Βικιπαίδεια

Κβέντλινμπουργκ

πόλη στη Σαξονία-Άνχαλτ, Γερμανία

Συντεταγμένες: 51°47′30″N 11°08′50″E / 51.791667°N 11.147222°E / 51.791667; 11.147222

Το Κβέντλινμπουργκ (γερμανικά: Quedlinburg‎‎) είναι πόλη που βρίσκεται βόρεια της οροσειράς Χαρζ, στην περιοχή Χαρζ στη δυτική Σαξονία-Άνχαλτ, Γερμανία. Το 1994 το κάστρο, η εκκλησία και η παλαιά πόλη προστέθηκαν στον Κατάλογο με Μνημεία Παγκόσμιας Κληρονομιάς της ΟΥΝΕΣΚΟ.

Κβέντλινμπουργκ
Τοποθεσία στον χάρτη της χώρας
Τοποθεσία στον χάρτη της χώρας
Βασικές πληροφορίες
Χώρα:Γερμανία
Δήμαρχος:Φρανκ Ρούτς
Πληθυσμός:23.277[1]
Υψόμετρο:130
Τηλ. κωδικός:3946
Ταχ. κώδικας:06484
ΙστότοποςΕπίσημος ιστότοπος
Όρια ευρύτερης διοικητικής οντότητας
Commons page Σχετικά πολυμέσα
δεδομένα (π • σ • ε )
Μνημείο Παγκόσμιας
Κληρονομιάς της UNESCO
Κβέντλινμπουργκ
Επίσημο όνομα στον κατάλογο μνημείων Π.Κ.
Χάρτης
Χώρα μέλος Γερμανία
ΚριτήριαΠολιτιστικά: iv
Ταυτότητα535
Περιοχή90 εκτάρια με περιβάλλουσα περιοχή 270 εκτάρια
Ιστορικό εγγραφής
Εγγραφή1994 (18 συνεδρίαση)

Το Κβέντλινμπουργκ έχει πληθυσμό πάνω από 24.000 και ήταν η πρωτεύουσα της κομητείας Κβέντλινμπουργκ μέχρι το 2007 που διαλύθηκε. Αρκετές τοποθεσίες της πόλης προσφέρονται για στάσεις στην πορεία μιας γραφικής διαδρομής διακοπών, του Ρομανικού Δρόμου.

Ιστορία

Επεξεργασία
 
Κάστρο

Η ιστορία του Κβέντλινμπουργκ αρχίζει τουλάχιστον από τις αρχές του 9ου αιώνα, όταν υπήρχε ένας οικισμός γνωστός ως Γκρος Όρντεν στην ανατολική όχθη του Ποταμού Μπόντε. Αναφέρθηκε για πρώτη φορά το 922 ως μέρος μιας δωρεάς από τον Βασιλιά Ερρίκο τον Ορνιθοθήρα, τα αρχεία της οποίας διατηρήθηκαν από το αββαείο του Κόρβεϊ.[2][3]

Σύμφωνα με το θρύλο, ο Ερρίκος στέφθηκε βασιλιάς στο Κβέντλινμπουργκ το 919 από Φραγκόνιους ευγενείς, δίνοντας το έναυσμα στην πόλη να αποκαλεστεί «λίκνο της Γερμανικής Αυτοκρατορίας (Ράιχ)".[4][5]

Μετά το θάνατο του Ερρίκου το 936 η χήρα του, Αγία Ματίλδη, ίδρυσε μια θρησκευτική κοινότητα για τις γυναίκες (Φράουενστιφτ) στο κάστρο του λόφου, όπου εκπαιδεύονταν οι κόρες της αριστοκρατίας. Το κύριο καθήκον αυτού του κολεγιακού ιδρύματος, του Αββαείου του Κβέντλινμπουργκ, ήταν να προσεύχονται εις μνήμην του Βασιλιά Ερρίκου και των βασιλιάδων που τον διαδέχθηκαν. Η συλλογή Τα Χρονικά του Κβέντλινμπουργκ συγκεντρώθηκε εκεί. Η πρώτη ηγουμένη ήταν η Ματίλδη, μία εγγονή του Βασιλιά Ερρίκου και της Αγίας Ματίλδης.[2][6]

