Μετάβαση στο περιεχόμενο

Αλβέρτος Α΄ του Μπράουνσβαϊγκ

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Αλβέρτος Α΄ ο υψηλός
δούκας του Μπράουνσβαϊγκ-Λύνεμπουργκ
δούκας του Μπράουνσβαϊγκ
Περίοδος1152/1269 - 1277
ΠροκάτοχοςΌθων Α'
ΔιάδοχοςΕρρίκος Α΄
Αλβέρτος Β΄
Γουλιέλμος Α΄
Γέννηση1236
Θάνατος15 Αυγούστου 1179 (ετών 43)
Τόπος ταφήςΚαθεδρικός του Μπράουνσβαϊγκ
ΣύζυγοςΕλισάβετ της Βραβάνδης
Αδελαΐδα του Μονφερά
ΕπίγονοιΕρρίκος Α΄
Αλβέρτος Β΄
Γουλιέλμος Α΄
Ματθίλδη
Λούθηρος
ΟίκοςΓουέλφων
ΠατέραςΌθων Α'
ΜητέραΜατθίλδη των Ασκάνια
Commons page Σχετικά πολυμέσα
δεδομένα (π  σ  ε )

Ο Αλβέρτος Α΄ ο υψηλός (1236 - 15 Αυγούστου 1279) από τον Οίκο των Γουέλφων, ήταν αρχικά μαζί με τον αδελφό του δούκας του Μπράουνσβαϊγκ-Λύνεμπουργκ (1252-69) και μετά το μοίρασμα των γαιών τους πρώτος πρίγκιπας του Βολφενμπύτελ (1269-79).

Ήταν ο πρωτότοκος γιος του Όθωνα Α΄, δούκα του Μπράουνσβαϊγκ και της Ματθίλδης των Ασκάνια, κόρης του Αλβέρτου Β΄ δούκα του Βρανδεμβούργου. Όταν το 1252 απεβίωσε ο πατέρας του, τον διαδέχθηκε μαζί με τον αδελφό του Ιωάννη. Αν και η δυναστεία των Χοενστάουφεν, εχθρών των Γουέλφων, είχε εκλείψει, είχε να πολεμήσει με τους υποστηρικτές τους. Πολέμησε εναντίον του Έρικ Α΄, δούκα του Σλέσβιχ και υπέρ της Μαργαρίτας και του γιου της Έρικ Ε', βασιλιά της Δανίας. Επίσης συμμετείχε στη διαμάχη για τη διαδοχή της Θουριγγίας, για την υποστήριξη της πεθεράς του Σοφίας της Θουριγγίας, χωρίς όμως επιτυχία.

Το 1269 τα δύο αδέλφια μοιράστηκαν την επικράτειά τους: ο Αλβέρτος Α΄ τη διαίρεσε σε δύο μέρη και ο Ιωάννης διάλεξε το βόρειο (Λύνεμπουργκ, Τσέλλε, Αννόβερο). Στον Αλβέρτο Α΄ έμεινε το νότιο μερίδιο (η περιοχή πέριξ των Μπράουνσβαϊγκ, Βολφενμπύτελ, Κάλενμπεργκ). Η πόλη του Μπράουνσβαϊγκ ήταν κοινή. Ασχολήθηκε με την ανάπτυξη της περιοχής του. Για τη γερμανική διαδοχή, πήρε το μέρος του Ότακαρ Β΄ της Βοημίας, αλλά ηττήθηκαν στο Μάρσφελντ το 1277.

Το ίδιο έτος, όταν απεβίωσε ο νεότερος αδελφός του Ιωάννης, ανέλαβε την κηδεμονία του ανιψιού του Όθωνα Β΄. Απεβίωσε το 1279 και ετάφη στον Καθεδρικό του Μπράουνσβαϊγκ. Τον διαδέχθηκαν οι τρεις μεγαλύτεροι γιοί του, μια και οι νεότεροι τρεις είχαν ενταχθεί στην Εκκλησία.

Το 1254 νυμφεύτηκε την Ελισάβετ, κόρη του Ερρίκου Β΄, δούκα της Βραβάντης, αλλά δεν είχαν τέκνα.[1]

Όταν απεβίωσε η Ελισάβετ το 1261, νυμφεύτηκε σε δεύτερο γάμο την Αδελαΐδα, κόρη του Βονιφάτιου Β΄, μαρκήσιου του Μομφερράτου και είχε τέκνα:

  1. Chronica Principum Brunsvicensium, MGH SS XXX.1, p. 26.