Κόχεμ
Συντεταγμένες: 50°08′49″N 7°09′28″E / 50.1469431°N 7.1579122°E
| Κόχεμ | |
|---|---|
 |   |
| Βασικές πληροφορίες | |
| Χώρα: | Γερμανία |
| Κρατίδιο: | Ρηνανία-Παλατινάτο |
| Πληθυσμός: | 5.332 |
| Πυκνότητα: | 250/km2 |
| Έκταση: | 21.21 km2 |
| Υψόμετρο: | 83μ. |
| Τηλ. κωδικός: | 02671 |
| Ταχ. κώδικας: | 56812 |
| Πιν. κυκλοφορίας: | COC |
| Ιστότοπος | Επίσημος ιστότοπος |
 | |
 Σχετικά πολυμέσα | |
| δεδομένα () | |
Το Κόχεμ (γερμανικά: Cochem) είναι πόλη του ομοσπονδιακού κρατιδίου Ρηνανίας Παλατινάτου της Γερμανίας. Η πόλη βρίσκεται στις όχθες του ποταμού Μοζέλα και αριθμεί 5.332 κατοίκους. Το φυσικό κάλλος της περιοχής, με τους αμπελώνες και τους μαιάνδρους του ποταμού, μαζί με το κέντρο της παλιάς πόλης, που έχει διατηρήσει τον μεσαιωνικό της χαρακτήρα, έχουν ευνοήσει ιδιαίτερα την τουριστική ανάπτυξη της περιοχής.
Γεωγραφία
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Το Κοχέμ βρίσκεται σε υψόμετρο περίπου 83 μ. πάνω από την επιφάνεια της θάλασσας και η δημοτική έκταση καλύπτει μια επιφάνεια 21,2 χλμ. Το κέντρο της πόλης και το δημοτικό διαμέρισμα Ζιλ βρίσκονται στην αριστερή όχθη του ποταμού Μοζέλα, ενώ το δημοτικό διαμέρισμα Κοντ βρίσκεται στη δεξιά όχθη. Η περιοχή Μπράουχεκ με το εμπορικό κέντρο και τους στρατώνες των αεροπορικών δυνάμεων βρίσκεται περίπου 2 χλμ. δυτικά από το κέντρο της πόλης, στον εθνικό αυτοκινητόδρομο 259.
Στην ευρύτερη περιοχή του Κόχεμ συμβάλλουν στον Μοζέλα οι παραπόταμοι Κράκλεμπαχ, Εμπερνάχερ Μπαχ, Φάλτσμπαχ, Μέρτσελτμπαχ και Έντετμπαχ. Κάποιες φορές στο παρελθόν η υπερχείλιση του Μοζέλα το χειμώνα και την άνοιξη, έχει δημιουργήσει προβλήματα στο Κόχεμ πλημμυρίζοντας την προκυμαία και τους δρόμους πίσω από αυτήν. Οι πιο πρόσφατες μεγάλες πλημμύρες σημειώθηκαν τον Δεκέμβριο του 1993, τον Ιανουάριο του 1995 και τον Ιανουάριο του 2003.