Το συγκρότημα κάστρων του Κβέντλινμπουργκ, που ιδρύθηκε από τον Βασιλιά Ερρίκο Α' και χτίστηκε από τον Αυτοκράτορα Όθων Α' το 936, ήταν ένα αυτοκρατορικό Πφαλζ (παλάτι) των Σαξόνων αυτοκρατόρων. Το Πφαλζ, με συμπεριλαμβανόμενο το μοναστήρι των αντρών, βρισκόταν στην κοιλάδα, όπου βρίσκεται σήμερα η Ρωμαιοκαθολική Εκκλησία του Αγίου Βιπέρτι, ενώ η μονή των γυναικών βρισκόταν στο κάστρο του λόφου.

Το 973, λίγο πριν το θάνατο του Αυτοκράτορα Όθων Α', το Ράιχσταγκ (Αυτοκρατορικό συνέδριο) πραγματοποιήθηκε στην αυτοκρατορική αυλή όπου ο Μιέσκο, Δούκας της Πολωνίας, και ο Μπολέσλαος, Δούκας της Βοημίας, καθώς και πολλοί άλλοι ευγενείς από μακρινά μέρη, όπως το Βυζάντιο και τη Βουλγαρία, συγκεντρώθηκαν για να αποτίσουν φόρο τιμής στον αυτοκράτορα. Με την ευκαιρία, ο Όθων ο Μέγας παρουσίασε τη νέα του νύφη Θεοφανώ, μια Βυζαντινή πριγκίπισσα της οποίας ο γάμος με τον Όθων Β' έφερε την ελπίδα για την αναγνώριση και τη διατήρηση της ειρήνης μεταξύ των ηγεμόνων των Ανατολικών και Δυτικών αυτοκρατοριών.

Το 994, ο Όθων Γ' χορήγησε τα δικαιώματα εμπορίου, φόρου και νομισματοκοπίας, και ίδρυσε την πρώτη αγορά στα βόρεια του λόφου του κάστρου.

Η πόλη έγινε μέλος της Χανσεατικής Ένωσης το 1426. Το Αββαείο του Κβέντλινμπουργκ συχνά αμφισβήτησε την ανεξαρτησία της πόλης, η οποία επιζητούσε την αρωγή της Επισκοπής του Χάλμπερσταντ. Το 1477 η Ηγουμένη Χέντβιγκ με τη βοήθεια των αδερφών της, Ερνέστου και Αλβέρτου, έσπασε τις άμυνες της πόλης και εκδίωξε τις δυνάμεις του επισκόπου. Το Κβέντλινμπουργκ αναγκάστηκε να εγκαταλείψει τη Χανσεατική Ένωση και ζήτησε την προστασία του Εκλεκτοράτου της Σαξονίας. Τόσο η πόλη όσο και το αββαείο μεταστράφηκαν στο Λουθηρανισμό το 1539, κατά τη διάρκεια της Προτεσταντικής Μεταρρύθμισης.[7][8]

