Μετάβαση στο περιεχόμενο

Κάμι (Σιντοϊσμός)

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια

Τα Kami είναι τα πνεύματα, φαινόμενα ή "ιερές δυνάμεις" που λατρεύονται στη θρησκεία του Σιντοϊσμού. Τα κάμι πορεί να είναι φυσικά στοιχεία, δυνάμεις της φύσης, καθώς και όντα, ή ιδιότητες που χαρακτηρίζουν αυτά τα όντα. Μπορούν επίσης να είναι πνεύματα αξιοσέβαστων νεκρών. Πολλά kami θεωρούνται ως αρχαίοι πρόγονοι ολόκληρων φατριών (ορισμένοι πρόγονοι έγιναν kami μετά τον θάνατό τους, αν μπορούσαν να ενσωματώσουν τις αξίες και τις αρετές των kami όσο ήταν εν ζωή). Παραδοσιακά, σπουδαίοι και αξιομνημόνευτοι ηγέτες όπως ο αυτοκράτορας, θα μπορούσαν να γίνουν ή έγιναν κάμι.[1]  

Στον Σιντοϊσμό, τα κάμι δεν είναι ξεχωριστά από τη φύση, αλλά είναι από τη φύση, φέροντας θετικά και αρνητικά, καλά και κακά, χαρακτηριστικά. Είναι εκδηλώσεις του musubi,[2] της συμπαντικής ενέργειας που συνδέει τα όντα μεταξύ τους, και θεωρούνται πρότυπα για την ανθρωπότητα. Τα κάμι πιστεύεται ότι είναι "κρυμμένα" από αυτόν τον κόσμο και κατοικούν σε μια συμπληρωματική ύπαρξη που αντικατοπτρίζει τη δική μας: στο shinkai (τον "κόσμο των κάμι").[3] Η αρμονία με τις μεγαλειώδεις πτυχές της φύσης συνίσταται στη συνειδητοποίηση του kannagara no michi ("τρόπος των κάμι").

Αν και ο όρος kami μεταφράζεται με πολλούς τρόπους στα αγγλικά, καμία αγγλική λέξη δεν εκφράζει το πλήρες νόημά της. Η αμφισημία της έννοιας του kami είναι απαραίτητη, καθώς μεταδίδει τη διφορούμενη φύση των ίδιων των kami.

Ετυμολογία

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Amaterasu, ένα από τα κεντρικά kami στην πίστη του Σιντοϊσμού

Kami είναι η ιαπωνική λέξη για έναν θεό, θεότητα, το θείο, ή το πνεύμα.[4] Έχει χρησιμοποιηθεί για να περιγράψει τον νου (心 霊), τον Θεό (ゴッド), το υπέρτατο όν (至上 者), μια από τις θεότητες του Shinto, ένα είδωλο, μια αρχή, και οτιδήποτε αποτελεί αντικείμενο λατρείας.[5]

Αν και το kami συνήθως ερμηνεύεται ως θεότητα, ορισμένοι επιστήμονες του Shinto υποστηρίζουν ότι αυτή η μετάφραση ενδέχεται να προκαλέσει παρανόηση του όρου.[6] Η μεγάλη ποικιλία της χρήσης της λέξης kami μπορεί να συγκριθεί με τη σανσκριτική Deva και την εβραϊκή Ελοχίμ, που αναφέρονται επίσης στον Θεό, τους θεούς, τους αγγέλους ή τα πνεύματα.

Οι ετυμολογικές προτάσεις περιλαμβάνουν:

  • Το Kami μπορεί, στη ρίζα του, να δηλώνει απλώς το πνεύμα ή μια πτυχή της πνευματικότητας. Γράφεται με το ιδεόγραμμα 神, ενώ η σινο-ιαπωνική ανάγνωσή του είναι shin ή jin. Στα κινέζικα, ο χαρακτήρας σημαίνει θεότητα.[7]
  • Στη γλώσσα Αϊνού, η λέξη kamuy αναφέρεται σε μια ανιμιστική έννοια πολύ παρόμοια με την ιαπωνική kami. Το ζήτημα της προέλευσης των όρων εξακολουθεί να αποτελεί αντικείμενο συζήτησης αλλά, γενικά, υποστηρίζεται ότι η λέξη kami είναι δάνεια από τα πρώιμα ιαπωνικά, που υιοθετήθηκε αργότερα από τους Αϊνού.[8]
  • Στο Kojiki-den του, ο Motoori Norinaga έδωσε τον ορισμό του kami : "... οποιοδήποτε ον διαθέτει κάποια εξαιρετική ιδιότητα, που ξεπερνά το συνηθισμένο και προκαλεί δέος, ονομάζεται kami".[9]