Ιστορία
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Η περιοχή είχε κατοικηθεί από την Κελτική και τη Ρωμαϊκή εποχή. Το 866[1] υπάρχει η πρώτη γραπτή μαρτυρία του οικισμού ως Villa cuchema. Στη συνέχεια αναφέρεται ως Cuhckeme και Chuckeme το 893, ως Cochemo το 1051, ως Chuchumo το 1056, ως Kuchema το 1130, ως Cuchemo το 1136, ως Cocheme το 1144, για να φτάσουμε στον 18ο αιώνα με την ονομασία Cochheim ή Cocheim. Το Κόχεμ για ένα μεγάλο διάστημα ανήκε στην Αγία Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία. Το 1294 παραχωρήθηκε από τον βασιλιά Αδόλφο του Νασσάου στον Αρχιεπίσκοπο της Τριρ, στον οποίον και παρέμεινε έως ότου ξεκίνησε η γαλλική κατοχή το 1794. Το 1332 είχαν δοθεί στο Κόχεμ δικαιώματα πόλης και λίγο αργότερα χτίστηκαν τα τείχη του. Μεταξύ του 1423 και του 1425 την πόλη έπληξε επιδημία πανούκλας. Στον Τριακονταετή Πόλεμο η πόλη πολιορκήθηκε αλλά δεν κατακτήθηκε. Το 1689 τα στρατεύματα του βασιλιά Λουδοβίκου ΙΔ΄ της Γαλλίας έκαψαν για πρώτη φορά το γειτονικό κάστρο του Βίνεμπουργκ και έπειτα κατέκτησαν την πόλη και το κάστρο της. Kατά τη διάρκεια του 18ου αιώνα η πόλη είχε μετατραπεί σε σπουδαίο εμπορικό κέντρο. Μετά τη νέα γαλλική κατοχή, που ξεκίνησε το 1794, το Συνέδριο της Βιέννης παραχώρησε την περιοχή στο Βασίλειο της Πρωσίας το 1815.[1]
Στις 23 Ιανουαρίου 1927 εγκαινιάστηκε η Γέφυρα Σκάγκερακ, η πρώτη γέφυρα πάνω από τον Μοζέλα. Τα δύο αλιευτικά χωριά Κοντ και Ζιλ συγχωνεύθηκαν με την πόλη κατά τη διάρκεια της διοικητικής μεταρρύθμισης του 1932. Κατά τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο καταστράφηκαν από τους βομβαρδισμούς μεγάλα τμήματα της παλιάς πόλης του Κόχεμ, όπως επίσης και η γέφυρα, η οποία ξαναχτίστηκε και εγκαινιάστηκε στις 29 Σεπτεμβρίου 1949. Η δεύτερη γέφυρα του Κόχεμ, η οποία ονομάζεται βόρεια γέφυρα (Nordbrücke), χτίστηκε την περίοδο 1990-1993 και εγκαινιάστηκε στις 3 Σεπτεμβρίου 1993.
Κατά τη διάρκεια του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου δημιουργήθηκε ένα στρατόπεδο συγκέντρωσης, «παράρτημα» του στρατοπέδου Νατζβάιλερ-Στρούτχοφ. Συνολικά 13.000 κρατούμενοι εργάστηκαν εδώ στα καταναγκαστικά έργα, προσφέροντας δωρεάν εργατικά χέρια στις βιομηχανίες της περιοχής, όπως για παράδειγμα στην Bosch, η οποία παρήγαγε μπουζί και συστήματα ανάφλεξης, σημαντικότατα για την πολεμική προσπάθεια της Γερμανίας.[2] Από το 1946, το Κόχεμ αποτελεί μέρος του τότε νεοσυσταθέντος κρατιδίου Ρηνανίας-Παλατινάτου.
Αξιοθέατα
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- Κάστρο του Κόχεμ ή Ράιχσμπουργκ: Βρίσκεται στην κορυφή ενός κωνικού λόφου 154μ. πάνω από την επιφάνεια της θάλασσας, 1χλμ δυτικά του Κόχεμ. Η πρώτη γραπτή αναφορά για το κάστρο βρίσκεται σε ένα ντοκουμέντο του 1130. Πιθανότατα χτίστηκε γύρω στα 1100 ή το πρώτο μισό του 12ου αιώνα και χρησίμευσε ως τελωνειακό κάστρο κατά τον Μεσαίωνα. Το 1151 το κατέλαβε ο βασιλιάς Κορράδος Γ΄ της Γερμανίας και το ανακήρυξε αυτοκρατορικό κάστρο (Reichsburg). Κατά τη διάρκεια του Εννεαετούς πολέμου, κατελήφθη από τα γαλλικά στρατεύματα και ερειπώθηκε. Το 1868 το αγόρασε ο Βερολινέζος έμπορος Λουί Φρεντερίκ Ζακ Ραβενέ (Louis Fréderic Jacques Ravené) και προχώρησε στην ανοικοδόμησή του, σύμφωνα με το νέο-γοτθικό γούστο της εποχής. Από το 1978 ανήκει στην πόλη του Κόχεμ.[3]
- Κάστρο Βίνεμπουργκ: Το κάστρο βρίσκεται στην οροσειρά Άιφελ, περίπου 80 μέτρα πάνω από την κοιλάδα του ποταμού Έντερ, που ρέει περίπου 2,5 χιλιόμετρα νοτιοανατολικά του Κόχεμ. Το κάστρο χτίστηκε στο δεύτερο μισό του 13ου αιώνα. Αναφέρεται αρχικά σε ένα έγγραφο το 1304 ως ιδιοκτησία κάποιου Βίριχ φον Βούνενμπεργκ. Κατά τους επόμενους αιώνες, το κάστρο επεκτάθηκε παραμένοντας πάντα στην κατοχή των αρχόντων του Βούνενμπεργκ (αργότερα Βίνεμπουργκ). Το 1637 το κάστρο ήρθε στην κατοχή της οικογένειας φον Μέττερνιχ. Το 1689 το κάστρο πολιορκήθηκε, καταλήφθηκε και ανατινάχτηκε από τα γαλλικά στρατεύματα κατά τη διάρκεια του Εννεαετούς Πόλεμου. Η οικογένεια Μέτερνιχ δεν προχώρησε στην αναστήλωσή του. Από το 1932 ανήκει στην πόλη του Κόχεμ.