Το 1697, ο Εκλέκτορας Φρειδερίκος Αύγουστος της Σαξονίας πούλησε τα δικαιώματα του στο Κβέντλινμπουργκ στον Εκλέκτορα Φρειδερίκο Γ' του Βρανδεμβούργου για 240.000 τάληρα. Εντούτοις, το Αββαείο του Κβέντλινμπουργκ αντιτάχθηκε στις απαιτήσεις του Βρανδεμβούργου-Πρωσίας κατά όλο το 18ο αιώνα. Το μοναστήρι εκκοσμικεύτηκε το 1802 κατά τη διάρκεια της Γερμανικής Μεσολάβησης, και το Κβέντλινμπουργκ πέρασε στο Βασίλειο της Πρωσίας ως μέρος του Πριγκιπάτου του Κβέντλινμπουργκ. Ως μέρος του Ναπολεόντειου Βασίλειου της Βεστφαλίας την περίοδο 1807-13, συμπεριλήφθηκε στη νέα Πρωσική Επαρχία της Σαξονίας το 1815. Σε όλο αυτό το διάστημα, οι κυρίες κυβερνούσαν το Κβέντλινμπουργκ ως ηγουμένες χωρίς να «πιάσουν τα ράσα» (να γίνουν καλόγριες), ήταν ελεύθερες να παντρευτούν. Η τελευταία από αυτές τις κυρίες ήταν μία Σουηδή πριγκίπισσα, μία πρώιμη αγωνίστρια για τα γυναικεία δικαιώματα, η Σοφία Αλβερτίνα.

Κατά τη διάρκεια του Ναζιστικού καθεστώτος, η μνήμη του Ερρίκου Α' έγινε ένα είδος λατρείας, όπως ο Χάινριχ Χίμλερ, θεωρούσε τον εαυτό του ως την ενσάρκωση του "πιο Γερμανού από όλους τους Γερμανούς" ηγεμόνες. Η κολεγιακή εκκλησία και το κάστρο μετατράπηκαν σε ένα ιερό για τη Ναζιστική Γερμανία. Το Ναζιστικό Κόμμα προσπάθησε να δημιουργήσει μια νέα θρησκεία. Ο καθεδρικός ναός ήταν κλειστός από το 1938 και κατά τη διάρκεια του πολέμου. Το τοπικό κρεματόριο ήταν συνέχεια απασχολημένο με την καύση των θυμάτων του στρατοπέδου συγκέντρωσης Έρντινγκ-Ζβίμπεργκε. Ο Γκέοργκ Άυ ήταν ο τοπικός αρχηγός από το 1931 μέχρι το τέλος του πολέμου. Με την απελευθέρωση το 1945 επέστρεψε ο Προτεστάντης επίσκοπος και οι καμπάνες της εκκλησίας, και ο Ναζιστικός αετός κατεβάστηκε κάτω από τον πύργο.[9][10][11]

Κατά τους τελευταίους μήνες του Β' Παγκοσμίου Πολέμου, ο στρατός των ΗΠΑ είχε καταλάβει το Κβέντιλνμπουργκ. Τη δεκαετία του 1980, μετά το θάνατο ενός από τους στρατιώτες των ΗΠΑ, ήρθε στο φως η κλοπή της μεσαιωνικής τέχνης από το Κβέντιλνμπουργκ.

Το Κβέντιλνμπουργκ υπάχθηκε στο Μπεζιρκ Χάλλε ενώ ήταν μέρος της Κομμουνιστικής Ανατολικής Γερμανίας από το 1949 έως το 1990. Έγινε μέρος του κράτους της Σαξονίας-Άνχαλτ μετά την επανένωση της γερμανίας το 1990.

Κατά τη διάρκεια της Κομμουνιστικής περιόδου στο Κβέντιλνμπουργκ, τη δεκαετία του 1980 κλήθηκαν ειδικοί σε εργασίες αποκατάστασης από την Πολωνία για να πραγματοποιήσουν επισκευές στην παλιά αρχιτεκτονική. Σήμερα, το Κβέντιλνμπουργκ είναι ένα κέντρο αποκατάστασης των σπιτιών τύπου Φατσουερκ (με ξύλινο πλαίσιο).

