Μεροβαίος
O Μεροβαίος, (Γαλλική γλώσσα : Merovech, περί το 411 - περί το 458), Βασιλιάς των Σαλίων Φράγκων (450 - 458) είναι ο ήμι-μυθικός ιδρυτής της δυναστείας των Μεροβιγγείων Σαλίων Φράγκων, φυλής που έγινε κυρίαρχη μεταξύ των Φράγκων.[6] Ωστόσο ο (υποτιθέμενος) γιος του Χιλδέριχος Α΄ ή ο (υποτιθέμενος) εγγονός του Κλόβις Α΄ μπορούν επίσης να θεωρηθούν ιδρυτές. Προτείνεται ως ένας από τους βαρβάρους πολεμάρχους και ηγέτες, που ένωσαν τις δυνάμεις τους με τον Ρωμαίο στρατηγό Αέτιο εναντίον των Ούννων τού Αττίλα στην Μάχη των εθνών στην Γαλατία.
| Μεροβαίος | |
|---|---|
 | |
| Γενικές πληροφορίες | |
| Γέννηση | 415 Τουρναί[1] |
| Θάνατος | 457 (περίπου)[2][3][4] |
| Πληροφορίες ασχολίας | |
| Ιδιότητα | μονάρχης[3] |
| Οικογένεια | |
| Τέκνα | Χιλδέριχος Α´[5] |
| Γονείς | Quinotaur[3] |
| Οικογένεια | Μεροβίγγειοι[3] |
| Αξιώματα και βραβεύσεις | |
| Αξίωμα | Βασιλέας των Φράγκων (450–458) |
 Σχετικά πολυμέσα | |
Η οικογένεια τού Χιλδερίχου Α΄ και τού Κλόβις Α΄, ο πρώτος μεγάλος Φραγκικός Οίκος αποκαλούσε τον εαυτό της Μεροβιγγείους (απογόνους του Μεροβαίου) και έτσι είναι γνωστοί στους ιστορικούς των επομένων αιώνων, πάντως δεν αναφέρονται έτσι σε σύγχρονη πηγή. Η πιο σημαντική γραπτή πηγή ο Γρηγόριος Τουρώνης καταγράφει ότι ο Μεροβαίος καταγόταν από τον Κλοντιόνε, έναν Φράγκο πολέμαρχο, που από τον Δρυμό των Ανθράκων στο σημερινό Βέλγιο προωθήθηκε νότια ως τον ποταμό Σομ βόρεια από το Παρίσι.
Ονομασία
ΕπεξεργασίαΈχει προταθεί ότι το Μέροβεχ αναφέρεται στον ποταμό Μέρβεντε της Γερμανίας, που καλείτο Μέρβε ή Μέροβε.[7] Αν και ο ποταμός αυτός ήταν παραπόταμος τού Ρήνου, στην εποχή μας είναι παραπόταμος τού Ρήνου-Μόυζε-Σελντ, στο δέλτα των οποίων οι Σάλιοι Φράγκοι σύμφωνα με τους Ρωμαίους ιστορικούς κατοικούσαν κάποτε. Το όνομά του είναι παραπλήσιο τού "Μάρβικ" που σημαίνει "φημισμένη πάλη", είναι παραπλήσιο με τις σύγχρονες Γερμανικές λέξεις "μάρε" (νέα, φήμη), "ιβερμάαρτ" (διάσημος) και "[γκέ]βεχτ" (πάλη).[8]
Ιστορικές απόψεις
Επεξεργασία
Υπάρχουν λίγες πληροφορίες σε μεταγενέστερες ιστορίες των Φράγκων. Ο Γρηγόριος της Τουρ τον αναφέρει μόνο μία φορά ως πατέρα τού Χιλδέριχου Α΄, ενώ θέτει αμφιβολία στην καταγωγή του από τον Κλοντιόνε.[9] Πολλοί σύγχρονοι ιστορικοί σχετίζουν την πληροφορία με έναν θρύλο που καταγράφεται στο "Χρονικό τού Φρέντεγκαρ".[10] Το "Χρονικό τού Φρέντεγκαρ" αναφέρει πως ήταν γιος της συζύγου τού Κλοντιόνε και ενός θαλάσσιου κήτους τού Ταύρου με τα πέντε κέρατα (Quinotaurus).[11] Οι ερευνητές ερμηνεύουν ότι ο Μεροβαίος ίσως είχε το ίδιο όνομα με κάποιον ημίθεο, που τιμούσαν οι Φράγκοι πριν ασπαστούν τον Χριστιανισμό. Ο Κλοντιόνε ο υποτιθέμενος πατέρας του, λέγεται ότι είχε ηττηθεί από τον Φλάβιο Αέτιο στο Vicus Helena του Αρτουά (448), έτσι ο Ίαν Σ. Γουντ τοποθέτησε τον γιο του κάπου στο β΄ ήμισυ τού 5ου αιώνα.[12] Άλλη άποψη θεωρεί τον μύθο δημιούργημα ενός μυθολογικού παρελθόντος που χρειαζόταν για να υποστηρίξει την γρήγορα εξελισσόμενη Φραγκική εξουσία στη δυτική Ευρώπη.[13] Ο Πρίσκος ένας Ρωμαίος ιστορικός της εποχής του γράφει ότι είδε στην Ρώμη "έναν νέο χωρίς χνούδι ακόμη στα μάγουλά του, με ξανθά μαλλιά χυτά ως τους ώμους του, που ο Αέτιος τον είχε κάνει υιοθετημένο γιο του". Ο Πρίσκος αναφέρει ότι η αφορμή που ο Αττίλας ισχυρίστηκε για να κάνει πόλεμο με τους Φράγκους ήταν ο θάνατος τού ηγεμόνα τους και πως όταν οι δύο γιοί εκείνου διαφώνησαν για τη διαδοχή, ο μεγαλύτερος συμμάχησε με τον Αττίλα και ο νεότερος με τον Αέτιο. Επειδή ο Κλοντιόνε απεβίωσε λίγο πριν την εισβολή τού Αττίλα, φαίνεται πως ο Μεροβαίος ήταν πράγματι ο γιος τού Κλοντιόνε.[14]
