Ίγκο Έτριχ

Ίγκο Έτριχ
Γενικές πληροφορίες
Γέννηση	25  Δεκεμβρίου 1879 Horní Staré Město ή Τρούτνοφ
Θάνατος	4  Φεβρουαρίου 1967 ή 4  Δεκεμβρίου 1967 Σάλτσμπουργκ
Τόπος ταφής	Salzburger Kommunalfriedhof
Χώρα πολιτογράφησης	Αυστρία
Πληροφορίες ασχολίας
Ιδιότητα	αεροπόρος μηχανικός military flight engineer
Πολιτική τοποθέτηση
Πολιτικό κόμμα/Κίνημα	Εθνικοσοσιαλιστικό Γερμανικό Εργατικό Κόμμα και Sudeten German Party
Οικογένεια
Γονείς	Ignác Etrich
Αξιώματα και βραβεύσεις
Βραβεύσεις	Σταυρός Αξίας 1ης τάξεως του Τάγματος της Αξίας της Ομοσπονδιακής Δημοκρατίας της Γερμανίας (1955) Μετάλλιο Ρούντολφ-Ντίζελ (1962) honorary doctor of the Vienna Technical University (1944) Karl Renner Prize
Σχετικά πολυμέσα

Ο Ίγκνατς «Ίγκο» Έτριχ (25 Δεκεμβρίου 1879 στο Χόρνι Στάρε Μέστο, Τρούτνοφ, Βοημία – 4 Φεβρουαρίου 1967 στο Σάλτσμπουργκ, Αυστρία) ήταν Αυστριακός πρωτοπόρος της αεροπορίας, πιλότος και κατασκευαστής αεροσκαφών σταθερών πτερύγων.

Εκπαίδευση

Ο Έτριχ πήγε σχολείο στη Λειψία, όπου ήρθε σε επαφή με τα έργα του Ότο Λίλιενταλ. Το κύριο ενδιαφέρον του ήταν η αεροπορία, τα προβλήματα της πτήσης των πτηνών. Με τον πατέρα του, έναν ιδιοκτήτη εργοστασίου, έχτισε ένα εργαστήριο για την ανάπτυξη αεροπλάνων. Μετά τον θάνατο του Λίλιενταλ, ο πατέρας του Έτριχ απέκτησε μερικά προηγμένα ανεμόπτερα.

Αεροπορία

Το Έτριχ σπορ-Περιστέρι στο Εθνικό Τεχνικό Μουσείο (Πράγα).

Ο καθηγητής Άλμπορν είχε δημοσιεύσει μια εργασία το 1897, στην οποία είχε περιγράψει τον ιπτάμενο σπόρο του Zanonia macrocarpa. Ο Έτριχ και ο συνεργάτης του Φραντς Ξάβερ Βελς σχεδίασαν ένα μη επανδρωμένο ανεμόπτερο παρόμοιας μορφής και το πέταξαν με επιτυχία το 1904. Οι προσπάθειες για προσθήκη κινητήρα απέτυχαν, αλλά ένα επιτυχημένο επανδρωμένο ανεμόπτερο πετάχτηκε το 1906.

Συνεργάστηκε επίσης με τον Καρλ Ίλνερ. 

Ο επόμενος σταθμός ήταν η Βιέννη, όπου ο Έτριχ είχε το δεύτερο εργαστήριό του στο Βίνερ Πράτερ στο Ροτούντε. Το 1907, έχτισε εκεί το Έτριχ I, το Praterspatz (Σπουργίτι Πράτερ). Λόγω της χαμηλής ισχύος του κινητήρα (24 ίπποι) και του περιορισμένου χώρου για πτήσεις, το αεροσκάφος ήταν ανεπιτυχές.

Το 1909, το πρώτο αεροδρόμιο στην Αυστροουγγρική Αυτοκρατορία ιδρύθηκε στο Βίνερ Νόιστατ. Ο Έτριχ νοίκιασε δύο υπόστεγα αεροσκαφών και συνέχισε να αναπτύσσει το σχέδιό του, το Taube (Περιστέρι). Εν τω μεταξύ, ο Γουέλς επισκέφτηκε το Παρίσι για να μελετήσει το αεροσκάφος των αδελφών Ράιτ και διαφώνησε με τον Έτριχ σχετικά με το ερώτημα, αν θα κατασκευαστεί μονοπλάνο ή διπλό αεροπλάνο.

