Γερμανική Ανατολική Αφρική
| Γερμανική Ανατολική Αφρική | |||
|---|---|---|---|
| 1885–28 Ιουνίου 1919 | |||
| |||
 | |||
| Χώρα | Γερμανική Αυτοκρατορία | ||
| Πρωτεύουσα | Μπαγκαμόγιο και Νταρ ες Σαλάμ | ||
| Ίδρυση | 1885 | ||
| Γλώσσες | Γερμανικά και Σουαχίλι γλώσσα | ||
| Θρησκεία | Ισλάμ | ||
| Έκταση | 994.996 km² | ||
| Γεωγραφικές συντεταγμένες | 2°24′47″S 30°32′37″E | ||
 Σχετικά πολυμέσα | |||
| δεδομένα () | |||
Η Γερμανική Ανατολική Αφρική (γερμανικά: Deutsch-Ostafrika), ήταν γερμανική αποικία στην Ανατολική Αφρική, η οποία περιελάμβανε το Μπουρούντι, τη Ρουάντα και την Τανγκανίκα (το ηπειρωτικό τμήμα της Τανζανίας). Η έκτασή της ήταν 994.996 χιλιόμετρα (384.170 τετραγωνικά μίλια), σχεδόν τρεις φορές το μέγεθος της Γερμανίας σήμερα.
Η αποικία ιδρύθηκε κατά τη διάρκεια του 1880 και τελείωσε με την ήττα της Αυτοκρατορικής Γερμανίας στον Α΄ Παγκόσμιο Πόλεμο. Στη συνέχεια, το έδαφος διαιρέθηκε μεταξύ της Βρετανίας και του Βελγίου με εντολή της Κοινωνίας των Εθνών.
Ιστορία
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Η αποικία ξεκίνησε με τον Καρλ Πέτερς, τυχοδιώκτη ο οποίος ίδρυσε την Εταιρεία Γερμανικής Αποίκισης και υπέγραψε συμφωνίες με πολλούς αυτόχθονες οπλαρχηγούς της ηπειρωτικής χώρας κοντά στη Ζανζιβάρη. Στις 3 Μαρτίου 1885, η Γερμανική Κυβέρνηση ανακοίνωσε ότι είχε χορηγήσει έναν καταστατικό χάρτη (εκδόθηκε στις 17 Φεβρουαρίου) που επέτρεπε στην εταιρεία του Πέτερς να ιδρύσει ένα προτεκτοράτο στην Ανατολική Αφρική. Ο Πέτερς τότε έφερε στην Ανατολική Αφρική ειδικούς, οι οποίοι άρχισαν να εξερευνούν νότια έως τον Ποταμό Ρουφίτζι, βόρεια προς Γουίτου και κοντά στο Λάμου στην ακτή.
Ο Σουλτάνος της Ζανζιβάρης διαμαρτυρήθηκε, καθώς θεωρούσε εαυτόν εξίσου ηγεμόνα της ηπειρωτικής χώρας. Ο Γερμανός καγκελάριος Βίσμαρκ έστειλε πέντε πολεμικά πλοία, τα οποία έφτασαν στις 7 Αυγούστου και έστρεψαν τα όπλα τους στο Παλάτι του Σουλτάνου. Οι Βρετανοί και Γερμανοί συμφώνησαν να μοιράσουν την ηπειρωτική χώρα μεταξύ τους και ο Σουλτάνος δεν είχε άλλη επιλογή παρά να συμφωνήσει.
Η Εξέγερση του Αμπουσίρι, του 1888, πνίγηκε στο αίμα (με βρετανική βοήθεια) το επόμενο έτος. Το 1890, το Λονδίνο και το Βερολίνο συνήψαν τη Συνθήκη της Ελιγολάνδης-Ζανζιβάρης, επιστρέφοντας την Ελιγολάνδη στη Γερμανία και οριοθετώντας τα σύνορα της Γερμανικής Ανατολικής Αφρικής με τη Βρετανική Ανατολική Αφρική.
