λιλιέ, τον Φόστερ (ιδιοκτήτης εστιατορίου) και τον συγγραφέα K. φον Χόλτουζεν.[5] Η Μαγδαληνή είχε, από κάθε άποψη, τον κυριότερο ρόλο στην συνωμοσίας στη Σουηδία, ενώ οι άλλοι ανατέθηκαν από τον Άρμφελτ για να ενεργήσουν ως βοηθοί της.[5]
Η αλληλογραφία της Μαγδαληνής με τον Βαρόνο, ωστόσο, έπεσε στα χέρια των Σουηδών αντιβασιλέων, δηλαδή του Γουσταύου Αδόλφου Ρέιτερχολμ και του δούκας Κάρολου μέσω του ταχυδρομείου του Αμβούργου, το οποίο είχε φτιάξει αντίγραφα των επιστολών και τα πούλησε. Ο Γουσταύος Αδόλφου Ρέιτερχολμ διέταξε την σύλληψη της Μαγδαληνής τη νύχτα της 18ης Δεκεμβρίου του 1793. Ήταν μια από τους πρώτους συνωμότες που τέθηκαν υπό κράτηση. Παρόλο που η Ρούντεσχολντ είχε κάψει μερικά από τα χαρτιά της, ανάμεσα στα υπόλοιπα έγγραφα της βρέθηκαν ερωτικές επιστολές από τον επίμονο Δούκα Κάρολο. Τελικά η προσπάθεια του Άρμφελτ για την καθαίρεση της κυβέρνησης και την ανάληψη του στην εξουσία είχε έρθει στο φως.
Δίκη και ετυμηγορία
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Αρχικά, τα στοιχεία εναντίον της Μαγδαληνής δεν ήταν πειστικά και ήταν σε θέση να υπερασπιστεί τον εαυτό της με νοημοσύνη και δύναμη. Υποβλήθηκε σε έντονη πίεση και κρατήθηκε, όπως είπε, "σε μια τρομακτική φυλακή, όπου δεν έβλεπε ούτε τον ήλιο ούτε το φεγγάρι". Ωστόσο, όταν ερευνήθηκε το κτήμα του Βαρόνου, βρέθηκαν 1.100 από τις επιστολές της προς εκείνον. Σε αρκετές από αυτές, εξέφρασε περιφρόνηση απέναντι στον Δούκα Κάρολο και τον Γουσταύο Αδόλφου Ρέιτερχολμ, κάτι που επιδείνωσε τη θέση της. Ο Δούκας Κάρολος είχε ήδη μια μνησικακία εναντίον της, επειδή τον απέρριψε ως εραστή και ο Ρέιτερχολμ θεώρησε προσβλητικά τα λόγια που έγγραψε για εκείνον η Μαγδαληνή.
Οκτώ από τις ερωτικές επιστολές της προς τον Άρμφελτ τυπώθηκαν και δημοσιεύθηκαν από τον Κάρολο και τον Ρέιτερχολμ με τον τίτλο: «Στο παλιό Βασιλικό σπίτι φυλακίστηκε μια κυρία, γνωστή ως Μαγδαληνή Καρλόττα, κόρη του Κάρολου, για τις επιστολές της προς τον προδότη Βαρόνο Άρμφελτ, γνωστό ως Γουσταύο Μαυρίκιο, γιος του Μάγκνους, και τις περιπέτειες της αγάπης τους». Μέσα σε όλα αυτά, αποκαλύφθηκε και προστέθηκε η προσπάθεια της να κάνει άμβλωση, με την υποστήριξη του Άρμφελτ, αφού είχε μείνει έγκυος από εκείνον. Η συντριπτική εχθρότητα που της έδειξε ο Δούκας Κάρολος και ο Ρέιτερχολμ, έκαναν την κοινή γνώμη να την συμπαθήσει περισσότερο. Ωστόσο, όταν η Μαγδαληνή βρέθηκε ενώπιων αδιάσειστων αποδεικτικών στοιχείων τον Απρίλιο του 1794, εκείνη τελικά ομολόγησε, λέγοντας ότι συμμετείχε μόνο λόγω της απεριόριστης εμπιστοσύνης που είχε προς τον Βαρόνο.