Επειδή η ιαπωνική γλώσσα κανονικά δεν διακρίνει τον γραμματικό αριθμό στα ουσιαστικά (οι μορφές του ενικού και του πληθυντικού αριθμού των ουσιαστικών ταυτίζονται στα ιαπωνικά), μερικές φορές είναι ασαφές αν το kami αναφέρεται σε μία, ή σε περισσότερες οντότητες. Όταν καθίσταται αναγκαία η χρήση μίας μοναδικής έννοιας, το -kami χρησιμοποιείται ως επίθημα (στο τέλος της λέξης). Ο αναδιπλασιασμένος όρος που χρησιμοποιείται γενικά για να περιγράψει ένα πλήθος kami είναι το kamigami (καμιγκάμι). [3]

Το φύλο επίσης δεν σημαίνεται από τη λέξη kami και, κατά συνέπεια, ο όρος μπορεί να χρησιμοποιηθεί για να περιγράψει είτε ένα αρσενικό είτε ένα θηλυκό κάμι.

Ιστορία

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Αν και ο Σιντοϊσμός δεν έχει ιδρυτή, γενικό δόγμα ή θρησκευτικά κείμενα, το Κότζικι (Kojiki, "Καταγραφή των Αρχαίων Ζητημάτων") γραμμένο το 712 μ.Χ και το Nihon Shoki (Χρονικά της Ιαπωνίας), που γράφτηκε το 720 μ.Χ., περιέχουν τις πρώτες καταγραφές ιαπωνικών μύθων σχετικά με τη δημιουργία του κόσμου. Το Κότζικι περιλαμβάνει επίσης περιγραφές διαφόρων κάμι.[3]

Στις αρχαίες παραδόσεις υπήρχαν πέντε ειδοποιά χαρακτηριστικά του κάμι:[10]

  1. Τα Kami διαθέτουν δύο νόες. Μπορούν να εκδηλώνουν φροντίδα και αγάπη όταν γίνονται σεβαστά, ή μπορούν να προκαλέσουν καταστροφή και δυσαρμονία όταν περιφρονούνται. Τα κάμι πρέπει να είναι εξευμενισμένα, προκειμένου να κερδίσεις την εύνοιά τους, και να αποφύγεις την οργή τους. Παραδοσιακά, τα κάμι διαθέτουν δύο ψυχές, μία ευγενική (nigi-mitama) και μία επιθετική (ara-mitama). Επιπλέον, στον σιντοϊσμό Yamakage, τα κάμι έχουν δύο πρόσθετες, κρυμμένες ψυχές: μία χαρούμενη (saki-mitama) και μία μυστηριώδη (kushi-mitama).[3]
  2. Τα Kami δεν είναι ορατά στην ανθρώπινη σφαίρα της πραγματικότητας. Αντ' αυτού, κατοικούν σε ιερά μέρη, στα φυσικά φαινόμενα ή μέσα στους ανθρώπους, κατά τη διάρκεια τελετουργιών στις οποίες οι τελευταίοι ζητούν την ευλογία τους.
  3. Μετακινούνται, επισκέπτονται τους τόπους λατρείας τους, οι οποίοι ενδέχεται να είναι πολλοί, αλλά ποτέ να μένουν σε έναν τόπο για πάντα.
  4. Υπάρχουν πολλές διαφορετικές ποικιλίες kami. Τριακόσιες διαφορετικές ταξινομήσεις των κάμι απαριθμούνται στο Kojiki, και όλες έχουν διαφορετικές λειτουργίες, όπως το κάμι του ανέμου, το κάμι της εισόδου και το κάμι των δρόμων.
  5. Τέλος, όλα τα kami προσφέρουν μια διαφορετική μορφή προστασίας ή επιτελούν ένα διαφορετικό καθήκον στους ανθρώπους γύρω τους. Ακριβώς όπως οι άνθρωποι έχουν την υποχρέωση να διατηρούν το kami ικανοποιημένο, έτσι και τα κάμι πρέπει να εκτελούν τη συγκεκριμένη λειτουργία του αντικειμένου, του τόπου ή της ιδέας όπου κατοικούν.