- Τα τείχη της παλιάς πόλης, των οποίων έχουν διασωθεί μερικά τμήματα και 3 πύλες. Η κατασκευή τους ξεκίνησε το 1332 από τον Βαλδουίνο του Λουξεμβούργου και ενισχύθηκαν το 1675. Η βόρεια «Πύλη Έντερττορ» χτίστηκε μετά το 1352 και ήταν η πιο ενισχυμένη από όλες, μάλιστα για ένα διάστημα λειτούργησε και ως φυλακή. Ήταν γνωστή σε όλους τους ταξιδευτές που έρχονταν από τη Φρανκφούρτη ή την Κολωνία. Έχουν διασωθεί επίσης η «Πύλη του Βαλδουίνου» και η «Πύλη Μάρτινστορ» ή «Πύργος των ποντικών». Αυτή η τελευταία χρησίμευε ως τελωνείο για τα πλοία που διέσχιζαν τον Μοζέλα.
- Πινερκρόιτς: Ο λόφος που βρίσκεται αντικριστά από το Ράιχσμπουργκ είναι συνδεδεμένος με το κέντρο της πόλης με ένα τελεφερίκ (εναέριος αναβατήρας ανοιχτών καθισμάτων - chairlift)[4], από όπου οι επισκέπτες μπορούν να απολαύσουν μια πανοραμική θέα του Κόχεμ με το κάστρο του και του ποταμού Μοζέλα. Η κορυφή αυτού του λόφου είναι γνωστή με το όνομα Πινερκρόιτς. Το όνομα αυτό έχει δοθεί από έναν μεγάλο σταυρό (kreuz στα γερμανικά) που έχει στηθεί, σύμφωνα με ένα θρύλο, εις μνήμην ενός βοσκού ο οποίος για να σώσει τα χαμένα του ζώα προτίμησε να πέσει ο ίδιος στον γκρεμό.
- Η σιδηροδρομική σήραγγα Κάιζερ Γουλιέλμος: Κατασκευάστηκε μεταξύ 1874 και 1877, έχει μήκος 4.205 μέτρα και μέχρι το 1988 ήταν η μεγαλύτερη σιδηροδρομική σήραγγα της Γερμανίας μέσα από φυσικό εμπόδιο. Φέρει το όνομα του Γερμανού Αυτοκράτορα Γουλιέλμου Α΄.
