Εδουάρδος Ζ΄ του Ηνωμένου Βασιλείου
Ο Εδουάρδος Ζ΄ (αγγλ. Edward VII, 9 Νοεμβρίου 1841 - 6 Μαΐου 1910) ήταν βασιλιάς της Μεγάλης Βρετανίας και Ιρλανδίας και Αυτοκράτορας των Ινδιών.
| Εδουάρδος Ζ΄ | |
|---|---|
 | |
| Περίοδος | 22 Ιανουαρίου 1901 - 6 Μαΐου 1910 |
| Στέψη | 9 Αυγούστου 1902 |
| Προκάτοχος | Βικτώρια |
| Διάδοχος | Γεώργιος Ε΄ |
| Γέννηση | 9 Νοεμβρίου 1841 Ανάκτορα του Μπάκιγχαμ, Λονδίνο |
| Θάνατος | 6 Μαΐου 1910 (68 ετών) Ανάκτορα του Μπάκιγχαμ, Λονδίνο |
| Τόπος ταφής | 20 Μαΐου 1910 Παρεκκλησιο του Αγίου Γεωργίου, Κάστρο του Ουίνδσορ |
| Σύζυγος | Αλεξάνδρα της Δανίας |
| Επίγονοι | Αλβέρτος Βίκτωρ Γεώργιος Ε΄ Λουίζα Βικτωρία Ματθίλδη Αλέξανδρος Ιωάννης |
Πλήρες όνομα | |
Αλβέρτος Εδουάρδος Αγγλικά: Albert Edward | |
| Οίκος | Οίκος της Σαξονίας-Κόμπουργκ & Γκότα |
| Πατέρας | Αλβέρτος της Σαξονίας-Κόμπουργκ & Γκότα |
| Μητέρα | Βικτωρία του Ηνωμένου Βασιλείου |
| Θρησκεία | Προτεσταντισμός |
| Υπογραφή |  |
 Σχετικά πολυμέσα | |
| δεδομένα () | |
Βιογραφία
ΕπεξεργασίαΟ Αλβέρτος Εδουάρδος γεννήθηκε στις 9 Νοεμβρίου 1841 στα Ανάκτορα του Μπάκιγχαμ[1] στο Λονδίνο και ήταν το δεύτερο παιδί και ο πρώτος γιος της Βικτωρίας του Ηνωμένου Βασιλείου και του Αλβέρτου της Σαξονίας-Κοβούργου & Γκότα. Η βάπτισή του έγινε στις 25 Ιανουαρίου 1842 στο Παρεκκλήσι του Αγίου Γεωργίου στο Κάστρο του Ουίνδσορ. Ονομάσθηκε Αλβέρτος προς τιμήν του πατέρα του και Εδουάρδος προς τιμήν του μητρικού παππού του Εδουάρδου, Δούκα του Κεντ και του Στράδερν. Μέσα στην οικογένεια του ήταν γνωστός ως Μπέρτι.[2][3]
Μετά τον αιφνίδιο θάνατο του πατέρα του, η μητέρα του, Βικτωρία, κατηγόρησε τον Αλβέρτο Εδουάρδο για το χαμό του λόγω της άσωτης συμπεριφοράς του. Κατά τη διάρκεια της βασιλείας της δεν του επέτρεψε να αναλάβει κάποια κυβερνητική θέση αλλά του επέτρεψε να την εκπροσωπεί στην αγγλική κοινωνία. Με το θάνατο της μητέρας του τελειώνει η βασιλεία του Οίκου του Αννόβερου και αρχίζει αυτή του Οίκος της Σαξονίας-Κοβούργου & Γκότα.
Ο Εδουάρδος έστρεψε την προσοχή του στα ταξίδια, στις κοινωνικές εκδηλώσεις και στις γυναίκες αποκτώντας την φήμη του πλέι μπόι. Παρά τον γάμο του με την Αλεξάνδρα της Δανίας, ο Εδουάρδος διατηρούσε και πολλές εξωγαμιαίες σχέσεις. Στις 22 Ιανουαρίου 1901, μετά τον θάνατο της μητέρας του, ανήλθε στον θρόνο. Αντίθετα με τα δείγματα που υπήρχαν, ο Εδουάρδος αποδείχτηκε ικανός βασιλιάς. Η περίοδος της βασιλείας του έλαβε το προσωνύμιο Εδουαρδιανή εποχή.