 
Ο Ρολάνδος[12]

Γεωγραφία

Επεξεργασία

Τοποθεσία

Επεξεργασία

Η πόλη βρίσκεται βόρεια της οροσειράς Χαρζ, σε υψόμετρο 123 μ. Τα πλησιέστερα βουνά φτάνουν σε ύψος τα 181 μ. Το μεγαλύτερο μέρος της πόλης βρίσκεται στο δυτικό τμήμα της κοιλάδας του Μπόντε. Το ποτάμι πηγάζει από τα βουνά του Χαρζ και χύνεται στον ποταμό Ζάαλε, έναν παραπόταμο του ποταμού Έλβα. Η δημοτική περιοχή της πόλης είναι 12.042 τ.χλμ. Πριν από την ενσωμάτωση των δύο (προηγουμένως ανεξάρτητων) δήμων του Γκερνρόντε και του Μπαντ Σουντερόντε, τον Ιανουάριο 2014 ήταν μόνο 78.14 τ.χλμ.

Κλίμα

Επεξεργασία

Το Κβέντιλνμπουργκ έχει ωκεάνιο κλίμα που προκύπτει από τους επικρατούντες δυτικούς ανέμους, που πνέουν από την περιοχή υψηλής πίεσης στον κεντρικό Ατλαντικό προς τη Σκανδιναβία. Χιονοπτώσεις συμβαίνουν σχεδόν κάθε χειμώνα. Ο Ιανουάριος και ο Φεβρουάριος είναι οι ψυχρότεροι μήνες του έτους, με μέση θερμοκρασία 0,5 °C και 1,5 °C αντίστοιχα. Ο Ιούλιος και ο Αύγουστος είναι οι θερμότεροι μήνες, με μέση θερμοκρασία 17 °C και 18 °C αντίστοιχα. Η μέση ετήσια βροχόπτωση είναι κατά προσέγγιση 438 mm με τις περισσότερες βροχοπτώσεις το διάστημα από τον Μάιο έως τον Σεπτέμβριο. Είναι, επίσης, από τις μικρότερες στη Γερμανία, η οποία έχει ετήσιο μέσο όρο περίπου 700 mm. Τον Αύγουστο 2010, το Κβέντιλνμπουργκ ήταν το πιο ξηρό μέρος στη Γερμανία, με μόνο 72,4 λ/τ.μ.2.[13][14]

Κλιματικά δεδομένα για Κβέντλινμπουργκ
Μήνας Ιαν Φεβ Μαρ Απρ Μαϊ Ιουν Ιουλ Αυγ Σεπ Οκτ Νοεμ Δεκ Έτος
Μέση υψηλότερη °C 2 4 8 13 19 21 22 23 19 13 6 3 13
Μέση ημερήσια °C 0.5 1.5 4.5 8.0 13.5 15.5 17.0 18.0 14.0 9.5 3.5 1.5 8.9
Μέση χαμηλότερη °C -1 -1 1 3 8 10 12 13 9 6 1 0 5
Μέση βροχόπτωση mm 23 22 28 38 53 57 47 54 33 27 30 26 438
Μέσος όρος βροχερές ημέρες 11 9 10 10 10 11 10 10 9 9 11 12 122
Μέση σχετική υγρασία (%) 87 83 82 74 67 71 72 69 78 82 87 86 78
Μέση μηνιαία ηλιοφάνεια ώρες 47.2 66.9 107.5 136.7 182.6 172.2 186.4 183.6 139.0 104.9 63.2 42.1 1,432.3
Πηγή #1: Deutscher Wetterdienst, Normalperiode 1961-1990[15]
Πηγή #2: Zoover[16]

Δημογραφικά στοιχεία

Επεξεργασία
Ιστορική εξέλιξη πληθυσμού
Έτος Πληθ.   ±%  
1786 8.382 —    
1807 10.476 25.0%
1820 11.507 9.8%
1830 12.001 4.3%
1840 13.431 11.9%
1852 13.886 3.4%
1861 14.835 6.8%
1871 16.800 13.2%
1880 18.437 9.7%
1890 20.761 12.6%
1900 23.378 12.6%
1910 27.233 16.5%
1919 28.190 3.5%
1939 30.320 7.6%
1946 35.142 15.9%
1950 35.555 1.2%
1955 33.125 −6.8%
1960 30.965 −6.5%
1965 30.840 −0.4%
1970 30.829 −0.0%
1975 29.711 −3.6%
1980 28.585 −3.8%
1985 29.394 2.8%
1990 28.663 −2.5%
1995 25.844 −9.8%
2000 24.114 −6.7%
2005 22.607 −6.2%
2009* 21.203 −6.2%

Κυβέρνηση

Επεξεργασία

Ο δήμαρχος είναι ο Φρανκ Ρουτς.

