Ŝ
Napohlad
Ŝ, kaž minuskla ŝ, jo 23. pismik Esperanto-alfabeta, kótaryž ma wugronjenje [ʃ] a mě "ŝo".
Jogo zuk se wróći w drugich rěcach pśez:
- S(i) : Kunrei-Transkripcija: jenož si し[ŝi]
- SH (engelski), Hepburn-Transkripcija: sha しゃ[ŝa], shi し[ŝi], shu しゅ[ŝu], she しぇ[ŝe], sho しょ[ŝo]
- SH (chinski [pinjine], mimo pśed [i] a [ü]; pó nim [œ] se pišo "i")
- X (chinski [pinjine], pśed [i] a [ü])
- X (baskiski)
- IX (katalanski)
- CH (francojski)
- SJ (nižozemski)
- SCH (nimski)
- SCI (italski)
- S (hungorski)
- SY Kunrei-Transkripcija: sya しゃ[ŝa], syu しゅ[ŝu], sye しぇ[ŝe], syo しょ[ŝo]
- SZ (pólski)
- CH a X (portugiziski)
- Š (w rozdźělnych łatyńskopismikowych słowjańskich rěcach a baltiskej rěcy litawšćina a letišćina)
- Ş (turkojski)
- Ш (w cyriliskim alfabeśe)
- שׁ (w hebrejskim alfabeśe)
- ش (w arabskim alfabeśe)
Ŝ jo wunamakanje Zamenhof, modifikacija pismika S.
Ŝ jo onomatopeija za interjekciju ĉiit!: "Ŝŝ… Ĉit! Silentu!"
Ŝ se wužywa w normje transliteracije ISO 9 kaž reprezentant cyriliskego pismika Щ.