Βικιπαίδεια

Μαχμούτ Αχμεντινετζάντ

(Ανακατεύθυνση από Μαχμούντ Αχμαντινετζάντ)

Ο Μαχμούτ Αχμεντινετζάντ (περσικά: محمود احمدی‌نژاد) (28 Οκτωβρίου 1956) είναι Ιρανός πολιτικός. Ήταν ο έκτος πρόεδρος του Ιράν, από το 2005 ως το 2013. Πριν γίνει πρόεδρος, ο Αχμεντινετζάντ είχε εκλεγεί δήμαρχος της Τεχεράνης το 2003[3] και γενικός κυβερνήτης της επαρχίας Αρνταμπίλ. Ανήκει στο Κόμμα της Ισλαμικής Κοινότητας Μηχανικών. Οι συντηρητικές θέσεις και οι κατά καιρούς δηλώσεις του έχουν προκαλέσει ποικίλα σχόλια και αντιδράσεις. Τον διαδέχθηκε στην προεδρία ο Χασάν Ρουχανί.

Μαχμούτ Αχμεντινετζάντ
Γενικές πληροφορίες
Όνομα στη
μητρική γλώσσα		محمود احمدی‌نژاد (Περσικά)
Προφορά
Γέννηση28 Οκτωβρίου 1956 (1956-10-28) (68 ετών)
Αραντάν
ΚατοικίαNarmak
Χώρα πολιτογράφησηςΙράν
ΘρησκείαΣιιτισμός
Εκπαίδευση και γλώσσες
Μητρική γλώσσαπερσικά
ΕκπαίδευσηMaster of Science in Engineering
ΣπουδέςIran University of Science and Technology (από 1975)
Πληροφορίες ασχολίας
Ιδιότηταδιδάσκων πανεπιστημίου
πολιτικός
μηχανικός
ΕργοδότηςIran University of Science and Technology
Πολιτική τοποθέτηση
Πολιτικό κόμμα/ΚίνημαAlliance of Builders of Islamic Iran και Society of Devotees of the Islamic Revolution
Οικογένεια
ΣύζυγοςΑζάμ Φαραχί (ν. 1980)
Τέκνα3
Αξιώματα και βραβεύσεις
ΑξίωμαMayor of Tehran (2003–2005)
Πρόεδρος του Ιράν (2005–2013)
Γενικός γραμματέας του Κινήματος των Αδεσμεύτων (2012–2013)
Minister of Intelligence (Iran) (Ιουλίου 2009 – Αύγουστος 2009)
Minister of Petroleum of Iran (Μαΐου 2011 – Ιουνίου 2011)
Governor of Ardabil Province (1993–1997)
ΒραβεύσειςΤάγμα του Αουγκούστο Σέζαρ Σαρντίνο
επίτιμος διδάκτωρ του Πανεπιστημίου του Λιβάνου
honorary doctor of the University of Havana
Τάγμα του Ελευθερωτή (Σεπτέμβριος 2006)[1]
Μεγαλόσταυρος του Εθνικού Τάγματος του Μπενίν (14  Απριλίου 2013)[2]
Τάγμα της Ισλαμικής Επανάστασης
National Order of Benin
Υπογραφή
Commons page Σχετικά πολυμέσα
δεδομένα

