Pulp Fiction

Το Pulp Fiction είναι αμερικανική αστυνομική νεονουάρ κινηματογραφική μαύρη κωμωδία του 1994 που γράφτηκε και σκηνοθετήθηκε από τον Κουέντιν Ταραντίνο, βασισμένη σε μια ιστορία του Ταραντίνο και του Ρότζερ Άβαρι. Η σκηνοθεσία της ταινίας χαρακτηρίζεται από το έντονο στυλ της. Η πλοκή της ταινίας αφορά τις διασταυρούμενες ιστορίες συμμοριτών, ατόμων του υποκόσμου, μικροεγκληματιών και ενός μυστηριώδους χαρτοφύλακα. Ο τίτλος της ταινία αναφέρεται στα περιοδικά pulp και τις hardboiled crime νουβέλες, που ήταν δημοφιλείς στα μέσα του 20ού αιώνα, γνωστά για την εικονογραφημένη βία και τους δυναμικούς διαλόγους.

Pulp Fiction
Κινηματογραφική αφίσα
Σκηνοθεσία	Κουέντιν Ταραντίνο
Παραγωγή	Λόρενς Μπέντερ
Σενάριο	Κουέντιν Ταραντίνο και Roger Avary
Πρωταγωνιστές	Μπρους Γουίλις, Τζον Τραβόλτα, Ούμα Θέρμαν, Σάμιουελ Λ. Τζάκσον και Τιμ Ροθ
Φωτογραφία	Αντζέι Σέκουλα
Μοντάζ	Sally Menke
Ενδυματολόγος	Μπέτσι Χάιμαν
Εταιρεία παραγωγής	A Band Apart Films LLC, Jersey Films και Miramax Films
Διανομή	MOKÉP, Miramax Films, Xfinity Streampix, Ivi.ru, Microsoft Store και Paramount
Πρώτη προβολή	21  Μαΐου 1994, 3  Νοεμβρίου 1994 (Γερμανία), 14  Οκτωβρίου 1994 (Ηνωμένες Πολιτείες Αμερικής) και 1994
Διάρκεια	154 λεπτά
Προέλευση	Ηνωμένες Πολιτείες Αμερικής
Γλώσσα	Αγγλικά
Σχετικά πολυμέσα
δεδομένα ()

Το σενάριο του Pulp Fiction γράφτηκε μεταξύ των ετών 1992 και 1993, και υιοθέτησε κάποιες σκηνές που γράφτηκαν αρχικά από τον Άβαρυ για την ταινία True Romance (1993). Το σενάριό του, όπως και άλλες δουλειές του Ταραντίνο, παρουσιάζεται εκτός χρονολογικής σειράς. Επίσης, στην ταινία γίνονται αυτοαναφορές στο σημείο της έναρξής της, όπου δίνεται μια κάρτα δύο ερμηνειών του "pulp". Αφιερώνεται αρκετός χρόνος σε μονολόγους και απλές συζητήσεις με έντονο διάλογο, που αποκαλύπτουν τις οπτικές γωνίες κάθε χαρακτήρα για διάφορα θέματα, ενώ η ταινία διαθέτει ένα συνδυασμό ειρωνείας και έντονης βίας. Το σενάριό της απορρίφθηκε από την Columbia TriStar επειδή θεωρήθηκε "υπερβολικά τρελό". Ωστόσο, ο συν-προεδρεύων της Miramax, Χάρβι Γουάνστιν. σαγηνεύτηκε αμέσως από αυτό, και η ταινία έγινε η πρώτη που χρηματοδοτήθηκε εξ ολοκλήρου από τη Miramax.

Το 2013 η ταινία χαρακτηρίστηκε από την Βιβλιοθήκη του Κογκρέσου ως «πολιτιστικά, αισθητικά και ιστορικά σημαντική» και επιλέχθηκε να ενταχθεί στο Εθνικό Μητρώο Κινηματογράφου των Ηνωμένων Πολιτειών.