Η πριγκίπισσα Σοφία Αλβερτίνα παρενέβη και ζήτησε από τον αντιβασιλέα να δείξει έλεος.[5] Έτσι η Μαγδαληνή απέφυγε την κατηγορία της άμβλωσης, η οποία είχε προταθεί αρχικά.[5]
Στις 22 Σεπτεμβρίου 1794, η Μαγδαληνή Καρλόττα Ρούντεσχολντ καταδικάστηκε σε θάνατο για προδοσία, μαζί με τον Άρμφελτ, εν απουσία του (εφόσον βρισκόταν ακόμα στο εξωτερικό), και άλλους δύο συνωμότες, τον Έρενστρομ και τον Άμινοφ. Η τιμωρία της μετατράπηκε σε δημόσιο κυφωνισμό, που θα ακολουθούνταν από ισόβια κάθειρξη. Ο Καγκελάριος Φρειδερίκος Σπάρε πρότεινε να μαστιγωθεί, κάτι που αρχικά είχε εγκρίνει και ο Ρέιτερχολμ, αλλά αυτό αντιμετωπίστηκε με αγανάκτηση από το κοινό, το οποίο στη συνέχεια τον ονόμασε «Whipping chancellor» (Ο Καγκελάριος που μαστιγώνει).
Τιμωρία
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Στην Μαγδαληνή, τον Άρμφελτ και σε όλους τους συνεργούς που ήταν ευγενείς, αφαιρέθηκε το επώνυμο και η αριστοκρατική τους καταγωγή. Έτσι στα έγγραφα της φυλακής καταχωρήθηκε ως «Μαγδαληνή, η κόρη του Κάρολου, και πρώην Κυρία». Την επόμενη μέρα, η Μαγδαληνή Καρλόττα Ρούντεσχολντ μεταφέρθηκε στην ξύλινη εξέδρα στην πλατεία, και η όλη εικόνα της χαρακτηρίστηκε ως "θέαμα που σου ράγιζε την καρδιά". Ήταν ντυμένη με ένα γκρι φόρεμα, το όποιο ήταν μαύρο στο επάνω μέρος, και είχε τα μαλλιά της λυτά. Στάθηκε με το κεφάλι ψηλά και ήπιε δύο ποτήρια νερό. Σύμφωνα με την Χεδβίγη Ελισάβετ Καρλόττα, το κοινό την λυπόταν, λόγω της «νεότητας της, της τραγικής της τύχης και πιθανώς, λόγω των υπολειμμάτων της πρώην ομορφιάς της». Μετά τον δημόσιο κυφωνισμό, μια άμαξα ήρθε για να την πάρει για να την μεταφέρει στη φυλακή, αλλά εκείνη λιποθύμησε. Με βάση τη συγγραφέα Μάρτα Έλενα Ρινσιέρνα, η Μαγδαληνή λιποθύμησε «με την ίδια χάρη και ευπρέπεια που κάποτε το είχε κάνει η κυρία Όλιν(ρόλος) στο «Acus and Galathea» (Άκης και Γαλάτεια/ Έργο Όπερα)». Επιπλέον, οι φήμες της εποχής δήλωναν ότι οι άνθρωποι ακούγονταν να λένε ότι η μαιτρέσα του αντιβασιλέα, Καρλόττα Σλότσμπεργκ, θα έπρεπε να στέκεται στην ξύλινη πλατφόρμα αντί για τη Μαγδαληνή.[6]
Ένας από τους φίλους της Μαγδαληνής Καρλόττας Ρούντεσχολντ, ο Κόμης A. Φ. Σκόλντενμπραντ περιέγραψε επίσης το γεγονός: «Μόνο λίγοι από τον όχλο άρχισαν να φωνάζουν, αλλά ο Σίλφβερχιελμ (ο Διοικητής της Φρουράς) διέταξε τους φρουρούς να τους κάνουν να σωπάσουν». Υποτίθεται ότι είχε ένα σιδερένιο κολάρο στο λαιμό της, αλλά όταν ο εκτελεστής το κράτησε ψηλά, εκείνη άρχισε να τρέμει και έγειρε προς τα πίσω, και εκείνος
«άφησε τα χέρια του και η Μαγδαληνή πήγε μπροστά στον πόλο χωρίς το σίδερο γύρω από το λαιμό της, και ήταν χλωμή όσο ένα νεκρό σώμα. Για περίπου είκοσι λεπτά στεκόταν εκεί, έως ότου η ποινή της ελαττώθηκε, και εκείνη την στιγμή λιποθύμησε και απομακρύνθηκε από το σημείο σαν να ήταν νεκρή.»
