hún
hún (Isländisch)
[Bearbeiten]| Personalpronomen - Persónufornöfn | |||||
| Einzahl Eintala | 1. Person | 2. Person | 3. Person m | 3. Person f | 3. Person n |
| Nominativ Nefnifall | ég | þú | hann | hún | það |
| Akkusativ Þolfall | mig | þig | hann | hana | það |
| Dativ Þágufall | mér | þér | honum | henni | því |
| Genitiv Eignarfall | mín | þín | hans | hennar | þess |
| Mehrzahl Fleirtala | 1. Person | 2. Person | 3. Person m | 3. Person f | 3. Person n |
| Nominativ Nefnifall | við | þið | þeir | þær | þau |
| Akkusativ Þolfall | okkur | ykkur | þá | þær | þau |
| Dativ Þágufall | okkur | ykkur | þeim | þeim | þeim |
| Genitiv Eignarfall | okkar | ykkar | þeirra | þeirra | þeirra |
Worttrennung:
- hún
Aussprache:
- IPA: [huːn]
- Hörbeispiele: —
Bedeutungen:
- [1] Personalpronomen der 3. Person Femininum Singular im Nominativ: sie
Männliche Wortformen:
- [1] hann
Beispiele:
- [1] „Hann kyssti hana á hálsinn og henni fannst hún svífa.“[1]
- Er küsste sie auf den Hals und sie hob ab.
Übersetzungen
[Bearbeiten]- [1] Isländischer Wikipedia-Artikel „Persónufornafn“
Quellen:
- ↑ Birgitta Halldórsdóttir: Sekur flýr þó enginn elti. 1989, abgerufen am 6. September 2013 (Isländisch).