Μπρους Τσάτουιν
Ο Τσαρλς Μπρους Τσάτουιν (Bruce Chatwin, 13 Μαΐου 1940 – 18 Ιανουαρίου 1989) ήταν Άγγλος μυθιστοριογράφος και ταξιδιωτικός συγγραφέας. Κέρδισε το βραβείο James Tait Black Memorial για το μυθιστόρημά του «Στον μαύρο λόφο» (1982). Ήταν αμφισεξουαλικός, παντρεμένος. Ήταν ένας από τους πιο γνωστούς ανθρώπους στη Βρετανία που προσβλήθηκαν από τον ιό HIV και πέθαναν από AIDS, ωστόσο δεν είχε κάνει γνωστές τις λεπτομέρειες της ασθένειάς του.
| Μπρους Τσάτουιν | |
|---|---|
 | |
| Γενικές πληροφορίες | |
| Γέννηση | 13 Μαΐου 1940[1][2][3] Σέφιλντ |
| Θάνατος | 18 Ιανουαρίου 1989[1][2][4] Νίκαια[5][6][7] |
| Αιτία θανάτου | AIDS |
| Συνθήκες θανάτου | φυσικά αίτια |
| Τόπος ταφής | Ελλάδα και Άγιος Νικόλαος Δυτικής Μάνης Μεσσηνίας[8] |
| Χώρα πολιτογράφησης | Ηνωμένο Βασίλειο[9][10][11] |
| Εκπαίδευση και γλώσσες | |
| Ομιλούμενες γλώσσες | Αγγλικά[2][12][13] |
| Σπουδές | Πανεπιστήμιο του Εδιμβούργου Κολέγιο Μάρλμπορο |
| Πληροφορίες ασχολίας | |
| Ιδιότητα | συγγραφέας[14][15] μυθιστοριογράφος δημιουργός γραπτών έργων[16][17] δημοσιογράφος οδοιπόρος[18] |
| Επηρεάστηκε από | Ίβλιν Γουό Τζερόμ Κ. Τζερόμ Robert Byron Χόρχε Λουίς Μπόρχες |
| Περίοδος ακμής | 1977 - 1989 |
| Αξιώματα και βραβεύσεις | |
| Βραβεύσεις | βραβείο Τζέιμς Τέιτ Μπλακ Μεμόριαλ (1982) E. M. Forster Award (1979) Hawthornden Prize (1977) |
 Σχετικά πολυμέσα | |
Πρώτα Χρόνια
ΕπεξεργασίαΟ Μπρους Τσάτουιν γεννήθηκε το 1940 στο Σέφιλντ της Αγγλίας. Το πρώτο του σπίτι ήταν το σπίτι των παππούδων του στο Ντρόνφιλντ, κοντά στο Σέφιλντ. Η μητέρα του Μαργαρίτα (το γένος Turnell) είχε μετακομίσει στο σπίτι των γονιών της όταν ο πατέρας του Τσάτουιν, Τσαρλς Τσάτουιν, έφυγε για να υπηρετήσει στο Βρετανικό Βασιλικό Ναυτικό. Πριν από αυτό ζούσαν στο Μπαρντ Γκριν (Barnt Green) στο Γουόρστσεστερσάιρ.
Ο Τσάτουιν πέρασε τα πρώτα παιδικά του χρόνια με τους γονείς του στο Γουέστ Χιθ στο Μπέρμιγχαμ, όπου ο πατέρας του είχε δικηγορικό γραφείο.
Σπούδασε στο Κολέγιο Μάρλμπορο, στο Γουίλτσαϊρ.[19]
Τέχνη και Αρχαιολογία
ΕπεξεργασίαΑφού έφυγε από το Μάρλμπορο το 1958, ο Τσάτουιν μετακόμισε απρόθυμα στο Λονδίνο για να δουλέψει ως μεταφορέας στο τμήμα Έργων Τέχνης στον οίκο δημοπρασιών Σόθμπις. Χάρη στην οπτική του οξύτητα, γρήγορα έγινε ειδικός του Ιμπρεσιονισμού για τον οίκο Σόθμπις. Αργότερα έγινε διευθυντής στην εταιρεία.
