Μάρκους Στίβεν
| Μάρκους Στίβεν | |
|---|---|
 Μάρκους Στίβεν | |
| Πρόεδρος του Ναουρού | |
| Περίοδος 2007 – 2011 | |
| Βουλευτής | |
Εν ενεργεία Ανέλαβε καθήκοντα 2003,2004,2007 | |
| Υπουργός Παιδείας και Οικονομίας | |
| Περίοδος 8 Αυγούστου 2003 – 22 Ιουνίου 2004 | |
| Προσωπικά στοιχεία | |
| Γέννηση | 1η Οκτωβρίου 1969 |
 Σχετικά πολυμέσα | |
Ο Μάρκους Στίβεν (Marcus Stephen, 1 Οκτωβρίου 1969) είναι επαγγελματίας αθλητής της άρσης βαρών και πρόεδρος του Ναουρού από το 2007 ως το 2011.
Αθλητής
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Γεννήθηκε την 1η Οκτωβρίου του 1969 και αρχικά ασχολήθηκε με το ποδόσφαιρο ως μέλος μιας τοπικής ομάδας με το όνομα «Άσοι». Γρήγορα στράφηκε προς την άρση βαρών. Το 1989 ιδρύθηκε η Ομοσπονδία Άρσης Βαρών στη Ναούρου (NWF) και δόθηκε η ευκαιρία στο Στίβεν να διαγωνιστεί και σε διεθνές επίπεδο. Την περίοδο εκείνη ο Στίβεν ήταν ο μοναδικός αρσιβαρίστας στη χώρα του.
Το 1992 έλαβε μέρος στους πρώτους του Ολυμπιακούς Αγώνες στη Βαρκελώνη. Καθώς το Ναουρού δεν είχε Ολυμπιακή Επιτροπή την περίοδο εκείνη, ο Στίβεν έκανε αίτηση και πέτυχε να λάβει σαμοανή υπηκοότητα. Έτσι αγωνίστηκε με τα χρώματα των Σαμόα. Το 1993 ιδρύθηκε επιτροπή και το 1996 αγωνίστηκε με τη χώρα του στους Ολυμπιακούς Αγώνες στην Ατλάντα και το 2000 στο Σίδνεϊ. Όταν έγινε η λαμπαδηδρομία της Ολυμπιακής Φλόγας, ο Στίβεν είχε την τιμή να κρατά τη Φλόγα κατά τη στάση της στο Ναούρου.[1]
Στους Αγώνες της Κοινοπολιτείας είχε τις πιο πολλές του επιτυχίες. Το 1990 κέρδισε χρυσό μετάλλιο στα 60 κιλά και είχε επίσης επιτυχίες στους ίδιους αγώνες του 1994 στα 59 κιλά και του 1998 στην κατηγορία των 62 κιλών (3 χρυσά μετάλλια). Στους τελευταίους του Αγώνες, το 2002 στο Μάντσεστερ, ο Στίβεν κατέκτησε τρία ασημένια μετάλλια στην κατηγορία των 62 κιλών.
Στο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα του 1999 στην Αθήνα ήταν 2ος στο σύνολο των 62 κιλών και αυτός ήταν ο μεγαλύτερος θρίαμβός του.
Πολιτική καριέρα
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Από το 1997 είναι έφορος της Ολυμπιακής Επιτροπής του Ναουρού. Εξελέγη βουλευτής στις 3 Μαΐου του 2003 πρώτος στην επαρχία Έουα και στην εκλογική περιφέρεια Ανετάν με περισσότερους από 100 βαθμούς[2]
Στη διάρκεια της προεδρίας του Ρενέ Χάρις υπηρέτησε στο Υπουργείο Παιδείας και Οικονομίας από τις 8 Αυγούστου 2003 ως τις 22 Ιουνίου 2004, αξίωμα από το οποίο υποχρεώθηκε να παραιτηθεί όταν έγινε Πρόεδρος ο Λούντβιγκ Σκόττι. Τον Οκτώβριο του 2004 εξελέγη ξανά βουλευτής.[3]
Τον Ιούνιο του 2005 εκπροσώπησε το Ναουρού στη σύνοδο της Διεθνούς Φαλαινοθηρικής Επιτροπής (IWC) στο Ουλσάν της Κορέας.[4]
Επανεξελέγη βουλευτής στις εκλογές του 2007 και δεν κατάφερε να εκλεγεί Πρόεδρος κατά την ψηφοφορία στις 28 Αυγούστου, οπότε επανεξελέγη ο Σκόττι.[5]
Ωστόσο, έπειτα από επιτυχημένη πρόταση μομφής από το Κοινοβούλιο σε βάρος του Προέδρου Σκόττι, στις 19 Δεκεμβρίου του 2007, ο Στίβεν ορκίστηκε Πρόεδρος.[6]
Πρόεδρος του Ναουρού
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]2007
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Από τις πρώτες ημέρες της προεδρίας του, ο νέος Πρόεδρος συνέχισε την παράδοση του προκατόχου του να διορίζει ο ίδιος ξεχωριστό Υπουργό Εξωτερικών. Ο δρ Κίρεν Κέκε, ξάδερφος του Στίβεν, διορίστηκε στη θέση αυτή.