Περίληψη

Η ταινία αποτελείται από 4 ιστορίες (σε πραγματική χρονολογική σειρά):

1. Την ανάκτηση ενός μυστηριώδους χαρτοφύλακα από τους δύο γκάνγκστερ εκτελεστές Βίνσεντ Βέγκα (Τζον Τραβόλτα) και Τζουλς Ουίνφιλντ (Σάμιουελ Λ. Τζάκσον) και "Η Περίπτωση της Μπόνι",
2. "Το Δείπνο" (και τα δύο μισά, όπως εμφανίζονται στην ταινία),
3. "Μία Γουάλας"
4. "Το Χρυσό Ρολόι".

Ο Τζουλς Ουίνφιλντ και ο Βίνσεντ Βέγκα δουλεύουν σαν εκτελεστές για τον γκάνγκστερ Μαρσέλους Ουάλας. Σε μια «δουλειά» σώζονται σαν από θαύμα και ο Τζουλς αποφασίζει να τα παρατήσει. Ο Ουάλας κλείνει συμφωνία με τον μποξέρ Μπουτς Κούλιτζ (Μπρους Γουίλις), να χάσει σε αγώνα που είναι να δώσει και τον πληρώνει γι' αυτό. Τελικά όμως δεν τηρείται η συμφωνία και ο μποξέρ σχεδιάζει να φύγει από την πόλη. Αναγκάζεται όμως να γυρίσει μια τελευταία φορά στο διαμέρισμά του για να πάρει μαζί το ρολόι του πατέρα του, γνωρίζοντας ότι, πιθανώς, θα τον περιμένουν εκεί οι εκτελεστές του Ουάλας.

Διανομή

• Τζον Τραβόλτα ως Βίνσεντ Βέγκα

• Σάμιουελ Τζάκσον ως Τζουλς Γουίνφιλντ

• Ούμα Θέρμαν ως Μία Γουάλας
• Χάρβεϊ Καϊτέλ ως Γουίνστον Γουλφ
• Τιμ Ροθ ως Ρίνγκο / Πάμκιν
• Αμάντα Πλάμερ ως Γιολάντα / Χάνι Μπάνι
• Μαρία ντε Μεντέιρος ως Φαμπιέν
• Βινγκ Ραμς ως Μαρσέλους Γουάλας
• Έρικ Στολτς ως Λανς
• Ροζάνα Αρκέτ ως Τζόντι
• Κρίστοφερ Γουόκεν ως λοχαγός Κουνς

• Μπρους Γουίλις ως Μπουτς Κούλιτζ
• Κουέντιν Ταραντίνο ως Τζίμι
• Μπρόνα Γκάλαχερ ως Τρούντι
• Φρανκ Γουέλεϊ ως Μπρετ
• Άντζελα Τζόουνς ως Εσμεράλντα Βιλαλόμπος
• Ντουέιν Γουίτακερ ως Μέιναρντ
• Πιτ Γκριν ως Ζεντ
• Στιβ Μπουσέμι ως σερβιτόρος Μπάντι Χόλι
• Κάθι Γκρίφιν ως Κάθι Γκρίφιν
• Μάικλ Γκίλντεν ως σερβιτόρος
• Τζόζεφ Πιλάτο ως σερβιτόρος Ντιν Μάρτιν
• Τζούλια Σουίνι ως Ρακέλ
• Λόρενς Μπέντερ ως θύμα ληστείας
• Σούζαν Γκρίφιθς ως σερβιτόρα Μέριλιν Μονρόε

