Μετάβαση στο περιεχόμενο

Άρνολντ Γουέσκερ

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Άρνολντ Γουέσκερ
Ο Άρνολντ Γουέσκερ το 2008
Γενικές πληροφορίες
Όνομα στη
μητρική γλώσσα		Arnold Wesker (Αγγλικά)
Γέννηση24  Μαΐου 1932[1][2][3]
Stepney[4]
Θάνατος12  Απριλίου 2016[5][6][7]
Μπράιτον[8]
Αιτία θανάτουνόσος του Πάρκινσον
Χώρα πολιτογράφησηςΗνωμένο Βασίλειο[3]
Εκπαίδευση και γλώσσες
Ομιλούμενες γλώσσεςΑγγλικά[9][10]
ΣπουδέςUniversity College School
Πληροφορίες ασχολίας
Ιδιότηταθεατρικός συγγραφέας[3][11]
συγγραφέας[11]
σεναριογράφος
ηθοποιός τηλεόρασης
ποιητής[11]
Αξιοσημείωτο έργοThe Kitchen
Οικογένεια
ΤέκναElsa Håstad
Αξιώματα και βραβεύσεις
ΒραβεύσειςΕταίρος της Βασιλικής Εταιρείας Λογοτεχνίας
Knight Bachelor
Ιστότοπος
arnoldwesker.com
Commons page Σχετικά πολυμέσα
δεδομένα

Ο σερ Άρνολντ Γουέσκερ (αγγλικά: Sir Arnold Wesker) (24 Μαΐου 1932 – 12 Απριλίου 2016) ήταν Άγγλος συγγραφέας και ιδιαίτερα γνωστός ως θεατρικός συγγραφέας που παρουσίασε μια ζωντανή άποψη για τη ζωή της εργατικής τάξης και υποστήριξε την αναγνώριση των Εβραίων στον βρετανικό πολιτισμό. [12]

Έγραψε 42 θεατρικά έργα, 4 συλλογές διηγημάτων, δοκίμια, ποίηση και δημοσιογραφικά άρθρα. Τα θεατρικά του έργα έχουν μεταφραστεί σε 17 γλώσσες και παίζονται σε όλο τον κόσμο. Το 2006 αναγορεύτηκε ιππότης.[13]

Βιογραφικά στοιχεία

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Ο Άρνολντ Γουέσκερ γεννήθηκε στο Λονδίνο το 1932 και μεγάλωσε στην εργατική περιοχή Ηστ Εντ του Λονδίνου. Ήταν γιος του μετανάστη κομμουνιστή Ρωσοεβραίου ράφτη Τζον Γουέσκερ και της Ουγγροεβραϊκής καταγωγής συζύγου του. Από λογοτεχνική άποψη, η μετέπειτα σοσιαλιστική στράτευση του Γουέσκερ πιθανώς να έχει τις ρίζες της στο σπίτι των γονιών του. Αυτοβιογραφικά στοιχεία είναι επίσης ευδιάκριτα σε όλα τα θεατρικά του έργα, όπως και το θέμα του Περιπλανώμενου Ιουδαίου. .[14]

Αφού τελείωσε τη βασική του εκπαίδευση, έγινε δεκτός στη Βασιλική Ακαδημία Δραματικής Τέχνης αλλά δεν είχε την οικονομική δυνατότητα να φοιτήσει. Από το 1950 έως το 1952, έκανε τη στρατιωτική του θητεία στη Βασιλική Πολεμική Αεροπορία και στη συνέχεια, πριν ξεκινήσει τη συγγραφική του καριέρα, εργάστηκε σε διάφορες δουλειές τη δεκαετία του 1950, όπως βιβλιοπώλης, βοηθός ξυλουργού, εργάτης σε αγροτικές περιοχές, βοηθός υδραυλικού και βοηθός μάγειρα και τέλος ως αρτοποιός για δύο χρόνια στο Λονδίνο και εννέα μήνες στο Παρίσι. Η δουλειά του έδωσε τη δυνατότητα να εξοικονομήσει χρήματα για να σπουδάσει σε σχολή κινηματογράφου στο Λονδίνο, γνωστή σήμερα ως London Film School.

Συμμετείχε ως περιστασιακός ηθοποιός σε διάφορες σκηνικές παραστάσεις. Το 1956 συμμετείχε ανεπιτυχώς σε ένα διαγωνισμό θεατρικών έργων του Observer με το πρώτο του έργο, Η κουζίνα, το οποίο απορρίφθηκε, αν και πολύ σύντομα κέρδισε ευρύτερη αναγνώριση. Το έργο αποτυπώνει την εμπειρία του όταν εργάστηκε σε εστιατόριο στο Παρίσι και αναφέρεται στην απάνθρωπη επίδραση της πιεστικής και κακοπληρωμένης εργασίας. Το 1967, στην παραγωγή της στο Παρίσι η Αριάν Μνουσκίν το παρουσίασε ως επίθεση στον καπιταλισμό. Το 1966, έγινε επιτυχία στο Μπρόντγουεϊ.