Η Μαγδαληνή Καρλόττα έγραψε για την άφιξη της στις γυναίκειες φυλακές:
«Με έβαλαν σε μια μισθωμένη άμαξα περιτριγυρισμένη από φρουρούς. Έμεινα αναίσθητη εκεί μέχρι που φτάσαμε στην φυλακή, σε απόσταση από το Χόρνστελ, και δεν άνοιξα τα μάτια μου μέχρι το απόγευμα, όπου βρέθηκα μόνη μου και ξαπλωμένη στο πάτωμα, σε ένα σκοτεινό κελί με ένα μπολ με νερό και ένα ποτήρι κρασί δίπλα μου. Δεν είχα φάει όλη ημέρα. Όταν άγγιξα το ποτήρι άκουσα να φωνάζουν «είναι ακόμα ζωντανή!». Κοίταξα μέχρι το παράθυρο και είδα έξω από το κελί μου κρατούμενες που με παρακολουθούσαν. Ήθελα να σηκωθώ και να απομακρυνθώ από τα μάτια τους, αλλά δεν μπορούσα να κινηθώ και έπεσα πίσω στο πάτωμα.»
Δυόμισι χρόνια αργότερα, τον Νοέμβριο του 1796, η Μαγδαληνή απελευθερώθηκε από τη φυλακή υπό την εντολή του Ρέιτερχολμ, καθώς ήθελε να την αποφυλακίσει προτού ο νεαρός Βασιλιάς ανέβει στο θρόνο και την συγχωρέσει ο ίδιος.
Προτού ελευθερωθεί, έγραψε στον τοίχο της φυλακής (στα γαλλικά):
Μπορεί η ευτυχία να έρθει αργά! Αλλά μπορεί επίσης (η ευτυχία) να απομακρυνθεί με ταχύτητα! Κατά τη διάρκεια της δυστυχισμένης μου νεότητας Η οποία αν μου άρεσε, ήταν μόνο για μια στιγμή. Τιμωρήθηκα σκληρά για αυτή τη στιγμή της μέθης ... Η ελπίδα που εξαπατήθηκε έχει πάντα τη γλυκύτητα της Και στα δεινά μας, μας παρηγορεί συχνά. Αλλά μακριά από εμένα εμπλέκεται η ψευδαίσθηση. Αλλά η ελπίδα είναι νεκρή στην καρδιά μου, Αυτή την καρδιά, που δυστυχώς η θλίψη την καταβροχθίζει, Στο παρελθόν θέλει να γυρίσει ξανά Από την ευτυχία της φεύγει το φως της αυγής Και όλα τα καλά που δεν έχει πλέον σήμερα. Αλλά επί του παρόντος, η εικόνα είναι πολύ σαφής Ατελείωτα προσκολλάται στα παραπλανητικά μου όνειρα Και δυστυχώς! Δεν έχει έλεος η σκληρή αλήθεια Έλα και διέκρινε τα δάκρυα μου. |
Μετέπειτα ζωή
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Της δόθηκε πίσω το όνομα της και το ακίνητο της, το μικρό αρχοντικό της κτήμα «Στένστουγκου» στη Γκότλαντ, ως αποζημίωση για την απώλεια σύνταξης της. Ωστόσο, για τον πρώτο χρόνο, δεν της επιτράπηκε να φύγει από το νησί.
