Καβατίνα

Ο μουσικός όρος καβατίνα χαρακτηρίζει μουσικό μέλος μικρής διάρκειας με το οποίο στο παλαιότερο μελόδραμα (όπερα) τελείωνε συνήθως ένα ρετσιτατίβο.

Η καβατίνα ήταν μικρότερης διάρκειας από την άρια λόγω της μεγάλης απλότητάς της, που πλησιάζει περισσότερο προς το λεγόμενο «λιντ» (Lied). Χαρακτηριστικό της καβατίνας είναι η αποφυγή επανάληψης μουσικών φράσεων ή λέξεων.

Η σύγχρονη καβατίνα παρουσιάζεται ως αυτοτελές απόσπασμα του μελοδράματος χωρίς ρετσιτατίβο.

Ενδεικτικές περιπτώσεις της συγκεκριμένης μουσικής φόρμας αποτελούν το πέμπτο μέρος του Κουαρτέτο εγχόρδων Νο 13 (op. 130) του Μπετόβεν, τα "Se vuol ballare" και "L'ho perduta" από τους Γάμους του Φίγκαρο του Μότσαρτ, καθώς και το "Largo al factotum Della Citta" από τον Κουρέα της Σεβίλλης του Ροσσίνι ή το "Casta Diva" από τη Norma του Μπελίνι.