Τα κάμι αποτελούν μια δυναμική, διαρκώς μεταβαλλόμενη έννοια, αλλά η παρουσία τους στην ιαπωνική ζωή είναι σταθερή. Η πρώτη παρουσία των κάμι ήταν ως χθόνια πνεύματα, που βοηθούσαν τις πρώιμες ομάδες κυνηγών-τροφοσυλλεκτών στην καθημερινότητά τους. Λατρεύονταν ως θεοί της γης (των βουνών) και της θάλασσας. Δεδομένου ότι η καλλιέργεια του ρυζιού έγινε ολοένα πιο σημαντική και κυρίαρχη στην Ιαπωνία, η ταυτότητα των κάμι απέκτησε αντίστοιχα μεγαλύτερη σημασία, αναλαμβάνοντας ρόλους άμεσα συνδεδεμένους με την ανάπτυξη των καλλιεργειών. Έτσι, τα κάμι διαδραμάτισαν τον ρόλο φυσικών φαινομένων ή στοιχείων της φύσης όπως η βροχή, η γη, αλλά και το ρύζι.[10] Αυτή η σχέση μεταξύ των πρώιμων Ιαπώνων και των κάμι εκδηλώθηκε με τελετουργίες και τελετές που είχαν ως στόχο να παροτρύνουν τα κάμι να αυξήσουν και να προστατεύσουν τη συγκομιδή. Αυτά τα τελετουργικά μετατράπηκαν επίσης σε σύμβολο ισχύος και δύναμης για τους πρώτους αυτοκράτορες.[11] (Βλέπε Niiname-sai)

Στην πίστη του σιντοϊσμού παρατηρείται μια ισχυρή παράδοση μυθοπλασίας. Ένας τέτοιος μύθος καταγράφει την εμφάνιση του πρώτου αυτοκράτορα, εγγονού της Θεάς του Ήλιου Αματεράσου. Στον μύθο αυτόν, όταν η Αματεράσου έστειλε τον εγγονό της στη γη για να κυβερνήσει, του έδωσε πέντε κόκκους ρυζιού, που είχαν καλλιεργηθεί στα χωράφια του ουρανού (Takamagahara). Αυτό το ρύζι του επέτρεψε να μετασχηματίσει τoν "αγριότοπο".[11]

Οι κοινωνικές και πολιτικές διαμάχες έχουν διαδραματίσει καθοριστικό ρόλο στην ανάπτυξη νέων ειδών κάμι, ειδικά του goryō-shin (το κάμι του ιερού πνεύματος). Τα Goryō είναι τα εκδικητικά πνεύματα των νεκρών, των οποίων οι ζωές τέλειωσαν απότομα, αλλά εξευμενίστηκαν από την αφοσίωση των οπαδών του σιντοϊσμού και τώρα πιστεύεται ότι τιμωρούν εκείνους που δεν τιμούν τα κάμι.[11]

Το πάνθεον των κάμι, όπως και τα ίδια τα κάμι, αλλάζει διαρκώς ως προς τον ορισμό και το εύρος του. Καθώς οι ανάγκες των ανθρώπων έχουν μετατβληθεί, το ίδιο έχει συμβεί και με τους τομείς και τους ρόλους των διαφόρων κάμι. Ορισμένες τέτοιες περιπτώσεις αφορούν την υγεία, όπως το κάμι της ευλογιάς, του οποίου ο ρόλος επεκτάθηκε για να συμπεριλάβει όλες τις μεταδοτικές νόσους, ή το κάμι των δοθιήνων και των όγκων που αφορά πλέον και τους καρκίνους και τις θεραπείες τους.[11]

Στις αρχαίες ανεμιστικές θρησκείες, τα κάμι ήταν απλώς αντιληπτά ως οι θεϊκές δυνάμεις της φύσης. Οι πιστοί στην αρχαία Ιαπωνία σέβονταν τα δημιουργήματα της φύσης που παρουσίαζαν μια ιδιαίτερη ομορφιά και δύναμη, όπως οι καταρράκτες, τα βουνά, οι βράχοι, τα ζώα, τα δέντρα, το γρασίδι, ακόμη και τα ρυζοχώραφα. Πίστευαν ακράδαντα ότι τα πνεύματα ή τα κάμι που κατοικούσαν εκεί άξιζαν σεβασμό.

Το 927 μ.Χ., το Engi-shiki (延喜, κυριολεκτικά Διαδικασίες της Περιόδου Ένγκι) εκδόθηκε σε πενήντα τόμους. Αυτή η πρώτη σωζόμενη επίσημη κωδικοποίηση των τελετουργιών του σιντοϊσμού και των norito (λειτουργίες και προσευχές), έγινε η βάση για όλες τις μεταγενέστερες λειτουργικές πρακτικές και προσπάθειες του Σιντοϊσμού. Αναφέρει όλα τα 2.861 θρησκευτικά μνημεία του σιντοϊσμού που υπήρχαν εκείνη την εποχή, καθώς και τα 3.131 επισήμως αναγνωρισμένα και κατοχυρωμένα κάμι.[12] Στη διάρκεια των επόμενων γενεών, ο αριθμός των κάμι έχει αυξηθεί και υπερβαίνει κατά πολύ τον αρχικό υπολογισμό, καθώς υπάρχουν πλέον περισσότερα από 2.446.000 διακριτά κάμι που καταγράφονται μόνο στο ιερό Yasukuni του Τόκιο.[13]