Βραβεύσεις

Έτος	Διαγωνισμός	Βραβείο	Υποψηφιότητα	Βραβευμένοι
1994	Φεστιβάλ Κινηματογράφου των Καννών	Χρυσός Φοίνικας		Κουέντιν Ταραντίνο
1994	Los Angeles Film Critics Association Awards	Καλύτερος πρωταγωνιστής		Τζον Τραβόλτα
		Καλύτερη σκηνοθεσία		Κουέντιν Ταραντίνο
		Καλύτερη ταινία
1994	Boston Society of Film Critics Awards	Καλύτερη σκηνοθεσία
		Καλύτερη ταινία
		Καλύτερο σενάριο		Κουέντιν Ταραντίνο, Ρότζερ Άβαρυ
1995	Όσκαρ	Καλύτερο πρωτότυπο σενάριο
			Καλύτερος Α' Ανδρικός ρόλος	Τζον Τραβόλτα
			Καλύτερος Β' Ανδρικός ρόλος	Σάμιουελ Τζάκσον
			Καλύτερος Β' Γυναικείος ρόλος	Ούμα Θέρμαν
			Καλύτερη σκηνοθεσία	Κουέντιν Ταραντίνο
			Καλύτερο μοντάζ	Σάλι Μένκε
			Καλύτερη ταινία	Λόρενς Μπέντερ
1995	Βραβεία Saturn	Καλύτερη ταινία (δράσης, περιπέτεια, θρίλερ)	Κουέντιν Ταραντίνο
1995	American Cinema Editors		Καλύτερα εφέ	Σάλι Μένκε
1995	Japanese Academy Award		Καλύτερη ξενόγλωσση ταινία	Κουέντιν Ταραντίνο
1995	Βραβεία Βρετανικής Ακαδημίας Κινηματογράφου	Καλύτερο πρωτότυπο σενάριο		Κουέντιν Ταραντίνο, Ρότζερ Άβαρυ
		Καλύτερος Β' Ανδρικός ρόλος		Σάμιουελ Τζάκσον
			Καλύτερος Α' Ανδρικός ρόλος	Τζον Τραβόλτα
			Καλύτερος Γυναικείος ρόλος	Ούμα Θέρμαν
			Καλύτερο μοντάζ	Σάλι Μένκε
			Καλύτερη ταινία	Κουέντιν Ταραντίνο, Λόρενς Μπέντερ
			Καλύτερος ήχος	Στίβεν Χάντερ Φλικ, Κεν Κιννγκ, Ρικ Ας, Ντιν Α. Ζουπάντσιτς
1995	David Lean Award	Καλύτερη σκηνοθεσία		Κουέντιν Ταραντίνο
1995	Blue Ribbon Awards	Καλύτερη ξενόγλωσση ταινία
1995	Brit Awards	Καλύτερη μουσική επένδυση
1995	Chicago Film Critics Association Awards	Καλύτερη σκηνοθεσία		Κουέντιν Ταραντίνο
		Καλύτερο πρωτότυπο σενάριο		Κουέντιν Ταραντίνο, Ρότζερ Άβαρυ
1995	Chlotrudis Awards		Καλύτερος ηθοποιός	Σάμιουελ Τζάκσον
			Καλύτερη ταινία
			Καλύτερος Β' Ανδρικός ρόλος	Σάμιουελ Τζάκσον, Μπρους Γουίλις
			Καλύτερος Β' Γυναικείος ρόλος	Ούμα Θέρμαν
1995	César		Καλύτερη ξενόγλωσση ταινία	Κουέντιν Ταραντίνο
1995	David di Donatello	Καλύτερος ξενόγλωσσος ηθοποιός		Τζον Τραβόλτα
		Καλύτερη ξενόγλωσση ταινία		Κουέντιν Ταραντίνο
1995	Directors Guild of America	DGA Award για ιδιαίτερες επιδόσεις
1995	Edgar Allan Poe Awards	Καλύτερη ταινία
1995	Χρυσές Σφαίρες	Καλύτερο σενάριο
			Καλύτερη σκηνοθεσία
			Καλύτερη ταινία - δράμα
			Καλύτερος Α' ρόλος - δράμα	Τζον Τραβόλτα
			Καλύτερος Β' Ανδρικός ρόλος	Σάμιουελ Τζάκσον
			Καλύτερος Β' Γυναικείος ρόλος	Ούμα Θέρμαν
1995	Independent Spirit Awards	Καλύτερη σκηνοθεσία		Κουέντιν Ταραντίνο
		Καλύτερα εφέ		Λόρενς Μπέντερ
		Καλύτερος πρωταγωνιστής		Σάμιουελ Τζάκσον
		Καλύτερο πρωτότυπο σενάριο		Κουέντιν Ταραντίνο, Ρότζερ Άβαρυ
			Καλύτερος Β' Ανδρικός ρόλος	Έρικ Στολτς
1995	Kansas City Film Critics Circle Awards	Καλύτερη Σκηνοθεσία		Κουέντιν Ταραντίνο
		Καλύτερη ταινία
1995	Kinema Junpo Awards	Καλύτερη ξενόγλωσση ταινία		Κουέντιν Ταραντίνο
1995	London Critics Circle Film Awards	Πρωταγωνιστής της χρονιάς		Τζον Τραβόλτα
		Σεναριογράφος της χρονιάς		Κουέντιν Ταραντίνο
			Σκηνοθέτης της χρονιάς
			Ταινία της χρονιάς
1999	Golden Trailer Awards		Καλύτερη ταινία της δεκαετίας
2003	DVD Exclusive Awards		Καλύτερο menu design	Hunter Sauleda