Πρώιμα χρόνια

Επεξεργασία

Ο Μαχμούντ Αχμεντινετζάντ, γιoς σιδερά, γεννήθηκε στο χωριό Αραντάν[4] στις 28 Οκτωβρίου 1956, δίπλα στην πόλη Γκαρμσάρ. Το όνομα του, το οποίο αρχικά ήταν Μαχμούντ Σαμπορτζιάν και έβγαινε από το "χρωματιστής κλωστών", ένα κάποτε σύνηθες και ταπεινό επάγγελμα στο Ιράν, το άλλαξε σε Αχμεντινετζάντ, το οποίο σήμαινε "από την φυλή του Μωάμεθ" ή "από ενάρετη φυλή": Το "αχμέντ" σημαίνει ενάρετος στην αραβική γλώσσα και ήταν ένα από τα ονόματα του Μωάμεθ, και το "νετζάντ" σημαίνει φυλή στα Φαρσί. Σύμφωνα με συγγενείς του, η αλλαγή ονόματος έγινε για θρησκευτικούς και οικονομικούς λόγους[5]. Κατά την προεδρική εκστρατεία του 2009, υπήρξαν εικασίες από πολιτικούς του αντιπάλους ότι στην πραγματικότητα η αλλαγή ονόματος έγινε για να καλύψει τις εβραϊκές του ρίζες[6][7]. Τη δεκαετία του 1950, κι ενώ ήταν ακόμα μωρό, η οικογένειά του μετακόμισε από την περιφέρεια του Αραντάν στην περιοχή Ναρμάκ στη Νότια Τεχεράνη, αναζητώντας οικονομική ευημερία[5]. Την περίοδο αυτή έγινε και η αλλαγή του ονόματος Σαμπορτζιάν σε Αχμεντινετζάντ[8]. Το 1976 συμμετείχε στις εισαγωγικές εξετάσεις στην ιρανική τριτοβάθμια εκπαίδευση. Ισχυρίζεται ότι βγήκε 132ος σε σύνολο 400.000 διαγωνιζόμενων[9] και εν συνεχεία εισήχθη στο Πανεπιστήμιο Επιστημών και Τεχνολογίας του Ιράν, όπου σπούδασε ως πολιτικός μηχανικός. Το 1997 απέκτησε διδακτορικό δίπλωμα στους τομείς της Μηχανικής και Σχεδιασμού Μεταφορών. Μετά την Ισλαμική Επανάσταση του 1979, έγινε μέλος του Γραφείου για την Ενίσχυση της Ενότητας [10], ενός οργανισμού που είχε αναπτυχθεί για να αποτρέψει την διάδοση της ιδεολογίας των Μουτζαχεντίν στους Ιρανούς νέους[10]. Σύμφωνα με ένα άρθρο των Τάιμς της Νέας Υόρκης, 6 άτομα που ήταν όμηροι κατά την κατάληψη της αμερικανικής πρεσβείας στο Ιράν ισχυρίζονται πως ο Αχμεντινετζάντ έπαιξε βασικό ρόλο στη σύλληψη τους. Κατά τη διάρκεια της κατάληψης, που διήρκεσε 44 μέρες, 52 Αμερικάνοι τέθηκαν σε ομηρία. Ο πρώην μυστικός πράκτορας Γουίλιαμ Ντόχερτι, ο συνταγματάρχης Τσαρλς Σκοτ, ο αντιπλοίαρχος Ντόναλντ Σέαρερ, ο αντισυνταγματάρχης Ντέηβιντ Ρόουντερ και ο πεζοναύτης φρουρός Κέβιν Χέρμενινγκ είναι πέντε από τους ομήρους που θυμούνται ξεκάθαρα ότι ο Αχμεντινετζάντ ήταν άμεσα εμπλεκόμενος στο συμβάν, και ότι είχε εποπτικό ρόλο στη διαδικασία των ανακρίσεων των ομήρων. Ο Ρόουντερ συγκεκριμένα ισχυρίστηκε ότι ο Αχμεντινετζάντ ήταν παρών όταν δεχόταν απειλές κατά τη διάρκεια ανακρίσεως, και ότι είχε εποπτεύσει ένα μεγάλο αριθμό ανακρίσεων.[11]

Πολιτική καριέρα

Επεξεργασία

Ο Αχμεντινετζάντ ξεκίνησε την πολιτική του καριέρα τη δεκαετία του 1980, ως κυβερνήτης των πόλεων Μακού και Κόι στην επαρχία του Δυτικού Αζερμπαϊτζάν.[12]

Εκλογή στην προεδρία 2005

Επεξεργασία

Ήταν δήμαρχος Τεχεράνης από τις 3 Μαΐου του 2003 ως τις 28 Ιουνίου του 2005 και θεωρείται από πολλούς ως ακραίος συντηρητικός σε θρησκευτικά ζητήματα. Εξελέγη Πρόεδρος στις 24 Ιουνίου του 2005, στον δεύτερο γύρο των εκλογών, κερδίζοντας τον πρώην Πρόεδρο Αλί Ακμπάρ Χασεμί Ραφσαντζανί. Ορκίστηκε στο αξίωμα αυτό στις 3 Αυγούστου του 2005[13][14], με αντιπρόεδρο τον Παρβίζ Νταγούντι. Ο Αχμεντινετζάντ κέρδισε ποσοστό 61,69% των ψήφων, ενώ η επίσημη συμμετοχή στις εκλογές ήταν της τάξεως του 59,6%. Σε μια κίνηση με συμβολική σημασία, φίλησε το χέρι του ανώτερου θρησκευτικού ηγέτη Αλί Χαμενεΐ.[15]

Επανεκλογή 2009

Επεξεργασία

Οι προεδρικές εκλογές διεξήχθησαν στις 12 Ιουνίου 2009. Με καταμετρημένα τα δύο τρίτα των ψηφοδελτίων, το πρακτορείο Ειδήσεων της Ισλαμικής Δημοκρατίας, ανακοίνωσε ότι ο πρόεδρος Αχμεντινετζάντ ήταν ο νικητής των εκλογών, με 66% των ψήφων.[16] Ο αντίπαλός του, Μιρ-Χοσεΐν Μουζαβί έλαβε το 33% των ψήφων.[17][18]