Σιντοϊστική πίστη

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Τα κάμι είναι τα κεντρικά αντικείμενα λατρείας για την πίστη του σιντοϊσμού. Η αρχαία ανιμιστική πνευματικότητα της Ιαπωνίας αποτέλεσε την αρχή του νεώτερου σιντοϊσμού, ο οποίος έγινε αργότερα επίσημος πνευματικός θεσμός, σε μια προσπάθεια διάσωσης των παραδοσιακών δοξασιών από την εισβολή των εισαγόμενων θρησκευτικών ιδεών. Ως αποτέλεσμα, η φύση του κάμι είναι πολύ γενική και περιλαμβάνει πολλές διαφορετικές έννοιες και φαινόμενα.

Μερικά από τα αντικείμενα ή τα φαινόμενα που χαρακτηρίζονται ως κάμι αποτελούν ιδιότητες της καλλιέργειας, της γονιμότητας και της παραγωγής, φυσικά φαινόμενα όπως ο άνεμος και ο κεραυνός, φυσικά αντικείμενα όπως ο ήλιος, τα βουνά, τα ποτάμια, τα δέντρα και τα βράχια, ορισμένα ζώα, και τα πνεύματα των προγόνων.Στα προγονικά πνεύματα περιλαμβάνονται και εκείνα των προγόνων του Αυτοκρατορικού Οίκου της Ιαπωνίας, αλλά και οι πρόγονοι των αριστοκρατικών οικογενειών, καθώς και τα πνεύματα των προγόνων όλων των ανθρώπων, οι οποίοι, όταν πέθαναν, πιστευόταν ότι προστάτευαν τους απογόνους τους.[3]

Υπάρχουν και άλλα πνεύματα που αποκαλούνται κάμι. Για παράδειγμα, τα πνεύματα-προστάτες της γης, των επαγγελμάτων και των δεξιοτήτων, τα πνεύματα των Ιαπώνων ήρωων, ανδρών που διακρίνονταν για σπουδαίες πράξεις ή αρετές, εκείνων που συνέβαλαν στον πολιτισμό, την κουλτούρα και την ανθρώπινη ευημερία, εκείνων που έχουν πεθάνει για το κράτος ή την κοινότητα, καθώς και των αξιοθρήνητων νεκρών. Ως κάμι δεν θεωρούνται μόνον πνεύματα που είναι ανώτερα από τον άνθρωπο: αντιθέτως, πνεύματα που θεωρούνται άξια λύπησης ή απλώς αδύναμα έχουν επίσης, κατά καιρούς, θεωρηθεί κάμι από τον σιντοϊσμό.

Με το πέρασμα των αιώνων, η έννοια του κάμι έχει μεταβληθεί και αποσαφηνιστεί, αν και οτιδήποτε θεωρούσαν κάμι οι αρχαίοι, εξακολουθεί να θεωρείται κάμι και στον σύγχρονο σιντοϊσμό. Ακόμη και σ' αυτόν, δεν υπάρχουν σαφώς καθορισμένα κριτήρια όσον αφορά τι πρέπει ή δεν πρέπει να λατρεύεται ως κάμι. Η διαφορά μεταξύ του σύγχρονου σιντοϊσμού και των αρχαίων ανιμιστικών θρησκειών συνίσταται κυρίως στην αποσαφήνιση της έννοιας του κάμι και όχι σε κάποια διαφορά μεταξύ των ορισμών του.

Αν και οι αρχαίες εννοιολογήσεις εξακολουθούν να τηρούνται, στον σύγχρονο σιντοϊσμό πολλοί ιερείς θεωρούν επίσης ότι τα κάμι είναι ανθρωπόμορφα πνεύματα, με ευγένεια και κύρος. Ένα τέτοιο παράδειγμα είναι η μυθολογική φιγούρα Αματεράσου, της θεάς του ήλιου του Πανθέου του σιντοϊσμού. Αν και αυτά τα κάμι μπορούν να θεωρηθούν θεότητες, δεν θεωρούνται κατ' ανάγκη παντοδύναμα ή πάνσοφα, και όπως οι Έλληνες Θεοί, έχουν προσωπικότητες με ελαττώματα και είναι ικανά να προβούν σε επαίσχυντες πράξεις. Στους μύθους της Αματεράσου, για παράδειγμα, η θεά μπορούσε να παρακολουθήσει τα γεγονότα του ανθρώπινου κόσμου, αλλά έπρεπε να χρησιμοποιήσει τελετουργίες μαντείας για να δει το μέλλον.