Στο τέλος του 1964 άρχισε να υποφέρει από προβλήματα όρασης, τα οποία απέδιδε στη λεπτομερή ανάλυση των έργων τέχνης που απαιτούσε η δουλειά του. Συμβουλεύτηκε τον ειδικό Πάτρικ Τρέβορ-Ρόπερ (Patrick Trevor-Roper), ο οποίος διέγνωσε έναν λανθάνοντα στραβισμό και του συνέστησε να κάνει εξάμηνη διακοπή από τη δουλειά του στους Σόθμπις. Ο Τρέβορ- Ρόπερ είχε αναμειχθεί με τον σχεδιασμό μιας οφθαλμολογικής κλινικής στην Αντίς Αμπέμπα και πρότεινε στον Τσάτουιν να επισκεφθεί την ανατολική Αφρική. Τον Φεβρουάριο του 1965, ο Τσάτουιν έφυγε για το Σουδάν.[20] Όταν επέστρεψε, είχε απογοητευθεί από τον κόσμο της τέχνης και έστρεψε το ενδιαφέρον του στην αρχαιολογία. Παραιτήθηκε από τη θέση του στους Σόθμπις το καλοκαίρι του 1966.
Ο Τσάτουιν γράφτηκε στο Πανεπιστήμιο του Εδιμβούργου για να σπουδάσει αρχαιολογία τον Οκτώβριο του 1966.[21] Παρόλο που κέρδισε το Βραβείο Γουόρντροπ (Wardrop Prize) για την καλύτερη εργασία πρωτοετούς, βρήκε την αυστηρότητα της ακαδημαϊκής αρχαιολογίας κουραστική. Πέρασε δύο χρόνια εκεί και έφυγε χωρίς να πάρει πτυχίο.[22]
Λογοτεχνική Καριέρα
ΕπεξεργασίαΤο 1972 ο Τσάτουιν προσλήφθηκε από το περιοδικό των Sunday Times ως σύμβουλος τέχνης και αρχιτεκτονικής. Η ενασχόληση του με το περιοδικό καλλιέργησε τις αφηγηματικές του ικανότητες. Ταξίδεψε σε πολλές διεθνείς αποστολές, γράφοντας για θέματα όπως οι Αλγερινοί μετανάστες εργάτες, το Μεγάλο Τείχος της Κίνας, και πήρε συνεντεύξεις από πολύ διαφορετικούς ανθρώπους, όπως ο Αντρέ Μαλρώ[23] στη Γαλλία και η ποιήτρια Ναντέζντα Μαντελστάμ[24] στη Σοβιετική Ένωση.
Το 1972 ο Τσάτουιν πήρε συνέντευξη από την ενενηντατριάχρονη αρχιτέκτονα και σχεδιάστρια Εϊλίν Γκρέι στο σπίτι της στο Παρίσι, όπου παρατήρησε έναν χάρτη μιας περιοχής της Νότιας Αμερικής, της Παταγονίας, που είχε ζωγραφίσει η ίδια. «Πάντα ήθελα να πάω εκεί», της είπε ο Μπρους. «Κι εγώ. Πήγαινε εσύ για μένα», απάντησε εκείνη. Δύο χρόνια αργότερα, τον Νοέμβριο του 1974, ο Τσάτουιν πέταξε για τη Λίμα του Περού και έφτασε στην Παταγονία έναν μήνα αργότερα. Όταν έφτασε, παραιτήθηκε από την εφημερίδα με ένα τηλεγράφημα: «Έφυγα για Παταγονία». Πέρασε έξι μήνες στην περιοχή, ένα ταξίδι που είχε ως αποτέλεσμα το βιβλίο «Στην Παταγονία» (1977). Αυτή η δουλειά καθιέρωσε τη φήμη του ως ταξιδιωτικού συγγραφέα. Αργότερα, ωστόσο, οι κάτοικοι της περιοχής δεν επιβεβαίωναν τα γεγονότα όπως τα διηγήθηκε ο Τσάτουιν στο βιβλίο του. Ήταν η πρώτη, αλλά όχι η τελευταία φορά στην καριέρα του, όπου συζητήσεις και χαρακτήρες τους οποίους ο Τσάτουιν παρουσίαζε ως αληθινούς υποστηρίχθηκε ότι ήταν φανταστικοί.
Μεταγενέστερα έργα περιλαμβάνουν ένα μυθιστόρημα βασισμένο στο δουλεμπόριο («Ο Αντιβασιλεύς της Ουίντα»), για το οποίο έκανε έρευνα με παρατεταμένες διαμονές στο Μπενίν, στη Δυτική Αφρική. Για το βιβλίο «Τα μονοπάτια των τραγουδιών» (1987), ένα έργο που συνδυάζει την πραγματικότητα με την επινόηση, ο Τσάτουιν πήγε στην Αυστραλία. Μελέτησε την κουλτούρα των Αβορίγινων για να εκφράσει το πώς τα τραγούδια τους είναι μια διασταύρωση ενός μύθου για τη δημιουργία, ενός άτλαντα, και της προσωπικής ιστορίας του κάθε Αβορίγινα. Συσχέτισε, επίσης, το ταξίδι που εκφράζεται στα Μονοπάτια των Τραγουδιών με τα δικά του ταξίδια και το μακρύ νομαδικό παρελθόν των ανθρώπων.