Ανάπτυξη

Ο Ταραντίνο αρχικά δεν είχε αποφασίσει εάν θα παίξει τον ρόλο του Τζίμι ή του Λανς. Επέλεξε τελικά τον Τζίμι, για να βρίσκεται πίσω από την κάμερα στη σκηνή με την υπερβολική δόση. Οι ρόλοι των Χάνι Μπάνι και Πάμπκιν γράφτηκαν ειδικά για τους Αμάντα Πλάμερ και Τιμ Ροθ.

Ιεζεκιήλ 25:17

Ο Τζουλς χρησιμοποιεί στο σύνολο δυο φορές ένα δήθεν εδάφιο της Αγίας Γραφής που αναφέρει (Ιεζεκιήλ 25:17): μια φορά πριν πυροβολήσει τον Μπρετ και μια άλλη όταν εξηγεί στον Πάμπκιν γιατί αποφάσισε να αλλάξει την ζωή του. Στην πραγματικότητα δεν πρόκειται για εδάφιο της Αγίας Γραφής αλλά για αναφορά στην ταινία Karate Kiba όπου αναφέρεται το ίδιο κείμενο ως εδάφιο του βιβλίου του Ιεζεκιήλ.

Προέλευση

Πράγματι υπάρχει στο Κεφάλαιον ΚΕ' του βιβλίου του Ιεζεκιήλ της Αγίας Γραφής το εδάφιο 17, το κείμενο του οποίου όμως είναι το εξής: «καὶ ποιήσω ἐν αὐτοῖς ἐκδικήσεις μεγάλας, καὶ ἐπιγνώσονται διότι ἐγὼ Κύριος ἐν τῷ δοῦναι τὴν ἐκδίκησίν μου ἐπ' αὐτούς.». Το κείμενο του Pulp Fiction προφανώς αποτελεί σύνθεση διάφορων φράσεων από διαφορετικά σημεία της Αγίας Γραφής:
«Το μονοπάτι των ενάρετων ανθρώπων (Ψαλμοί 1:6, 23:3, 37:5, Παροιμίαι 2:20) περιστοιχίζεται απ' όλες τις μεριές από τις αδικίες των εγωιστών και την τυραννία των σατανικών ανθρώπων (Ψαλμοί 52:3, 53:2 και 6:71). Ευλογημένος είναι αυτός, που στο όνομα της φιλανθρωπίας και της καλής θελήσεως, οδηγεί τους αδύναμους (Παροιμίαι 14:21) ανάμεσα από την κοιλάδα του σκότους (Ψαλμοί 23:4), γιατί είναι πραγματικά ο φύλακας του αδερφού του (Γένεσις 4:9) και ο ευρετής χαμένων παιδιών (Ψαλμοί 79:11, 102:21, Ιερεμίας 3:14 και 22) [βλ. επίσης Ιεζεκιήλ 34:16] Και θα κεραυνοβολήσω αυτούς με μεγάλη εκδικητικότητα και μανιώδη θυμό αυτούς που επιχειρούν να δηλητηριάσουν και να καταστρέψουν τα αδέρφια Μου! (Δευτερονόμιον 32:40), Και θα ξέρεις ότι το όνομά Μου, είναι Κύριος όταν θα στρέψω την εκδικητικότητα Μου πάνω σ' αυτούς!» (Ιεζεκιήλ 25:17).