Στις 5 Ιουλίου 1798 η Μαγδαληνή γέννησε έναν γιο, τον Έρικ Έκμανσντορφ Κάρλσον, ο οποίος αργότερα έγινε αξιωματικός στη Φινλανδία. Ο πατέρας του ήταν υπηρέτης της Μαγδαληνής, και αναφέρθηκε ως «ένας νεαρός, δυνατός και όμορφος», με τον οποίο εκείνη συζούσε ανοιχτά. Ωστόσο, η σχέση τους τελείωσε άδοξα, και εκείνος παραδέχτηκε ότι της φερόταν άσχημα. Το 1801, η Ρούντεσχολντ μετακόμισε στην Ελβετία και έζησε κάτω από την προστασία της Ζερμαίν ντε Σταέλ, μετά από σύσταση του Άρμφελτ, ο οποίος επίσης μεριμνούσε για την εκπαίδευση του γιου της στην Αγία Πετρούπολη της Ρωσίας και την υποστήριξε οικονομικά. Συχνά την έβλεπαν να βρίσκεται στην Κόπετ και την χαρακτήρισαν ως γοητευτική αλλά πολύ σοβαρή.
Το 1812, επέστρεψε στη Σουηδία και έζησε στο σπίτι του αδελφού της, Θορ Γκάμπριελ και έγινε γκουβερνάντα για τα παιδιά του. Κοινωνικά, περιγράφηκε ως φιλόξενη αλλά καχύποπτη και απρόθυμη να μιλήσει για το παρελθόν της. Τελικά, μετακόμισε στη Στοκχόλμη, όπου πέθανε στις 5 Μαρτίου του 1823.
Δείτε επίσης
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Πηγές
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- Andersson, Ingvar and Beijer, Agne. Gustavianskt 1771-1810 . en bokfilm. Στοκχόλμη, Wahlström & Widstrand., 1945
- Carlsson, Sten. Den Svenska Historien; Gustav III, en upstst envåldshärskare, Band 10 "Στοκχόλμη 1966-1968.
Παραπομπές
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- ↑ Norrhem, Svante (in Swedish): Kvinnor vid maktens sida : 1632-1772 (In English: "Women by the side of power: 1632-1772") (2007) Lund (Nordic Academic Press)
- ↑ Carlsson, Sten.Den Svenska Historien; Gustav III, en upplyst envåldshärskare, Band 10" Stockholm 1966-1968.
- ↑ Charlottas, Hedvig Elisabeth (1920) [1793-1794]. af Klercker, Cecilia, επιμ. Hedvig Elisabeth Charlottas dagbok (στα Swedish). IV 1793-1794. Stockholm: P.A. Norstedt & Söners förlag. σελ. 73. (search for all versions on WorldCat)
- ↑ Carlsson, Sten. Den Svenska Historien; Gustav III, en upplyst envåldshärskare, Band 10" Stockholm 1966-1968
- ↑ 5,0 5,1 5,2 5,3 5,4 5,5 5,6 5,7 Charlottas, Hedvig Elisabeth (1920) [1793-1794]. af Klercker, Cecilia, επιμ. Hedvig Elisabeth Charlottas dagbok (στα Swedish). IV 1793-1794. Stockholm: P.A. Norstedt & Söners förlag. σελ. 168. (search for all versions on WorldCat)
- ↑ Charlottas, Hedvig Elisabeth (1920) [1793-1794]. af Klercker, Cecilia, επιμ. Hedvig Elisabeth Charlottas dagbok (στα Swedish). IV 1793-1794. Stockholm: P.A. Norstedt & Söners förlag. σελ. 233. on WorldCat
Περαιτέρω ανάγνωση
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- Μαγδαληνή Καρλόττα Ρούντεσχολντ στο Βιογραφικό λεξικό Σουηδών γυναικών (στα σουηδικά)