Το 1910, το Έτριχ II, ή Taube, έκανε την παρθενική του πτήση. Σε μια πρώιμη πτήση, ο Έτριχ παραλίγο να σπάσει την πλάτη του, όταν συνετρίβη. Από τότε, ο Καρλ Ίλνερ έκανε όλες τις δοκιμαστικές πτήσεις του Έτριχ. Ο Έτριχ συνέχισε να βελτιώνει το Taube έτσι ώστε να πληροί τις προδιαγραφές του στρατού, που περιελάμβαναν την απαίτηση να μπορεί να προσγειωθεί σε ένα πρόσφατα οργωμένο χωράφι.

Το 1912 ίδρυσε την Εργοστάσιο Αεροπορίας Έτριχ (Etrich Fliegerwerke) στο Λιμπάου (σήμερα Λουμπάφκα, Πολωνία) και σχεδίασε ένα αεροσκάφος με κλειστή καμπίνα για τους επιβάτες, το οποίο ονόμασε Luft-Limousine (Λιμουζίνα του Αέρα).

Αργότερα μετακόμισε στη Γερμανία, ιδρύοντας το Εργοστάσιο Αεροσκαφών του Βρανδεμβούργου (Brandenburgische Flugzeugwerke), η οποία έγινε Χάνσα-Βρανδεμβούργο, αφού το πούλησε στον Καμίλο Καστιλιόνι το 1914. Από το Λιμπάου, ο Έτριχ πήρε μαζί του τον επικεφαλής σχεδιαστή του, Ερνστ Χάινκελ .

Ένας άλλος σχεδιαστής αεροσκαφών, ο Έντμουντ Ρούμπλερ, τροποποίησε ελαφρώς το σχέδιο του Taube, ισχυρίστηκε ότι ήταν ο κατασκευαστής και αρνήθηκε να πληρώσει τέλη αδειοδότησης στον Έτριχ. Με την έλευση του Πρώτου Παγκοσμίου Πολέμου, ο Έτριχ έκανε το σχέδιο για το Taube του ελεύθερα διαθέσιμο και απέσυρε την αγωγή του.

Μετά τον Πρώτο Παγκόσμιο Πόλεμο, ο Έτριχ μετακόμισε στο Τραουτενάου (τώρα Τρούτνοφ) στη νεοϊδρυθείσα Τσεχοσλοβακία και δημιούργησε το Sport-Taube (Σπορ-Περιστέρι). Υποστηρίχτηκε ότι ήταν πιο γρήγορο με τον κινητήρα του των 40 hp σε σχέση με τα τσεχοσλοβακικά στρατιωτικά αεροπλάνα της εποχής. Οι αρχές ισχυρίστηκαν ότι κατασκεύασε το αεροπλάνο για λαθρεμπόριο και κατέσχεσαν το αεροπλάνο του. Ο Ίγκο Έτριχ ήταν τόσο απογοητευμένος, που εγκατέλειψε τα αεροναυτικά του έργα και αφιερώθηκε στην παραγωγή κλωστοϋφαντουργικών μηχανημάτων.

Επιζώντα αεροσκάφη

• Το Έτριχ II μπορεί να δει κανείς στο "Τεχνολογικό Μουσείο" στη Βιέννη της Αυστρίας.
• Το Έτριχ Σπορ-Περιστέρι, ένα μονοπλάνο κλειστού πιλοτηρίου και το ανεμόπτερο Βελς/Έτριχ εκτίθενται στο Εθνικό Τεχνικό Μουσείο της Πράγας. .

Νομίσματα

Ο Ίγκο Έτριχ επιλέχθηκε πρόσφατα ως το κύριο μοτίβο για ένα συλλεκτικό νόμισμα ευρώ, το αναμνηστικό νόμισμα της Αυστριακής Αεροπορίας, που κόπηκε στις 28 Φεβρουαρίου 2007. Αυτή η πίσω όψη του νομίσματος δείχνει το «Έτριχ-Τάουμπε», το ανεμόπτερο «Ζανόνια» καθώς επίσης και τον Ίγκο Έτριχ να κάθεται στο ανοιχτό πιλοτήριο ενός αεροπλάνου και να χαιρετάει.