Η αντιπολίτευση κατήγγειλε νοθεία και οι υποστηρικτές της προχώρησαν σε (αρχικά ειρηνικές) διαδηλώσεις στην Τεχεράνη και σε άλλες μεγάλες πόλεις, μετά την ανακοίνωση των πρώτων αποτελεσμάτων, στις 13 Ιουνίου. Παράλληλα, υποστηρικτές του νικητή των εκλογών έκαναν τις δικές τους πορείες στην Τεχεράνη, πανηγυρίζοντας τη νίκη του Αχμεντινετζάντ.[19]

Στις 4 Αυγούστου 2010, τοπικό τηλεοπτικό δίκτυο μετέδωσε πως αυτοκινητοπομπή που μετέφερε τον Αχμεντινετζάντ δέχθηκε βομβιστική επίθεση, αλλά ο ίδιος ο Ιρανός πρόεδρος δεν αντιμετώπισε κάποιο πρόβλημα.[20] Αργότερα την ίδια μέρα ο Αχμεντινετζάντ εμφανίστηκε ζωντανά στην ιρανική τηλεόραση, ενώ η κρατική τηλεόραση του Ιράν μετέδωσε πως δεν συνέβη καμία επίθεση και πως η σύγχυση, που αναπαράχθηκε σε όλον τον κόσμο, προκλήθηκε από πυροτέχνημα που εξερράγη.[21]

Πολιτικές θέσεις και κριτική

Επεξεργασία

Από το ξεκίνημα της θητείας του, ως πρόεδρος, υποστηρίζει την άποψη πως η βελτίωση των σχέσεων του Ιράν με τη Δύση δεν είναι απαραίτητο στοιχείο της εξωτερικής πολιτικής[22]. Παράλληλα στήριξε θερμά το πυρηνικό πρόγραμμα της χώρας, αγνοώντας τις διεθνείς αντιδράσεις. Έχει προκαλέσει την αντίδραση της διεθνούς κοινής γνώμης προβαίνοντας σε προκλητικές δηλώσεις, όπως για παράδειγμα αρνούμενος το Ολοκαύτωμα. Με φραστικές απειλές κατά του Ισραήλ ή των ΗΠΑ πιστεύεται ότι έχει καλλιεργήσει κλίμα έλλειψης εμπιστοσύνης, περιπλέκοντας έτσι ακόμα περισσότερο το ζήτημα του πυρηνικού προγράμματος[22]. Στις 26 Οκτωβρίου 2005, κατά τη διάρκεια συνεδρίου με θέμα «Ο κόσμος χωρίς τον σιωνισμό» υποστήριξε πως «όπως είπε ο ιμάμης (Χομεϊνί), το καθεστώς που έχει καταλάβει την Ιερουσαλήμ θα πρέπει να εξαλειφθεί από τις σελίδες της ιστορίας»[23]. Από αρκετά μέσα υποστηρίχθηκε πως ο ηγέτης του Ιράν απηύθυνε κάλεσμα για την «εξάλειψη του Ισραήλ από τον χάρτη»[24], γεγονός που από άλλους αναλυτές ερμηνεύτηκε ως αποτέλεσμα εσφαλμένης ή σκόπιμα διαστρεβλωμένης μετάφρασης της δήλωσης του Αχμεντινετζάντ[25][26].

Στις 2 Μαρτίου του 2008 πραγματοποίησε την πρώτη επίσκεψη Ιρανού ηγέτη στο γειτονικό Ιράκ[27].

Στο εσωτερικό έχει κατηγορηθεί από ομάδες αντιφρονούντων πως ήταν ανακριτής και βασανιστής κατά τη δεκαετία του 1980.[28]

Προσωπική ζωή

Επεξεργασία

Ήταν παντρεμένος με την Αζάμ Φαραχί με την οποία απέκτησαν και έχει μια κόρη και δύο γιους.