Μουσική

Δεν γράφτηκε μουσική για το Pulp Fiction. Ο Ταραντίνο χρησιμοποίησε ένα σύνολο surf, rock and roll, soul, και pop μουσικής. Στο CD της ταινίας βρίσκονται επίσης αποσπάσματα διαλόγων όπως π.χ. η συζήτηση για τα ευρωπαϊκά χάμπουργκερ ή το εδάφιο του Ιεζεκιήλ. Ακολουθεί το περιεχόμενο του σάουντρακ:

1. Pumpkin And Honey Bunny 2:27 ομιλητές: Tim Roth & Αμάντα Πλάμερ Μισιρλού μουσική: Dick Dale & His Del-Tones
2. Royale With Cheese 1:42 ομιλητές: Σάμιουελ Τζάκσον & Τζον Τραβόλτα
3. Jungle Boogie 3:05 μουσική: Kool and the Gang
4. Let's Stay Together 3:15 μουσική: Αλ Γκριν
5. Bustin' Surfboards 2:26 μουσική: The Tornadoes
6. Lonesome Town 2:13 μουσική: Ρίκι Νέλσον
7. Son of a Preacher Man 2:25 μουσική: Ντάστι Σπρίνγκφιλντ
8. Zed's Dead, Baby 2:39 ομιλητές: Μαρία ντε Μεντέιρος & Μπρους Γουίλις Bullwinkle Part II μουσική: The Centurians
9. Jack Rabbit Slims Twist Contest 3:12 You never can tell ομιλητές: Τζερόμ Πάτρικ Χόμπαν & Ούμα Θέρμαν μουσική: Τσακ Μπέρι
10. Girl, You'll be a Woman Soon 3:09 μουσική: Urge Overkill
11. If Love is a Red Dress (Hang me in rags) 4:55 μουσική: Μαρία Μακί
12. Bring Out The Gimp 2:10 ομιλητές: Πίτερ Γκριν & Ντουέιν Γουίτακερ Comanche μουσική: The Revels
13. Flowers on the Wall 2:23 μουσική: The Statler Brothers
14. Personality Goes A Long Way 1:00 ομιλητές: Σάμιουελ Τζάκσον και Τζον Τραβόλτα
15. Surf Rider 3:18 μουσική: The Lively Ones
16. Ezekiel 25:17 0:51 ομιλητής: Σάμιουελ Τζάκσον