- Το 1964, η Μπούντεσμπανκ (Κεντρική Τράπεζα της Γερμανίας) δημιούργησε με απόλυτη μυστικότητα στο δημοτικό διαμέρισμα Κοντ του Κόχεμ ένα μυστικό υπόγειο θησαυροφυλάκιο σε βάθος 30 μέτρων, κάτω από δύο οικήματα που λειτουργούσαν ως κέντρο εκπαίδευσης και αναψυχής της τράπεζας, για κάλυψη. Στο θησαυροφυλάκιο φυλασσόταν ένα απόθεμα από γερμανικά τραπεζογραμμάτια συνολικού ύψους 15 δισεκατομμυρίων μάρκων, κατά τη διάρκεια του Ψυχρού Πολέμου, που προορίζονταν να τεθούν σε κυκλοφορία σε περίπτωση που το Ανατολικό Μπλοκ προσπαθούσε να παραλύσει την οικονομία της Δυτικής Γερμανίας παραποιώντας τα υπάρχοντα τραπεζογραμμάτια. Για να ανοίξουν το θησαυροφυλάκιο, οι αξιωματούχοι από τα κεντρικά γραφεία της τράπεζας στη Φρανκφούρτη, θα έπρεπε να φέρουν πάνω από τρία διαφορετικά κλειδιά και ένα συνδυασμό. Υπήρχε πρόβλεψη ώστε στην κρύπτη να μπορούν να επιβιώσουν σε περίπτωση πυρηνικού πολέμου 175 υπάλληλοι για 14 ημέρες. Το θησαυροφυλάκιο λειτούργησε από το 1964 έως το 1988 στην ήσυχη και απόμερη συνοικία του Κοντ. Οι κάτοικοι γνώριζαν μεν ότι υπήρχε μια υπόγεια στοά αλλά δεν γνώριζαν τη χρήση της ούτε το γιγαντιαίο μέγεθός της. Σήμερα ο χώρος είναι επισκέψιμος από τους τουρίστες ως αξιοθέατο.[5]
Οικονομία
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Η οικονομία της περιοχής βασίζεται κυρίως στον τουρισμό. Βασικοί πόλοι έλξης είναι το κάστρο του Κόχεμ και η παλιά πόλη, τα σοκάκια της οποίας είναι γεμάτα καφετέριες και εστιατόρια για την εξυπηρέτηση των τουριστών που καταφθάνουν είτε οδικώς, είτε σιδηροδρομικώς, είτε με τα κρουαζιερόπλοια που διασχίζουν τον Μοζέλα. Η σημασία της αμπελοκαλλιέργειας έχει μειωθεί απότομα τις τελευταίες δεκαετίες. Ενώ πολλές από τις πλαγιές της πόλης φυτεύτηκαν με αμπέλια μέχρι τη δεκαετία του 1970 και του 1980, οι περισσότερες έχουν πλέον εγκαταλειφθεί και ο αριθμός των οινοπαραγωγών, που είχε φτάσει σε τριψήφιο νούμερο, τώρα πλέον έχει μειωθεί σε λιγότερο από δέκα. Από τις αρχές του 19ου αιώνα, είχαν δημιουργηθεί πολλά εργοστάσια καπνού στο Κόχεμ αλλά σήμερα έχουν εγκαταλειφθεί.
Κοινωνία
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Πληθυσμός
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Ο Δήμος του Κόχεμ έχει 5.332 κατοίκους, το 51,1% είναι άνδρες και το 48,9% είναι γυναίκες. Από αυτούς το 16,2% είναι αλλοδαποί. Ο μέσος όρος ηλικίας είναι 47,7%.[6] Στο Κόχεμ υπάρχει ένα περιφερειακό δικαστήριο και ένα νοσοκομείο. Το Δημοτικό Συμβούλιο αποτελείται από 22 μέλη. Στο Κόχεμ διοργανώνονται πολλές τουριστικές και πολιτιστικές εκδηλώσεις όπως το Φεστιβάλ αμπελώνων του Μοζέλα (κυρίως στα τέλη Ιουνίου), η Burgfest (ετήσια μεσαιωνική αγορά το πρώτο σαββατοκύριακο του Αυγούστου), η Γιορτή κρασιού (το τελευταίο σαββατοκύριακο του Αυγούστου) και η Federweissfest (τα δύο πρώτα σαββατοκύριακα του Νοεμβρίου).