Θεωρείται πως υπάρχουν τρεις κύριες παραλλαγές κάμι: τα Αματσουκάμι (οι ουράνιες θεότητες), τα Κουνιτσουκάμι (οι χθόνιοι θεοί), και τα για-ο-γιόροζου νο κάμι (τα αμέτρητα κάμι. Το 八百万 κυριολεκτικά σημαίνει "οκτώ εκατομμύρια", αλλά ιδιωματικά σημαίνει "αμέτρητα"και"πανταχού παρόντα" - όπως πολλοί πολιτισμοί της Ανατολικής Ασίας, οι Ιάπωνες συχνά χρησιμοποιούν τον αριθμό 8, που αντιπροσωπεύει τα σημεία του ορίζοντα μαζί με τις ενδιάμεσες κατευθύνσεις - ΒΑ, ΝΑ, ΝΔ, ΒΔ - για να συμβολίσουν την πανταχού παρουσία.) Αυτές οι ταξινομήσεις των κάμι δεν θεωρούνται απόλυτες, λόγω του ρευστού και μεταβαλλόμενου χαρακτήρα των κάμι, αλλά αντιθέτως χρησιμοποιούνται ως κατευθυντήριες γραμμές για την ομαδοποίησή τους.[3]

Οι πρόγονοι μιας συγκεκριμένης οικογένειας μπορούν επίσης να λατρευτούν ως κάμι. Με αυτή την έννοια, τα κάμι αυτά λατρεύονται όχι λόγω των θεϊκών τους δυνάμεων, αλλά λόγω μιας ξεχωριστής τους ιδιότητας ή αρετής. Τα κάμι αυτά γιορτάζονται τοπικά, ενώ έχουν χτιστεί προς τιμήν τους πολλά μικροσκοπικά ιερά (hokora). Σε πολλές περιπτώσεις, με αυτόν τον τρόπο τιμώνται άνθρωποι που έζησαν έζησαν στο παρελθόν. Ένα τέτοιο παράδειγμα αποτελεί ο Tenjin, ο οποίος εν ζωή ήταν ο Sugawara no Michizane (845-903 μ.Χ.).

Στους κόλπους του σιντοϊσμού, πιστεύεται ότι η φύση της ζωής είναι η ανθρώπινη ζωή ξεκίνησε από τα κάμι. Ωστόσο, οι άνθρωποι δεν μπορούν να αντιληφθούν αυτή τη θεία φύση, την οποία δημιούργησαν τα κάμι, από μόνα τους. Επομένως, το μαγκόκορο, ή αλλιώς: ο εξαγνισμός, είναι απαραίτητος για να μπορέσει κανείς να δει τη θεία φύση.[14] Αυτός ο εξαγνισμός μπορεί να χορηγηθεί μόνο από τα κάμι. Για να ευχαριστήσουν τα κάμι και να εξαγνιστούν, οι οπαδοί του σιντοϊσμού μαθαίνουν να τηρούν τις τέσσερις υποσχέσεις του σιντοϊσμού.

Η πρώτη υπόσχεση είναι να τιμάς την παράδοση και την οικογένεια. Η οικογένεια θεωρείται ο βασικός μηχανισμός διατήρησης των παραδόσεων. Για παράδειγμα, στον γάμο ή τη γέννηση, η παράδοση μπορεί να αναβιωθεί και να μεταδοθεί στις μελλοντικές γενιές. Η δεύτερη υπόσχεση είναι να αγαπάς τη φύση. Τα φυσικά αντικείμενα λατρεύονται ως ιερά επειδή τα κάμι κατοικούν μέσα σε αυτά. Επομένως, η επαφή με τη φύση συνεπάγεται επαφή με τους θεούς. Η τρίτη υπόσχεση αφορά τη διατήρηση της σωματικής καθαριότητας. Οι οπαδοί του σιντοϊσμού κάνουν μπάνιο, πλένουν τα χέρια τους και ξεπλένουν συχνά τα στόματά τους. Η τελευταία υπόσχεση είναι η άσκηση του matsuri, η οποία αφορά τη λατρεία και την απόδοση τιμών προς τα κάμι και τα προγονικά πνεύματα.[14]

Οι σιντοϊστές πιστεύουν επίσης ότι τα κάμι είναι εκείνα που μπορούν να ευλογήσουν ή να καταραστούν ένα άτομο. Οι σιντοϊστές επιθυμούν να κατευνάσουν τα μοχθηρά κάμι, ώστε να "επικρατήσει η καλή τους πλευρά", και επίσης να ευχαριστήσουν τα καλά κάμι. Εκτός από την καθημερινή τήρηση των τεσσάρων υποσχέσεων, οι σιντοϊστές φορούν επίσης omamori για να τους βοηθούν να παραμείνουν αγνοί και προστατευμένοι. Τα ομαμόρι είναι φυλαχτά που εμποδίζουν τα κάμι να πλήξουν τους ανθρώπους με ασθένεια ή να τους καταραστούν ώστε να τους βρει καταστροφή.[14]