Βιβλιογραφία

• Bailey, Jason (2013). Pulp Fiction: The Complete Story of Quentin Tarantino's Masterpiece. Voyageur Press. ISBN 978-0-7603-4479-8. 
• Barker, Martin· Austin, Thomas (2000). From Antz to Titanic: Reinventing Film Analysis. Pluto Press. ISBN 0-7453-1579-8. 
• Bart, Peter (2000). The Gross: The Hits, the Flops—The Summer That Ate Hollywood. New York: St. Martin's. ISBN 0-312-25391-5. 
• Bell, David (2000). «Eroticizing the Rural». Στο: Shuttleton, David· Watt, Diane· Phillips, Richard, επιμ. De-Centering Sexualities: Politics and Representations Beyond the Metropolis. London and New York: Routledge. ISBN 0-415-19466-0. 
• Biskind, Peter (2004). Down and Dirty Pictures: Miramax, Sundance, and the Rise of Independent Film. New York: Simon & Schuster. ISBN 0-684-86259-X. 
• Brooker, Peter· Brooker, Will (1996). «Pulpmodernism: Tarantino's Affirmative Action». Στο: Simpson, Philip· Utterson, Andrew· Shepherdson, Karen J., επιμ. Film Theory: Critical Concepts in Media and Cultural Studies. London and New York: Routledge. ISBN 0-415-25971-1. 
• Charyn, Jerome (2006). Raised by Wolves: The Turbulent Art and Times of Quentin Tarantino. New York: Thunder's Mouth Press. ISBN 1-56025-858-6. 
• Christopher, Nicholas (2006). Somewhere in the Night: Film Noir and the American City. Emeryville, Calif.: Shoemaker & Hoard. ISBN 1-59376-097-3. 
• Conard, Mark T. (2006). «Symbolism, Meaning, and Nihilism in Pulp Fiction». The Philosophy of Film Noir. Lexington: University Press of Kentucky. ISBN 0-8131-2377-1. 
• Constable, Catherine (2004). «Postmodernism and Film». Στο: Connor, Steven, επιμ. The Cambridge Companion to Postmodernism. Cambridge: Cambridge University Press. ISBN 0-521-64840-8. 
• Dancyger, Ken (2002). The Technique of Film and Video Editing: History, Theory, and Practice (3rd έκδοση). New York: Focal Press. ISBN 0-240-80420-1. 
• Dargis, Manohla (1994a). «Pulp Instincts». Sight and Sound 4 (5): 6–11. https://archive.org/details/Sight_and_Sound_1994_05_BFI_GB/page/n7/mode/2up.  collected in Peary, Gerald, επιμ. (1998). Quentin Tarantino: Interviews. Jackson: University Press of Mississippi. ISBN 1-57806-051-6. 
• Dargis, Manohla (1994b). «Quentin Tarantino on Pulp Fiction». Sight and Sound 4 (11). 
• Davis, Todd F.; Womack, Kenneth (1998). «Shepherding the Weak: The Ethics of Redemption in Quentin Tarantino's Pulp Fiction». Literature/Film Quarterly 26 (1). 
• Dawson, Jeff (1995a). Quentin Tarantino: The Cinema of Cool. New York and London: Applause. ISBN 1-55783-227-7. 
• Desser, David (2003). «Global Noir: Genre Film in the Age of Transnationalism». Στο: Grant, Barry Keith, επιμ. Film Genre Reader III. Austin: University of Texas Press. ISBN 0-292-70185-3. 
• Dinshaw, Carolyn (1997). «Getting Medieval: Pulp Fiction, Gawain, Foucault». Στο: Frese, Dolores Warwick· O'Keeffe, Katherine O'Brien, επιμ. The Book and the Body. Notre Dame: University of Notre Dame Press. ISBN 0-268-00700-4. 
• Ebert, Roger (1997). Questions for the Movie Answer Man. Kansas City, Mo.: Andrews McMeel. ISBN 0-8362-2894-4. 
• Fraiman, Susan (2003). Cool Men and the Second Sex. New York: Columbia University Press. ISBN 0-231-12962-9. 
• Fulwood, Neil (2003). One Hundred Violent Films that Changed Cinema. London and New York: Batsford/Sterling. ISBN 0-7134-8819-0. 
• Gallafent, Edward (2006). Quentin Tarantino. London: Pearson Longman. ISBN 0-582-47304-7. 
• Giroux, Henry A. (1996). Fugitive Cultures: Race, Violence, and Youth. London and New York: Routledge. ISBN 0-415-91577-5. 
• Gormley, Paul (2005). The New-Brutality Film: Race and Affect in Contemporary Hollywood Cinema. Bristol, UK, and Portland, Ore.: Intellect. ISBN 1-84150-119-0. 
