Εξέγερση των Καμποσιανών
Η εξέγερση των Καμποσιανών ήταν ένα επεισόδιο του Εμφυλίου Πολέμου μεταξύ Αρμανιάκ και Βουργουνδών. Την άνοιξη του 1413, ο Ιωάννης ο Ατρόμητος, δούκας της Βουργουνδίας κατάφερε να ξεσηκώσει τον λαό του Παρισιού και να επιβάλει μια μεταρρύθμιση γνωστή και ως διάταξη των Καμποσιανών. Όμως έπειτα από διάστημα ορισμένων μηνών οι Παριζιάνοι επιθυμούσαν την επιστροφή στην τάξη και και οι Αρμανιάκ επανήλθαν στην εξουσία.
Οι Καμποσιανοί
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Μετά την δολοφονία, στις 23 Νοεμβρίου 1407, του δούκα Λουδοβίκου της Ορλεάνης, μικρότερου αδερφού του βασιλιά Καρόλου ΣΤ΄ της Γαλλίας, από μια ομάδα μασκοφορεμένων εγκληματιών, στην υπηρεσία του Ιωάννη του Ατρόμητου, δούκα της Βουργουνδίας, ο τελευταίος ήταν απόλυτος κυρίαρχος στο Παρίσι και είχε λάβει μεγάλη δημοφιλία μεταξύ του λαού.
Συμμάχησε με μια λαϊκή φατρία η οποία διοικούνταν από τον Σιμόν λε Κουτελιέ γνωστό και ως Σιμόν Καμπός, εξού και η ονομασία Καμποσιανοί που δόθηκε στους υποστηρικτές του. Προέρχονταν στην πλειονότητά τους από τα λαϊκά στρώματα της κοινωνίας του Παρισιού αλλά και από την συντεχνία των χασάπηδων, ευκατάστατων ανθρώπων οι οποίοι, όμως, δεν είχαν καταφέρει να ενταχθούν ομαλά μεταξύ των αστών της πόλης. Ήταν επίσης γνωστοί ως "εκδορείς", καθώς ο ίδιος ο Σιμόν είχε ασκήσει το επάγγελμα του χασάπη-εκδορέα. Αυτοί, οι οποίοι έφεραν μια άσπρη κουκούλα σήμα κατατεθέν της φατρίας τους, επιδόθηκαν σε σφαγές στις φυλακές και τους δρόμους του Παρισιού. Πραγματοποίησαν σημαντικό αριθμό δολοφονιών, κατέλαβαν την Βαστίλη στις 27 Απριλίου 1413, εκτέλεσαν τον πρεβότο του Παρισιού Πιέρ ντεζ Εσσάρ, έφτασαν και μέχρι το παλάτι του βασιλιά, και για ορισμένο διάστημα ήταν απόλυτοι κυρίαρχοι στο Παρίσι. Το διακύβευμα της εξέγερσης ήταν το καταστατικό της ισχυρής Συντεχνίας των των Χασάπηδων: τα Οικονομικά του Βασιλείου βρίσκονταν σε δεινή κατάσταση. Οι πρίγκιπες αρνούνταν κάθε οικονομική συμμετοχή στην ενίσχυση του Πολέμου. Η Ιζαμπώ επέλεξε τον Ερρίκο Ε΄, νυμφευόμενη τον Δούκα της Βουργουνδίας. Ο Καμπός και οι Χασάπηδες αρνούνταν να πληρώσουν και επιθυμούσαν την οικονομική συνεισφορά των Πριγκίπων. Απαίτηση η οποία έθεσε εκ νέου υπό συζήτηση τις φορολογικές τους ελαφρύνσεις. Οι τελευταίοι αρνούνταν να προχωρήσουν σε μια τέτοια κίνηση, καθώς από ιστορικής άποψης είχαν πάντοτε ρόλο οπλισμένου υπερασπιστή του λαού και του βασιλείου. Οι Συντεχνίες που εξασφάλιζαν, όσο γι'αυτές, την βιωσιμότητα και την οικονομική ευμάρεια της πόλης, είχαν πλήρη συνείδηση της κοινωνικής τους χρησιμότητας και εκτιμούσαν ότι η θέση τους αυτή θα έπρεπε να τύχει επίσημης αναγνώρισης. Από εκεί προέκυπτε και η άρνησή τους να είναι οι μόνοι που θα πληρώνουν φόρο. Μία εξέγερση ακολούθησε. Ο Καμπός και η εξέγερσή του αυτή, πέτυχαν να λάβουν αυτό το Βασιλικό Διάταγμα. Η μάχη στο Αζενκούρ απέδειξε με τον πλέον περίτρανο τρόπο ότι αυτός ο κοινωνικός τους ρόλος, τον οποίον είχαν αναλάβει, είχε εξαφανιστεί.
