Ιουλιανή Μοναρχία
 |
Το λήμμα δεν περιέχει πηγές ή αυτές που περιέχει δεν επαρκούν. |
| Βασίλειο της Γαλλίας Royaume de France | ||||||
| ||||||
|---|---|---|---|---|---|---|
| ||||||
| Ύμνος La Parisienne "The Parisian" | ||||||
 Το Βασίλειο της Γαλλίας το 1830.
| ||||||
| Πρωτεύουσα | Παρίσι | |||||
| Γλώσσες | Γαλλικά | |||||
| Θρησκεία | Ρωμαιοκαθολικισμός | |||||
| Πολίτευμα | Συνταγματική Μοναρχία | |||||
| Βασιλιάς | ||||||
| - | 1830–1848 | Λουδοβίκος Φίλιππος Α΄ | ||||
| Πρωθυπουργός | ||||||
| - | 1830 | Βίκτορ ντε Μπρόλιε (πρώτος) | ||||
| - | 1848 | Λουί-Ματιέ Μολέ (τελευταίος) | ||||
| Νομοθετικό Σώμα | Κοινοβούλιο | |||||
| Ιστορία | ||||||
| - | Ιουλιανή Επανάσταση | 26 Ιουλίου | ||||
| - | υιοθέτηση Συντάγματος | 7 Αυγούστου 1830 | ||||
| - | Γαλλική Επανάσταση | 23 Φεβρουαρίου | ||||
| Νόμισμα | Γαλλικό Φράγκο | |||||
.svg)
Τμήμα μιας σειράς λημμάτων |
|---|
| Ιστορία της Γαλλίας |
 |
| Ιστορία |
 Γαλλία |
Η Ιουλιανή Μοναρχία (Γαλλικά: la monarchie de Juillet), επίσημα το Βασίλειο των Γάλλων (Γαλλικά: Royaume des Français), ήταν μια περίοδος φιλελεύθερης συνταγματικής μοναρχίας στη Γαλλία υπό τον Βασιλιά Λουδοβίκο Φίλιππο που άρχισε με την Ιουλιανή Επανάσταση (ή Τρεις Ένδοξες Ημέρες) του 1830 και τελείωσε με την Επανάσταση του 1848. Άρχισε με την ανατροπή της συντηρητικής κυβέρνησης του Καρόλου Ι' και της προγενέστερης εποχής του Οίκου των Βουρβόνων. Ο Λουδοβίκος Φίλιππος, ένα μέλος του παραδοσιακά πιο φιλελεύθερου κλάδου της Ορλεάνης του Οίκου των Βουρβόνων, ανακηρύχθηκε roi des Français ("βασιλιάς των Γάλλων") παρά roi de France ("ασιλιάς της Γαλλίας"), δίνοντας έμφαση στη λαϊκή καταγωγή της βασιλείας του. Το ιδανικό του νέου καθεστώτος αναλύθηκε από την διάσημη δήλωση του Λουδοβίκου Φίλιππου τον Ιανουάριο του 1831: "Θα προσπαθήσουμε να παραμείνουμε σε ένα juste milieu (το δίκαιο μέσο), σε μια ίση απόσταση από τις υπερβολές της λαϊκής εξουσίας και τις καταχρήσεις της βασιλικής εξουσίας."[1]
_by_Winterhalter.jpg)
Επισκόπηση
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Ωθούμενος στο θρόνο από μια συμμαχία μεταξύ των ανθρώπων του Παρισιού, οι Ρεπουμπλικανοί, που είχαν στήσει οδοφράγματα στην πρωτεύουσα, και η φιλελεύθερη μπουρζουαζία, ο "Βασιλιάς Πολίτης" ανατράπηκε από παρόμοια οδοφράγματα κατά την Επανάσταση του Φεβρουαρίου του 1848, η οποια οδήγησε στην διακήρυξη της Δεύτερης Δημοκρατίας. Μετά την απομάκρυνση και την ακόλουθη εξορία στη Βρετανία, η φιλελεύθερη ορλεανιστική παράταξη (στην οποία αντιτίθεντο οι αντεπαναστάτες Legitimists) συνέχισε να υποστηρίζει μια επιστροφή του Οίκου της Ορλεάνης στο θρόνο, αλλά η Ιουλιανή Μοναρχία αποδείχθηκε η τελευταία μοναρχία της Γαλλίας. Οι Legitimists αποσύρθηκαν από την πολιτική σκηνή στα κάστρα τους, αφήνοντας την σκηνή ανοικτή για την διαμάχη μεταξύ των ορλεανιστών και των ρεπουμπλικανών.
Παραπομπές
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- ↑ Ο Λουδοβίκος Φίλιππος ανταποκρινόταν σε μια επιστολή σταλμένη από την πόλη της Γκαγιάκ, η οποία διακήρυξε ότι ενέταξε τον εαυτό της στην διοίκηση του βασιλιά "ώστε να διαβεβαιώσει ότι την ανάπτυξη των κατακτήσεων του Ιουλίου" . Ο Λουδοβίκος Φίλιππος έτσι ανταποκρίθηκε (στα Γαλλικά): «Nous chercherons à nous tenir dans un juste milieu, également éloigné des excès du pouvoir populaire et des abus du pouvoir royal.» Quoted by Guy Antonetti, Louis-Philippe, Paris, Librairie Arthème Fayard, 2002 (p.713)
 |
Αυτό το λήμμα σχετικά με την Ιστορία της Γαλλίας χρειάζεται επέκταση. Μπορείτε να βοηθήσετε την Βικιπαίδεια επεκτείνοντάς το. |