Μαζί με τον Τζον Όσμπορν, ο οποίος τον παρακίνησε να συνεχίσει να γράφει, και άλλους νέους θεατρικούς συγγραφείς της εποχής, θεωρείται εκπρόσωπος του κινήματος Οργισμένοι νέοι και του θεατρικού είδους του «Ρεαλισμού του νεροχύτη», που αναπτύχθηκε στις δεκαετίες του 1950 και 1960 στην Αγγλία και συνήθως έχει πρωταγωνιστή ένα «οργισμένο νέο» που προσπαθεί να ξεφύγει από τη θλιβερή πραγματικότητα. Πολλά από τα έργα του Γουέσκερ είναι κοινωνικά επικριτικά και εκφράζουν τα αδιέξοδα της εποχής από την οπτική των «συνηθισμένων ανθρώπων» της εργατικής τάξης.[15]

Η κοτόσουπα με κριθάρι (Chicken Soup With Barley 1958), που αφηγείται την ιστορία μιας οικογένειας Εβραίων αντιφασιστών του Ηστ Εντ - όπως και η δική του - που αντιμετωπίζουν τις παραστρατιωτικές ομάδες του Όσβαλντ Μόσλι το 1936, το Ρίζες (Roots, 1959) και το Μιλάω για την Ιερουσαλήμ (I'm Talking About Jerusalem, 1960) σχηματίζουν τη λεγόμενη Τριλογία του Γουέσκερ και είναι από τα σημαντικότερα έργα του.

Ο Γουέσκερ ήταν από τα ιδρυτικά στελέχη της θεατρικής εταιρείας Center 42, και διευθυντής για δέκα χρόνια από το 1961 έως το 1971, που δημιουργήθηκε με σκοπό να προσφέρει σε νέους καλλιτέχνες ευκαιρίες για πειραματισμό και ταυτόχρονα να ανεβάσει το πολιτιστικό επίπεδο της εργατικής τάξης στο πνεύμα των σοσιαλιστικών ιδεωδών.

Οι τέσσερις εποχές (1965) ήταν σημαντική επιτυχία του. Το 1972 κατάφερε να πείσει τη Royal Shakespeare Company να παίξει το έργο του Οι δημοσιογράφοι, αλλά οι ηθοποιοί αρνήθηκαν να παίξουν το έργο. Ακολούθησε δικαστικός αγώνας στον οποίο ο Γουέσκερ έλαβε 4.250 £ ως αποζημίωση το 1980. Το έργο του Ο έμπορος (The Merchant, 1976), βασισμένο στον Σάιλοκ του Σαίξπηρ, έκανε παγκόσμια πρεμιέρα στη Στοκχόλμη και, μαζί με το Blood Libel (1996), αναφέρονται στις αντιεβραϊκές προκαταλήψεις της βρετανικής κοινωνίας.[16]

Ενώ τα πρώτα έργα του είναι κυρίως για μια ευρεία απεικόνιση του περιβάλλοντος της εργατικής τάξης και των προβλημάτων του κόσμου της εργασίας, τα μεταγενέστερα - πιθανώς σε αναλογία με τη δική του εξέλιξη - αντιμετωπίζουν όλο και περισσότερο τα προβλήματα του στρατευμένου διανοούμενου.

Σύμφωνα με δηλώσεις του ίδιου, επιρροές στο δραματικό έργο του προήλθαν από τα έργα των Σον Ο'Κέισι, Άρθουρ Μίλερ και Σάμιουελ Μπέκετ. Στα θεατρικά έργα του προστέθηκαν αργότερα έργα πεζογραφίας, κινηματογραφικά σενάρια, ποιήματα και ραδιοφωνικά θεατρικά έργα - αλλά το κύριο έργο του παραμένει συνδεδεμένο με το θέατρο.[17]

Ήταν πολιτικά ενεργός και, μαζί με άλλα μέλη της Επιτροπής των 100, φυλακίστηκε το 1961 για τη συμμετοχή του στην εκστρατεία κατά των πυρηνικών όπλων.

Ήταν παντρεμένος με τη Ντορήν Μπλίκερ, που ήταν σερβιτόρα την εποχή της γνωριμίας τους, από το 1958 μέχρι τον θάνατό του το 2016, σε ηλικία 83 ετών. Το ζευγάρι είχε μια κόρη και δύο γιους. Απέκτησε άλλη μια κόρη με τη Σουηδή δημοσιογράφο Ντίζα Χάσταντ.