2008
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Πολιτική ένταση
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Το Μάρτιο του 2008 το Κοινοβούλιο έκανε κινήσεις για ανατροπή της κυβέρνησης με πρόταση μομφής. Οι προσπάθειες αυτές ματαιώθηκαν με την παραίτηση του Προέδρου του Κοινοβουλίου. Προηγήθηκαν ταραχές, με αποκορύφωμα την πυρπόληση ενός αστυνομικού σταθμού και απειλές για το εμπόριο εξαγωγών.
Στις 31 Μαρτίου ο Πρόεδρος του Κοινοβουλίου, Ντέιβιντ Αντέανγκ, κατηγόρησε την κυβέρνηση του Στίβεν για πρόκληση πραξικοπήματος, επειδή η πίστη της αστυνομίας στον κοινοβουλευτικό νόμο δεν υφίστατο πια, έπειτα από άρνηση της αστυνομίας να διώξουν από το Κοινοβούλιο δύο βουλευτές, σύμφωνα με απόφαση στις 28 Μαρτίου. Η κυβέρνηση αρνήθηκε τις κατηγορίες για πραξικόπημα και δήλωσε ότι ανέμενε την απόφαση του Ανωτάτου Δικαστηρίου.[7]
Ως το τέλος του Μαρτίου του 2008 η κυβέρνηση Στίβεν φαινόταν να κυβερνά με διάταγμα. Τον Απρίλιο του 2008 το Ανώτατο Δικαστήριο έκρινε λανθασμένη την απόφαση του Προέδρου του Κοινοβουλίου για αποκλεισμό δύο σημαντικών υπουργών από το Κοινοβούλιο.[8] Παρά την έκδοση της απόφασης, οι σχέσεις μεταξύ του Στίβεν και του Προέδρου του Κοινοβουλίου παρέμειναν τεταμένες.
Τον ίδιο μήνα, ο Πρόεδρος και τα μέλη του 18μελούς Κοινοβουλίου που υποστήριζαν την κυβέρνηση αποκλείστηκαν από τις συνεδριάσεις του Κοινοβουλίου.[9]
Στις 18 Απριλίου του 2008 κηρύχθηκε κατάσταση εκτάκτου ανάγκης και προκηρύχθηκαν πρόωρες εκλογές, με σκοπό την επίλυση του πολιτικού αδιεξόδου.[10] Στις βουλευτικές εκλογές, οι οποίες διεξήχθησαν στις 26 Απριλίου του 2008 οι υποστηρικτές του Μάρκους Στίβεν έδωσαν στην κυβέρνησή του πλειοψηφία εδρών στο Κοινοβούλιο.[11]
2009-2010
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Τον Ιανουάριο του 2009 εξελέγη πρόεδρος της Ολυμπιακής Επιτροπής της χώρας του.[12]
Στις 16 Φεβρουαρίου 2010 καταψηφίστηκε πρόταση μομφής εναντίον του προέδρου Στίβεν, ο οποίος μάλιστα για να δείξει ότι είχε λάβει καθαρή εντολή να κυβερνήσει, υπέγραψε και ο ίδιος την σχετική αίτηση για να διεξαχθεί ψηφοφορία[13].