Αδελφές πόλεις

Επεξεργασία

Το Κβέντιλνμπουργκ είναι αδελφοποιημένο με τις πόλεις:

 
Μισοξύλινο σπίτι

Αξιοθέατα

Επεξεργασία
 
Το Κβέντιλνμπουργκ (παλαιά πόλη)

Στο κέντρο της πόλης υπάρχει μια μεγάλη ποικιλία από μισοξύλινα κτίρια που χρονολογούνται από τουλάχιστον πέντε διαφορετικούς αιώνες (με συμπεριλαμβανόμενο ένα κτίριο του 14ου αιώνα, ένα από τα παλαιότερα της Γερμανίας), ενώ γύρω από τα εξωτερικά περιθώρια της παλιάς πόλης υπάρχουν κτίρια αντιπροσωπευτικά του στυλ Τζούγκεντστιλ (Αρ Νουβό), που χρονολογούνται από τα τέλη του 19ου και τις αρχές του 20ου αιώνα.[17][18][19]

Από το Δεκέμβριο 1994, η παλαιά πόλη του Κβέντιλνμπουργκ και το κάστρο με το Στιφτσκιρτς (κολεγιακή εκκλησία) έχουν συμπεριληγθεί στον κατάλογο της UNESCO με Μνημεία Παγκόσμιας Πολιτιστικής Κληρονομιάς.[20] Το Κβέντιλνμπουργκ είναι μία από τις καλύτερα διατηρημένες μεσαιωνικές και Αναγεννησιακές πόλεις στην Ευρώπη, έχοντας γλιτώσει από μεγάλες ζημιές στον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο.

Το 2006 το τμήμα των Σιδηροδρόμων Στενού Εύρους του Χαρζ στην κοιλάδα Ζέλκε επεκτάθηκε προς το Κβέντιλνμπουργκ από το Γκερνρόντε, δίνοντας πρόσβαση στον ιστορικό σιδηρόδρομο στενού εύρους, στο Αλέξισμπαντ και το οροπέδιο Υψηλό Χαρζ.

Το κάστρο και η κολεγιακή εκκλησία του Αγίου Σερβάτιου παραμένουν δεσπόζοντα στην πόλη όπως και στις αρχές του Μεσαίωνα. Η εκκλησία είναι ένα χαρακτηριστικό παράδειγμα της γερμανικής Ρομανικής τεχνοτροπίας. Ο θησαυρός της εκκλησίας, που περιλάμβανε αρχαία Χριστιανικά θρησκευτικά αντικείμενα και βιβλία, κλάπηκε από έναν Αμερικανό στρατιώτη αλλά επιστράφηκε πίσω στο Κβέντιλνμπουργκ το 1993 και εκτίθεται ξανά στο κοινό.

Υποδομή

Επεξεργασία

Μεταφορές

Επεξεργασία

Εναέριες

Επεξεργασία
 
Τρένο ατμού στενού εύρους του Σιδηρόδρομου της Κοιλάδας Ζέλκε συνδέει το Μαγδεβούργο με το Κβέντιλνμπουργκ.

Τα πλησιέστερα αεροδρόμια στο Κβέντιλνμπουργκ είναι του Αννόβερου, 120 χλμ. στα βορειοδυτικά, και το Λειψίας/Χάλλε, 90 χλμ. στα νοτιοανατολικά. Πολύ κοντινότερα, αλλά εξυπηρετούμενο από λίγες μόνο αεροπορικές εταιρείες, είναι το Μαγδεβούργου-Κόχστεντ. Ένα αεροδρόμιο που βρίσκεται στο Μπάλλενστετ-Ασμουστεντ προορίζεται για τη γενική αεροπορία.