Τα κάμι λατρεύονται και αποτελούν αντικείμενο σεβασμό για τη θρησκεία του σιντοϊσμού. Ο στόχος ζωής των σιντοϊστών είναι η απόκτηση της magokoro, μιας αγνής, ειλικρινούς καρδιάς, η οποία μπορεί να χορηγηθεί μόνο από τα κάμι.[15] Ως αποτέλεσμα, οι σιντοϊστές διδάσκονται ότι η ανθρωπότητα θα πρέπει να λατρεύει τόσο τους ζωντανούς όσο και τους νεκρούς, επειδή αμφότεροι καταλαμβάνονται από ένα θεϊκό, ανώτερο πνεύμα: το κάμι.[16]  

Τελετές και εορτασμοί

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Ένα από τα πρώτα καταγεγραμμένα τελετουργικά που γνωρίζουμε είναι το Niiname-sai,[11] τελετή στην οποία ο αυτοκράτορας προσφέρει φρέσκο ρύζι στα κάμι, για να εξασφαλίσει την ευλογία τους για μια άφθονη συγκομιδή. Το Niiname-sai είναι ένας ετήσιος εορτασμός, αλλά εκτελείται επίσης κατά την ανάρρηση ενός νέου αυτοκράτορα, οπότε και αποκαλείται Daijō-sai. Κατά τη διάρκεια της τελετής, ο αυτοκράτορας προσφέρει μέρος της νέας συγκομιδής στα κάμι, το οποίο περιλαμβάνει ρύζι, ψάρια, φρούτα, σούπα και στιφάδο. Ο αυτοκράτορας πρώτα εορτάζει με τις θεότητες, κατόπιν με τους καλεσμένους. Ο εορτασμός μπορεί να διαρκέσει παραπάνω από το συνηθισμένο. Για παράδειγμα, η γιορτή του αυτοκράτορα Shōwa διήρκεσε δύο ημέρες.

Ο σιντοϊστικός ναός της Ιτσουκουσίμα, στο νησί Μιγιατζίμα, στηΝομαρχία της Χιροσίμα, στην Ιαπωνία. Στο ιερό αυτό στεγάζει πολλές τελετές και φεστιβάλ, καθώς εκεί πιστεύεται ότι κατοικούν τα κάμι.

Οι επισκέπτες ενός σιντοϊστικού ναού ακολουθούν ένα τελετουργικό εξαγνισμού πριν παρουσιαστούν στα κάμι. Το τελετουργικό ξεκινά με το πλύσιμο των χεριών και την κατάποση και πτύση μικρής ποσότητας νερού μπροστά από τον ναό, ώστε να εξαγνιστεί το σώμα, η καρδιά και το μυαλό. Μόλις η διαδικασία αυτή ολοκληρωθεί, οι επισκέπτες προσπαθούν να κερδίσουν την προσοχή των κάμι. Η παραδοσιακή μέθοδος για την επίτευξη αυτού του σκοπού είναι να υποκλιθείς δύο φορές, να χτυπήσεις δύο φορές τα χέρια σου, και έπειτα να υποκλιθείς ξανά, προειδοποιώντας έτσι τα κάμι ότι βρίσκεσαι εκεί και επιθυμείς να επικοινωνήσεις μαζί τους. Κατά τη διάρκεια της τελευταίας υπόκλισης, ο ικέτης προσφέρει λόγια ευγνωμοσύνης και επαίνου για τα κάμι. Αν μάλιστα ο ικέτης προσεύχεται για βοήθεια, θα αναφέρει επίσης το όνομα και τη διεύθυνσή του. Μετά την προσευχή ή/και τη λατρεία, επαναλαμβάνουν τις δύο υποκλίσεις, τα δύο παλαμάκια και την τελική υπόκλιση.[3]

Οι ασκούντες τη σιντοϊστική πίστη, τηρούν επίσης τη λατρεία τους στο σπίτι. Αυτό γίνεται σε ένα καμιντάνα (οικιακό ιερό), στο οποίο τοποθετείται ένα όφουντα (φυλαχτό) με το όνομα του προστάτη τους ή του προγονικού κάμι. Το κάμι-προστάτης καθορίζεται από τη σχέση των προγόνων τους ή τη δική τους με τα κάμι.[3]

