Αλυκή Θάσου
Συντεταγμένες: 40°36′18″N 24°44′28″E / 40.60500°N 24.74111°E
| Αλυκή Θάσου | |
|---|---|
 | |
| Διοίκηση | |
| Χώρα | Ελλάδα |
| Περιφέρεια | Ανατολικής Μακεδονίας και Θράκης |
| Περιφερειακή Ενότητα | Καβάλας |
| Δήμος | Θάσου |
| Γεωγραφία | |
| Γεωγραφικό διαμέρισμα | Μακεδονίας |
| Νομός | Καβάλας |
| Υψόμετρο | 5 [1] |
| Πληθυσμός | |
| Μόνιμος | 13 |
| Έτος απογραφής | 2021 |
| Πληροφορίες | |
| Ταχ. κώδικας | 64 004 |
| Τηλ. κωδικός | 25930 |
 Σχετικά πολυμέσα | |
Η Αλυκή είναι οικισμός της Θάσου. Υπάγεται διοικητικά στη δημοτική κοινότητα Θεολόγου, του δήμου Θάσου, της περιφερειακής ενότητας (τέως νομού) Καβάλας, στην περιφέρεια Ανατολικής Μακεδονίας και Θράκης, σύμφωνα με το πρόγραμμα Καλλικράτης.[2][3] Πριν το σχέδιο Καποδίστριας και το πρόγραμμα Καλλικράτης, ανήκε στην επαρχία Θάσου του νομού Καβάλας, στο γεωγραφικό διαμέρισμα Μακεδονίας.[4][5]
Γεωγραφία
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Η Αλυκή είναι παράλιος οικισμός στο νοτιοανατολικό τμήμα της Θάσου. Βρίσκεται στον λαιμό φερώνυμης μικρής χερσονήσου και πάνω στην παραλιακή οδό που συνδέει τη Θάσο με τα Λιμενάρια, σε μέσο σταθμικό υψόμετρο 5. Απέχει 31 χλμ. περίπου Ν. της πρωτεύουσας του νησιού Θάσου.[4][5][6][7]
Πληθυσμός
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]| Έτος | Πληθυσμός |
|---|---|
| 1991 | 66 |
| 2001 | 19 |
| 2011 | 17 |
| Έτος | Πληθυσμός |
|---|---|
| 1961 | 26 |
| 1971 | 42 |
| 1981 | 24 |
| 1991 | 76 |
| 2001 | 39 |
| 2011 | 17 |
Διοικητικές μεταβολές μέχρι τον «Καλλικράτη»
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Ο οικισμός αναγνωρίστηκε το 1940 και προσαρτήθηκε στην κοινότητα Θεολόγου της Θάσου. Με το ΦΕΚ 244Α - 04/12/1997 ο οικισμός αποσπάστηκε από την κοινότητα Θεολόγου και προσαρτήθηκε στον δήμο Θάσου.[3]
Ιστορικά στοιχεία
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Η παρουσία λατομείων οδήγησε στην άνθηση του εμπορίου μαρμάρου στην περιοχή. Σε όλη τη διάρκεια της Ελληνικής, Ρωμαϊκής και Βυζαντινής αυτοκρατορίας η περιοχή λειτουργούσε ανελλιπώς ως μεταβιβαστικό και εμπορικό κέντρο, σημείο αναφοράς για το μάρμαρο και τα προϊόντα του, μέχρι τον 7ο αιώνα π.Χ. που άρχισαν οι επιδρομές από το βορρά. Η συνεχής λατόμευση είχε ως αποτέλεσμα να απολαξευτεί ένα μεγάλο μέρος της χερσονήσου σχεδόν ως την επιφάνεια της θαλάσσης. Όταν η στάθμη κατεβαίνει απομένει το αλάτι στα βαθουλώματα που δημιουργήθηκαν από τη λάξευση των μαρμάρινων όγκων. Οι φυσικές αυτές αλυκές έδωσαν και το όνομα Αλυκή, τοπωνύμιο βεβαιωμένο από την υστεροβυζαντινή εποχή. [11][12]
Αξιοθέατα
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- Ο αρχαιολογικός χώρος στον μυχό όρμου απέναντι του οικισμού. Περιλαμβάνει ιερό αφιερωμένο στους Διόσκουρους και δύο τρίκλιτες παλαιοχριστιανικές βασιλικές (4ος -7ος αιώνας)
- Τα αρχαία λατομεία μαρμάρου (με συνεχή λειτουργία από τον 6ο π.Χ. έως τον 6ο μ.Χ. αιώνα), κοντά στον αρχαιολογικό χώρο αλλά και στο άκρο της μικρής χερσονήσου όπου βρίσκεται κτισμένος ο οικισμός, πάνω στη θάλασσα
- Η μονή Αρχαγγέλου, δυτικά του οικισμού, κοντά στον οικισμό Λιβάδι
- Το ναΐδριο Κοίμησης της Θεοτόκου, μέσα σε βράχο, νότια του οικισμού
- Η παραλία της Αλυκής, με τουριστική υποδομή
- Η εκτεταμένη παραλία του Αγίου Ιωάννη, βορειοανατολικά του οικισμού
Εικόνες
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]-
Ο οικισμός από τα Ν.Α. -
Η Αλυκή από τα Ν.Α.
Παραπομπές
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- ↑ Geonames.org
- ↑ 2,0 2,1 https://www.statistics.gr/2011-census-pop-hous
- ↑ 3,0 3,1 https://www.eetaa.gr/metaboles/oikmet_details.php?id=23438
- ↑ 4,0 4,1 4,2 ΠΛ 2:595
- ↑ 5,0 5,1 5,2 ΠΛΜ 7:189
- ↑ Εκδόσεις «Ελλάδα»
- ↑ 7,0 7,1 «Διακοπές», σ. 1034-5
- ↑ https://www.eetaa.gr/metaboles/apografes/apografi_2011_monimos.pdf
- ↑ https://www.eetaa.gr/metaboles/apografes/apografi_2001_monimos.pdf
- ↑ https://www.eetaa.gr/metaboles/apografes/apografi_1991_monimos.pdf
- ↑ https://www.go-thassos.gr/gr/about-thassos/places/alyki
- ↑ «Αρχειοθετημένο αντίγραφο». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 6 Απριλίου 2022. Ανακτήθηκε στις 6 Απριλίου 2022.
Πηγές
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- Εγκυκλοπαίδεια Πάπυρος Λαρούς Μπριτάνικα, 1981 (ΠΛΜ)
- Εγκυκλοπαίδεια Πάπυρος Λαρούς, εκδ. 1963 (ΠΛ)
- Οργανισμός εκδόσεων «Ελλάδα», χάρτες (Βαρελάς)
- Περιοδικό «Διακοπές», εκδ. Δ.Ο.Λ., 2010
- eetaa.gr