Στην εξωτερική πολιτική υποστήριξε την προσέγγιση με τη Γαλλία και τη Ρωσία δημιουργώντας έτσι την τριπλή συνεννόηση, ενώ παράλληλα δημιούργησε στενές σχέσεις με τους βασιλικούς οίκους της Ευρώπης, αποκτώντας έτσι το προσωνύμιο «ο θείος της Ευρώπης».[4] Το 1909 δημιουργήθηκε ρήξη μεταξύ αυτού και των Συντηρητικών, οι οποίοι αποτελούσαν την πλειοψηφία της Βουλής των Λόρδων, επειδή καταψήφισαν ένα νομοθετικό πακέτο μεταρρυθμίσεων που είχε προτείνει.[5][6][7]
Απεβίωσε στις 6 Μαΐου 1910 στο Λονδίνο πριν υπάρξει εκτόνωση της κοινοβουλευτικής κρίσης και ενταφιάστηκε στο Κάστρο του Ουίνδσορ.
Οικογένεια
ΕπεξεργασίαΝυμφεύτηκε το 1863 την Αλεξάνδρα, κόρη του Χριστιανού Θ΄ της Δανίας, και μαζί απέκτησαν τρεις γιους και τρεις κόρες:[8]
- Αλβέρτος Βίκτωρ (1864 - 1892), Δούκας του Κλάρενς και του Έιβοντεϊλ, αρραβωνιάστηκε την Μαρία του Τεκ, πέθανε από γρίπη.
- Γεώργιος Ε΄ (1865 - 1936), Βασιλιάς του Ηνωμένου Βασιλείου, παντρεύτηκε τη Μαρία του Τεκ, απέκτησαν 6 παιδιά.
- Λουίζα (1867 - 1931), Βασιλική Πριγκίπισσα, παντρεύτηκε τον Αλεξάντερ Νταφ, 1ο Δούκα του Φάιφ, απέκτησαν 2 παιδιά.
- Βικτωρία (1868 - 1935).
- Ματθίλδη (1869 - 1938), παντρεύτηκε τον Κάρολο της Δανίας (μετέπειτα Χάακον Ζ´ της Νορβηγίας), απέκτησαν 1 παιδί.
- Αλέξανδρος Ιωάννης (6 - 7 Απριλίου 1871).
Τίτλοι
Επεξεργασία- 9 Νοεμβρίου 1841 - 22 Ιανουαρίου 1901: Η Αυτού Βασιλική Υψηλότητα Ο Δούκας της Κορνουάλης
- 9 Δεκεμβρίου 1841 - 22 Ιανουαρίου 1901: Η Αυτού Βασιλική Υψηλότητα Ο Πρίγκιπας της Ουαλίας
- 22 Ιανουαρίου 1901 - 6 Μαΐου 1910: Η Μεγαλειότητα Του Ο Βασιλιάς
- 22 Ιανουαρίου 1901 - 6 Μαΐου 1910: Η Αυτοκρατορική του Υψηλότητα Ο Αυτοκράτορας
Πρόγονοι
ΕπεξεργασίαΠαραπομπές
Επεξεργασία- ↑ Magnus, Philip (1964), King Edward The Seventh, London: John Murray, σελ. 1
- ↑ Bentley-Cranch, Dana (1992), Edward VII: Image of an Era 1841–1910, London: Her Majesty's Stationery Office, σελ. 1, ISBN 0-11-290508-0
- ↑ Ridley, Jane (2012), Bertie: A Life of Edward VII, London: Chatto & Windus, σελ. 17–19, ISBN 978-0-7011-7614-3
- ↑ Glencross, Matthew (2015), The State Visits of Edward VII: Reinventing Royal Diplomacy for the Twentieth Century, Palgrave Macmillan, ISBN 978-1-137-54898-6
- ↑ Magnus, p. 536
- ↑ Heffer, pp. 283–284
- ↑ Ridley, p. 443
- ↑ Middlemas, p. 35; Ridley, p. 83
- ↑ 9,0 9,1 9,2 9,3 9,4 9,5 9,6 9,7 Louda, Jiří· Maclagan, Michael (1999). Lines of Succession: Heraldry of the Royal Families of Europe. London: Little, Brown. σελ. 34. ISBN 1-85605-469-1.