Κατάλογος Δημάρχων
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- Γιόχαν Κίρτσερ, 1688 και 1689
- Γιόχαν Άνταμ Ζίντραχ, 1696
- Γιόχαν Άλμπερτ Φίνγκερ, 1732
- Βίλελμ Κόντσεν, 1703
- Γιόχαν Γκέρλαχ Χέλτσενμπαϊν, 1707
- Άντον Τσέντσεν, 1714
- Γιόχαν Κανάρις, 1714
- Νικολάους Μάας, 1733
- Ρίχαρντ Χάμες, 1733
- Φίλιπ Κρίστοφελ Βιρτς, 1748
- Φραντς Άντον Βιρτς, 1759
- Πάουλ Κραφτ, 1761
- Γιόχαν Λάμπερτ Πλίστερ, 1762
- Γιόχαν Άλμπερτ Χάμες, 1763–1764
- Τέοντορ Νόις, 1764-1765
- Φραντς Γιόζεφ Μπιρκ, 1766
- Γιόχαν Άλμπερτ Ντρις, 1766–1768
- Λόρεντς Κίρχεμ, 1769–1770
- Γιόχαν Γιόζεφ Χέλτσελ, 1771
- Γιόχαν Φρίντεριχς, 1771
- Άλμπερτ Ράαμπ, 1772–1781
- Γιόχαν Άλμπερτ Ντρις, 1783–1788
- Πέτερ Φραντς Όστερ, 1805–1816
- Γιόζεφ Φραντς Κάιφενχαϊμ, 1816–1848
- Ο αμέσως επόμενος δημοτικός υπάλληλος στην ιεραρχία, 1848
- Χέρμαν Κόρελ, 1850–1873
- Χέρμαν Γιόζεφ Μπρόιερ, 1873–1885
- Κλέμενς Κόνραντς, 1885–1897
- Χούμπερτ Λυτσενκίρχεν, 1897–1919
- Βίλελμ Σμιτς, 1919–1923
- Καρλ Στιρ, 1925–1934
- Άλοϊς Έλσεν, 1934–1945
- Γιάκομπ Ρούντολφ Πάουλι, 1945–1949
- Φέρντιναντ Χίλεμπραντ, 1949–1956
- Βίλι Μάσοτ, 1957–1969
- Άνο Φέι, 1969–1975
- Χορστ Χόφμαν, 1975–1995
- Χέρμπερτ Χίλκεν, 1995–2011
- Βόλφγκανγκ Λάμπερτς, 2011–2018
- Βάλτερ Σμιτς, 2018-
Έμβλημα
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Το έμβλημα χωρίζεται σε δυο ζώνες. Η αριστερή είναι λευκή με έναν κόκκινο σταυρό. Η δεξιά έχει κόκκινο φόντο. Σε αυτό, ένα χέρι με μαύρο μανίκι κρατάει δύο χρυσά κλειδιά χιαστί.
Αδελφές πόλεις
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Το Κόχεμ είναι αδελφοποιημένο με τις πόλεις:
Αβαλόν, Γαλλία, από το 1966
Μαλμεντί, Βέλγιο, από το 1975
Μόριτζμπουργκ, Γερμανία από το 1991
Γιτσόου, Κίνα από το 2017
Παραπομπές
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- ↑ 1,0 1,1 «History». Επίσημος δημοτικός ιστότοπος. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 3 Μαΐου 2018. Ανακτήθηκε στις 18 Ιανουαρίου 2018.
- ↑ «Errichtung des KZ-Außenlagers Cochem». Buchhandlung Heimes. Ανακτήθηκε στις 18 Ιανουαρίου 2018.
- ↑ «Reichsburg». Επίσημος ιστότοπος του κάστρου. Ανακτήθηκε στις 20 Ιανουαρίου 2018.
- ↑ «Τελεφερίκ του Κόχεμ». COCHEMER SESSELBAHN. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 14 Μαΐου 2019. Ανακτήθηκε στις 25 Ιανουαρίου 2019.
- ↑ «BUNDESBANK-BUNKER COCHEM». BUNDESBANK-BUNKER. Ανακτήθηκε στις 24 Ιανουαρίου 2019.
- ↑ «Municipality of COCHEM». Urbistat. Ανακτήθηκε στις 27 Ιανουαρίου 2019.
Εξωτερικοί σύνδεσμοι
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- Επίσημος Δημοτικός ιστότοπος Αρχειοθετήθηκε 2019-01-10 στο Wayback Machine.