• Groth, Gary (1997). «A Dream of Perfect Reception: The Movies of Quentin Tarantino». Στο: Frank, Thomas· Weiland, Matt, επιμ. Commodify Your Dissent: Salvos from The Baffler. New York: W.W. Norton. ISBN 0-393-31673-4. 
• Hirsch, Foster (1997). «Afterword». Στο: Clarens, Carlos, επιμ. Crime Movies (revised έκδοση). Cambridge, Mass.: Da Capo. ISBN 0-306-80768-8. 
• Hoffman, David (2005). The Breakfast Cereal Gourmet. Kansas City, Mo.: Andrews McMeel. ISBN 0-7407-5029-1. 
• King, Geoff (2002). Film Comedy. London: Wallflower Press. ISBN 1-903364-35-3. 
• Kolker, Robert (2000). A Cinema of Loneliness: Penn, Stone, Kubrick, Scorsese, Spielberg, Altman. New York: Oxford University Press. ISBN 0-19-512350-6. 
• Miklitsch, Robert (2006). Roll Over Adorno: Critical Theory, Popular Culture, Audiovisual Media. SUNY Press. ISBN 978-0791467343. 
• Miller, Stephen Paul (1999). The Seventies Now: Culture As Surveillance. Durham, N.C: Duke University Press. ISBN 0-8223-2166-1. 
• Mottram, James (2006). The Sundance Kids: How the Mavericks Took Back Hollywood. New York: Macmillan. ISBN 0-571-22267-6. 
• O'Brien, Geoffrey (1994). «Quentin Tarantino's Pulp Fantastic». Castaways of the Image Planet: Movies, Show Business, Public Spectacle. Washington, D.C.: Counterpoint. ISBN 1-58243-190-6. 
• Parker, Philip (2002). The Art and Science of Screenwriting (2nd έκδοση). Bristol, UK: Intellect. ISBN 1-84150-065-8. 
• Polan, Dana (2000). Pulp Fiction. London: BFI. ISBN 0-85170-808-0. 
• Rabinowitz, Paula (2002). Black & White & Noir: America's Pulp Modernism. New York: Columbia University Press. ISBN 0-231-11480-X. 
• Real, Michael R. (1996). Exploring Media Culture: A Guide. Thousand Oaks, Calif., London, and New Delhi: Sage. ISBN 0-8039-5877-3. 
• Reinhartz, Adele (2003). Scripture on the Silver Screen. Louisville: Westminster John Knox Press. ISBN 0-664-22359-1. 
• Rubin, Martin (1999). Thrillers. Cambridge, New York, and Melbourne: Cambridge University Press. ISBN 0-521-58839-1. 
• Silver, Alain· Ursini, James (2004). Film Noir. Cologne: Taschen. ISBN 3-8228-2261-2. 
• Tarantino, Quentin (1994). Pulp Fiction: A Screenplay. New York: Hyperion/Miramax. ISBN 0-7868-8104-6. 
• Thomas, Brian (2003). VideoHound's Dragon: Asian Action & Cult Flicks. Canton, Mich.: Visible Ink Press. ISBN 1-57859-141-4. 
• Tincknell, Estella (2006). «The Soundtrack Movie, Nostalgia and Consumption». Στο: Conrich, Ian· Tincknell, Estella, επιμ. Film's Musical Moments. Edinburgh: Edinburgh University Press. ISBN 0-7486-2344-2. 
• Walker, David (2005). «Tarantino, Quentin». Στο: Sim, Stuart, επιμ. The Routledge Companion to Postmodernism' (2nd έκδοση). London and New York: Routledge. ISBN 0-415-33358-X. 
• Waxman, Sharon (2005). Rebels on the Backlot: Six Maverick Directors and How They Conquered the Hollywood Studio System. New York: HarperCollins. ISBN 0-06-054017-6. 
• White, Glyn (2002). «Quentin Tarantino». Στο: Tasker, Yvonne, επιμ. Fifty Contemporary Filmmakers. London and New York: Routledge. ISBN 0-415-18973-X. 
• Willis, Sharon (1997). High Contrast: Race and Gender in Contemporary Hollywood Film. Durham, N.C.: Duke University Press. ISBN 0-8223-2041-X. 

Εξωτερικοί σύνδεσμοι

• Pulp Fiction στην IMDb (Αγγλικά)
• Pulp Fiction στο AllMovie (Αγγλικά)
• Pulp Fiction στο Rotten Tomatoes (Αγγλικά)
• Pulp Fiction στο Metacritic (Αγγλικά)
• Pulp Fiction στο Box Office Mojo (Αγγλικά)
• Pulp Fiction στο TCMDB (Αγγλικά)
• Pulp Fiction στο AlloCine (Γαλλικά)
• Pulp Fiction στο Cine.gr (αρχειοθετημένος)
• Επίσημος ιστότοπος
• Pulp Fiction στον κατάλογο του Αμερικανικού Ινστιτούτου Κινηματογράφου
• Pulp Fiction bibliography (via UC Berkeley)
• Discussion of Pulp Fiction use of Ezekiel 25:17 at Bibledex.com