Μετάβαση στο περιεχόμενο

Βιττόρε Καρπάτσο

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Βιττόρε Καρπάτσο
Όνομα στη
μητρική γλώσσα
Vittore Carpaccio (Ιταλικά)
Γέννηση1465[1][2]
Βενετία[3][4]
Θάνατος1526[1][5][6] και Δεκαετία του 1520[4][7]
Βενετία[8]
Χώρα πολιτογράφησηςΒενετική Δημοκρατία
Ιδιότηταζωγράφος[9][10][3] και σκιτσογράφος[10]
ΤέκναBenedetto Carpaccio[11]
Είδος τέχνηςπροσωπογραφία
Σημαντικά έργαThe Dream of St. Ursula, Two Venetian Ladies, Miracle of the Holy Cross at the Rialto Bridge, Portrait of a Knight και Legend of Saint Ursula
Commons page Σχετικά πολυμέσα

Ο Βιττόρε Καρπάτσο (ιταλ.: Vittore Carpaccio, περ. 1465-1525/1526) ήταν Ιταλός ζωγράφος της Ενετικής σχολής.

Γεννήθηκε είτε στην Βενετία είτε στο Καποντίστρια (τότε τμήμα της Βενετίας, σημερινό Κόπερ της Σλοβενίας. Ο πατέρας του ήταν έμπορος δερμάτων, ενώ η καταγωγή της οικογένειας ήταν από την Ίστρια, γεγονός που εξηγεί τις σχέσεις του με την δαλματική σχολή στη Βενετία.

Είναι πιο γνωστός για το κύκλο εννέα έργων σχετικά με τον Θρύλο της Αγίας Ούρσουλας. Το ύφος ζωγραφικής του είναι κάπως συντηρητικό και δεν έχει επηρεαστεί από τους ουμανιστές της ιταλικής Αναγέννησης. Επηρεάστηκε περισσότερο από τον Αντονέλλο ντα Μεσσίνα και πρωτίστως από τον Τζεντίλε Μπελλίνι, όπως φαίνεται στον κύκλο της Αγίας Ούρσουλας όπου κυριαρχεί η τάση του προς τα ανέκδοτα επεισόδια της Ιστορίας και η λεπτομερής απεικόνιση του βενετσιάνικου πλήθους (Βενετία, Πινακοθήκη της Ακαδημίας). Το έργο του «Το θαύμα του Σταυρού στην γέφυρα του Ριάλτο» θεωρείται προάγγελος των απεικονίσεων της Βενετίας από τους Καναλέττο και Γκουάρντι. Ένας άλλος εικονογραφικός του κύκλος είναι οι «Ιστορίες από την ζωή του Αγίου Γεωργίου και του Αγίου Ιερωνύμου» που φιλοτεχνήθηκε για την Scuola di San Giorgio degli Schiavoni της Βενετίας, όπου και βρίσκεται μέχρι σήμερα. Στο έργο αυτό η φαντασία συνδυάζεται με την λεπτομερή αφήγηση. Δύο ακόμη κύκλοι του Καρπάτσο, οι «Ιστορίες της ζωής της Παρθένου» και οι «Ιστορίες του Αγίου Στεφάνου» είναι σήμερα διασκορπισμένοι σε διάφορα μουσεία.

Ο Καρπάτσο ξεχάστηκε σύντομα και μόνο κατά τα τέλη του 19ου αιώνα ο Ράσκιν αποκατέστησε την φήμη του και επανέφερε την εκτίμηση προς το έργο του.

  1. 1,0 1,1 Εθνική Βιβλιοθήκη της Γερμανίας: (Γερμανικά) Gemeinsame Normdatei. Ανακτήθηκε στις 9  Απριλίου 2014.
  2. Εθνική Βιβλιοθήκη της Γαλλίας: (Γαλλικά) καθιερωμένοι όροι της Εθνικής Βιβλιοθήκης της Γαλλίας. 119432646. Ανακτήθηκε στις 10  Οκτωβρίου 2015.
  3. 3,0 3,1 «OPAC SBN» (Ιταλικά) CFIV019637. Ανακτήθηκε στις 23  Ιανουαρίου 2023.
  4. 4,0 4,1 «Dizionario Biografico degli Italiani». (Ιταλικά) Dizionario Biografico degli Italiani. 1977. vittore-carpaccio. Ανακτήθηκε στις 23  Ιανουαρίου 2023.
  5. Athenaeum. 5523. Ανακτήθηκε στις 9  Οκτωβρίου 2017.
  6. «AGORHA» (Γαλλικά) 1178. Ανακτήθηκε στις 9  Οκτωβρίου 2017.
  7. (Ιταλικά) Sapere Encyclopedia. De Agostini Editore. 2001. Carpàccio, Vittóre.
  8. «Encyclopædia Britannica» (Αγγλικά) biography/Vittore-Carpaccio.
  9. BeWeB. 1555. Ανακτήθηκε στις 13  Φεβρουαρίου 2021.
  10. 10,0 10,1 The Fine Art Archive. cs.isabart.org/person/58740. Ανακτήθηκε στις 1  Απριλίου 2021.
  11. (Αγγλικά) Union List of Artist Names. 2  Νοεμβρίου 2017. 500015121. Ανακτήθηκε στις 22  Μαΐου 2021.
  • The Consice Oxford Dictionary of Art and Artists, Ian Chilvers (editor) – Oxford University Press 1990
  • Εγκυκλοπαίδεια Πάπυρος Λαρούς Μπριτάννικα

Εξωτερικοί σύνδεσμοι

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
  • Πολυμέσα σχετικά με το θέμα Vittore Carpaccio στο Wikimedia Commons