Μεταξύ 1891 και 1894, η φυλή Χέχε, με επικεφαλής το Μκουάουα, αντιστάθηκε στη γερμανική επέκταση. Νικήθηκε από τις αντίπαλες φυλές που υποστήριξαν τους Γερμανούς. Μετά από χρόνια ανταρτοπόλεμου, ο Μκουάουα ο ίδιος εγκλωβίστηκε και αυτοκτόνησε, το 1898.
Η Εξέγερση Μάτζι Μάτζι σημειώθηκε το 1905 και κατεστάλη από τον κυβερνήτη Γκούσταφ Άντολφ φον Γκαίτσεν. Αλλά σκάνδαλα ακολούθησαν σύντομα, με τις ιστορίες της διαφθοράς και της βαρβαρότητας, ενώ και το 1907, ο Καγκελάριος Μπέρνχαρντ φον Μπύλοφ όρισε τον Μπέρνχαρντ Ντέρνμπουργκ υπεύθυνο για τη μεταρρύθμιση της αποικιακής διοίκησης. Αυτή αποτέλεσε πρότυπο αποικιακής αποτελεσματικότητας και συνέβαλε στην αφοσίωση των αυτοχθόνων στη γερμανική κυριαρχία κατά τη διάρκεια του Πρώτου Παγκοσμίου Πολέμου.
Οι Γερμανοί άποικοι στηρίχθηκαν πολύ στους τοπικούς αρχηγούς για να διατηρήσουν την τάξη και τη συλλογή των φόρων. Την 1η Ιανουαρίου 1914, εκτός από την Τοπική Αστυνομία, τα αποικιακά στρατεύματα (Σούτστρουππε) στα Νταρ ες Σαλαάμ, Μόσι, Ιρίνγκα και Μαχένγκε περιελάμβαναν 110 Γερμανούς αξιωματικούς, συμπεριλαμβανομένων 42 ιατρών, 126 υπαξιωματικών και 2.472 αυτοχθόνων στρατολογημένων ανδρών.[1][2]
Οικονομική ανάπτυξη
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Το εμπόριο και η ανάπτυξη άρχισαν ουσιαστικά. Από νωρίς έγινε αντιληπτό ότι η οικονομική ανάπτυξη θα εξαρτηθεί από την αξιόπιστη μεταφορά των αφρικανικών προϊόντων. Πάνω από 100.000 στρέμματα (40.000 εκτάρια) ήταν κάτω από καλλιέργεια - τη μεγαλύτερη πηγή χρημάτων. Δύο εκατομμύρια δέντρα καφέ φυτεύτηκαν και τα δέντρα καουτσούκ αυξήθηκαν σε 200.000 στρέμματα (80.000 εκτάρια), μαζί με μεγάλες φυτείες βαμβακιού. Μεταφέρθηκαν γεωργικά προϊόντα στην αγορά, με την αρχή να γίνεται το 1888. Η μακρύτερη γραμμή, το Κεντρικό Σιδηροδρομικό Δίκτυο, καλύπτει 775 μίλια (1.250 χιλιόμετρα) από Νταρ ες Σαλαάμ μέχρι το Μορογκόρο, την Ταμπόρα και την Κιγκόμα. Η τελευταία κατασκευή στην ανατολική όχθη της λίμνης Τανγκανίκα είχε ολοκληρωθεί τον Ιούλιο του 1914 και αυτό υπήρξε αιτία για μια τεράστια και εορταστική εκδήλωση στην πρωτεύουσα με μία γεωργική έκθεση. Οι εγκαταστάσεις του λιμανιού βελτιώθηκαν με τους ηλεκτρικούς γερανούς, με σιδηροδρομική πρόσβαση και αποθήκες. Προβλήτες ήταν ανακαινισμένες στην Τάνγκα, το Μπαγκαμόγιο και το Λίντι. Το 1912, το Νταρ ες Σαλαάμ και η Τάνγκα έλαβαν 356 φορτηγά και επιβατικά ατμόπλοια και πάνω από 1.000 πλοία παράκτιων σκαφών.[3] Το 1914, το Νταρ ες Σαλαάμ και οι γύρω περιοχές είχαν πληθυσμό 166.000, μεταξύ των οποίων 10.490 (1.050 Ευρωπαίοι, 1.000 Γερμανοί). Σε όλο το προτεκτοράτο της Ανατολικής Αφρικής ήταν 3.579 Γερμανοί.[4] Το Νταρ ες Σαλαάμ έγινε μια τεράστια εμπορική και πλούσια πόλη της Αφρικής.[5]
Παρ' όλες αυτές τις προσπάθειες, η Γερμανική Ανατολική Αφρική δεν πέτυχε ποτέ ένα κέρδος για τη Γερμανική Αυτοκρατορία και τα χρήματα δίδονταν από το θησαυροφυλάκιο του Βερολίνου.