Οι ασκητικές πρακτικές, ιεροτελεστίες και τελετές, και τα ιαπωνικά φεστιβάλ είναι οι πιο διαδεδομένοι τρόποι εορτασμού και εκδήλωσης λατρείας για τα κάμι εκ μέρους των σιντοϊστών. Τα κάμι γιορτάζονται κατά τη διάρκεια των ξεχωριστών φεστιβάλ τους, που συνήθως διεξάγονται στα ιερά που είναι αφιερωμένα στη λατρεία τους. Πολλά φεστιβάλ αφορούν πιστούς, οι οποίοι συνήθως είναι μεθυσμένοι, να παρελαύνουν ή, κάποιες φορές, να τρέχουν προς το ιερό, κουβαλώντας mikoshi (φορητά ιερά), καθώς η κοινότητα συγκεντρώνεται για την τελετή του φεστιβάλ. Ο Γιαμαμότο Γκούτζι, ο αρχιερέας του Μεγάλου Ιερού του Τσουμπάκι, εξηγεί ότι αυτή η πρακτική τιμά τα κάμι επειδή "είναι στο φεστιβάλ, στο μάτσουρι, όπου συναντά κανείς τον μεγαλύτερο εορτασμό της ζωής στον κόσμο του σιντοϊσμού και είναι οι άνθρωποι της κοινότητας που παρευρίσκονται ομαδικά στο φεστιβάλ, σαν ένα ολόκληρο χωριό που προσπαθεί να πλησιάσει τις ανθρώπινες δυνατότητες που έχουμε ως παιδιά των κάμι".[2] Κατά τη διάρκεια του Φεστιβάλ Πρωτοχρονιάς, οι οικογένειες εξαγνίζουν και καθαρίζουν τα σπίτια τους, στο πλαίσιο της προετοιμασίας για το ερχόμενο έτος. Προσφέρονται επίσης προσφορές στους προγόνους ώστε να ευλογήσουν τη χρονιά της οικογένειας.

Οι σιντοϊστικές τελετές είναι τόσο μεγάλες σε διάρκεια και τόσο σύνθετες που, σε ορισμένα ιερά, οι ιερείς μπορεί να χρειαστούν δέκα χρόνια μέχρι να τις μάθουν.[17] Η ιεροσύνη ήταν παραδοσιακά κληρονομική. Κάποια ιερά έχουν αντλήσει τους ιερείς τους από τις ίδιες οικογένειες για περισσότερες από εκατό γενιές. Δεν είναι ασυνήθιστο το ιερατείο να αποτελείται από γυναίκες ιέρειες. Οι ιερείς (kannushi) μπορούν να λάβουν βοήθεια από τις miko, νεαρές άγαμες γυναίκες που δρουν ως παρθένες του ιερού.[18] Ούτε οι ιερείς ούτε οι ιέρειες ζουν ως ασκητές. Στην πραγματικότητα, είθισται να είναι παντρεμένοι, και δεν απαιτείται από την παράδοση να διαλογίζονται. Αντιθέτως, θεωρούνται ειδικοί στις τέχνες διατήρησης της επαφής μεταξύ των κάμι και των ανθρώπων.

Εκτός από αυτές τις γιορτές, τελετές που σηματοδοτούν τις τελετές μετάβασης διεξάγονται επίσης εντός των ιερών. Δύο τέτοιες τελετές είναι η γέννηση του παιδιού και το Σίτσι-Γκο-Σαν (Shichi-Go-San). Τα νεογέννητα παιδιά κομίζονται στον βωμό, έτσι ώστε να μυηθούν στην πίστη και τα κάμι να ευλογήσουν τη ζωή τους. Το Shichi-Go-San (Επτά-Πέντε-Τρία) είναι μια τελετή μετάβασης για πεντάχρονα αγόρια και για κορίτσια τριών ή επτά ετών. Είναι μια ευκαιρία για τα μικρά παιδιά να ευχαριστήσουν προσωπικά το κάμι για την προστασία του, και να προσευχηθούν για να έχουν καλή υγεία.[19]

Πολλές άλλες τελετές μετάβασης διεξάγονται από τους σιντοϊστές, ενώ υπάρχουν και πολλά άλλα φεστιβάλ. Ο κύριος λόγος για αυτές τις τελετές είναι ότι οι πιστοί του σιντοϊσμού μπορούν, μέσα από αυτές, να κατευνάσουν τα κάμι για να φτάσουν στο magokoro (καλοκαρδοσύνη).[15] Το magokoro μπορεί να ληφθεί μόνο μέσω των κάμι. Οι τελετές και οι εορτές κρατούν πολύ και είναι σύνθετες επειδή πρέπει να είναι τέλειες, έτσι ώστε να ικανοποιήσουν τα κάμι. Αν τα κάμι δεν μείνουν ευχαριστημένα με αυτές τις τελετές, δεν θα παραχωρήσουν το magokoro στους πιστούς.