Σιδηροδρόμοι

Επεξεργασία

Τα περιφερειακά τρένα λειτουργούν από τον οργανισμό των Γερμανικών Σιδηροδρόμων και την ιδιωτική εταιρεία Transdev.[21]

Λεωφορεία

Επεξεργασία

Το Κέντλιμπεργκ συνδέεται με τα γύρω χωριά και τις μικρές πόλεις με τοπικά λεωφορεία. Επίσης, υπάρχουν υπεραστικά λεωφορεία για το Βερολίνο.

 
Ο Καρλ Ρίττερ το 1857

Αξιοσημείωτοι άνθρωποι

Επεξεργασία
 
Τζούλιους Βολφ
  • Γκουστάβ Αλβέρτος Σβάλμπε (1844-1916), ανατόμος και ανθρωπολόγος
  • Κάρλ Σκρόντρ (1848-1935), τσελίστας, συνθέτης, μαέστρος
  • Γκέοργκ Αυ (1900-1997), πολιτικός (NSDAP), μέλος του Ράιχσταγκ 1933-1945
  • Φριτζ Γκράσοφ (1913-1997), ποιητής, ζωγράφος, ποπ στιχουργός
  • Μπερνάρντ Σράντερ (1931-2012), χημικός, πρωτοπόρος στην πειραματική Ραμάν και υπέρυθρη φασματοσκοπία
  • Πήτερ Κράμερ (γεννηθείς το 1933), φυσικός
  • Λέανδρος Χάουσμαν (γεννηθείς το 1959), σκηνοθέτης ταινιών και θεάτρου (π. χ. "Ήλιος Σοκάκι (ταινία) Sonnenallee", "Χερ Λεμαν", "NVA ")
  • Πέτρικ Σάντερ (γεννηθείς το 1960), προπονητής ποδοσφαίρου
  • Πέτρα Σέρσινγκ (γεννηθείσα Μούλερ το 1965), δρομέας ταχύτητας και ασημένιος ολυμπιονίκης
  • Νταγκμάρ Χασε (γεννηθείς το 1969), κολυμβητής και ολυμπιονίκης