Επιλογή έργων

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
  • The Kitchen, 1957
  • Chicken Soup with Barley, 1958
  • Roots, 1958
  • I'm talking about Jerusalem, 1958
  • Menace, 1961
  • Chips with Everything, 1962
  • The Nottingham Captain, 1962
  • The Four Seasons, 1965
  • Their Very Own and Golden City, 1966
  • The Friends, 1970
  • The Old Ones, 1970
  • The Journalists, 1972
  • The Wedding Feast, 1974
  • Shylock, 1976
  • Love Letters on Blue Paper, 1976
  • Phoenix, 1980
  • Caritas, 1980
  • Words on the Wind, 1980
  • One More Ride on the Merry-Go-Round, 1980
  • Breakfast, 1981
  • Sullied Hand, 1981
  • Four Portraits - Of Mothers, 1982
  • Annie Wobbler, 1982
  • Yardsale, 1983
  • Cinders, 1983
  • The Merchant, 1983
  • Whatever Happened to Betty Lemon?, 1986
  • When God Wanted a Son, 1986
  • Lady Othello, 1987
  • Little Old Lady & Shoeshine, 1987
  • Badenheim 1939, 1987
  • The Mistress, 1988
  • Beorhtel's Hill, 1988
  • Men Die Women Survive, 1990
  • Letter To A Daughter, 1990
  • Blood Libel, 1991
  • Wild Spring, 1992
  • Bluey, 1993
  • The Confession, 1993
  • Circles of Perception, 1996
  • Break, My Heart, 1997
  • Denial, 1997
  • Barabbas, 2000
  • The Kitchen Musical, 2000
  • Groupie, 2001
  • Longitude, 2002
  • Honey, 2005
  • The Rocking Horse, 2007

Παραπομπές

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
  1. ↑ 1,0 1,1 www.nndb.com/lists/515/000063326/.
  2. ↑ 2,0 2,1 www.theguardian.com/books/2002/may/25/arts.artsfeatures.
  3. ↑ 3,0 3,1 3,2 3,3 José Espasa Anguera: «Enciclopedia universal ilustrada europeo-americana» (Ισπανικά) Editorial Espasa. 1905. σελ. 191. ISBN-13 978-84-239-4500-9. ISBN-10 84-239-4500-6.
  4. ↑ www.guardian.co.uk/stage/2012/mar/15/arnold-wesker-retrospective-80th-birthday?newsfeed=true.
  5. ↑ «The Guardian». (Αγγλικά) The Guardian. Guardian Media Group. Ηνωμένο Βασίλειο. Ανακτήθηκε στις 13  Απριλίου 2016.
  6. ↑ «Encyclopædia Britannica» (Αγγλικά) biography/Arnold-Wesker. Ανακτήθηκε στις 9  Οκτωβρίου 2017.
  7. ↑ (Αγγλικά) Internet Broadway Database. 4258. Ανακτήθηκε στις 9  Οκτωβρίου 2017.
  8. ↑ «The New York Times». (Αγγλικά) The New York Times. The New York Times Company, A. G. Sulzberger. Μανχάταν. Ανακτήθηκε στις 13  Απριλίου 2016.
  9. ↑ Εθνική Βιβλιοθήκη της Γαλλίας: (Γαλλικά) καθιερωμένοι όροι της Εθνικής Βιβλιοθήκης της Γαλλίας. data.bnf.fr/ark:/12148/cb121718204. Ανακτήθηκε στις 10  Οκτωβρίου 2015.
  10. ↑ CONOR.SI. 40300131.
  11. ↑ 11,0 11,1 11,2 The Fine Art Archive. cs.isabart.org/person/79247. Ανακτήθηκε στις 1  Απριλίου 2021.
  12. ↑ . «theguardian.com/stage/2016/apr/13/sir-arnold-wesker-obituary». 
  13. ↑ . «viceversatheater.gr/Η ΚΟΥΖΙΝΑ του Άρνολντ Γουέσκερ». 
  14. ↑ . «literature.britishcouncil.org/writer/arnold-wesker». 
  15. ↑ . «encyclopedia.com/people/literature-and-arts/english-literature-20th-cent-present-biographies/arnold-wesker». 
  16. ↑ . «rsliterature.org/fellows/sir-arnold-wesker/». 
  17. ↑ . «onlytheater.gr/buzz/global-news/item/efyge-o-arnold-wesker». 
Ανακτήθηκε από "https://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Άρνολντ_Γουέσκερ&oldid=10432430"