Βιβλιογραφία
Επεξεργασία- Battiscombe, Georgina (1969), Queen Alexandra, London: Constable, ISBN 0-09-456560-0, https://archive.org/details/queenalexandra0000batt
- Bentley-Cranch, Dana (1992), Edward VII: Image of an Era 1841–1910, London: Her Majesty's Stationery Office, ISBN 0-11-290508-0
- Ensor, R. C. K. (1936), England, 1870–1914, Oxford: Clarendon Press, https://www.questia.com/read/10005804/england-1870-1914
- Hattersley, Roy (2004), The Edwardians, London: Little, Brown, ISBN 0-316-72537-4
- Heffer, Simon (1998), Power and Place: The Political Consequences of King Edward VII, London: Weidenfeld & Nicolson, ISBN 0-297-84220-X
- Hough, Richard (1992), Edward & Alexandra: Their Private and Public Lives, London: Hodder & Stoughton, ISBN 0-340-55825-3
- Lee, Sidney (1927), King Edward VII: A Biography, London: Macmillan
- Magnus, Philip (1964), King Edward The Seventh, London: John Murray
- Matthew, H. C. G. (September 2004; online edition May 2006) "Edward VII (1841–1910)", Oxford Dictionary of National Biography, Oxford University Press, , retrieved 24 June 2009 (subscription or UK public library membership required)
- Middlemas, Keith (1972), Antonia Fraser, επιμ., The Life and Times of Edward VII, London: Weidenfeld and Nicolson, ISBN 0-297-83189-5
- Priestley, J. B. (1970), The Edwardians, London: Heinemann, ISBN 0-434-60332-5
- Ridley, Jane (2012), Bertie: A Life of Edward VII, London: Chatto & Windus, ISBN 978-0-7011-7614-3
- Roberts, Andrew (2006), Salisbury: Victorian Titan, London: Sterling Publishing Co.
- Tuchman, Barbara (1964), The Guns of August, New York: Macmillan
- Windsor, HRH The Duke of (1951), A King's Story, London: Cassell and Co
- Andrews, Allen (1975), The Follies of King Edward VII, Lexington, ISBN 978-0-904312-15-7
- Aubyn, Giles St (1979), Edward VII, Prince and King, Atheneum, ISBN 978-0-689-10937-9, https://archive.org/details/edwardviiprincek00stau
- Butler, David (1975), Edward VII, Prince of Hearts, Littlehampton Book Services Ltd, ISBN 978-0-297-76897-5
- Cornwallis, Kinahan (2009), Royalty in the New World: Or, the Prince of Wales in America, Cambridge University Press, ISBN 978-1-108-00298-1
- Cowles, Virginia (1956), Edward VII and his Circle, H. Hamilton
- Hibbert, Christopher (2007), Edward VII: The Last Victorian King, Palgrave Macmillan, ISBN 978-1-4039-8377-0
- Plumptre, George (1997), Edward VII, Trafalgar Square Publishing, ISBN 978-1-85793-846-3
- Ponsonby, Frederick (1951), Recollections of Three Reigns, London: Eyre & Spottiswoode
- Roby, Kinley E. (1975), The King, the Press and the People: A Study of Edward VII, Barrie and Jenkins, ISBN 978-0-214-20098-4
- Walker, Richard (1988), The Savile Row Story: An Illustrated History, London: Prion, ISBN 1-85375-000-X
- Weintraub, Stanley (2001), Edward the Caresser: The Playboy Prince Who Became Edward VII, Free Press, ISBN 978-0-684-85318-5, https://archive.org/details/edwardcaresserpl00wein
Εξωτερικοί σύνδεσμοι
Επεξεργασία- Έργα του/της Edward VII στο Project Gutenberg
- Έργα της/του ή για την/τον Εδουάρδος Ζ΄ του Ηνωμένου Βασιλείου στο Internet Archive
- Macaulay, James (editor) (1889). Speeches and addresses of H. R. H. the Prince of Wales: 1863–1888 London: Murray.