Έπειτα από τη διεξαγωγή πρόωρων εκλογών στις 24 Απριλίου 2010, το Κοινοβούλιο παρέμεινε ως είχε, καθώς και οι 18 βουλευτές του επανεξελέγησαν[14]. Ο Στίβεν εξελέγη πρόεδρος από το νέο Κοινοβούλιο, με 11 ψήφους έναντι 6 για τον Μίλτον Ντιούμπ, σε μυστική ψηφοφορία, την 1η Νοεμβρίου 2010. Το πολιτικό αδιέξοδο τερματίστηκε έπειτα από την αποδοχή του Λούντβιχ Σκότι να αναλάβει στο αξίωμα του προέδρου της Βουλής[15].
Παραίτηση 2011
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Στις 10 Νοεμβρίου 2011 ο Στίβεν παραιτήθηκε από Πρόεδρος του Ναουρού εν μέσω καταγγελιών για διαφθορά από μέλη του κοινοβουλίου που πρόσκεινται στην αντιπολίτευση.[16] Ο Στίβεν, ο οποίος παρέμεινε μέλος του Κοινοβουλίου, χαρακτήρισε τις κατηγορίες "αβάσιμες και παιδαριώδεις."[16] Τον διαδέχθηκε στην Προεδρία ο Φρέντερικ Πίτσερ.
Παραπομπές
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- ↑ «Naura set to welcome Olympic torch». ABC News Online. 2000. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 6 Αυγούστου 2008. Ανακτήθηκε στις 27 Δεκεμβρίου 2006.
- ↑ Το Ναουρού χρησιμοποιεί ειδικό σύστημα ψηφοφορίας, με τη χορήγηση ενός βαθμού από τον ψηφοφόρο σε έναν υποψήφιο της πρώτης επιλογής τους, μισού σε έναν της δεύτερης επιλογής, 1/3 του βαθμού σε υποψήφιο της τρίτης επιλογής κ.ο.κ. Βλέπε Adam Carr. «Republic of Nauru - Legislative election of 3 May 2003». Psephos. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 28 Αυγούστου 2006. Ανακτήθηκε στις 27 Δεκεμβρίου 2006.
- ↑ Adam Carr. «Republic of Nauru - Legislative election of 23 October 2004». Psephos. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 28 Αυγούστου 2006. Ανακτήθηκε στις 27 Δεκεμβρίου 2006.
- ↑ «Annex A - Delegates and Observers Attending the 57 Annual Meeting» (PDF). Chair's Report of the 57th Annual Meeting. International Whaling Commission. 2005. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο (pdf) στις 14 Δεκεμβρίου 2006. Ανακτήθηκε στις 27 Δεκεμβρίου 2006.
- ↑ «Scotty returned as Nauru president». AAP (smh.com.au). 28 Αυγούστου 2007.
- ↑ «MPs oust Nauru's president». Sydney Morning Herald. 19 Δεκεμβρίου 2007. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 20 Δεκεμβρίου 2007. Ανακτήθηκε στις 30 Δεκεμβρίου 2007.
- ↑ [1] 'Nauru Government says Speaker lying over quorum claim'
- ↑ «Nauru Government claims strong backing in ruling by Chief Justice». Radio New Zealand International. 7 Απριλίου 2008.
- ↑ «Nauru speaker suspends all government members». Radio New Zealand International. 11 Απριλίου 2008. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 30 Μαΐου 2008. Ανακτήθηκε στις 29 Απριλίου 2008.
- ↑ news.bbc.co.uk, Nauru president calls snap polls
- ↑ «Provisional results in Nauru indicate government returned with increased majority». Radio New Zealand International. 27 Απριλίου 2008. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 22 Μαΐου 2011.
- ↑ «Nauru has a new Olympics boss». Radio Australia. 26 Ιανουαρίου 2009.[νεκρός σύνδεσμος]
- ↑ [ Radio Australia], Nauru’s President defeats motion of no confidence he helped introduce, 17 Φεβρουαρίου 2010.
- ↑ RNZI
- ↑ http://www.abc.net.au/news/stories/2010/11/01/3054195.htm?section=justin
- ↑ 16,0 16,1 «Asylum plan on course despite Nauru power shift». ABC News (Australia). 2011-11-10. http://www.abc.net.au/news/2011-11-10/nauru-president-resigns/3658114/?site=sydney. Ανακτήθηκε στις 2011-11-10.