Παραπομπές

Επεξεργασία
  1. ↑ «Alle politisch selbständigen Gemeinden mit ausgewählten Merkmalen am 31.12.2023». (Γερμανικά) register of German municipalities (2023). Federal Statistical Office. 28  Οκτωβρίου 2024. Ανακτήθηκε στις 16  Νοεμβρίου 2024.
  2. ↑ 2,0 2,1 Ulrich Reuling: Quedlinburg: Königspfalz – Reichsstift – Markt. In: Deutsche Königspfalzen. Beiträge zu ihrer historischen und archäologischen Erforschung 4, hg. von Lutz Fenske, Göttingen 1996, S. 184–247
  3. ↑ Christa Rienäcker: Die neolithische Besiedlung Quedlinburgs. In: Jahresschrift für mitteldeutsche Vorgeschichte 62 (1978), S. 109–133.
  4. ↑ Antz (ed.), Christian (2001). Strasse der Romanik (German). Verlag Janos Stekovics. ISBN 3-929330-89-X. 
  5. ↑ «dMGH | Band | Diplomata [Urkunden] (DD) | | K I / H I / O I: Konrad I., Heinrich I. und Otto I. (DD K I / DD H I / DD O I) | Diplome». www.dmgh.de. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 13 Ιουλίου 2019. Ανακτήθηκε στις 12 Φεβρουαρίου 2019. 
  6. ↑ «dMGH | Band | Diplomata [Urkunden] (DD) | | O II / O III: Otto II. und Otto III. (DD O II / DD O III) | Diplome». www.dmgh.de. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 3 Δεκεμβρίου 2015. Ανακτήθηκε στις 12 Φεβρουαρίου 2019. 
  7. ↑ Klaus., Militzer, (1980). Stadtentstehung, Bürgertum und Rat : Halberstadt u. Quedlinburg bis zur Mitte d. 14. Jh. Göttingen: Vandenhoeck und Ruprecht. σελ. 141-144. ISBN 3525353804. 7835276. 
  8. ↑ Bernd Feicke: Der Roland von Quedlinburg, in: Harz-Zs. 63 (2011), S. 125–138
  9. ↑ Jahn-Holger Kirsch: „Wir leben im Zeitalter der endgültigen Auseinandersetzung mit dem Christentum.“ Nationalsozialistische Projekte für Kirchenumbauten in Enger, Quedlinburg und Braunschweig. In: Stefan Brakensiek (Hrsg.): Widukind. Forschungen zu einem Mythos. Bielefeld 1997, S. 33–95; Tim Lorentzen: Ideologische Usurpation: die nationalsozialistische Umgestaltung der Stiftskirchen zu Braunschweig und Quedlinburg als Zeichenhandlung.Wolfenbüttel 2005.
  10. ↑ Eberhard Brecht, Manfred, Kummer: Juden in Quedlinburg.(= Geschichte, Ende und Spuren einer ausgelieferten Minderheit, 7). Halberstadt 1996.
  11. ↑ Horst Müller: Die kampflose Übergabe. In: Uwe Gerig (Hrsg.): Quedlinburg Geschichten aus dem vergangenen Jahrhundert. Quedlinburg 2000, S. 94f.
  12. ↑ Alpermann, Gerd (13 Δεκεμβρίου 2013). «Enthüllung am Rathaus: Der Quedlinburger Roland ist rundum restauriert». Mitteldeutsche Zeitung (στα Γερμανικά). Ανακτήθηκε στις 12 Φεβρουαρίου 2019. 
  13. ↑ «Tabelle: Monatswerte Niederschlag». www.region-braunschweig.de. Ανακτήθηκε στις 12 Φεβρουαρίου 2019. 
  14. ↑ «Klimatabelle Quedlinburg - Deutschland und Klimadiagramm Quedlinburg». www.sonnenlaender.de. Ανακτήθηκε στις 12 Φεβρουαρίου 2019. 
  15. ↑ "Deutscher Wetterdienst, Normalperiode 1961-1990" (στα γερμανικά). Deutscher Wetterdienst.
  16. ↑ "Zoover δεδομένων από DWD" Αρχειοθετήθηκε 2019-04-26 στο Wayback Machine.. Τον δεκέμβριο του 2010.
  17. ↑ Frank Högg: Gefügeforschung in Quedlinburg: Fachwerkhäuser des 13. und 14. Jahrhunderts. In: Historische Bauforschung in Sachsen-Anhalt (2007), S. 251–280, hier S. 279
  18. ↑ Hans-Hartmut Schauer: Quedlinburg Fachwerkstadt Weltkulturerbe. Berlin 1999, S. 49.
  19. ↑ «Zustandsanalyse der Quartiere / statistisches Auswertungsmodul» (PDF). Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο (PDF) στις 8 Ιανουαρίου 2014. 
  20. ↑ Λίστα Παγκόσμιας κληρονομιάς της Unesco
  21. ↑ Dirk Endisch: Der „Balkan“ Die Nebenbahn Frose-Gernrode-Quedlinburg. Leonberg-Höfingen 2004
  22. ↑ Schiebinger, L. (1990): "Η Ανατομία Διαφορά: η Φυλή και το Φύλο στο δέκατο Όγδοο Αιώνα της Επιστήμης", σελ. 399, Όγδοο Αιώνα Σπουδών 23(3), σελ. 387-405
Ανακτήθηκε από "https://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Κβέντλινμπουργκ&oldid=10717223"