Ζωολογία

μελέτη των ζώων

Η Ζωολογία (από τις λέξεις ζώο λόγος) είναι ο κλάδος της βιολογίας που ασχολείται με τη μελέτη των ζώων.

Κατηγορίες της βιολογίας που συνδέονται με τη ζωολογία

Επεξεργασία

Οι κλάδοι της ζωολογίας που καθιερώθηκαν στα τέλη του 19ου αιώνα όπως η ζωοφυσική και η μορφογραφία, έχουν ενσωματωθεί σε πιο ευρείες κατηγορίες της βιολογίας, που περιλαμβάνουν τη μελέτη των ζώων και των φυτών. Η βιολογία των ζώων καλύπτεται από διάφορα πεδία:

  1. Η φυσιολογία των ζώων μελετάται σε ποικίλα πεδία περιλαμβανόμενης της ανατομίας και της εμβρυολογίας.
  2. Η κοινή γενετική και οι μηχανισμοί ανάπτυξης των ζώων και των φυτών μελετώνται στη μοριακή βιολογία, στη μοριακή γενετική και στην εξελικτική βιολογία.
  3. Η οικολογία των ζώων καλύπτεται από την οικολογία της συμπεριφοράς και τα άλλα πεδία.
  4. Η εξελικτική βιολογία των ζώων και των φυτών είναι αντικείμενο μελέτης των άρθρων περί εξέλιξης, γενετικής πληθυσμού, κληρονομικότητας, ποικιλότητας, Μεντελισμού, αναπαραγωγής.
  5. Συστηματική, κλαδιστική, φυλογενετική, φυλογεωγραφία, βιογεωγραφία και ταξινομική ταξινομούν και ομαδοποιούν τα είδη μέσω κοινής καταγωγής και τοπικών συσχετισμών.

Επιπλέον, οι διάφοροι επιστημονικοί κλάδοι που έχουν να κάνουν με την ταξινόμηση, όπως η μελέτη των θηλαστικών, (σκύλος, γάτα, κλπ.), η ερπετολογία, (φίδια, σαύρες, χελώνες κλπ.), η ορνιθολογία, (κότες, κόκορες, παγώνια κλπ.) μελετούν τους μηχανισμούς που αφορούν συγκεκριμένες ομάδες.

Συστήματα ταξινόμησης

Επεξεργασία

Η μορφογραφία περιλαμβάνει τη συστηματική εξερεύνηση και καταγραφή των στοιχείων που αφορούν την αναγνώριση όλων των πρόσφατων και εξαφανισμένων ζωικών ειδών όπως και την κατανομή τους στο χώρο και τον χρόνο. Οι κυριότερες κατηγορίες ανθρώπων που εντάσσονται εδώ είναι:

  1. Οι οργανωτές μουσείων στο παρελθόν και οι σημερινοί συντηρητές και περιγραφείς των ζωολογικών συλλογών
  2. Οι πρώιμοι εξερευνητές και οι σύγχρονοι φυσιοδίφες, ταξιδιώτες και συγγραφείς έργων ζωογεωγραφίας και
  3. οι συλλογείς απολιθωμάτων και οι παλαιοντολόγοι

Σταδιακά, από τον καιρό του Τζον Χάντερ και του Ζωρζ Κιβιέ, η μελέτη της ανατομίας συνδέθηκε με την πιο επιφανειακή μορφογραφία έτσι ώστε σήμερα κανείς δεν θεωρεί τη μελέτη της μορφής του ζώου άξια λόγου αν δεν περιλαμβάνει την εσωτερική δομή, την ιστολογία και την εμβρυολογία.

Η πραγματική αυγή της ζωολογίας μετά τη θρυλική περίοδο του Μεσαίωνα είναι συνδεδεμένη με το όνομα ενός Άγγλου, του Έντουαρντ Γουότον, ο οποίος γεννήθηκε στην Οξφόρδη το 1492, ασκούσε το επάγγελμα του γιατρού στο Λονδίνο και πέθανε το 1555. Δημοσίευσε μια διατριβή με τον τίτλο De differentiis animalium στο Παρίσι το 1552. Από πολλές απόψεις ο Γουότον ήταν απλά ένας υποστηρικτής του Αριστοτέλη, του οποίου η διδασκαλία - μαζί με αρκετές υπερβολικές προσθήκες- αποτελούσε την πραγματική βάση της ζωολογικής αλλά και γενικότερα της επιστημονικής γνώσης κατά τη διάρκεια του Μεσαίωνα. Ήταν προς όφελος του Γουότον ότι απέρριψε τις μυθολογικές και φανταστικές προσθήκες, και επέστρεψε στον Αριστοτέλη και την παρατήρηση της φύσης.

Το πιο πρόσφορο μέσο για να επισημάνει κανείς την πρόοδο της ζωολογίας τον 16ο, το 17 και τον 18ο αιώνα είναι να συγκρίνει τις ταξινομικές ιδέες του Αριστοτέλη με αυτές που βρίσκονται στα έργα του Καλντόν.

Διακεκριμένοι ζωολόγοι

Επεξεργασία

Δείτε επίσης

Επεξεργασία


Εξωτερικοί σύνδεσμοι

Επεξεργασία