Παραπομπές

Επεξεργασία
  1. ↑ nacla.org/news/problematic-brothers-chávez-and-ahmadinejad.
  2. ↑ sgg.gouv.bj/doc/decret-2013-272/.
  3. ↑ «Profile: Mahmoud Ahmadinejad». BBC News. 28 Απριλίου 2006. 
  4. ↑ «Bio: Ahmadinejad». Jerusalem Post. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 18 Ιουλίου 2011. Ανακτήθηκε στις 27 Ιανουαρίου 2008. 
  5. ↑ 5,0 5,1 «A humble beginning helped to form Iran's new hard man». The Guardian. 2 Ιουλίου 2005. 
  6. ↑ «Ahmadinejad's 'Jewish Family'». Radi Free Europe/Radio Liberty. 27 Ιανουαρίου 2009. 
  7. ↑ «Charge: Ahmadinejad Rants to Hide His Jewish Roots». Hillel Fendel. 29 Ιανουαρίου 2009. 
  8. ↑ Hussein Hassan. «Iran: Profile and Statements of Mahmoud Ahmadinejad» (PDF). CRS Report for Congress. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο (PDF) στις 29 Νοεμβρίου 2008. Ανακτήθηκε στις 27 Ιανουαρίου 2008. 
  9. ↑ «Iran's president launches weblog». BBC News. Ανακτήθηκε στις 15 Ιουνίου 2009. 
  10. ↑ 10,0 10,1 «Historic Personalities of Iran: Mahmoud Ahmadinejad». Iran Chamber. Ανακτήθηκε στις 28 Ιανουαρίου 2008. 
  11. ↑ «US pursuing reports». Ανακτήθηκε στις 15 Ιουνίου 2009. 
  12. ↑ «President Mahmoud Ahmadinejad». Global Security. Ανακτήθηκε στις 15 Ιουνίου 2009. 
  13. ↑ «Ahmadinejad Sworn in as Iran's New President». Voice Of America. 2005-08-06. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 2009-01-29. https://web.archive.org/web/20090129182648/http://www.voanews.com/english/archive/2005-08/2005-08-06-voa8.cfm. Ανακτήθηκε στις 2008-12-23. 
  14. ↑ «Iran hardliner becomes president». BBC. 3 Αυγούστου 2005. Ανακτήθηκε στις 6 Δεκεμβρίου 2006. 
  15. ↑ «Behind Ahmadinejad, a Powerful Cleric». New York Times. 9 Σεπτεμβρίου 2006. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 2 Νοεμβρίου 2006. Ανακτήθηκε στις 6 Δεκεμβρίου 2006. 
  16. ↑ «Ahmadinejad 'set for Iran victory'». Al Jazeera English. 2009-06-13. http://english.aljazeera.net/news/middleeast/2009/06/2009612195749149733.html. Ανακτήθηκε στις 2009-06-13. «"Doctor Ahmadinejad, by getting a majority of the votes, has become the definite winner of the 10th presidential election," the news agency said.» 
  17. ↑ «Both Sides Claim Victory in Presidential Election in Iran». The New York Times. 2009-06-13. http://www.nytimes.com/2009/06/13/world/middleeast/13iran.html. Ανακτήθηκε στις 2009-06-13. «"The election commission said early Saturday morning that, with 77 percent of the votes counted, Mr. Ahmadinejad had won 65 percent and Mr. Moussavi had 32 percent, Reuters reported."» 
  18. ↑ «Ahmadinejad wins Iran presidential election». BBC News. 13 Ιουνίου 2009. Ανακτήθηκε στις 13 Ιουνίου 2009. 
  19. ↑ «Crowds join Ahmadinejad victory rally». BBC News. 2009-06-14. http://news.bbc.co.uk/2/hi/middle_east/8099501.stm. Ανακτήθηκε στις 2009-06-14. 
  20. ↑ «Επίθεση εναντίον αυτοκινητοπομπής που μετέφερε τον Αχμαντινετζάντ». ΣΚΑΪ. 4 Αυγούστου 2010. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 11 Ιανουαρίου 2012. Ανακτήθηκε στις 4 Αυγούστου 2010. 
  21. ↑ «Διαψεύδονται τα περί επίθεσης στην αυτοκινητοπομπή του Αχμαντινετζάντ». Ναυτεμπορική. 4 Αυγούστου 2010. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 7 Αυγούστου 2010. Ανακτήθηκε στις 4 Αυγούστου 2010. 
  22. ↑ 22,0 22,1 λήμμα «Ahmadinejad, Mahmud», Historical Dictionary of Iran, The Scarecrow Press, β' εκδ. 2007
  23. ↑ «Special Dispatch Series – No. 1013». MEMRI. 28 Οκτωβρίου 2005. Ανακτήθηκε στις 11 Αυγούστου 2012. 
  24. ↑ «Να σβηστεί το κράτος του Ισραήλ από το χάρτη, ζητά ο πρόεδρος του Ιράν». in.gr. 26 Οκτωβρίου 2005. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 15 Σεπτεμβρίου 2008. 
  25. ↑ «Did Ahmadinejad really say Israel should be 'wiped off the map'?». The Washington Post. 10 Μαΐου 2011. 
  26. ↑ Jonatahan Steele (2 Ιουνίου 2006). «If Iran is ready to talk, the US must do so unconditionally». The Guardian. 
  27. ↑ «Iran president on landmark Iraq visit». CNN. 3 Φεβρουαρίου 2008. 
  28. ↑ Iran Focus-Iran’s new President has a past mired in controversy - Iran (General) - News
Ανακτήθηκε από "https://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Μαχμούτ_Αχμεντινετζάντ&oldid=10785533"