Η Καμποσιανή Διάταξη
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Πανεπιστημιακοί εκμεταλλεύτηκαν το γεγονός αυτό για να ετοιμάσουν και να προτείνουν, στη συνέχεια, μια διοικητική μεταρρύθμιση, πιο γνωστή υπό την ονομασία « Καμποσιανή Διάταξη », και η οποία επιχειρούσε να περιορίσει την βασιλική εξουσία, με, για παράδειγμα, την αύξηση της εποπτείας των Γενικών Τάξεων επί των φορολογικών του βασιλείου. Εκδόθηκε στις 27 Μαΐου. Η διάταξη αυτή έφερε την συγκεκριμένη ονομασία, καθώς εκείνο τον καιρό ο Καμπός έσπερνε τον τρόμο στο Παρίσι, ωστόσο, στην πραγματικότητα, αποτελούσε έργο των συμβούλων του Ιωάννη του Ατρόμητου ο οποίος την επέβαλε στον βασιλιά Κάρολο ΣΤ΄.
Τον Ιανουάριο του 1413, ο βασιλιάς υποχρεώθηκε να συγκαλέσει τις Γενικές Τάξεις, να υπογράψει την διάταξη, και να φορέσει την κουκούλα των Καμποσιανών, ως δείγμα αναγνώρισης της συμφωνίας. Ωστόσο, οι βιαιοπραγίες των Βουργουνδών και των Καμποσιανών έφτασαν τον λαό του Παρισιού στα όρια των αντοχών του και τον ώθησαν στον ξεσηκωμό. Αρκετοί καθηγητές του Πανεπιστημίου οι οποίοι είχαν συσπειρωθεί γύρω από τον δούκα της Βουργουνδίας (Κουρτεκουίς, Κωσσόν...) και την ανώτερη παριζιάνικη αστική τάξη της οποίας ηγείτο ο δικηγόρος Ζαν Ζουβενέλ ντεζ Ουρσέν υποστήριζαν την επιστροφή στην εξουσία των Αρμανιάκ στα τέλη του μήνα Αυγούστου.
Η καταστολή
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Όμως, ο ποιητής Κάρολος της Ορλεάνης, γιος του δούκα Λουδοβίκου της Ορλεάνης ο οποίος είχε δολοφονηθεί το 1407, είχε νυμφευθεί την Μπον ντ'Αρμανιάκ, κόρη του κόμη Βερνάρδου Ζ΄ ντ'Αρμανιάκ. Ο κόμης Βερνάρδος Ζ΄, ήταν ένας άρχοντας ιδιαιτέρως βίαιος και φοβερός, καθώς διέθετε σημαντικό αριθμό στρατευμάτων με καταγωγή από τις περιοχές των ποταμών Αντούρ και Γκαρόν.
Τέθηκε άμεσα στην διάθεση του γαμπρού και κατέστη κυρίαρχος του Παρισιού. Οι Καμποσιανοί που δεν πρόλαβαν να τραπούν σε φυγή εκτελέστηκαν επί τόπου, ενώ το διάταγμα ακυρώθηκε στις 5 Σεπτεμβρίου 1413. Ωστόσο, ο Σιμόν Καμπός κατάφερε να γλιτώσει μαζί με τον Ιωάννη τον Ατρόμητο.
Για να ευχαριστήσει τον Βερνάρδο Ζ για την βοήθειά του, η βασιλομήτωρ Ιζαμπώ της Βαυαρίας, η οποία προέδρευε του Συμβουλίου της Αντιβασιλείας που κυβερνούσε την χώρα από την στιγμή που εκδηλώθηκε η κρίση σχιζοφρένειας του βασιλιά, δεκαπέντε χρόνια νωρίτερα, του απένειμε τον τίτλο του Σταβλάρχη της Γαλλίας.
