Μετάβαση στο περιεχόμενο

Θεόδωρος Ορφανίδης

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Θεόδωρος Ορφανίδης
Γενικές πληροφορίες
Όνομα στη
μητρική γλώσσα
Θεόδωρος Ορφανίδης (Ελληνικά)
Γέννηση1817
Σμύρνη
Θάνατος17  Αυγούστου 1886
Αθήνα
Χώρα πολιτογράφησηςΕλλάδα
Εκπαίδευση και γλώσσες
Ομιλούμενες γλώσσεςλατινική γλώσσα
νέα ελληνική γλώσσα
Πληροφορίες ασχολίας
Ιδιότηταβοτανολόγος
πολιτικός
ποιητής
συγγραφέας
ΕργοδότηςΕθνικό και Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο Αθηνών
Οικογένεια
ΑδέλφιαΔημήτριος Ορφανίδης
Αξιώματα και βραβεύσεις
Αξίωμαπληρεξούσιος
Commons page Σχετικά πολυμέσα

Ο Θεόδωρος Ορφανίδης (1817 - 5 Αυγούστου[1] 1886) ήταν Έλληνας ποιητής και βοτανολόγος του 19ου αιώνα.

Βιογραφικά στοιχεία

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Γεννήθηκε στη Σμύρνη το 1817. Τα παιδικά του χρόνια τα πέρασε στη Σύρο και στην Τήνο. Εγκαταστάθηκε από το 1835 στην Αθήνα και αφού ολοκλήρωσε τις γυμνασιακές σπουδές του διορίστηκε στο υπουργείο Εσωτερικών. Σπούδασε βοτανική στο Παρίσι με κρατική υποτροφία. Όταν γυρίζει το 1850 διορίζεται έκτακτος καθηγητής στο πανεπιστήμιο. Συμμετείχε ως πληρεξούσιος στη Β΄ Εθνοσυνέλευση. Την περίοδο 1867-1868 χρημάτισε πρύτανης. Ο Ορφανίδης μελέτησε τον φυτικό πλούτο της Ελλάδας και δημοσίευσε τα πορίσματα των ερευνών του στο έργο του Flora graeca exciccata. Ανακάλυψε πενήντα περίπου είδη ελληνικών φυτών. Απεβίωσε το 1886.

Τα φυτικά είδη Heracleum orphanidisCentaurea orphanideaBiebersteinia orphanidisCampanula orphanideaEuphorbia orphanidisNepeta orphanideaTulipa orphanideaVerbascum orphanideum and Viola orphanidis εχουν ονομασθεί προς τιμην του.

Η ποίηση του Θεόδωρου Ορφανίδη εντάσσεται στην Α' Αθηναϊκή Σχολή και είναι κυρίως σατιρική. Είναι επηρεασμένος από τον Αλέξανδρο Σούτσο, τον οποίο προσπαθεί και να μιμηθεί. Εμφανίζεται πρώτη φορά το 1836 με τη σατυρική συλλογή του Ο Μένιππος. Το 1840 εκδίδει για σύντομο διάστημα το σατιρικό περιοδικό Ο Τοξότης. Ο Ιωάννης Κωλέττης απομακρύνει τον ενοχλητικό ποιητή με την υποτροφία που του δίνει για να σπουδάσει στο Παρίσι. Όταν γυρίζει γράφει άφθονα ποιήματα επικολυρικά (Ο Άπατρις, Χίος δούλη, Άγιος Μηνάς) και σατιρικά (Τίρι λίρι). Συμμετείχε σε ποιητικούς διαγωνισμούς και ως διαγωνιζόμενος και ως κριτής, διαμορφώνοντας τη νεοελληνική κριτική. Οι κριτικοί θεωρούν την ποίησή του χωρίς πρωτοτυπία και χαμηλής ποιότητας.

  1. Μεγάλη Ελληνική Εγκυκλοπαίδεια Πυρσός, τόμος ΙΘ΄.

Εξωτερικοί σύνδεσμοι

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]