Υποσημειώσεις
Επεξεργασία- ↑ 1,0 1,1 1,2 Εθνική Βιβλιοθήκη της Γερμανίας: (Γερμανικά) Gemeinsame Normdatei. Ανακτήθηκε στις 27 Απριλίου 2014.
- ↑ 2,0 2,1 2,2 2,3 Εθνική Βιβλιοθήκη της Γαλλίας: (Γαλλικά) καθιερωμένοι όροι της Εθνικής Βιβλιοθήκης της Γαλλίας. 118963553. Ανακτήθηκε στις 10 Οκτωβρίου 2015.
- ↑ 3,0 3,1 «People by Last Names: C». Ανακτήθηκε στις 10 Δεκεμβρίου 2024.
- ↑ «Bruce Chatwin | Travel Writer, Novelist, Anthropologist | Britannica». (Αγγλικά) Ανακτήθηκε στις 10 Δεκεμβρίου 2024.
- ↑ Εθνική Βιβλιοθήκη της Γερμανίας: (Γερμανικά) Gemeinsame Normdatei. Ανακτήθηκε στις 31 Δεκεμβρίου 2014.
- ↑ search
.informit .com .au /fullText;dn=978647583761674;res=IELBUS. - ↑ www
.astro .com /astro-databank /Chatwin, _Bruce. - ↑ 8,0 8,1 (Αγγλικά) Find A Grave.
- ↑ www
.nytimes .com /1987 /07 /29 /books /books-of-the-times-227687 .html. - ↑ www
.nytimes .com /1989 /01 /19 /obituaries /bruce-chatwin-48-travel-writer-and-author-of-songlines-dies .html. - ↑ www
.nytimes .com /interactive /2013 /10 /06 /t-magazine /in-the-air-the-constant-traveler .html. - ↑ Τσεχική Εθνική Βάση Δεδομένων Καθιερωμένων Όρων. jn20000603102. Ανακτήθηκε στις 1 Μαρτίου 2022.
- ↑ CONOR.SI. 26011235.
- ↑ www
.theguardian .com /books /2011 /may /28 /colin-thubron-literature-of-place. - ↑ www
.theguardian .com /travel /2007 /sep /30 /escape .turkey. - ↑ www
.nytimes .com /books /00 /03 /19 /specials /chatwin .html. - ↑ (Αγγλικά) NNDB. 825/000104513.
- ↑ Τσεχική Εθνική Βάση Δεδομένων Καθιερωμένων Όρων. jn20000603102. Ανακτήθηκε στις 15 Δεκεμβρίου 2022.
- ↑ Shakespeare 1999, σελ. 65.
- ↑ Shakespeare 1999, σελίδες 158–159.
- ↑ Shakespeare 1999, σελ. 178.
- ↑ Shakespeare 1999, σελ. 214.
- ↑ Shakespeare 1999, σελ. 280.
- ↑ Chatwin 1990, σελίδες 83–85
Βιβλιογραφία
Επεξεργασία- Chatwin, Bruce (2010), Under the sun: the letters of Bruce Chatwin, Jonathan Cape, ISBN 978-0224089890
- Chatwin, Bruce (1990), What Am I Doing Here?, Pan, ISBN 0-330-31310-X
- Murray, Nicholas (1993), Bruce Chatwin, Seren, ISBN 1-85411-079-9
- Clapp, Susannah (1997), With Chatwin: Portrait of a Writer, Jonathan Cape, ISBN 978-0-224-03258-2
- Shakespeare, Nicholas (1999), Bruce Chatwin, The Harvill Press, ISBN 1-86046-544-7
- Antonella Riem, La gabbia innaturale – l’opera di Bruce Chatwin (pp. 175). UDINE: Campanotto (Italy). 1993.
Εξωτερικοί σύνδεσμοι
Επεξεργασία- Nick Clapson, "In Search Of The Miraculous", Spike Magazine, on the enduring enigma of Bruce Chatwin's travel writing
- "Bruce Chatwin", The Author's Homepage
- Richard Utz: "On the Black Hill." Entry in Literary Encyclopedia
- Richard Utz: "The Songlines." Entry in Literary Encyclopdia
- Richard Utz, "Bruce Chatwin." Entry in Literary Encyclopedia
- Richard Utz, Review of Anatomy of Restlessness (Prolepsis)
 |
Αυτό το λήμμα σχετικά με τη λογοτεχνία χρειάζεται επέκταση. Μπορείτε να βοηθήσετε την Βικιπαίδεια επεκτείνοντάς το. |