Λουπανάρ
 |
Το λήμμα παραθέτει τις πηγές του αόριστα, χωρίς παραπομπές. |
Συντεταγμένες: 40°45′1″N 14°29′13″E / 40.75028°N 14.48694°E
| Λουπανάρ | |
|---|---|
 | |
 | |
| Είδος | οίκος ανοχής |
| Διεύθυνση | Scavi archeologici di Pompei - Regio VII - Insula 12 - 18 |
| Γεωγραφικές συντεταγμένες | 40°45′1″N 14°29′12″E |
| Διοικητική υπαγωγή | Πομπηία |
| Τοποθεσία | Πομπηία |
| Χώρα | Ιταλία |
| Προστασία | ιταλικό πολιτισμικό αγαθό |
 Πολυμέσα | |
| δεδομένα (π) | |
Το Λουπανάρ (λατ. Lupanar, «φωλιά της λύκαινας») είναι ο αρχαιότερος γνωστός και πιο καλά διατηρημένος αρχαίος οίκος ανοχής στην Πομπηία. Ανακαλύφθηκε και ανασκάπτηκε το 1862 και αναπαλαιώθηκε το 2006.
Περιγραφή
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
|
| |
Εσωτερικό ενός δωματίου και ερωτική τοιχογραφία
| ||
Το κατάστημα στεγάζονταν σε ενα διώροφο γωνιακό κτίριο στην διασταύρωση δύο πλάγιων οδών με δύο εισόδους, αρ. 18 και 19. Η κατασκευή του ήταν αποκλειστικά για την χρήση αυτή. Στο ισόγειο διέθετε ένα στενό χωλάκι με σειρά μικρών δωματίων δεξιά και αριστερά με ξύλινη πόρτα, πέντε δωμάτια και μία τουαλέτα, ενώ μια ξύλινη σκάλα στο τέλος του διαδρόμου οδηγούσε σε άλλα πέντε δωμάτια και μια ευρύχωρη αίθουσα στον πρώτο όροφο που ήταν πλούσια διακοσμημένη και επιπλωμένη και νοικιαζότανε για ερωτικά συμπόσια. Ο εσωτερικός διάδρομος στο ισόγειο είναι διακοσμημένος με τοιχογραφίες που εικονίζουν ποικίλες ερωτικές σκηνές, μια επάνω σε κάθε πόρτα. Ο επισκέπτης διάλεγε εν είδει «μενού» και έμπαινε μέσα στην πόρτα κάτω από την εικόνα που διάλεξε, για να απολαύσει την ερωτική του παραγγελία. Τα δωμάτια ήταν μικρά και διέθεταν όλα ένα πέτρινο κρεβάτι με πέτρινο μαξιλάρι και αχυρένιο στρώμα. Οι τοίχοι του δωματίου ήταν και αυτοί διακοσμημένοι με ερωτικές τοιχογραφίες, όλες για παραγγελία. Μερικές από τις τοιχογραφίες έχουν σήμερα μεταφερθεί στο Εθνικό Αρχαιολογικό Μουσείο της Νάπολι, όπου φυλάσσονται χωρίς να παρουσιάζονται σε εκθέσεις λόγω της τολμηρότητας των σκηνών. Οι τοιχογραφίες αυτές ήταν απόρρητες μέχρι την δεκαετία του 1970.
Έχουν βρεθεί περίπου 120 σεξουαλικές επιγραφές μέσα και γύρω από το κτίριο, στις οποίες οι πελάτες εκδήλωναν το θαυμασμό τους προς τις ιερόδουλες, ή προειδοποιούν για ασθένειες.
Πηγές
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- Robert Etienne: Pompeji - Leben in einer antiken Stadt. Reclam, Stuttgart 1974. Zitiert nach der Ausgabe Büchergilde Gutenberg, Frankfurt, Wien, Zürich 1978, ISBN 3-7632-2217-0.
- Filippo Coarelli (Hrsg.): Lübbes archäologischer Führer Pompeji. Güstav Lübbe Verlag, Bergisch Gladbach 1979, ISBN 3-7857-0228-0.
- Michael Grant: Kunst und Leben in Pompeji und Herculaneum. Amber Verlag, München 1982, ISBN 3-922954-01-4.
Εξωτερικοί σύνδεσμοι
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- Bilder (VII, 12, 18), (VII, 12, 19), (VII, 12, 20) bei pompeiiinpictures (englisch)