Γιουβένκους
| Γιουβένκους | |
|---|---|
| Γενικές πληροφορίες | |
| Γέννηση | 4ος αιώνας |
| Θάνατος | 4ος αιώνας |
| Χώρα πολιτογράφησης | Αρχαία Ρώμη |
| Θρησκεία | Ρωμαιοκαθολική Εκκλησία |
| Εκπαίδευση και γλώσσες | |
| Ομιλούμενες γλώσσες | λατινική γλώσσα[1] |
| Πληροφορίες ασχολίας | |
| Ιδιότητα | ποιητής συγγραφέας |
| Περίοδος ακμής | 4ος αιώνας[2][3] |
 Σχετικά πολυμέσα | |
Ο Γιουβένκους ή ελληνοποιημένα Ιουβέγκος (λατ.: Gaius Vettius Aquilinus Juvencus) ήταν ισπανικής καταγωγής ιερέας και ο πρώτος λατίνος χριστιανός ποιητής. Άκμασε την εποχή του Κωνσταντίνου του Μεγάλου.
Βίος
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Για τον Ιουβέγκο δεν γνωρίζουμε τίποτα σχετικά με τον χρόνο και τον τόπο γέννησης και θανάτου του. Η καταγωγή του ήταν από σημαντική ισπανική οικογένεια και είχε το εκκλησιαστικό αξίωμα του πρεσβύτερου. Καλλιέργησε την ποίηση και έγραψε εκκλησιαστικούς ύμνους. Έγραψε εξάμετρους στίχους με κείμενα των τεσσάρων ευαγγελίων, εξιστορώντας στα λατινικά και με γλαφυρό ποιητικό τρόπο τον βίο του Χριστού. Το ποίημα αυτό τιμάται για την ακρίβεια και την πιστή διήγηση της ευαγγελικής ιστορίας. Σώζεται στην συλλογή «Biblioth. PP» (Lunguni, 1677, Τόμος Δ', σελ. 55) και σε άλλες εκδόσεις.
Από την γλώσσα και τα ποιητικά μέτρα που χρησιμοποιεί φαίνεται πως είναι κάτοχος κλασικής παιδείας.
Το ποιητικό του έργο
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Γύρω στα 330 συνέταξε στη λατινική γλώσσα ένα επικό χριστιανικό ποίημα αρκετά εκτενές, 3219 εξαμέτρων, το πρώτο του είδους του στη λατινική χριστιανική γραμματεία. Το ποίημα αυτό που χωρίζεται σε τέσσερα μέρη, έχει τον τίτλο Evangeliorum libri IV. Πρόκειται για μια παράφραση των τεσσάρων Ευαγγελίων και κυρίως του Ματθαίου. Σκοποί της σύνταξής του ήταν να δώσει μια αρμονία των τεσσάρων Ευαγγελίων, να απευθυνθεί στους πιο μορφωμένους λατίνους και να τους προσηλυτίσει, ενώ ήθελε να εκθέσει με επικό τρόπο την ένδοξη πορεία του χριστιανισμού στο πρόσωπο του Μεγάλου Κωνσταντίνου. Τα ποιητικά μέτρα του είναι μίμηση του Βιργίλιου και του Λουκρήτιου. Στηρίζεται στην Vetus Latina, υιοθετεί την κλασική λατινική γλώσσα, ορισμένες φορές και ελληνικές λέξεις, ενώ είναι και λεξιπλάστης.
Παραπομπές
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- ↑ Εθνική Βιβλιοθήκη της Γαλλίας: (Γαλλικά) καθιερωμένοι όροι της Εθνικής Βιβλιοθήκης της Γαλλίας. 12191910h. Ανακτήθηκε στις 10 Οκτωβρίου 2015.
- ↑ Εθνική Βιβλιοθήκη της Γερμανίας: (Γερμανικά) Gemeinsame Normdatei. 118932438. Ανακτήθηκε στις 24 Δεκεμβρίου 2020.
- ↑ Τσεχική Εθνική Βάση Δεδομένων Καθιερωμένων Όρων. kup19980000045752. Ανακτήθηκε στις 8 Ιουνίου 2022.
Πηγές
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- Καραβίας Γρίβας, Νικόλαος (1841). Λεξικόν των ενδόξων ανδρών. Κωνσταντινούπολη: Τυπογραφία του Παναγίου Τάφου.
- Στυλιανός Παπαδόπουλος, Πατρολογία τομ. Β, Αθήνα, 1990, σελ.107-108
- Κωνσταντίνος Κόντογλου (1853). Φιλολογική και κριτική ιστορία των από της Α' μέχρι της Η' εκατονταετηρίδος ακμασάντων αγίων της εκκλησίας πατέρων και των συγγραμμάτων αυτών, Τόμος Β' Περιέχων την Δ' Εκατονταετηρίδα. Αθήνα: Τύποις και Αναλώμασι Σ. Κ. Βλαστού. Ανακτήθηκε στις 30 Μαΐου 2010.[νεκρός σύνδεσμος]