Εκπαίδευση
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Σε αντίθεση με τους Βέλγους, Βρετανούς, Γάλλους και Πορτογάλους αποικιοκράτες στην Κεντρική Αφρική, η Γερμανία ανέπτυξε ένα εκπαιδευτικό πρόγραμμα για τους Αφρικανούς Πρωτοβάθμιας, Δευτεροβάθμιας και Επαγγελματικής Εκπαίδευσης. Αναλυτικά προγράμματα, σχολικά βιβλία, εκπαιδευτικό υλικό, όλα φέρθηκαν στη Γερμανική Ανατολική Αφρική για την εκπαίδευση των Αφρικανών.[6] Το 1924, δέκα χρόνια μετά την έναρξη του Πρώτου Παγκοσμίου Πολέμου και έξι χρόνια Βρετανικής κυριαρχίας, μια αμερικανική επίσκεψη ανέφερε: «Σε ότι αφορά τα σχολεία, οι Γερμανοί έχουν καταφέρει θαύματα».[6]
Μία από τις επιρροές της γερμανικής εξέλιξης της εκπαίδευσης στην αποικία τους ήταν η λέξη «Shule» (από το Schule στα γερμανικά), που σημαίνει σχολείο. Δεδομένου ότι οι Γερμανοί ήταν οι πρώτοι αποικιοκράτες που θέσπισαν ένα σταθερό εκπαιδευτικό πρόγραμμα στην Ανατολική Αφρική, η λέξη «Shule» σημαίνει σχολείο στη γλώσσα σουαχίλι.
Παραπομπές
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- ↑ Haupt, Deutschlands Schutzgebiete in Übersee 1884-1918, σελ. 32
- ↑ Ο στρατηγός των Ες-Ες Γιούλιαν Σέρνερ γεννήθηκε στο Μπαγκαμόγιο το 1895.
- ↑ Haupt, σελ. 30
- ↑ Haupt, σελ. 155
- ↑ Miller, Battle for the Bundu, σελ. 22
- ↑ 6,0 6,1 Miller, σελ. 21
Βιβλιογραφία και εξωτερικοί σύνδεσμοι
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- The coins and bank notes of German East Africa
- Schnee, Dr. Heinrich (Deputy Governor of German Samoa and last Governor of German East Africa), German Colonization, Past and Future - The Truth about the German Colonies, George Allen & Unwin, London, 1926.
- Bullock, A.L.C., Germany's Colonial Demands, Oxford University Press, 1939.
- Wikified article on German East Africa based on the 1911 edition of Encyclopædia Britannica
- East, John William. "The German Administration in East Africa: A Select Annotated Bibliography of the German Colonial Administration in Tanganyika, Rwanda and Burundi from 1884 to 1918." [London? 1989] 294 leaves. 1 reel of microfilm (negative.) Thesis submitted for the fellowship of the Library Association, London, November 1987."
- Farwell Byron, The Great War in Africa, 1914–1918. New York: W. W. Norton & Company. 1989. ISBN 0-393-30564-3
- Miller, Charles. Battle for the Bundu, The First World War in East Africa. New York: MacMillan Publishing Co., Inc. 1974. ISBN 0-02-584930-1
- Haupt, Werner. Deutschlands Schutzgebiete in Übersee 1884-1918 (Germany’s Overseas Protectorates 1884-1918). Friedberg: Podzun-Pallas Verlag. 1984. ISBN 3-7909-0204-7
- Hahn, Sievers. Afrika. 2nd Edition. Leipzig: Bibliographisches Institut. 1903.
- The New Student's Reference Work/German East Africa