Αξιοσημείωτα κάμι

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Στη λαϊκή κουλτούρα

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Δείτε επίσης

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Βιβλιογραφικές αναφορές

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
  1. ↑ Tamura, Yoshiro (2000). Japanese Buddhism: A Cultural History (1st έκδοση). Tokyo: Kosei Publishing. ISBN 4333016843. 
  2. ↑ 2,0 2,1 Boyd, James W.; Williams, Ron G. (1 January 2005). «Japanese Shintō: An Interpretation of a Priestly Perspective». Philosophy East and West 55 (1): 33–63. doi:10.1353/pew.2004.0039. https://archive.org/details/sim_philosophy-east-and-west_2005-01_55_1/page/33. 
  3. ↑ 3,0 3,1 3,2 3,3 3,4 3,5 3,6 3,7 Yamakage, Motohisa· Gillespie, Mineko S. (2007). The Essence of Shinto: Japan's Spiritual Heart (1st έκδοση). Tokyo: Kodansha International. ISBN 4770030444. 
  4. ↑ «Kanji details - Denshi Jisho». 3 Ιουλίου 2013. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 3 Ιουλίου 2013. Ανακτήθηκε στις 2 Μαΐου 2017. 
  5. ↑ Holtom, D. C. (January 1940). «The Meaning of Kami. Chapter I. Japanese Derivations». Monumenta Nipponica 3 (1): 1–27. doi:10.2307/2382402. 
  6. ↑ Ono, Sokyo· Woodard, William P. (2004). Shinto, the Kami Way (στα Αγγλικά) (1st έκδοση). Boston, Massachusetts: C.E. Tuttle. ISBN 9780804835572. 
  7. ↑ «神 - Yahoo奇摩字典 搜尋結果». Yahoo Dictionary. 1 Ιανουαρίου 2013. Ανακτήθηκε στις 1 Ιανουαρίου 2017. 
  8. ↑ Nonno, Tresi (2015). «On Ainu etymology of key concepts of Shintō: tamashii and kami». Cultural Anthropology and Ethnosemiotics 1 (1): 24–35. https://culturalanthropologyandethnosemiotics.files.wordpress.com/2015/03/on-ainu-etymology-of-key-concepts-of-shinto5.pdf. Ανακτήθηκε στις June 5, 2016. 
  9. ↑ Gall, Robert S. (January 1999). «Kami and Daimon: A Cross-Cultural Reflection on What Is Divine». Philosophy East and West 49 (1): 63–74. doi:10.2307/1400117. https://archive.org/details/sim_philosophy-east-and-west_1999-01_49_1/page/63. 
  10. ↑ 10,0 10,1 Jones, Lindsay (2005). Encyclopedia of Religion (2nd έκδοση). New York: Macmillan [u.a.] σελίδες 5071–5074. ISBN 9780028657349. 
  11. ↑ 11,0 11,1 11,2 11,3 11,4 Ohnuki-Tierney, Emiko (July 1991). «The Emperor of Japan as Deity (Kami)». Ethnology 30 (3): 199–215. doi:10.2307/3773631. https://archive.org/details/sim_ethnology_1991-07_30_3/page/199. 
  12. ↑ Picken, Stuart D.B. (2011). Historical Dictionary of Shinto (2nd έκδοση). Lanham: Rowman & Littlefield Publishing Group. σελ. 92. ISBN 0810873729. 
  13. ↑ «Deities». Yasukuni Shrine (στα Αγγλικά). Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 24 Ιουνίου 2016. Ανακτήθηκε στις 29 Ιουνίου 2016. 
  14. ↑ 14,0 14,1 14,2 «Shinto». ReligionFacts. 17 Νοεμβρίου 2016. Ανακτήθηκε στις 1 Ιανουαρίου 2017. 
  15. ↑ 15,0 15,1 Halverson, Dean C. (1996). The Compact Guide to World Religions. Minneapolis, Minnesota: Bethany House Publishers. σελ. 205. ISBN 1556617046. 
  16. ↑ Hopfe, Lewis M.· Woodward, Mark R. (2009). Religions of the World (11th έκδοση). New York: Vango Books. ISBN 013606177X. 
  17. ↑ «Shintō - Ritual practices and institutions» (στα αγγλικά). Encyclopedia Britannica. https://www.britannica.com/topic/Shinto/Ritual-practices-and-institutions. Ανακτήθηκε στις 2018-11-26. 
  18. ↑ «Shinto - The Way Of The Gods». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 30 Ιουλίου 2013. Ανακτήθηκε στις 2 Μαΐου 2017. 
  19. ↑ «SHINTO». Religious Tolerance. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 30 Αυγούστου 2016. Ανακτήθηκε στις 1 Ιανουαρίου 2017. 
Ανακτήθηκε από "https://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Κάμι_(Σιντοϊσμός)&oldid=10746962"