Θρύλοι
Επεξεργασία
Τους θρύλους σχετικά με τον Μεροβαίο ασπάστηκαν οι συγγραφείς Μίχαελ Μπέιγζεντ (1948 - 2013), Ρίτσαρντ Λι (γεν. 1951) και Χένρυ Λίνκολν (γεν. 1930) στο βιβλίο τους "Το Άγιο Αίμα και το Άγιο Δισκοπότηρο" (1982). Υποθέτουν την "καταγωγή του από έναν ιχθύ" θρύλος που σχετίζει την καταγωγή τους από τον Ιησού αφού ο Ιησούς Χριστός συμβολίζεται με ένα ψάρι. Την θεωρία αυτή που δεν έχει καμία ιστορική βάση δημοσιοποίησε ο Νταν Μπράουν στο μυθιστόρημα Κώδικας Ντα Βίντσι.[15][16] Η ταυτότητα και η ιστορική ύπαρξη του Μεροβαίου είναι ένα από τα μυστήρια που προσπαθεί να λύσει ο συγγραφέας Ρομπέρ Άντον Ουίλσον (1932 - 2007) στο δεύτερο βιβλίο του με τίτλο "Ο γιος της χήρας". Οι πρώτοι που δημιούργησαν τους θρύλους αυτούς ήταν τα Ιστορικά Χρονικά των Ιλλουμινάτι", τον σχετίζουν με τις τερατόμορφες δημιουργίες του Χ. Φ. Λάβκραφτ υπό μορφή ιχθύος. Το "Το Άγιο Αίμα και το Άγιο Δισκοπότηρο" προχωράει περισσότερο και θεωρεί τον Μεροβαίο απόγονο του Ιησού από τον Αλχημικό του γάμο με την Μαρία Μαγδαληνή, θεωρεί ότι το γενεαλογικό του δέντρο προέρχεται από ανθρωπόμορφα εξωγήινα υβρίδια.[17]
Παραπομπές
Επεξεργασία- ↑ «Mérovech, {Legendary leader of the Frankish tribes}». (Αγγλικά) 24 Δεκεμβρίου 2023. Ανακτήθηκε στις 16 Δεκεμβρίου 2024.
- ↑ Εθνική Βιβλιοθήκη της Γερμανίας: (Γερμανικά) Gemeinsame Normdatei. 138417989. Ανακτήθηκε στις 17 Οκτωβρίου 2015.
- ↑ 3,0 3,1 3,2 3,3 3,4 Κριστιάν Σετιπανί: «La Préhistoire des Capétiens» (Γαλλικά) Βιλνέβ-ντ'Ασκ. 1993. σελ. 47-49. ISBN-13 978-2-9501509-3-6. ISBN-10 2-9501509-3-4.
- ↑ (Γερμανικά) Εγκυκλοπαίδεια Μπρόκχαους. merowech.
- ↑ Κριστιάν Σετιπανί: «La Préhistoire des Capétiens» (Γαλλικά) Βιλνέβ-ντ'Ασκ. 1993. σελ. 50-53. ISBN-13 978-2-9501509-3-6. ISBN-10 2-9501509-3-4.
- ↑ A Companion to Gregory of Tours, ed. Alexander C. Murray, (Brill, 2015), σ. 659
- ↑ Emil Ruckert: Oberon von Mons und die Pipine von Nivella; Weidmann'sche Buchhandlung, Leipzig, Germany. 1836
- ↑ Green, D.H. Language and History in the Early Germanic World. Cambridge, England: Cambridge University Press, 1998
- ↑ Γρηγόριος Τουρώνης, "Ιστορία των Φράγκων", Βιβλίο 2, σ.9
- ↑ http://www.rootsweb.com/~medieval/addcharlENG.pdf
- ↑ Pseudo-Fredegar, Hist. III, 9
- ↑ https://books.google.gr/books?id=f_PgAwAAQBAJ&pg=PA37&lpg=PA37&dq=Chlodio&source=bl&ots=Yv9xp1H24e&sig=bIeEYoOp259BN675pxgHmXcXxyQ&hl=en&sa=X&ei=WSdZVYG4B5KPyASU9oD4CQ&redir_esc=y#v=onepage&q=Chlodio&f=false
- ↑ Βλέπε M. Todd's, The Early Germans
- ↑ https://books.google.gr/books?id=Rz-VCwAAQBAJ&pg=PA23&lpg=PA23&dq=priscus embassy "hair" "frank"&redir_esc=y&hl=el#v=onepage&q=priscus embassy "hair" "frank"&f=false
- ↑ Behind the Da Vinci Code, 2006, History Channel documentary about Henry Lincoln
- ↑ Holy Blood Holy Grail, Michael Baigent, Richard Leigh, Henry Lincoln, 1982
- ↑ The Widow's Son, Robert Anton Wilson, 1985
Πηγές
Επεξεργασία- Γρηγόριος Τουρώνης, "Ιστορία των Φράγκων"
- Behind the Da Vinci Code, 2006, History Channel documentary about Henry Lincoln
- Todd, M. The Early Germans
- Wood, Ian. The Merovingian Kingdoms 450–751. London: Longman Group, 1994.
