Μετάβαση στο περιεχόμενο

Αλίκη του Κουρτεναί

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Αλίκη του Κουρτεναί
Γενικές πληροφορίες
Γέννηση1160
Θάνατος12  Φεβρουαρίου 1218
Πληροφορίες ασχολίας
Οικογένεια
ΣύζυγοςΑϋμέρ του Ανγκουλέμ[1]
Γουλιέλμος Α΄ του Ζουανί[1]
ΤέκναΙσαβέλλα του Ανγκουλέμ
Πέτρος Α΄ του Ζουανί
ΓονείςΠέτρος Α΄ του Κουρτεναί και Ελιζαμπέτ ντε Κουρτεναί
ΑδέλφιαΠέτρος Β΄ του Κουρτεναί
Ροβέρτος Α΄ του Κουρτεναί-Σαμπινιέλ
ΟικογένειαΚαπετιανός Οίκος του Κουρτεναί

Η Αλίκη του Κουρτεναί (γαλλ. Alix de Courtenay, 1160 – 12 Φεβρουαρίου 1218) από τον Οίκο των Καπετιδών-Κουρτεναί ήταν Γαλλίδα ευγενής. Πατέρας της ήταν ο Πέτρος των Καπετιδών και αδελφός της ο Πέτρος Λατίνος αυτοκράτορας της Κωνσταντινούπολης. Η Αλίκη παντρεύτηκε τρεις φορές. Από τον τελευταίο σύζυγό της, τον Aϋμέρ κόμη του Ανγκουλέμ, έγινε η μητέρα της Iσαβέλλας, βασιλικής συζύγου του Ιωάννη της Αγγλίας.

Ήταν η δεύτερη κόρη, από τα δέκα παιδιά του Πέτρου των Καπετιδών και της Eλισάβετ, κόρης και κληρονόμου τού Ρενώ κυρίου του Κουρτεναί [2]. Η οικογένειά της ήταν μια από τις πιο επιφανείς στη Γαλλία: οι γονείς του πατέρα της ήταν ο Λουδοβίκος ΣΤ΄ της Γαλλίας και η Αδελαΐδα του Μωριέν. Οι γονείς της μητέρας της ήταν ο Ρενώ κύριος του Κουρτεναί και η Αγουάιζ του Ντονζόν. Ο μεγαλύτερος αδελφός της Πέτρος έγινε Λατίνος αυτοκράτορας της Κωνσταντινούπολης το 1216.

Ο τρίτος σύζυγός της Aϋμέρ απεβίωσε στις 16 Ιουνίου 1202 και τον διαδέχθηκε η κόρη τους Iσαβέλλα ως κόμισσα του Ανγκουλέμ. Αυτή παντρεύτηκε τον Ιωάννη των Ανζού(-Πλανταγενετών) βασιλιά της Αγγλίας, το 1200.

Η Αλίκη απεβίωσε στις 12 Φεβρουαρίου 1218 σε ηλικία περίπου 58 ετών [3].

Ο πρώτος σύζυγος της Αλίκης ήταν ο Ανδρέας κύριος του Λα Φερτέ-Γκωσέ, στην Καμπανία, τον οποίο παντρεύτηκε λίγο μετά το 1169. [4]

Μετά το τέλος του το 1177, η Αλίκη παντρεύτηκε τον κόμη Γουλιέλμο Α' του Ζουανύ. [5] Με τον γάμο απέκτησε ένα παιδί που επέζησε:

  • Πέτρος, μετέπειτα κόμης του Ζουανύ, (απεβ.1222). Το ζεύγος χώρισε περί το 1184. Ένα καταστατικό του 1180 αναφέρει, ότι ο Γουλιέλμος Α΄, με τη συγκατάθεση της Αλίκης, δώρισε περιουσία στο αβαείο του Ποντινύ.

Η Αλίκη παντρεύτηκε τον τρίτο σύζυγό της Αϋμέρ των Ταγιφέρ περί το 1186. [6] Αυτός, εκείνη τη χρονιά, διαδέχθηκε τον αδελφό του Γουλιέλμο Ε΄ ως κόμης του Ανγκουλέμ. Με τον γάμο απέκτησε ένα παιδί που επέζησε, την:

  • Ισαβέλλα π. 1188 – 1246. Παντρεύτηκε πρώτα το 1200 τον Ιωάννη της Αγγλίας και μετά το 1220 τον Ούγο Ι' κύριο του Λουζινιάν, Ε΄ κόμη του Μαρς, 2ο εξάδελφο του Ερρίκου Α΄ της Κύπρου.


  1. 1,0 1,1 p10118.htm#i101177. Ανακτήθηκε στις 7  Αυγούστου 2020.
  2. Vincent 1999, σελ. 175.
  3. [see Molinier, Obituaires de la Province de Sens 1(1) (Recueil des Historiens de la France, Obituaires 1) (1902): xxxi–xxxii (“On peut affirmer maintenant qu’elle se nommait Alais ou Alix. Elle est mentionnée en trois des nécrologes que renferme le présent volume. Son décès est inscrit au 11 février dans l’obituaire de Saint-Victor, au 12 du même mois en celui de l'Hôtel-Dieu de Provins, et au 22 janvier, autrement dit au 11 des calendes de février dans l’obituaire de la léproserie sénonaise du Popelin. J’en conclus qu'elle mourut le 11 février, la date du 11 des calendes de février donnée par le nécrologe du Popelin résultant certainement d’une confusion avec le 11 février.”), 542 (Abbaye de Saint-Victor de Paris: “III id. febr. [11 February]. It. anniv. domne Adelaidis, comitisse Engolismensis [1218], de cujus beneficio habuimus Lta libras.”), 928 (Hôtel-Dieu de Provins: “pridie idus [12 February]. Ob. dilectissima nostra Alesis, comitissa Angolismensis [1218], que multa bona nobis contulit et in fine duos equos et centum libras, de quibus emimus quadraginta octo arpenta nemoris apud Orbetam.”), 972 (Léproserie du Popelin à Sens: “XI kal. [22 January]. Ob. comitissa d'Angoloiesme, que dedit nobis C solidos annuatim pro anniversario suo faciendo.”)
  4. Vincent 1999, σελ. 176.
  5. Vincent 1999, σελ. 176-177.
  6. Vincent 1999, σελ. 171.
  • Vincent, Nicholas (1999). «Isabella of Angouleme:John's Jezebel». Στο: Church, S. D. King John: New Interpretations. The Boydell Press.